दुसर्‍या दिवशी, उठल्यापासूनच मंजूषा तरल अवस्थेत होती. आज सगळ्या नीति-अनीतिच्या सीमारेषा पार करून ती आपल्या सुप्त इच्छा पूर्ण करणार होती. एक अनामिक हुरहूर तिच्या काळजात दाटली होती.
काल नीलिमाने केलेल्या व आज होणार असलेल्या प्रणय चेष्टितांमुळे तिला आपल्या मांड्यांत ओलावा जाणवत होता. तिची ही कातर अवस्था महेशलाही जाणवली. अर्थात त्या मागचे कारण मंजूषाच्या मनात गुप्त होते. महेशने तिला विचारलेही. तिने असंच काही थातुरमातूर कारण सांगून वेळ निघून गेली. महेश कधी ऑफिसला जातो असे तिला झाले होते.
साडेनऊ वाजता महेश निघून गेला. तो गेल्या नंतर पाचच मिनिटांनी नीलिमा तिच्याकडे आली.
“काय म्हणतेस मंजू?”
“वहिनी, काय सांगू तुम्हाला? सकाळपासून कसं तरी वाटतंय बघा!”
“अगं, तुझी पहिलीच वेळ आहे म्हणून असं होतंय.”
नीलिमा आपल्या गाठी असलेल्या अनुभवांवरून म्हणाली.
मंजूषा चरकली. पहिली वेळ? म्हणजे ह्या प्रकाराची भविष्यात पुनरावृत्ती होणार? ह्या विचारानी तिची छाती धडधड करायला लागली. कसा असेल हा अनुभव? हे अनैतिक फळ पुन्हा पुन्हा चाखायच्या भावनेने तिच्या अंगावर रोमांच उठले. ती थरथरल्यासारखी झाली. नीलिमाच्या चाणाक्ष नजरेने तिचे हे भाव बरोबर टिपून घेतलेत. पण ती काही बोलली नाही. तिने दुसराच विषय काढला.
“अगं मंजू, तू एखादी चांगल्यापैकी साडी नेसशील. तलम असल्यास उत्तम! आणि ब्लाउज नीट फिटिंगचा घालशील. आहे ना तुझ्याजवळ?”
“आहे ना वहिनी! साडी गुलाबी रंगाची चालेल? तुम्ही म्हणता तशी तलम आहे, पण थोडी जास्तच तलम आहे.”
गुलाबी रंगाच्या साडीत मंजूषा किती सेक्सी दिसेल ह्या कल्पनेनी नीलिमा उत्तेजित झाली. पुढे येऊन तिने मंजूषाला मिठीत घेतलं व तीचं एक रसरशीत चुंबन घेतलं. आपला हात तिच्या पदराआड नेत तिचा टपोरा स्तन हलकेच दाबला.
“स्स. वहिनी आत्ता करायचंय?” तिने अधीरपणे विचारले.
नीलिमाचा कामुक स्पर्श तिला पेटवत होता.
“नको गं बाई! माझी घरातली कामं राहलीत अजून. आता काय आपण केव्हाही करू शकतो ना! नरेश गेल्यावर बघू!” हिरमुसलेल्या मंजूषाची तिने समजूत घातली.
ती आता नीलिमाच्या पूर्ण आधीन झाली होती.
“चल, मी येते. येशील हं दुपारी!”
अधीर मंजूषा एक वाजायची वाट न पाहता अर्धा तास आधीच नीलिमाच्या घरी पोहोचली. नीलिमालाही बरं वाटलं. तिला मंजूषाला तयार करण्यासाठी पुरेसा वेळ मिळणार होता. बाहेरचा दरवाजा नीट लावून घेत ती मंजूषाला आपल्या बेडरूममध्ये घेऊन गेली.
मंजूषाने म्हणल्याप्रमाणे गुलाबी साडी नेसली होती. ती खरंच पारदर्शक होती. साडी आडून तिचे शरीर सौष्ठव सहज जाणवत होते. तिचा ब्लाउज तिच्या गोलाकार पुष्ट स्तनांवर चपखल बसला होता. तिला अशीच आडवी करून आपल्या कवेत घ्यायची इच्छा तिने मोठ्या निग्रहाने दूर सारली. नीलिमाच्या आपल्याकडे बघण्यामुळे मंजूषाच्या चेहऱ्याचा रंग तिच्या साडीला मॅचिंग झाला.
“मंजू, चल कपडे काढ!” नीलिमाने तिला फर्मान सोडलं.
“काय म्हणताय वहिनी? आतापासून कशाला कपडे काढायला लावताय मला?”
“अगं बाई! तू जशी बाहेरून सुंदर आहेस तशी आतून सुध्दा आहे का हे मला कंफर्म करू दे. नरेश पाहून पागल होईल तुझ्यावर!”
लाजत लाजत मंजूषाने आपल्या शरीरावरचे एक एक वस्त्र उतरवलं. तिच्या पायरी-पायरीने अनावृत्त होण्याकडे नीलिमा कौतुकाच्या नजरेने बघत होती. मंजूषाची नग्न देह संपदा बघून तिला क्षणभर नरेशचा हेवा वाटून गेला.
ती मंजूषाच्या जवळ येऊन उभी राहिली व बारकाईने तिच्या उघड्या देहाचे निरीक्षण करू लागली. तिच्या यौवन शिखरांना स्पर्धा करायचं वा तिच्या कामगुहेत बोट घालून बघायचं तिने कटाक्षाने टाळले.
मंजूषाला तिने दोन्ही हात डोक्यामागे नेण्यासाठी व पाय जरा फाकवून उभे राहायला म्हटलं. मंजूषानेही आज्ञाधारकपणे तिच्या सूचनांचे पालन केले. तिच्या उघड्या पडलेल्या काखांजवळ नीलिमा आली. मंजूषाच्या काखेचा गंध तिच्या नाकाला जाणवला.
“च्यऽऽ क!”
“काय झालं वहिनी?”
“मंजू, अगं तुला हायजिनच्या दृष्टीने म्हणून सांगते, बाईने कसं मोक्याच्या ठिकाणी केशरहित असावं! तू पहा बरं, इथे केसांची उगीचच वाढ करून ठेवलीय.”
असे म्हणून तिने मंजूषाच्या काखांतून व योनिप्रदेशावरून हात फिरविला. नाजूक जागांना झालेल्या स्पर्शाने मंजूषा शहारली.
“अहो, मला वेळच मिळत नाही काढायला!”
“हे बघ काही फुसकी कारणं सांगू नकोस! आणि महेशला चालतं वाटतं!”
“वहिनी, त्यांना माझ्याकडे लक्ष देणं सुचेल तर ना!”
नंतर नीलिमाने आपल्याजवळच्या लेडीज शेव्हींग कीट वापरून मंजूषाच्या नाजूक ठिकाणचे केसांचे जंगल साफ केले. तिच्या त्या जागांना होणारा स्पर्श मंजूषाला गुदगुल्या करत होता. अखेर तिच्या केसाळ जागा नीलिमाच्या मनासारख्या तुळतुळीत झाल्या.
नीलिमाने अलमारीतून एक पर्फ्युम स्प्रे बाहेर काढला (हाही नरेशनेच तिला दिलेला होता) व मंजूषाच्या कानांच्या पाळीच्या मागे, दोन्ही काखांमध्ये, स्तनाच्या पोकळीमध्ये, खोल बेंबीत, योनिप्रदेशावर व नितंबांच्या भेगेत लावला. स्प्रेच्या थंड स्पर्शाने तिच्या अंगावर काटा उभा राहला.
तिच्या चेहऱ्यावरून तिने हलकासा मेकअप करून ओठांना आपली ठेवणीतली स्ट्रॉबेरी फ्लेवरची लिपस्टिक लावली. तीचं लिपस्टिक तिने मंजूषाचा टचटचीत स्तनाग्रांवरूनही फिरवली. आधीच किरमिजी दिसणारी तिची स्तनाग्रे अजून गडद दिसू लागली.
“चल बाई, झालं एकदाचं! घाल कपडे!”
मंजूषा आपले मघाशी बेडवर काढून ठेवलेले कपडे घ्यायला वळली. नीलिमा चपळाईने समोर झाली व त्या कपड्यांच्या राशीतून तिने मंजूषाचा पेटिकोट, ब्रेसीयर व निकर आपल्या ताब्यात घेतलेत.
“अहो वहिनी, हे काय करताय? द्या नं माझे कपडे!”
“मंजू! बेडवर जेवढे आहेत तेवढेच घाल!” नीलिमा डोळे वटारून म्हणाली.
“काय?”
“हो! नाहीतर ते देखील घेऊन घेईन! अगं बाई, मी जे काही करतेय त्याच्या मागे काही उद्देश आहे माझा!”
शेवटी निरूपायाने मंजूषाने ब्रेसीयर शिवायच ब्लाउज घातले. नीलिमा चांगल्या फिटिंगचे ब्लाउज का म्हणाली होती त्याचा आता तिला उलगडा झाला. त्या ब्लाउजमध्ये तिच्या मांसल स्तनांना ब्रेसीयरविना जास्तच मादक आकार प्राप्त झाला. उत्तेजनेमुळे तिची स्तनाग्रे ताठरली होती, तीही ब्लाउजमध्ये फुलून दिसत होती. नंतर मंजूषाने साडी नेसायला घेतली.
“थांब, मी नेसवते तुला!”
असे म्हणून नीलिमासमोर आली. तिने सराईतपणे मंजूषाला साडी नेसवली. साडी अशी नेसली की तिचे शरीर व्यवस्थित झाकल्या गेले पण पदर थोडासा बाजूला होताच मंजूषाचे गुबगुबीत पोट व त्यावरील खोल नाभी उघडी पडली.
“आणि, निऱ्या सांभाळून गं बाई! मी खोचल्या आहेत, पण जरासा धक्का लागला तर सगळा सिनेमा दिसेल.”
नीलिमाने बजावून सांगितलं. ‘नाही तरी नंतर तुझा सिनेमा दिसणारच आहे म्हणा’ नीलिमाच्या मनात चावट विचार आला. ती स्वत:शीच खुदकन हसली.
“वहिनी, काय झालं?” मंजूषाने निरागसपणे विचारलं.
“काही नाही गं, आपलं असंच! बरं आता तू तयार झाली आहेस, तू इथेच बस! नरेश आला की मी येईन तुला घेऊन जायला!”
बाहेर हॉलमध्ये येऊन नीलिमा नरेशची वाट पाहू लागली. कमळाच्या फुलासारख्या मंजूषाचा बलदंड नरेश चोळामोळा करून टाकणार आहे ह्या कल्पनेनी ती खूप उत्तेजित झाली. आपल्या ओलावणाऱ्या योनिमार्गाला, तिने मांड्या आवळून घट्ट बंद करून घेतले.
तिला जास्त वेळ वाट पहावी लागली नाही. थोड्याच क्षणात कॉलबेल वाजली. तिने दरवाजा उघडला. नरेश आला होता. तिने त्याला आत घेऊन दरवाजा बंद करून घेतला. त्याने प्रश्नार्थक चेहर्‍याने तिच्याकडे बघितले.
मंजूषा आत असल्याचे तिने खुणेनेच त्याला सांगितले. त्याच्या मुखावर समाधानाचे हास्य पसरले. त्याने खिशात हात घालून एक हजारच्या नोटांचे बंडल काढले व नीलिमाच्या हातात दिले.
“किती आहेत?”
“अस्सी हजार!”
“काऽऽय?” नीलिमा विस्मयचकित झाली.
“मग! मंजूबायचा नेकलेस बीस हजाराला पडला! वायद्यानुसार तुला अस्सी हजार नको द्यायला?”
एक रक्कमी ऐंशी हजार मिळताच नीलिमा हरकून गेली. ती पैसे ठेवायला बेडरूमकडे जायला वळली.
“तू बैस! मी घेऊन येते तिला.”
नीलिमा आत गेली. तिथल्या अलमारीत तिने पैसे नीट ठेवून दिलेत.
“चल मंजू, नरेश आलाय!”
तिने मंजूषाचा हात धरून तिला उठवलं. मंजूषाचं काळीज धडधडू लागलं.
“वहिनी, मला भीती वाटते हो!”
“अगं काही घाबरू नकोस! मी आहे ना. तसा नरेश खूप चांगला आहे. नीट जपेल तुला. आणि एक गोष्ट लक्षात ठेव, पुरूषाने कितीही मजला मारल्या तरी झाल्यावर तो लोळागोळाच होतो. बाई मात्र पुन्हा झेलायला तयार असते!”
नीलिमाने मंजूषाला हात धरून हॉलमध्ये नेले. नरेश प्राण डोळ्यात आणून दोघींची वाट पाहत होता.
मोबाइलच्या छोट्याशा स्क्रीनवर दिसली त्यापेक्षा शतपटीने मंजूषा प्रत्यक्षात आकर्षक दिसली. तो एकटक तिच्याकडे बघू लागला. त्याच्या आड येऊ नये म्हणून नीलिमा मंजूषाच्या मागे जाऊन उभी झाली.
मंजूषाचा गोलाकार चेहरा, त्यावरील अपर नाक, रसरशीत ओठ सगळं अगदी फोटोत जसं दिसलं तसंच होतं! किंबहुना त्याहून सुरेख! मंजूषाने लाजून आपला चेहरा खाली झुकवला होता. साडीचा पदर जरी अंगावर व्यवस्थित घेतला होता, तरी तलमपणामुळे, तो आपल्या आड दडवलेल्या खजिन्याची चुगली करत होता.
तिचे पोट व त्यावरील बेंबी अस्पष्टपणे नरेशला दिसत होते. हिची बेंबीच एवढी खोल आणि सेक्सी तर हिची खालची किती मारू असेल, असा विचार मनात येऊन त्याचे लिंग फुरफुरू लागले. एवढं मादक रूप आपल्यासमोर पेश केल्याबद्दल त्याने नीलिमाचे मनातल्या मनात आभारही मानून टाकले.
नीलिमा आता मंजूषाला मागून चिकटून उभी राहिली होती. तिचा चेहरा मंजूषाच्या डाव्या खांद्यावर होता.
“काय नरेश, कशी वाटली माझी मैत्रिण?”
तिने डोळे मिचकावत विचारले आणि मंजूषाच्या पोटावर हात ठेवत हळूच तिचा पदर थोडा बाजूला सरकवला. तिच्या ह्या अदाकारीने नरेश घायाळ होऊन गेला. ब्लाउज आडून मंजूषाचा टपोरा डावा स्तन आता व्यवस्थित दिसत होता आणि मघाशी अस्पष्ट दिसणारी बेंबी वरच्या लाईटच्या उजेडात चमकत होती.
आपला पदर बाजूला केला गेला आहे हे कळल्याने मंजूषा अजूनच लाजून तिची धडधड वाढली होती. त्यामुळे तिचे स्तन लक्षात येईल अशा रीतीने लयबध्द रित्या खाली वर होत होते. तलम ब्लाउजच्या आडून लिपस्टिकचा टच दिलेल्या टपोऱ्या स्तनाग्राचा वर्तुळाकार जाणवून पडत होता. नरेशची तर पापणी लवाचीही हिंमत होत नव्हती. न जाणे, डोळा मिटला तर हे सौंदर्य अदृष्य होऊन जायचं.
“नीलू डार्लिंग, काय बोलणार आपण! आपली तर बोलतीच बंद करून टाकलीस!”
“खुश?”
“एकदम खुश!”
“अरे मग हिने तुला खुश केलंय तर तिला इनाम नको द्यायला?”
“अरे हां! गलती झाली! माफ कर मंजूबाय मला!”
असे म्हणून उठून तो मंजूषाच्या समोर उभा राहला. चेहरा झुकलेला असूनही मंजूषाला नरेशचे व्यक्तिमत्व जाणवलं. त्याने खिशात हात घातला व एक चपटा दागिन्याचा बॉक्स बाहेर काढला. बॉक्स उघडून त्याने नेकलेस बाहेर काढला.
“पसंद आला?”
