“आदी, ढिला का झालास? तुला आवडत नाहीये का?”
“…”
“बोल ना शुंभा! मागे आपण अमेझॉन केले तेंव्हा तर उड्या मारत होतास… मग आता का?”
काय सांगणार तिला. आतापर्यंत झालेले अत्याचार, तिचा आवेश, बोलणे आणि शेवटचा फटका यामुळे मी अवाक् झालो होतो. जरा भीती वाटत होती.
“काही नाही… जरा दमलो आहे…”
“काय झाले दमायला एव्हढे? खोटे बोलतोय तू…”
“सावन, खरंच…”
“चूप… काही बोलू नकोस… कसा दमला ते बघतेच…”, असे म्हणून ती गुढग्यावर बसली, माझे पाय तसेच वर धरून, हाताने माझ्या मांड्या पकडून खाली वाकली आणि अर्धवट उभे लिंग तिने तोंडात घेतले. जीभ फिरवत, दाताने चावत ती लिंग ताठ होण्याचे प्रयत्न करत होती. मिनिटभराने तिने हात मागे नेला आणि एकदम माझ्या अंगातून शिरशिरी गेली…
“नो, नो, नो सावन… ॲस होल इज ऑफ लिमिट्स…आपले आधीच ठरले आहे…”
“बेब… डोन्ट वरी… मी काही आत घालत नाहीये बोट…जस्ट एन्जॉय…”
“अगं पण… मी होतोय हार्ड तुझ्या ब्लो जॉब ने… हे कशाला…”
“तुझा हार्ड ऑन बराच वेळ टिकायला, समजलं… Now just Shut up and let me handle this…”
मला इतर काही बोलू न देता, ती बोटाने माझे गुदद्वार कुरुवळू लागली. शरीराच्या इतर सेन्सिटिव्ह भागांप्रमाणे गुदद्वार सुद्धा खूप सेन्सिटिव्ह असते. मला गुदगुल्या होऊ लागल्या. इकडे लिंग चोखणे सुरूच होते. या दुहेरी हल्ल्यापुढे त्या बिचाऱ्या लिंगाचे काय चालणार. वेगाने रक्तप्रवाह येऊन शेवटी लेकाचे लोखंडी सळई प्रमाणे कठीण झाले.
“अस्स…”, सावनी तोंड बाजूला केले. तिच्या लाळेने बरबटून चमकणारे लिंग, पाणबुडीच्या पेरीस्कोपप्रमाणे ताठ उभे होते आणि माझ्या हृदयाच्या प्रत्येक ठोक्यागणीक आचके देत होते.
त्याला डोळे भरून पाहिल्यावर सावनीने एक हळुवार चापट मारली, आणि परत उभी राहिली.
माझे पाय वर उचलून जोरात फाकवले आणि पुन्हा एकदा योनी लिंगावर घासू लागली.
“आदी, now I’m gonna f*&# you like a Man… BEHOLD…”, असे ओरडत ती योनी लिंगावर धरून बसली.
तसे आम्ही woman on top करतो, पाय वरती, त्यातून बाहेर येणारे लिंग आणि त्यावर सवानी बसलेली, ही परिस्थिती अवघड होती. पाय सरळ असते तर तिचे वजन मी लीलया पेलले असते. पण आज दोन्ही पाय वर केल्याने, तिचा सर्व भार माझ्या कंबरेवर आणि पोटावर आला..
मला श्वास घ्यायला कठीण होऊ लागले. पण सवनीचे त्याकडे लक्ष नव्हते. ट्रॅम्पोलीन वर उड्या मारल्यासारखी, ती वर खाली होत होती. प्रत्येक धक्क्याने तिचे स्तन उडत होते, केस चेहेऱ्यावर पसरलेले होते आणि डोळे बंद करून ती आनंद घेत होती.
माझ्या पायांना आणि कंबरेला रग लागयला लागली. मी कसाबसा जमिनीवर हाताने जोर देऊन कंबर उचलून धरली. वरचे धक्के आता सहन होत नव्हते मला.
“आ…आ..हू…आ…” सावनीचे चित्कार सुरूच होते.
मी काही बोलायला तोंड उघडायला गेलो की तिची आरोळी, असा प्रकार सुरू होता.
शेवटी मी मोठयाने म्हणालो, “सावन,… कंबर दुखते…जरा हळू…”
ते ऐकून ती पिसाटलीच…
“दुखतयं, दुखतयं…? आणि मी खाली असते तेंव्हा? जाड्या, काही वाटते का तेंव्हा…? आज काही तुला सोडणार नाही…घे घे अजून धक्के घे…”, असे बरळू लागली…
जरा वेळाने हात वर करून माझे पाय धरल्याने तिलाही बहुदा रग लागली असावी.
“आता पुढचे… मला काय त्रास होतो ते कळेल तुला आता…”, असे म्हणत तिने माझे पाय गुढघ्यात वाकवले आणि माझ्या छातीशी नेले. माझेच गुढगे माझ्या तोंडाशी, आणि खालच्या बाजूला लिंगावर सावजी तिची योनी घुसळत होती. आता तर श्वास घेणे फारच अवघड झाले होते… मी दीर्घ श्वास घेऊ लागलो.
“आता कळले, स्वतःचे पाय गळ्यात आल्यावर कसे वाटते? मला काय त्रास होत असेल?…”, मला तसेच मुडपलेल्या अवस्थेत ठेवून ती डोके खाली केले आणि तोंड माझ्या चेहेऱ्यावर आणून बोलायला लागली. केसांच्या बटा माझ्या चेहेऱ्यावर फिरत होत्या. धक्के थांबवून, स्वतः ची कंबर दाबत लिंग अजून तिच्या योनीत कोंबले. जवळपास मिनिटभर ती माझ्यावर रेलून होती. डोळ्यात एक वेगळीच नशा होती तिच्या. नाकपुड्या फुलल्या होत्या, कपाळावरचा घाम माझ्या चेहेऱ्यावर ठिबकत होता.
एक जोराचा धक्का मारून तिने माझे चुंबन घेतले, आणि परत धक्के सुरू केले.
इतके सारे होत असतानाही, माझी कामेच्छा प्रचंड वाढली होती. मी टोकावर पोचण्याच्या तयारीत होतो…
“सावन, हळू हळू… मी शूट होईन…”
“Don’t you dare, don’t…you…dare…”, तिने धमकी दिली.
“मी रीती होईपर्यंत अजिबात शूट व्हायचे नाही…”, असे म्हणून हात खाली नेला आणला आणि माझ्या गोट्यांवर एक चापट मारली. चढ चढून शिखर गाठणार तितक्यात पाय घसरून पडावं आणि शिखर दूर जावे, तसे झाले माझे…
शूट व्हायची माझी इच्छा एकदम नाहीशी झाली, आणि आलिया भोगासी…, असा विचार करत मी पडून राहिलो.
खरे म्हणजे सावनी सुद्धा टोकावर पोचायला लागली होती. तिचे हात पाय थरथरत होते, पण पुरुषाला आपण लोळवले, या अभिमानाने ती अजून जोमाने धक्के मारत होती.
शेवटी ती वेळ आली…
“आ… दी… मी…झडतीये…”, अशी किंकाळी मारून ती स्तब्ध झाली. मांड्या आवळून तिने योनीने लिंगाला घट्ट धरले. तिच्या हाताची नखे माझ्या मांड्यात रुतली. आणि तिच्या कामरसाचा प्रवाह माझ्या लिंगावर वाहू लागला…
तिचा चेहेरा, त्यावरची तृप्ती, कामरस, त्याचा गंध आणि तिच्या शरीराचा स्पर्श यामुळे मी सुद्धा टोकावर पोचत होतो.
सहन न होऊन मी ओरडलो, “सावन… शूट होतोय, बाजू हो…”
“माझ्यातच हो…”
“अगं पण कंडोम…”
“असू दे… मी गोळी घेईन…”, डोळे मिटून, सावनी हलकेच म्हणाली. तिचा सारा जोर ओसरला होता…
मीही पडत्या फळाची आज्ञा घेऊन डोके वर उचलले आणि तिचे करकचून चुंबन घेत तिच्यात रिकामा झालो. विर्याचा उष्ण फवारा तिच्यात शिरताच तिने डोळे उघडले, माझे पाय खाली केले आणि माझ्यावर अंग झोकून दिले. खांद्यावर डोके ठेवून माझ्या गालाचे हलकेच चुंबन घेतले, आणि हात गळ्यात टाकून मला मिठी मारली.
“मला जवळ घे, अजून माझ्यातच रहा…मी झोपते आता…”, असे माझ्या कानात कुजबुजत तिने डोळे मिटले.
मी निःश्वास सोडला आणि तिच्या मुलायम केसांवर हात फिरवत डोळे मिटले…
भुकेली वाघीण शांत झाली होती…
उत्तरार्ध…
“आदी, आदी… उठ… बराच वेळ झाला…”, माझ्या गालावर थपडा बसल्या…
मी खडबडून जागा झालो. सावणी माझ्याकडे पहात गोड हसत होती. माझाच टी शर्ट, केस मोकळे सोडलेले, हातात केसांचे रबर…
“उठ, उठ… पटकन बाथरूम मध्ये जाऊन स्वच्छ आंघोळ करून फेश हो… मी आपल्या साठी मस्त मॅगी आणि कॉफी केली आहे…”
मी धडपडत उठून बाथरूम मध्ये गेलो.
केस पुसत बाहेर आलो तर सावनी डायनिंग टेबलवर माझी वाट बघत होती. मी बसल्यावर तिने माझा हात हातात घेतला. ती माझ्या नजरेला नजर देत नव्हती. गाला आरक्त, आवाज कातर…
“आदी, I am verySorry… खूप त्रास दिला ना तुला मी… मला फार लाज वाटते आहे… काय समजशिल मला तू…”
“Well, well, well,… सावन, तुझं आजचे रुप मी पहिल्यांदा पाहिले, आणि थक्क झालो…”
“शी… माझीच मला लाज वाटते आहे…”
“अर्र, लाज वाटण्यासारखे काही नाही… खरं सांगू, मला जरा भीती वाटली आधी… पण तुझे हे रूप फारच erotic होते. आपल्या नेहमीच्या गोड गोड संबंधाने कंटाळा आला होता…”
“मला आधी तेच अपेक्षित होते, पण तुझा पत्ताच नव्हता आदी… किती फोन केले… मला माझा राग आला… आणि तो तुझ्यावर निघाला…सॉरी बडी…असे नाही होणार पुन्हा…”
“हा हा हा… नंतरचे नंतर… पण आज मला जी वाइल्ड सावन दिसली, ती मी पुरवून पुरवून वापरणार आहे… सो डोन्ट थिंक मच ऑफ इट…”
सावनीने कॉफी चा कप खाली ठेवला आणि माझ्या मांडीवर बसून गळ्यात पडली…
यापुढे आमचे सॉफ्ट कोअर प्रेम सुरू झाले. त्यात तुम्हा वाचकांना इंटरेस्ट नसणार, हे जाणून इथेच थांबतो…
समाप्त
