मी अंधारात घड्याळाकडे पाहिले. रात्रीचे साडे दहा वाजत होते. अजून तासभराचा सिनेमा बाकी होता. माझी बायको माहेरी गेली होती तेव्हा घरी जाण्याची मला काही घाई नव्हती.
माझी एक मिटींग नरीमन पॉईंटला होती. तेव्हा रात्री मिटींग संपल्यावर मी टाईमपास करण्यासाठी ई-मॅक्समध्ये सिनेमा पाहायला आलो होतो. एक ॲक्शन-थ्रिलर इंग्लीश सिनेमा होता, म्हणून मी तो पाहायला आलो होतो.
सिनेमामध्ये एक सीन होता की ज्यात हिरो रेड लाईट एरियातून एका रांडेला घेतो आणि आपल्या घरी जातो. घरात तो त्या रांडेला मनमुरादपणे झवतो. त्याच वेळी त्याला फॉलो करणारे व्हिलनची लोक त्याच्यावर हल्ला करतात वगैरे वगैरे.
तर ह्या सीनमध्ये हिरोची त्या रंडीबरोबरची झवाझवी एकदम सेक्सी होती. सीन सेंसॉर केलेला होता तरी बऱ्यापैकी नग्नपणा दाखवला होता. तो सीन पाहून माझी वासना चाळवली होती व मी खूपच उत्तेजित झालो होतो!
रात्रीचा सिनेमा होता तरी बरीच कपल थिएटरमध्ये होती. काही मुली आणि स्त्रिया पब्लिकमध्ये होत्या. माझी सीट दरवाज्याच्या जवळची होती. तो सीन संपल्यानंतर साधारण दहा मिनिटांनी माझ्या पुढच्या तिसर्‍या रांगेतून एक साडी घातलेली बाई उठून बाहेर पडताना मला दिसली. ती दरवाज्याजवळ आली आणि बाहेर पडली. त्यातल्या त्यात पडद्यावरील लाईटच्या उजेडात मी तिला निरखले आणि मला ती वेगळीच बाई वाटली.
एकतर सीनमधील रंडी पाहून मी चाळवलो होतो तेव्हा मला काय वाटले कोणास ठाऊक? मी पटकन उठलो आणि त्या बाईला पाहायला बाहेर आलो. बाहेर येऊन पहातो तर ती मला दिसली नाही. ती बहुतेक टॉयलेटला गेली असावी असा मला संशय आला.
मला पण मुतायला लागली होती तेव्हा मी पण टॉयलेटमध्ये गेलो. मुतून वगैरे मी बाहेर आलो आणि पाहिले तर ती बाई कॅफेमध्ये बसून कॉफी का काहीतरी पित होती. मी सिगारेट पेटवून एका बाजूला उभा राहून तिला गुपचूप पाहू लागलो.
ती बहुतेक वेश्या होती. कारण ह्या वेळी अशी ती एकटी कसे काय सिनेमा पाहायला आली होती? बरे आली तर ठीक आहे पण अशी भडक साडी आणि मेकअप वगैरे करून कशाला येईल? आणि महत्वाचे म्हणजे ती एकटी कशाला येईल?
तिने साडी घातलेली होती म्हणून मी तिच्या गळ्यात पाहिले तर मंगळसूत्र नव्हते म्हणजेच ती लग्न झालेली बाई वाटत नव्हती. नक्कीच ती रांड होती. मी विचार केला की जर ती रांड असेल तर चान्स घ्यायला काहीच हरकत नाही. तसेही पिच्चरमधला सीन पाहून माझी वासना चाळवली होती.
बायको माहेरी गेली होती तेव्हा मी एकटाच होतो. तेव्हा ही मिळाली तर नक्कीच घरी घेऊन जाऊया हिला. असा विचार करून मी पण कॅफेमध्ये गेलो व एक कॉफी घेऊन तिच्या समोरील टेबलवर बसलो. तिने मला बसताना पाहिले. मी तिच्याकडे पाहत पाहत कॉफी प्यायला लागलो.
मी तिच्याकडे पाहतोय हे तिच्या लक्षात आले आणि ती माझ्याकडे पाहायला लागली. आश्चर्य म्हणजे ती माझ्याकडे पाहून मादकपणे हसली! तिचे मादक हास्य पाहून माझी खात्री झाली की ती रांड होती.
हे कंफर्म झाल्यावर माझा उत्साह वाढला कारण आता मी तिला नक्कीच घेणार होतो व घरी नेऊन झव झव झवणार होतो. आता फक्त तिच्याशी बोलून, रेट वगैरे ठरवून तिला न्यायचे फक्त बाकी होते. मी हसून उठलो आणि तिच्या टेबल जवळील चेअरवर जाऊन बसलो.
“हॅल्लो!” मी म्हणालो.
“हाय!” तिने उत्तर दिले.
“हाऊ आर यु?” मी विचारले.
“व्हेरी फाईन! हाऊ अबाऊट यु??” तिने मला विचारले.
“आय ॲम अल्सो फाईन! तुम्ही सिनेमा नाही पाहत?” मी मराठीत चालू केले.
“नाही! पुढे बोअरींग वाटतो. मी खूप वेळा पाहलाय. हाऊ अबाऊट यु?” तिनेही मराठीत उत्तर दिले. पण उच्चारावरून ती मराठी वाटत नव्हती.
“मलापण कंटाळा आला पुढे पहायचा. मी सिनेमा सोडून घरीच निघालो होतो. पण तुम्हाला पाहून थांबलो. काय नाव तुमचे?” मी म्हणालो.
“नयना,” ती म्हणाली, “आणि तुमचे नाव?”
“राजेश.” मी उत्तर दिले.
मग पुढे काही क्षण आम्ही एकमेकांकडे पाहत राहलो. ती माझ्याकडे रोखून पाहत होती. तिच्या खांद्यावरील पदर थोडा ढळला होता पण तिने तो अजिबात सावरला नाही. त्याने माझी अजूनच खात्री झाली की ती चालू होती.
माझी नजर क्षणभर खाली तिच्या उभारांवर गेली आणि मी पटकन वर पाहत तिला विचारले,
“मग तुम्ही येता का माझ्याबरोबर?”
“कुठे?” तिने विचारले.
“माझ्या घरी.” मी म्हणालो.
“का? दुसरे कोणी नाही घरी?”
“नाही ना, बायको माहेरी गेलीय. मी एकटाच आहे.”
“आय सी! पण मी येऊन काय करू?”
“तेच जे एक स्त्री-पुरूष करतात. मला बायकोची कमी भासतेय. ती तुम्ही थोडा वेळ पूर्ण करा.” मी सूचकपणे हसत म्हणालो.
“आय सी! ओके! लेट्स गो!” तिने होकार देत म्हटले आणि ती उठू लागली. मी पटकन तिला विचारले.
“वेट! तुम्ही किती? आय मीन माझ्या सोबत रहायचे किती घेणार?” जरी ती वेश्या होती तरी तिला विचारायला मी थोडा कचरलो.
“किती वेळ?” तिने सहजपणे विचारले.
“फुल नाईट!” मी पटकन म्हणालो.
“वेल माझ्या परफॉर्मन्स वरून तुला वाटेल तितके तू दे.”
“तरी पण, जर मला तुझा रेट कळला तर बरे होईल. आय मीन तसे मी एटीएम मधून रुपये काढून ठेवतो.” मी संकोचत म्हणालो.
“ओह डोंट वरी! मी एकदम रिझनेबल आहे. लेट्स गो नाऊ!”
आम्ही उठलो आणि चालायला लागलो. मला तिची कल्पना आवडली! ‘काम पाहून दाम’ ह्या तिच्या संकल्पनेने सिद्ध होतं होते की ती हाय सोसायटी कॉलगर्ल होती.
तरीही नंतर रुपये कमी नको पडायला म्हणून मी एटीएम मधून थोडे रुपये काढले आणि आम्ही लिफ्टने पार्कींग लॉटच्या त्या मजल्यावर आलो जेथे माझी कार मी पार्क केली होती.
लिफ्टमधील एकांताचा फायदा घेऊन तिला थोडी चोंबळावं का? असा विचार माझ्या मनात आला होता पण तसेही तिच्याबरोबर रात्रभर मजा करायची होती तेव्हा मी ते टाळले. कारमध्ये ती माझ्या बाजूच्या फ्रंट सीटवर बसली.
कार घेऊन आम्ही बाहेर पडलो आणि बांद्र्याला माझ्या फ्लॅटवर निघालो. मध्यरा‍त्र होत आली होती तेव्हा रस्त्याला जास्त ट्रॅफिक नव्हते. ड्रायव्हींग करता करता मी मध्ये मध्ये तिच्याकडे पाहत होतो.
तिचा पदर सारखा ढळत होता व ती उगाचच सावरायचा म्हणून मध्ये मध्ये तो सावरत होती. तिचे ब्लाउजमध्ये कसलेले भरगच्च छातीचे उभार मोहक वाटत होते.
कार हलत होती तसे ते डुचमळत होते. ते कमी होते म्हणून की काय किंवा मला अजून तरसवण्यासाठी की काय पण तिने साडी वर करत पाय वर घेतले व ती चक्क मांडी घालून बसली.
बरे मांडी घातली तर आपले पाय आणि मांड्या साडीने झाकून घ्यायची तसदीही तिने घेतली नाही. तिच्या गोऱ्या मांड्यांचा भाग, तिची हलणारी छाती मला पूर्ण प्रवासभर खुणावत होती.
आमच्या बिल्डींगच्या सोसायटीत आम्ही पोहचलो. तळमजल्याच्या पार्कींगमध्ये कार पार्क करत आम्ही बाहेर पडलो आणि पार्कींगच्या बाजूच्या दरवाज्याने लिफ्ट एरियात आम्ही प्रवेश केला.
मी मनात प्रार्थना करत होतो की मला तिच्या सोबत कोणी पाहू नये. तसे कोणी पाहिले असते तर इतका काही मोठा प्रॉब्लेम नव्हता पण मग उगाच नंतर एक्स्प्लेनेशन द्यावे लागले असते म्हणून आम्हाला कोणी पाहू नये अशी मी आशा करत होतो.
लिफ्टमध्ये शिरल्यावर लिफ्टचा दरवाजा बंद होतं असताना मला हायसे वाटत होते पण शेवटच्या क्षणी दरवाजा बंद न होता पुन्हा उघडला. कोणी तरी बाहेरून बटण दाबले होते. दरवाजा उघडल्यावर दहाव्या मजल्यावरील मिसेस पम्मी प्यारेलाल लिफ्टमध्ये शिरल्या.
“सॉरी हं! लिफ्ट थांबवल्याबद्दल.” माझ्याकडे पाहून त्या हसत म्हणाल्या आणि माझ्या बाजूला उभी असलेल्या नयनाकडे पाहूनही त्या किंचित हसल्या.
“इट्स ओके, मिसेस पम्मी! चालायचेच.” मी संकोचल्यासारखे हसत उत्तर दिले.
तिने नयनाला निरखून पाहिले हे पाहून माझ्या छातीत किंचित धस्स झाले! लिफ्ट चालू झाली होती.
“गेस्ट आहेत वाटते तुमचे?” नयनाकडे पाहून मिसेस पम्मीने हसून विचारले.
“हं? हो. येस! माझ्या ऑफिस कलीग आहेत ह्या, मिस नयना वर्मा! नयना, ह्या मिसेस पम्मी प्यारेलाल, वरती दहाव्या मजल्यावर राहतात. माझ्या मिसेसच्या मैत्रिण आहेत.” गरज नव्हती पण मी ओळख करून दिली.
दोघींनी एकमेकींकडे पाहून ‘हाय हॅल्लो’ केले. मिसेस पम्मी आमच्या पुढे उभ्या होत्या पण वळून वळून आमच्याकडे पाहत होत्या.
“तुमच्याकडे गेस्ट? तुमची मिसेस माहेरी गेली आहे ना?” पम्मीने मिश्किलपणे हसत पण खोचकपणे विचारले.
“नाही… त… ती गेली आहे एक दोन आठवड्याकरीता. आमच्या ऑफिस मधील काही कलीग आले आहेत. छोटेसे गेट-टुगेदर आहे म्हणून. म्हणजे ही एकटी नाही. बाकी काही जण वर फ्लॅटमध्ये आहेत. हिला फ्लॅट माहीत नव्हता म्हणून हिला मी न्यायला खाली आलो होतो.” मी ठरवून ठेवलेली थाप मारली.
“आय सी.” मिसेस पम्मीला माझी थाप पटली की नाही ते कोण जाणे पण त्या नंतर गप्प उभ्या राहिल्या.
त्या आमच्या पुढे होत्या तेव्हा त्यांची पाठ आमच्याकडे होती. त्यांनी एक पार्टी-वेअर ड्रेस घातला होता व त्यातून मागून त्यांची पूर्ण पाठ उघडी दिसत होती. मी नयनाकडे क्षणभर पाहिले तर ती गालातल्या गालात हसली. मग मी मागून मिसेस पम्मीची गोरी गोरी उघडी पाठ पाहत राहलो.
