आम्ही पाहू लागलो तर शेजारी पेरूच्या झाडावरून एक पेरू खाली पडला होता आणि एक राघू तो पेरू खात होता.
“बघ ना गं तो राघू, कसा पिकलेला पेरू मिळालाय त्याला आणि तो पेरूला टोच मारतोय.”
“अगदी तुमच्या सारखा.”
“त्याला हवं ते मिळालं, पण माझं काय?”
“तुम्हाला वाट पाहावी लागेल. इकडे काही मिळणार नाही हं, अगोदरच सांगून ठेवते मी.”
“तू ठरवलेस तर नक्की मिळेल.”
“मी कोणतीही रिस्क घेणार नाही.”
“रिस्क न घेता ही मला हवे ते देऊ शकतेस गं तू.”
“ते कसं काय?”
“ते समोरचे शिल्प पहा म्हणजे समजेल तुला.”
लेण्यांमध्ये मी ते शिल्प पाहू लागले. त्यामध्ये एक प्रेयसीला तिच्या प्रियकरासोबत मुखमैथुन करताना दाखवले होते.
“बाई गं, हे काय, असं कधी असतं का?”
“हो, असतं गं.”
“तुमचं आपलं काहीही.”
“पुराण काळापासून कामसूत्रामध्ये याला खूप महत्व दिले आहे.”
“खरंच का?”
माधुरीसोबतचा सकाळचा संवाद मला आठवला, ‘तू स्वत:च ट्राय करून बघ ना.’
हे माझा हात तिकडे फिरवत होते.
“अहो पण तुम्ही टोपी कुठे आणलीय?”
“अगं अरू, हे टोपी शिवायच करायचं असत.”
“हो का? काही नका सांगू तुम्ही.”
“अगं खरं तेच सांगतोय मी. उलट हे मादीसाठी चांगले असते.”
“आवडले तर करेन मी, पण तुम्ही अजिबात जबरदस्ती करायची नाही.”
“हो गं, अजिबात जबरदस्ती नाही करणार मी.”
“मग ठीक आहे.”
“अरू चल बाहेर काढ त्याला आता.”
“तुम्हीच काढा.”
मी यांच्या समोर माझ्या गुडघ्यावर बसले. यांनी पॅन्ट आणि अंडरवेअर एकाच वेळी त्यांच्या मांड्यापर्यंत खाली खेचली. त्यांचा भला मोठा नागोबा माझ्या चेहऱ्यासमोर उसळी मारून बाहेर पडला. खाली देखील हे क्लीन होते.
मी नागोबाला माझ्या हातामध्ये पकडले खूपच गरम लागत होता तो. मी त्याच्यावरून हात फिरवू लागले. चेहरा वर करून मी यांच्याकडे पाहले तर यांच्या डोळ्यामध्ये मला काल सारखाच अस्वस्थ करणारा भाव दिसत होता.
हे माझ्या डोक्यावर हलकेच थोपटत होते. मीपण त्याला तोंडात घेण्यासाठी मनाची तयारी केली व त्याच्या टोकावर एक चुंबन दिले. त्यावेळी एक वेगळाच दर्प मला जाणवला. मी हळूहळू टोकापासून देठापर्यंत त्याच चुंबन करू लागले. यांच्या तोंडातून सुस्कारे निघत होते.
आता मी माझा हात नागोबाच्या देठाशी पकडून माझी जीभ बाहेर काढून त्याच्या टोकाशी खेळू लागले. एक वेगळीच चव माझ्या जिभेला लागत होती. अशी चव मी या अगोदर कधी घेतली नव्हती. पण चव मात्र रूचकर लागत होती.
मग मी त्याला हळूहळू माझ्या तोंडामध्ये घेऊ लागले. तेल किंवा जेलपेक्षा तोंड हे छानच होते, फक्त मला माझ्या श्वासांवर नियंत्रण ठेवायचे होते. त्याला आत बाहेर करताना मी माझ्या तोंडाचा आकार कमी जास्त करत होते.
मला आता छान वाटू लागले होते. मी यांचा नागोबा एका तालामध्ये निम्म्यापेक्षा जास्त आत घेत होते आणि बाहेर काढत होते. आता मी माझ्या दोन्ही हातांनी यांची कंबर पकडली होती आणि यांनी दोन्ही हातांनी माझे डोके पकडले होते.
आता मला त्याला आत घ्यायला थोडा त्रास होऊ लागला होता. नागोबा माझ्या गळ्यापर्यंत जाऊ लागला होता. यांच्या तोंडातून सुस्कारे जोर जोरात निघत होते. आता मला फक्त नागोबाच्या गती सोबत माझ्या श्वासांवर नियंत्रण ठेवायचे होते आणि मी ते ठेवू लागले.
आता यांनी खूपच गती पकडली आणि यांचा स्फोट झाला. यांचे काही पाणी सरळ माझ्या गळ्यामध्ये गेले, त्यामुळे मला थोडा ठसका लागला. बाकी पाणी माझ्या तोंडामध्ये आले, मी तोंडातील पाण्याची चव चाखली. त्याची चव थोडी आंबट तर थोडी खारट होती आणि ते पाणीपण मी पिऊन घेतले.
मग माझ्या जि‍भेने मी यांचा नागोबाला साफ केले. यांनी माझ्या बगलेत हात घालून मला उभे केले आणि सरळ माझ्या ओठांवर स्वत:चे ओठ ठेवून माझे दीर्घ चुंबन घेतले. आता यांची जीभ माझ्या तोंडामध्ये सगळीकडे फिरत होती. काही वेळानंतर आमचे चुंबन तुटले.
“अरू यु आर ब्रिलिएंट.”
“चला आता खूप वेळ झालाय.”
आम्ही परत मंदिराकडे येऊ लागलो. या वेळी मात्र आम्ही सर्वात अगोदर आलो. बाकी सर्व जण एक एक करून जमा झाले. पण आता वातावरण थोडे गंभीर झाले होते. प्रत्येक जण स्वत: मधेच कुठे तरी हरवून गेला होता. सर्वानी मिळून साहित्य गोळा केले व आम्ही परतीच्या वाटेला लागलो.
खाली ट्रॅव्हलर आमची वाट पाहत उभी होती. संध्याकाळचे साडे सहा वाजले होते आणि आम्ही परत रेसॉर्टकडे निघालो. दिवसभराच्या मेहनतीमुळे मलादेखील कंटाळा आला होता व मला थोडा विसावा हवा होता.
मी आता यांच्या कुशीमध्ये माझे डोके ठेवले होते आणि हे माझ्या डोक्यावर हलकेच थोपटत होते. मी मनात म्हणत होते की हे दोन दिवस मी माझ्या आयुष्यामध्ये कधीच विसरू शकणार नाही. प्रत्येक क्षण मला एक अविस्मरणीय आठवण देऊन जात होता.
बाहेर आता अंधार पडू लागला होता. हवेमध्ये गारवापण जाणवत होता. मी माझे डोके यांच्या मांडीवर टेकले. आज पूर्ण दिवसभरातील घटनांचा विचार करता करता माझे डोळे कधी बंद झाले व कधी मी निद्रेच्या आधीन झाले, हे मला कळलेच नाही. रिसॉर्टवर पोहोचल्यावर यांचा आवाजानेच मी जागी झाले.
“अगं अरू, उठ ना.”
हे माझ्या केसातून हात फिरवत होते.
“उंम्म्म. आपण रिसॉर्टवर पोहचलो का?”
मी यांच्या कुशीवरून उठले.
“हो पोहचलो.”
आम्ही ट्रॅव्हलरमधून खाली उतरलो. एव्हाना रात्रीचे सव्वा आठ झाले होते. रेसॉर्टचा स्टाफ सामान घेण्यासाठी हजर होता. स्टाफने सर्व सामान खाली घेतले व लॉन्जमध्ये डिनरसाठी भेटायचे असे ठरवून सर्व जण आपापल्या रूमकडे निघालो.
“मग अरू आज काय प्लॅन आहे गं?”
“आज तर माझी आराम करायची इच्छा आहे.” मी यांच्याकडे पाहून मिश्किल हसत म्हटले.
“मघाशीच तर झोप काढली ना तू?”
“हो पण कंटाळा खूप आलाय हो आज.”
“अरू, प्लीज फक्त आजचीच रात्र आहे आपल्याकडे.”
“हम्म. मला विचार करावा लागेल.”
“अरू, प्लीज.”
यांच्या चेहर्‍यावर काकुळतीने भाव होते.
“बरं ठीक आहे.”
“येस्स, अरू एक ऐकशील का माझं?”
“बोला ना काय आहे?”
“अरू मी पहिल्यांदा तुला ज्या साडीमध्ये पहिले होते, तीच साडी नेसशील का आज?”
“मी त्या दिवशी केशरी रंगाची साडी नेसलेली होती.”
“हो तीच नेस ना आज.”
“का? काय प्लॅन आहे?”
“तू नेस अगोदर, मी नंतर सांगेन.”
“बरं ठीक आहे.”
अजय आजचा सोनेरी मोका अजिबात सोडणार नाहीत, याची मला पक्की खात्री होती आणि मला तरी हा मोका कुठे सोडायचा होता.
आम्ही सूटच्या आत आलो. पूर्ण दिवस बाहेर राहिल्याने घामामुळे माझे अंग चिकट झाले होते आणि मला आता अंघोळ करण्याशिवाय दुसरा पर्याय उरला नव्हता. मी ड्रेसिंग टेबलसमोर माझा विग व सर्व दागिने काढून ठेवून दिले. यांच्या समोर विग शिवाय मी पहिल्यांदाच आले होते. हे माझ्याकडे पाहत होते. मला खूपच संकोच वाटत होता.
“अहो काय पाहताय असे?”
“अरू विग शिवायही तू तेवढीच सुंदर दिसतेस हं.”
“खरंच का?”
माझा संकोच थोडा कमी झाला.
“तुझे सौंदर्य नैसर्गिक आहे.”
“इश्श!”
“तुला असच मिठीमध्ये घ्यायची इच्छा होते आहे गं.”
“आता मला अंघोळीला जाऊ द्या, नंतर पाहू काय ते.”
मी वॉर्डरोब उघडून माझे कपडे घेतले. केशरी साडी काढून बेडवर ठेवली व ब्लाउज, परकर आणि इंनर्स घेऊन मी बाथरूम मध्ये शिरले.
यांचा माझ्यामधील इंटरेस्ट पाहून मला आतून गुदगुल्या होत होत्या. एक नव्या नवरीची फिलिंग येत होती आणि कोणासाठी तरी नटण्याचा उत्साह वाढत होता. मी सर्व कपडे काढून एका कोपऱ्यात टाकून दिले.
आज सकाळपासून मी माझ्या नागिणीकडे तसे दुर्लक्षच केले होते. अगोदर मी माझ्या नागिणीची टोपी काढून डस्टबिनमध्ये फेकून दिली व तिला थोडे गोंजारले. मग क्युबिकलमध्ये शिरून मस्त अंघोळ केली.
मग अगोदर नागि‍णीला टोपी घातली. हे आज रूममध्ये असल्यामुळे मी बाथरूम मध्येच इंनर्स, परकर व ब्लाउज घातला आणि मी डोक्याला टॉवेल गुंडाळून बाथरूमच्या बाहेर आले.
हे बेडवरच टीव्ही पाहत बसले होते. हे अगोदरच तयार होऊन बसले होते. यांनी आज फॉर्मल ड्रेस घातला होता.
मी येऊन बेडवरची साडी उचलली आणि नेसू लागले. यांच्या समोर पहिल्यांदा मी साडी नेसत होते. मला खूपच लाज वाटत होती आणि वर हे माझ्याकडेच पाहत होते.
“काय पाहताय असे?”
“तुलाच पाहतोय.”
“मला अगोदर पाहिलं नाही का तुम्ही?”
“एक सांगू? बाई कपडे नेसतानाच सर्वात जास्त हॉट दिसते.”
“ओह्ह असं असतं का?”
“माझ्या नजरेतून तू स्वत:ला बघ म्हणजे कळेल तुला.”
“नको बाबा, मी आहे तशीच ठीक आहे.”
मी यांच्यासमोर साडी नेसली मग ड्रेसिंग टेबलसमोर बसून मी मस्त मेकअप करू लागले.
आज मेकअप करायला मला खूप इंटरेस्ट वाटत होता, कारण काही वेळानंतर हा मेकअप विस्कटणारच आहे, हे मला माहीत असून देखील कोणासाठी तरी नटण्यात मला मजा वाटत होती. मग मी भांगामध्ये सिंदूर लावला आणि गळ्यात मंगळसूत्र घातले आणि आम्ही डिनरला जाण्यासाठी तयार झालो.
“अहो चला निघूयात का?”
“हो चल ना.”
आम्ही डिनरला लॉन्जमध्ये आलो. लॉन्जमध्ये एक मोठे डायनिंग टेबल ठेवले होते. आज शेवटचा दिवस असल्यामुळे मोठ्या डायनिंग टेबलवर एकत्र डिनरचा प्लॅन होता. सर्वच जोडपी शेजारी शेजारी बसली होती. मी आणि हेपण शेजारी शेजारी बसलो. डिनरच्या सोबत माझ्या मैत्रिणींनी आम्हाला हैराण करायची काही योजना केली, असेल हे माझ्या ध्यानीमनी पण नव्हते पण आता सुरवात झाली होती.
“नमस्कार भावजी मी रूचिरा, तुमची मेहुणी. तर मैत्रिणींनो आज आरोही व भावजी आपल्या सोबत आहेत. त्यांनी आपल्याला लग्नाला बोलावले नाही तर आज आपण त्यांच्या सोबत डिनर करता करता मनसोक्त गप्पा मारूयात.” रूचिरा
“रूचिरा तशी मी यांची तुम्हा सर्वांसोबत ओळख करून दिलीच आहे ना?” मी
“आरोही तरी पण आमच्या सर्वांची इच्छा आहे की परत एकदा नीट ओळख करून घ्यावी.” रूचिरा
“ठीक आहे चालेल.”
आता कोण काय विचारेल याची काहीच कल्पना मला नव्हती तरी बरं आम्ही अगोदरच स्टोरी बनवून ठेवली होती त्यामुळे मी थोडी निश्चिंत होते.
“ही आमची अरू, कशी काय लागली हो तुमच्या गळाला?” सोनाली
“चांगला मासा पकडण्यासाठी फार व्यवस्थित गळ टाकावा लागतो.” अजय
“तसा तुमचा गळ मोठा आहे म्हणून फसली वाटत ही?” शिल्पा
“ज्याची भूक जास्त असते, असा मासाच मोठ्या गळामध्ये अडकतो.” अजय
“माशाचं तोंड फक्त जखमी करू नका म्हणजे झालं.” माधुरी
“ते तर माशाच्याच हातामध्ये आहे.” अजय
“आमचा मासा नवीन आहे हो, थोडं सांभाळून घ्या.” पूजा
“तुम्ही नीट टिप्स द्या म्हणजे झाले.” अजय
“भावजी थेअरी आणि प्रॅक्टिकलमध्ये खूप फरक असतो.” रूचिरा
“पाण्यात पडल्यावरच पोहायला शिकता येत, काठावर बसून नाही.” अजय
“नवीन पोहणाऱ्याला पाण्याची खूप भीती वाटत असते.” सोनाली
“नाका तोंडामध्ये पाणी गेल्याशिवाय भीतीपण मोडत नसते.” अजय
“भावजी तुम्ही पक्के खिलाडी आहेत मानलं तुम्हाला.” माधुरी
हे सर्वांच्या बॉऊन्सर्सना सीमेपार टोलवत होते आणि मी यांच्या शेजारी गप्पा बसून फक्त मजा पाहत होते. टेबल खालून मी यांचा डावा हात माझ्या उजव्या हातामध्ये घेतला व हळूच दाबला. मी आज खूप खुश होते. यांनी सर्वांची बोलती बंद केली होती. सर्वांची तोंडे बघण्या लायक झाली होती. मला खरोखरच यांचा अभिमान वाटू लागला होता. आमचे डिनर झाले व आम्ही परत सूटकडे येऊ लागलो.
“बरी जिरवलीत सगळ्यांची तुम्ही.”
“माझ्या अरूला असं कोंडीत मी नाही पकडू देणार मी कोणाला.”
“हो का?”
“हो.”
“आज ही साडी का नेसायला सांगितलंत तुम्ही मला?”
“या साडीमध्ये तुझे नैसर्गिक सौंदर्य अजूनही उठून दिसत म्हणून.”
“तुम्ही बोलण्यात खूप चतुर आहात.”
“आजची रात्र आपण अविस्मरणीय करूयात.”
“इश्श!”
