ओळख पाहू? भाग : ६

मी तिन्ही ठिकाणची माझी तीव्रता वाढवली. हिरिरीने मी तिची जीभ चोखत तिला कसुन चुंबू लागलो आणि त्याचवेळी तिच्या पुच्चीत माझे मधले बोट आत-बाहेर करत तिचा दाणा अंगठ्याने जोरात घासू लागलो. झालेच तर मागे तिच्या बोच्याच्या भोकावर मधले बोट दाबुन तिला अजूनच चेकळवू लागलो.
आणि श्वेताताईचा कडेलोट झाला आणि ती झडायला लागली. माझ्या बहिणीला मी बोटांच्या सहाय्याने झडायला भाग पाडले. आपल्या भावाच्या बोटावर बहिणीची पुच्ची रत व्हायला लागली. तिच्या कंबरेची विचित्र हालचाल होत होती आणि तिचे अंग थरथरत होते. कामतृप्तीचे सुख ती अनोख्या पद्धतीने अनुभवत होती, उपभोगत होती. तिच्या पुच्चीतुन पाझरणऱ्या रसाने माझी बोटं ओली व्हायला लागली. जसे जसे तिच्या कामतृप्तीचा भर ओसरायला लागला तसे तिचे पाय कंप पावू लागले. तिचे अंग ढिल्ले पडले आणि ती क्षीण व्हायला लागली. मी तिला त्या अवस्थेतही चांगले जखडुन धरले होते म्हणून ती उभी राहु शकली होती. नाहीतर ती खालीच पडली असती.
तिने माझ्या खांद्यावर मान टाकली आणि धापा टाकायला लागली.. माझे दोन्ही हात अजूनही आपापल्या त्या जागीच होते आणि मी तिला तोलून धरली होती. हळु हळु ती शांत होत गेली तसे मी माझा मागचा हात तिच्या नितंबावरुन वर आणला आणि तिच्या टि-शर्टच्या आत तिच्या पाठीवरुन फिरवू लागलो. ती पूर्ण शांत झाली तसे तिने माझ्या खांद्यावरील डोके उचलले. तिने लाजत शरमत वर माझ्याकडे पाहिले आणि माझ्या नजरेला नजर भिडवली. तिच्या नजरेत पहातच मी माझा पुढचा हात बाहेर काढला.
माझ्या बहिणीच्या पुच्चीरसाने ओली झालेली माझी बोटे मी वर आमच्या नजरेच्या मध्ये धरली. तिची नजर माझ्या बोटावर गेली आणि तिलाही माझ्या बोटावर स्वत:चा पुच्चीरस दिसला. पुन्हा आमची नजर मिळाली तसे मी ती श्वेताताईच्या पुच्चीरसाने ओली झालेली बोटे माझ्या तोंडात टाकली. ते पाहुन श्वेताताईच्या गालावर लाली चढली आणि ती प्रचंड लाजली. तिच्या नजरेला नजर भिडवत मी माझ्या बोटावरील तिचा पुच्चीरस माझ्या जीभेने चांगलाच चाटुन पुसून घ्यायला लागलो. जेव्हा मी पुर्णपणे बोटे चाटुन साफ केली तेव्हा मी हात खाली नेला आणि पटकन श्वेताताईला जवळ ओढत तिच्या तोंडावर माझे तोंड ठेवले. आणि मग तिच्या तोंडात जीभ घालून तिची जीभ पकडुन मी तिला माझ्या तोंडातील तिच्या पुच्चीरसाची चव चाखायला दिली. ती ‘ऊंहुं’ करत लटका विरोध दर्शवत होती पण माझ्या तोंडात आपली जीभ फिरवत होती.
श्वेताताईच्या तोंडात जीभ घालून मनसोक्तपणे तिला शेवटचे चुंबून मी माझे तोंड मागे घेतले. ती पटकन माझ्या मिठीतुन सुटत मागे सरकली आणि मी तिला सोडुन दिले. मी चावटपणे हसत तिला विचारले,
“काय मग श्वेताताई. कसे वाटले? मजा आली की नाही??”
“नालायक! बेशरम. लाज नाही वाटतं? घाणेरडेपणा केलास. आणि वर निर्लज्जपणे विचारतोय.” ती पुन्हा लटक्या रागाने म्हणाली.
“बस काय! मी तुला इतके सुख दिले. आणि वर मलाच बोलतेस? हे काही बरोबर नाही, ताई.” मी हसून म्हटले.
“गप्प बसं निर्लज्जा. मी तुला पॅन्टीचा रंग ओळखायला सांगितला. ओळखून दाखवला असतास तर तुला काय काय करायला दिले असते. पण त्या आधीच तू भलताच चावटपणा केलास. मी तुला सांगितले होते खाली तिथे बोट लावू नकोस म्हणून.”
“अग पण ताई. मला इतके मस्त वाटत होते की पुढचे सगळे नकळत घडले.”
“हॅंऽऽऽ. नकळत घडले म्हणे. सगळे तू ठरवून केलेस. पॅन्टीचा रंग तर सांगितला नाहीस वर इतकी मजा घेतली.”
“ताई. उलट मी तुला सगळ्यात जास्त मजा दिली. तू चक्क माझ्या बोटांवर झडलीस.” मी मिश्किलपणे हसत म्हटले.
“नालायक माणसा. तू मला भाग पाडले. ते काही नाही. आता आपला खेळ रद्द. काही सांगु नकोस माझ्या पॅन्टीचा रंग. तुझा चान्स गेला. आता बस हलवत. लाईफ-टाईम.” असे म्हणत ती वळली आणि चालायला लागली.
“बस काय, ताई. हे काही बरोबर नाही. मी काहीही ठरवून केले नाही. सगळे नकळत घडत गेले आणि तुलाही ते माहीत आहे. तुला जर कळत होते तर तू का मला थांबवले नाहीस? कारण तुला पण मजा वाटत होती. आता तू पण मजा घेतलीस तर मग आता अशी का रडतेस?”
“ते मला काही माहीत नाही. मी चालले.” श्वेताताई असे बोलत होती पण तिच्या चेहऱ्यावर मिश्किल भाव होते.
पण ती खरोखर आत चालली होती तेव्हा मी तिच्या मागे मागे चालू लागलो आणि तिची मनधरणी करू लागलो. चालत चालत ती टॉयलेटच्या जवळ आली.
“ताई. असं काय करतेस? माझी काही चुक नाही. सगळे नकळत घडले. कदाचित तू हरशील म्हणून तुच मुद्दाम माघार घेतेय. तू रडीचा डाव खेळतेय.” मी तिला मनवायचा प्रयत्न करत म्हणत होतो.
ती टॉयलेटच्या दरवाज्यात उभी राहिली आणि वळून माझ्याकडे रोखून बघत तिने मला विचारले,
“कुठे येतोयस तू?”
“तुझ्या मागे. तुला परत हॉलमध्ये न्यायला.” मी हसून म्हटले.
“मला टॉयलेटला जायचेय. आता काय तू पण आत येतोस??” तिने लटक्या रागात विचारले.
“अं? हं? ओके. मला वाटलं तू बेडरुममध्ये चाललीय. ओके, तू जा आत.” मी गोंधळत म्हणालो.
“आणि तू काय बाहेर उभा राहुन आतला कानोसा घेणार आहेस? जा जाऊन बस हॉलमध्ये.” तिने फणकाऱ्यात मला म्हटले.
“ओके ओके. पण लवकर ये हं बाहेर. आणि आत जाऊन पॅन्टी बदलु नकोस. मी ओळखलाय तुझ्या पॅन्टीचा रंग. बाहेर आलीस की सांगतो.” मी हसून म्हणालो.
“तू काय ओळखणार माझ्या पॅन्टीचा रंग? तुला कळले असते तर तू आधीच सांगितले असतेस. तसेही आपला हा खेळ रद्द झाला आहे. आणि चालू जरी असला असता तरी तू हरला असतास.” तिने हसून म्हटले.
“नाही हं, ताई. खेळ रद्द बिद्द काही झालेला नाही. आता तू रडीचा डाव खेळु नकोस. दिलेल्या शब्दाला जाग. नाहीतर तू हरली म्हणून जाहीर कर.”
“ते बघू आपण नंतर.” असे म्हणत श्वेताताई टॉयलेटमध्ये शिरली आणि तिने धाडकन दरवाजा लावून घेतला.
मला तिने जरी हॉलमध्ये जाऊन बसायला सांगितले होते तरी मी तिथेच टॉयलेटच्या दरवाज्यात उभा राहुन आतला कानोसा घेत राहिलो. श्वेताताईच्या कपड्याची सळसळ ऐकु आली. मग पाणी पडल्याचा आवाज ऐकु येवू लागला. बहुतेक ती कमोडवर बसुन मुतत होती. मग टॉयलेट स्प्रेचा आवाज आला. बहुतेक ती आपली पुच्ची साफ करत होती. मग टॉयलेट पेपर ओढुन घेतल्याचा आवाज आला. बहुतेक ती आपली पुच्ची पुसत होती. मग फ्लश केल्याचा आवाज आला म्हणजे ती मुतून उठली होती. मग पुन्हा पाण्याचा आवाज आला म्हणजे ती वॉशबेसीनवर तोंड किंवा हात धुवत होती.
जेव्हा पाण्याचा आवाज बंद झाला तेव्हा मी तेथुन हललो आणि हॉलमध्ये आलो. सिंगल सोफ्यावर बसुन मी टिव्ही पाहू लागलो.
काही क्षणानंतर श्वेताताई हॉलमध्ये आली. तिला पाहुन मी हसलो पण तिने चेहरा निर्विकार ठेवला. मी काही बोलायच्या आत तिनेच म्हटले,
“टॉयलेटच्या तिथेच उभा राहुन आतला कानोसा घेत होतास ना?”
“न. नाही. म्हणजे येस्स. काही क्षण उभा होतो.” मी कबुल करत म्हटले.
“काही क्षण नाही चांगला शेवटपर्यंत उभा असशील. लाज नाही वाटत बहिणीचा अश्या अवस्थेतही कानोसा घेतोस.”
“ताई. तुझा कानोसा मी कोठल्याही अवस्थेत घेईल. कारण तुझ्या प्रत्येक हालचाली टिपण्यात, बघण्यात, कानोसा घेण्यात मला अनोखे सुख मिळते.”
“हंम्म. म्हणजे मी ‘ते’ पण करत असेन तर त्याचा कानोसा घ्यायलाही तुला सुख वाटेल?” तिने दोन बोटे जुळवून दोन नंबरचा इशारा, म्हणजेच शी करायचा इशारा करत मला विचारले.
“हो. अगदी त्यावेळीही. तुझे काहीही मला आवडते, ताई. अगदी तू काहीही करत असेल ते.” मी बेधडक म्हणालो.
“शीऽऽ. खुपच आसक्त आहेस तू.” श्वेताताईने तोंड किंचित वेडावत म्हटले.
“कारण तू मला आवडतेस. आणि म्हणून तुझी प्रत्येक गोष्ट मला आवडते.”
“धन्य आहे तुझी, समीर. इतका तू आसक्त आहेस माझ्यासाठी??” श्वेताताईने हसून हात जोडत मला म्हटले.
“ते काय मी तुला सांगायला पाहिजे, ताई.? अजून कुठल्या तऱ्हेने मला ते सिद्ध करावे लागेल.? तुझ्या बाबतीत मी इतका आसक्त आहे की निव्वळ स्पर्शाने मी तुझ्या पॅन्टीचा रंग ओळखु शकतो. आता तू रडीचा डाव खेळुन आपला खेळ रद्द झाला म्हणतेयस. नाहीतर ते सिद्ध झाले असते.”
त्यावर श्वेताताई काही बोलली नाही आणि सोफ्यावर माझ्या समोर बसली. काही क्षण आम्ही दोघेही गप्प होतो आणि टिव्ही बघत राहिलो. मध्ये मध्ये आम्ही एकमेकांकडे चोरटे कटाक्ष टाकत होतो आणि नजरेला नजर भिडली की ओठांवर फुटणारे हसूं दाबत राहिलो. बहुतेक ती मनातुन विचार करत असावी. खरे तर तिनेच स्वत:हून मला पहिल्यांदा विचारले होते माझ्या पॅन्टीचा रंग ओळख म्हणून. आणि मी ओळखले तर ती माझ्याबरोबर काय काय करणार होती. म्हणजे तिला ती मजा घ्यावी असे वाटत होते म्हणुनच ती स्वत:हून म्हणाली होती. अर्थात! त्या खेळात आम्ही मग्न असताना नकळत तिला मी झडवले होते. म्हणजे तिच्या मनातील उत्तेजना काही अंशी शमली होती.
आणि ती उत्तेजना क्षमल्यावर तिला तिचीच शरम वाटली असावी म्हणून तिनेच तो खेळ रद्द झाला असे म्हटले. पण तिच्या मनात पुन्हा उत्तेजना जागी झाली की पुन्हा ती तो खेळ चालू करेन ह्याची मला शक्यता वाटत होती. म्हणुनच ती टॉयलेटवरुन परत आल्यावर मी पुन्हा तिला त्या खेळाबद्दल काही बोललो नाही. तिलाही वाटले असेल की मी तिची मनधरणी करत राहील पण मी गप्पच राहिलो. जणु त्या खेळाची मला काही गरजच नव्हती आणि निव्वळ तिच्यासाठी मी तिला साथ देत होतो असे मी तिला दाखवत होतो. मनातुन मी थोडा खटटु होतो की माझा लाईफ-टाईम चान्स गेला होता. पण मनाच्या दुसऱ्या कोपऱ्यात आशाही होती की ती पुन्हा तसे काही मला विचारेन ह्याची.