लपा-छपी भाग : ९

आमची दुपारची जेवणे झाली आणि घरातली वडिलधारी मंडळी वामकुक्षी घ्यायला आपापल्या रूममध्ये निघून गेली. आम्ही सगळी मुलें अन अर्थात वैशूताई पुढच्या आवारात जमलो आणि आमची अनोखी छुपी लपाछपी आम्ही चालू केली.
सगळ्यात पहिले माझ्यावर राज्य आले आणि मी हडबडलो. आता मला आधी सगळ्यांना शोधून काढावे लागणार होते अन दुसऱ्या कोणावर राज्य आले की अडगळीच्या खोलीतील त्या सिक्रेट जागी मला लपायला जायला मिळणार होते. आवाराच्या मुख्य दरवाज्याजवळ जावून मनातल्या मनात भरभर शंभर आकडे म्हटले अन सगळ्यांना शोधायला वाड्यात पळालो.
एक तर कोणीही काहीही आवाज करायचा नव्हता तेव्हा सगळ्यांना शोधून काढणे म्हणजे एक दिव्यच होते. त्यात आता किती वेळ जाणार होता ह्याची काही कल्पना नव्हती. माझा समज होता की दुसऱ्या कोणावर राज्य येईल आणि लगेच मी अडगळीच्या खोलीतील सिक्रेट जागी लपायला जाईन अन तेथे वैशूताईबरोबर काहीतरी मजा करायला मिळेल.
पण नशीब फुटके की पहिले माझ्यावरच राज्य आले होते. त्यात आणि माझ्यावर किंवा वैशूताईवर राज्य आले तर आपण काय करायचे ह्याबद्दल वैशूताई काही बोलली नव्हती.
मी दहा ते पंधरा मिनिटे सगळ्यांना शोधत होतो पण मला एकही सापडला नाही. तेव्हा मग मी नाईलाजाने वरच्या मजल्यावरील अडगळीच्या खोलीत गेलो अन दरवाज्या मागील आमच्या त्याच्या सिक्रेट जागेजवळ उभा राहिलो.
त्या जागेकडे पाठ करून मी अडगळीच्या खोलीत सगळीकडे पाहू लागलो की मला तेथील सामानांच्या मागे कोणी दिसत तर नाही ना. मला कोणीही दिसले नाही तसे मी हळुच बोलायला लागलो.
“वैशूताई. आहेस का तू इथे लपलेली?” ती त्या सिक्रेट जागी असेल ह्याची मला खात्री होती.
अचानक माझा हात ओढला गेला अन मी त्या सिक्रेट जागेत ओढला गेलो. अर्थात, वैशूताईने मला ओढून घेतले होते. त्या जागेत मी स्वत:ला दाबून घेतले अन माझ्या लक्षात आले की पुन्हा एकदा मी वैशूताईच्या अंगावर पुढून दाबला गेला होतो.
त्यात कहर म्हणजे वैशूताईने माझ्या कंबरेला हाताचा विळखा घालून मला स्वत:च्या अंगावर अजुन दाबून धरले होते. तेव्हा मी मागे सरकायचे मनात जरी आणले असते तरी मागे सरकू शकत नव्हतो.
मग मला हळूहळू जाणीव व्हायला लागली की खाली माझ्या मांड्या वैशूताईच्या मांड्यांवर दाबल्या गेल्या होत्या. माझ्या लंडाचा भाग तिच्या जांघेत दाबला गेला होता.
माझे पोट तिच्या पोटाला भिडले होते अन तिचे उभार माझ्या छातीवर चिरडले गेले होते. वर माझे तोंड तिच्या तोंडाच्या डाव्या बाजुला खुपसले गेले होते अन तिच्या डाव्या गालाला माझा डावा गाल चिकटला होता. मी माझे ओठ तिच्या डाव्या कानाजवळ नेले अन हळुच कुजबुजलो,
“ताई. आपल्यावर राज्य आले तर आपण काय करायचे हे ठरवलेच नाही. आता काय करायचे?”
“काय करायचे म्हणजे? राज्य पुर्ण करायचे. सगळ्यांना शोधून काढून दुसऱ्यावर राज्य येवू द्यायचे.”
वैशूताई माझ्या डाव्या कानाच्या पळीला जीभ लावत माझ्या कानात उत्तर दिले. त्याने माझ्या अंगावर शहारा आला अन माझ्या अंगाला एक झटका बसला.
“अग पण आवाज करायचा नाहीये तेव्हा कोण कुठे लपलेय ते कळतही नाही. तेव्हा सगळ्यांना शोधायला खुप वेळ जाणार!”
मी किंचित त्रासिकपणे म्हणालो अन माझी जीभही तिच्या कानाच्या पळीला लावली. तिलाही त्याची मजा वाटली अन तिने तिची मान किंचित आकसली. मग परत माझ्या कानाच्या पळीला जीभ लावत ती कुजबुजली,
“मग लागू दे की वेळ. कसली घाई आहे तुला?” तिच्या आवाजाला चावट टोन होता.
“अग पण. आपण. इथे.” काय बोलावे ते मला समजेना. त्या सिक्रेट जागी आम्ही जे केले होते अन करत होतो त्याबद्दल उघड काही बोलता येत नव्हते.
“आपण इथे काय, बंटी?” तिने परत चावटपणे मला विचारले.
“आपल्याला इथे एकत्र लपायचा चान्स पटकन मिळणार नाही.” मी कसेबसे बोललो अन तिच्या कानावर ओठ दाबले. त्यावर ती खुसकुसत हसून म्हणाली,
“नको मिळू दे पटकन. लागू दे की वेळ. इतका का उतावळा होतोय?” तिने मिश्किलपणे हसत म्हटले अन माझ्या कानावर ओठ दाबले.
“अग ताई. उगाच टाईमपास होईल. तू सांग ना काय करायचे? लवकर माझे राज्य संपायला पाहिजे.” मी उतावळ्यासारखा हतबलपणे म्हणालो.
“ओके ओके. तू एक काम कर. बाहेर पडून इतरांना शोधायला लाग. मी पण बाहेर पडून त्यांना शोधते. मग मला कोणी कुठे लपलेय ते सापडले की मी तुला गुपचूप येवून सांगते. मग मी परत इथे येवून लपते आणि तू इतरांना पकडून आऊट कर. सगळ्यांना आऊट करून बाहेर पडवीत बसायला सांग. सगळे आऊट झाले की मग तू इथे येवून मला सांग अन आपण शेवटी खाली जावून सगळ्यांना सांगू की तू मला शेवटी पकडले. मग ज्याला तू पहिले पकडले त्याच्यावर राज्य येईल.”
माझ्या कानाची पळी चाटत तर माझ्या कानावर ओठ फिरवत वैशूताईने मला सगळा प्लान समजावून सांगितला. मी अर्थात प्रचंड खूष झालो आणि नकळत माझ्या हाताचा विळखा तिच्या कंबरेला घालून तिला मी माझ्या अंगावर अजुन दाबून घेत आनंदाने तिच्या कानात कुजबुजलो,
“वाऊऽऽऽ सुपर, ताईऽऽऽ काय डोके लढवतेस! हुश्शार आहेस! चल मी जातो!”
मी तिला अजुन गच्च माझ्या अंगावर आवळून माझे तोंड वळवले. मग तिच्या डाव्या गालावर माझे ओठ दाबून तिची कसून पप्पी घेतली अन तिला सोडून देवून मी मागे सरकलो! त्या जागेतून बाहेर पडत मी अडगळीच्या खोलीतून बाहेर पडलो अन इतर रूममध्ये इतर मुलांना शोधायला लागलो.
माझ्या मनात मी डेअरिंग करून वैशूताईच्या गालाची पप्पी घेतली तो विचार होता. मी सरळ सरळ जोराने माझे ओठ तिच्या मऊशार गालावर दाबून पप्पी घेतली होती अन त्याबद्दल तिने काही नाराजी व्यक्त केली नव्हती.
तिला जर ते आवडले नसते तर तिने तिथेच मला पकडून धरून खडसावले असते. किंवा मी बाहेर पडल्यावर माझ्या मागे येवून मला धपाटा घातला असता किंवा काही बडबड केली असती. पण तिने असे काहीही केले नव्हते याचा अर्थ मी पप्पी घेतलेली तिला चालले होते. कदाचित तिला आवडलेही असावे.
माझ्या मागे अर्थात, वैशूताईही त्या सिक्रेट जागेतून बाहेर पडली अन इतर मुलांना शोधायला लागली. दहा मिनिटांनी ती माझ्याजवळ आली आणि गुपचूप तिने मला सांगितले की बाकीचे चौघे कुठे लपले आहेत ते. ते सांगताना तिच्या चेहऱ्यावर उत्साह होता म्हणजे मघाच्या पप्पीचा तिला राग आलेला दिसत नव्हता. मला सांगून मग ती परत अडगळीच्या खोलीत लपायला निघून गेली.
च्या आयला! मी इतका वेळ शोधतोय तर मला कोणी सापडत नव्हते. अन ह्या ताईला बरे सगळे कुठे लपलेत ते पटापटा मिळाले? खरंच हुश्शार होती वैशूताई! मी मनातून तिला मानले!
मी मग जावून तिने सांगितलेल्या जागेत एक एकाला पकडून आऊट करू लागलो. सगळ्यात पहिला मला रोहितच भेटला म्हणजे आता त्याच्यावर राज्य येणार होते. त्याला नंतर मी सगळ्यात छोट्या अंकितला पकडून आऊट केले. मग त्याच्यापेक्षा मोठा असलेला छोट्या काकांच्या मुलगा, अमोलला आऊट केले. आणि सगळ्यात शेवटी मोठा असलेल्या राहुलला आऊट केले.
त्या सगळ्यांना पडवीत बसायला लावून मी वरच्या मजल्यावर वैशूताईला शोधायला गेलो. अडगळीच्या खोलीत येवून मी पुन्हा त्या सिक्रेट जागेच्या बाहेर उभा राहिलो अन पहिल्यासारखेच मी हळुच वैशूताईला हाक मारली.
“वैशूताई, ये बाहेर. आऊट झाले सगळे.”
पण वैशूताई ना बाहेर आली ना तिने मला आवाज दिला. मला वाटले बहुतेक पहिल्यासारखेच ती मला आत ओढून घेईल म्हणून मी त्याची वाट पाहू लागलो तर तिने काही मला आत ओढून घेतले नाही.
मग माझ्या लक्षात आले की कदाचित तिला वाटत असावे मीच स्वत:हून आत शिरावे. मीच आत शिरून तिच्या अंगावर स्वत:ला दाबून घ्यावे किंवा सरळ तिला मिठी मारावी. तो विचार करून मी पुढे झालो अन त्या अंधाऱ्या जागेत शिरलो.
माझ्या मनात लड्डू फुटत होते की आता मी वैशूताईच्या मांसल अंगाला चिटकेल. तिच्या मांड्यांवर, जांघेवर, पोटावर अन उभारावर माझे अंग दाबले जाईल. अन तिने माझ्या कंबरेला हाताचा विळखा घातला तर मग मी पण माझ्या हाताचा विळखा घालून तिला घट्ट मिठी मारून कवेत घेईल.
असे गोड विचार मनात उचंबळून आणत मी बेधडक आत शिरलो होतो. पण मला काही वैशूताईचे मांसल भरीव अंग जाणवले नाही! मी अजुन जोरात पुढे झालो तर माझे डोके भिंतीला आपटले अन मी किंचित कळवळलो.
“आईगगगग.”
“हाऽऽऽ हाऽऽऽ हाऽऽऽऽ” माझ्या मागे खुसखुसत हसण्याचा आवाज झाला.
मी डोके चोळत वळलो अन पहातो तर वैशूताई त्या अंधाऱ्या जागेच्या बाहेर तोंडावर हात ठेवून जोराने फुटणारे हसू दाबत होती. मी डोके चोळत बाहेर आलो अन त्रासिकपणे तिच्याकडे पाहिले तसे तिने कसेबसे हसूं आवरत म्हटले,
“मला माहित होते की तू मला शोधायला इथे आत शिरशील. पण मी मुद्दाम तिकडे त्या टेबलाच्या मागे लपले होते. तू आत शिरला तसे मी उठून जवळ आले. तुला मस्त प्रसाद मिळाला ना भिंतीचा? हाऽऽ हाऽऽ हाऽऽ” ताई हसूं आवरत म्हणाली.
“काय हे, ताई. माझा पोपट केला ना?” मी डोके चोळत वैतागून म्हणालो.
“अल्ले अल्ले माज्या लाज्या. तुजे डोके आपटले? बगू बगू इकडे.”
हसत लाडाने बोबडे बोलत वैशूताईने माझे डोके धरले आणि खाली झुकवले. मग माझ्या कपाळावर आपले ओठ टेकवून तिने तेथे कसून चुंबन घेतले अन माझे डोके वर करत माझ्या डोळ्यात पहात चावटपणे म्हणाली,
“आता बरे होईल बघ पटकन! अन काळजी करू नकोस! माझ्यामुळे तुझे डोके आपटले ना. त्याचा गोड मोबदला मिळेल तुला नंतर. चल लवकर खाली जावू.”
वैशूताईने माझा हात धरला अन मला ओढत बाहेर घेवून जावू लागली. मी लहान बाळ असल्यासारखा तिच्याबरोबर ओढला जात चालू लागलो. खालच्या मजल्यावर आल्यानंतर तिने माझा हात सोडला अन मला पुढे ढकलले. तो इशारा मला समजला अन मी पुढे पळत पुढच्या पडवीत गेलो अन आनंदाने सगळ्यांना सांगायला लागलो की शेवटी मी वैशूताईलाही पकडून आऊट केले.
जेव्हा वैशूताई सगळ्यांच्या जवळ आली तेव्हा राहुलने आश्चर्याने म्हटले,
“ही ताई कुठे लपते कोणास ठाऊक? तिला आजपर्यंत कोणी लपलेले पकडले नाही. आता पण ती धपाटा घालायला बाहेर आली असेल अन पकडली गेली असेल. हो ना?”
त्याच्या म्हणण्याला मी लगेच दुजोरा देत म्हटले, “हो बरोबर रे. ही कुठे लपते कोणालाच कळत नाही. वरच्या मजल्यावर मी शोधत फिरत होतो तर कोठून बाहेर आली कोणास ठाऊक? पण माझ्या जवळ पोहचायच्या आधीच मी तिला आऊट केले. नाहीतर मला हिचा धपाटा पडला असता अन परत माझ्यावर राज्य आले असते.”
मी गुपचूप ताईकडे पाहिले अन हळुच तिला डोळा मारला. तिने लटकेपणे डोळे वटारून मला दटावले. मग ती विचारायला लागली की आता कोणावर राज्य आहे त्याने मुख्य दरवाज्याकडे जावून आकडे मोजायला लागावे.
त्यावर रोहित उठून पुढे झाला आणि आकडे मोजायला आवाराच्या मुख्य दरवाज्याकडे पळाला. त्याबरोबर इतर मुलें भराभरा वाड्यात पांगली लपायला अन त्यांच्याबरोबर वैशूताईही मागच्या बाजुला पळाली.
मला तर माहित होते की वैशूताई कुठे जावून लपणार होती. अन मी तिच्या मागे पळालोय हे कोणाच्या लक्षात येवू नये म्हणून मी जागीच उभा राहून आधी सगळ्यांना पांगून लपू दिले. मग मी सावकाश चालत वरच्या मजल्यावर गेलो. अडगळीच्या खोलीकडे जाताना माझ्या मनाची हुरहूर वाढली.
काल रात्रीपासून मी ज्या क्षणाची वाट बघत होतो तो जवळ आला होता. आता त्या अंधाऱ्या सिक्रेट जागेत मी अन वैशूताई लपणार होतो अन काय काय मजा करणार होतो. त्या कल्पनेनेच माझ्या लंडात वळवळ व्हायला लागली अन तो ताठायला लागला.
मी दबकत अडगळीच्या खोलीत शिरलो अन आधी सगळीकडे बघू लागलो की कोणी तेथे आधीच लपलेले तर नाही ना? किंवा लपून मला त्या सिक्रेट जागेत शिरताना पहात तर नाही ना? पण त्या खोलीत कोणीच नव्हते अन त्याची खात्री करून घेवून मी त्या दिवसात तिसऱ्यांदा त्या सिक्रेट जागेच्या पुढे उभा राहिलो.
मघासारखा वैशूताई आत असेल हा फाजिल आत्मविश्वास न बाळगता मी हात पुढे केला अन अंधारात फिरवायला लागलो. वैशूताई तेथे लपली असेल अन तिच्या अंगाला माझा हात लागला, कदाचित तिच्या उभारांना नाहीतर पुच्चीला जरी लागला तरी त्याची मला तमा नव्हती!
पण माझ्या हाताला काहीच लागले नाही. तेव्हा मग मी हळुच त्या जागेत शिरलो आणि सावधपणे हात पुढे केले. माझ्या हाताला भिंत लागली तसे मी वळून भिंतीला पाठ लावली आणि बाहेरच्या बाजुला पहात उभा राहिलो.
‘अरेऽऽऽ? वैशूताई नाही इथे? असे कसे? ती तर माझ्या आधी पळत आली होती. मग अजुन इथे येवून लपली नाही? की आता गेली परत दुसरीकडे लपायला?’