भुकेली वाघीण भाग : ३

आता आश्चर्य, आनंद वाटत असला तरी त्यावेळी मात्र सर्व सोडून पळून जावे, असे वाटत होते. सावनीचे असले वागणे आणि आक्रमक हल्ले माझ्यासाठी नवीन होते.

सावनीची बोटे माझ्या तोंडात आत बाहेर होत होती. ती अंगठ्याने माझे ओठ, नाक चिवडत होती. जमेल तसा मी श्वास घेण्याचा प्रयत्न करत होतो. लाळेचे ओघळ माझ्या दोन्ही गालावरून वाहायला लागले. मी एका हाताने, तिचा हात तोंडातून काढायचा प्रयत्न करत होतो, आणि दुसरा हाताने तिच्या नितंबाना, तर कधी लोंबणाऱ्या स्तनाला फटके मारत होतो, चिमटे काढत होतो. मारून, मारून तिचे नितंब लाल झाले तरी ती काही केल्या बधत नव्हती.

वरती ही परिस्थिती असताना, खाली तर पानिपत झाले होते! लिंगाला, गोट्यांना हात झोंबत होता, आणि युद्धात न हारणाऱ्या सरदारासारखा माझा शिलेदार त्या हल्ल्यांना तोंड देत होता. कामसलीलाचे पाट वहात अगदी थारोळे झाले होते, पण शेवटाची पिचकारी टाकायला बंदी होती. कधी फटका मारून तर कधी जोरात दाबून सावनी, तो आवेग थांबवत होती.

“आता तुझे झडणे माझ्या परवानगी ने… जर आधी झालास finish तर जीव घेईन कुत्र्या तुझा…”, या बायेचा राग काही शमायला तयार नव्हता.

“सावन… आह…ऑगो मा‍झ्या हाता..तॉ थो..डॉच आह ते… प्लीजॅ…प्लीज थां बॉव हा छळॉ…”

“हे आधी कळत नव्हते का भाड्या…”

तोंडातला लाळेने बरबटलेला हात तिने काढला आणि माझी लाळ माझ्याच चेहेर्याला फासली. एक सणसणीत चपराक गालावर मारून जोराचा गालगुच्चा घेतला. इतका जोरात की, माझी दाढ निघते की काय असे वाटले. मी जोरात ओरडण्याकरता आ केला तर या म्हशीने हात परत तोंडात कोंबला…

खाली कामरसाने थबथबलेल्या लिंगाचे भोग अजून संपले नव्हते. सावनीने वाकून तिचे तोंड लिंगाजवळ नेले. आणि लिंगावर फुकंर मारली. ओल्या लिंगाला मंडावा मिळाला. आता जरा मजा मिळणार, या अल्प आनंदात मी असतानाच, अचानक तोंडातला हात सावनीने काढला, आणि माझ्या शर्टच्या गुंड्या काढायला लागली. मी हात वर करून तिला मदत करू लागलो तर जोराने हातावर फटका मारला.

“हाताचे काम वेगळे आहे… माझे निप्पल ओढ…मला त्रास झाला तर तुझ्या गोट्या फुटल्याच म्हणून समज…”, अशी धमकी देऊन तिने गुंड्या काढायला सुरुवात केली.

मी आज्ञा धारका सारखा तिचे निप्पल हाताळू लागलो. आधीच कडक झालेले ते गुलाबी तपकिरी निप्पल अधिकच वाढले. एलोरा सुद्धा फुगला.

“स्स… मस्त… सुरू राहू दे..”, असे म्हणून तिने माझा शर्ट उघडला, बनियन वर केला. हात माझा काम रसात ओला करून माझ्या निप्पल ओले केले आणि ओढू लागली. स्त्रियां इतके नाही, तरी पुरुषाचे निप्पल पण टरारून फुगतात. माझेही मोठे झाले.

माझे हाताने तिचे निप्पल ओढणे चालूच होते. जरा जास्त जोरात ओढले की सावनी माझ्या गोट्या दाबायची. दोन वेळा असे झाल्यावर मला माझ्या गोट्यांची दया यायला लागली. त्यामुळे मी तिला त्रास होऊ न देता एक निप्पल ओढत होतो.

जरा वेळाने सावनीने बसायची जागा बदलली.

“दुसऱ्याने काय घोडे मारले रे डुकरा!? यालाही ओढ…”

मी मुकाटपणे तिचा दुसरा निप्पल ओढू लागलो. ती माझ्या दोन्ही निप्पल वर अत्याचार करत होती.

“आईग…आ..आ…”, अचानक माझे एक निप्पल सावनीने जोरात पिरगाळले. एका इंग्रजी चित्रपटात, छळछावणीत नाझी अधिकाऱ्याने केलेल्या ज्यू माणसाच्या छळाची मला आठवण झाली. प्रतिक्षिप्त क्रियेने माझ्या हातून सावणनीचे दोन्ही निप्पल जोरात ओढले गेले. आणि क्षणात मला ब्रह्मांड आठवले. सावनीने क्रूरपणे माझ्या दोन्ही गोट्या दाबल्या! निप्पल पिरगळण्या त्रास म्हणजे शीतल सावली असे वाटले मला!

“आ… आईग्…आ…सोड, सोड… मेलो मी…”, मी जोरात किंचाळलो…

ओराडण्यासाठी आ वासला तर सावनीने तिचा हात परत माझ्या तोंडात कोंबला.

“इतक्यात काही मरत नाहीस तू, माकडा..! अजून बरेच हिशेब पूर्ण करायचे आहेत मला…”, असे म्हणून तिने माझ्याकडे बघत एक विकृत हास्य केले…