माझ्याशी बोलताना किंवा मी काही विनोद वगैरे केला की ती ज्या तऱ्हेने दिलखुलास हसत होती त्यावरून कदाचित तिला माझी कंपनी आवडली असावी असे मला वाटू लागले. त्यामुळेच तिला माझ्याबद्दल आकर्षण तर वाटत नसावे? आणि त्यामुळेच ती अस्वस्थ होऊन तिला झोप लागत नसावी बहुतेक.
मला जसे तिचे कामाकर्षण वाटत होते तसे तिलाही माझे कामाकर्षण वाटत असेल का? मला जसे तिला झवावेसे वाटतेय तसे तिलाही माझ्याकडून झवून घ्यावेसे वाटत असेल का?
तसे जर असेल तर मला काहीतरी करायला पाहिजे का? मला काहीतरी करून ते जाणून घ्यायला पाहिजे का? अश्या विचाराने मी प्रेरित झालो आणि मी पण मा‍झ्या गोधडीवर इकडे तिकडे होत अस्वस्थ हालचाल करून दाखवू लागलो की मलाही झोप लागत नाहिये ते.
काही मिनिटे तसे केल्यावर न राहवून शेवटी मी उठून बसलो. मा‍झ्या डोक्याजवळ ठेवलेला पाण्याचा तांब्या मी उचलला आणि पाणी पिऊ लागलो. मा‍झ्या हालचालीची चाहुल त्या सविताला लागली आणि ती पण आपल्या जागी उठून बसली.
मी वळून तिच्याकडे पहात पाणी पिऊ लागलो. बसल्या जागी तिनेही तिच्या जवळील हंड्यातून पाणी घेत ते ती पिऊ लागली. माझे पाणी पिऊन झाले आणि मी तांब्या बाजूला ठेवत परत मा‍झ्या गोधडीवर पडलो. तिचेही पाणी पिऊन झाले तसे ती सुद्धा तिच्या गोधडीवर पडली.
मी कुशीवर पडून तिच्याकडेच बघत होतो तेव्हा हळूच मी तिला म्हणालो, “झोप नाही लागत का?”
“हंम्म्म. बहुतेक तहान लागली होती म्हणून झोप लागत नव्हती.” तिने असेच काहीतरी कारण सांगितले.
“अच्छा. मला वाटलं मी उठलो तेव्हा तुम्ही पण घाबरून उठला की काय.” किंचित हसून मी म्हणालो.
“नाही नाही. तसे काही नाही. नाही लागत आहे झोप.” तिने पण हसून मला म्हटले.
“काही विशेष कारण? म्हणजे रोजच असे होते की आजच होतेय?” मी कुतुहलाने विचारले.
“म्हटलं तर रोजच. म्हटलं तर आजच होतंय असं.” तिने गुढपणे मंद हसत म्हटले.
“तुमच्या नवऱ्याची आठवण होतेय का?” मी हसून विचारले.
“हो. बरोबर ओळखलंत.” तिने हसून म्हटले.
“मला वाटलंच. शेवटी कितीही काही झालं तरी तो तुमचा नवरा आहे. तेव्हा त्याला तुम्ही मिस करणारच ना. खास करून रात्रीच्या वेळी.” मी मिश्किलपणे हसून म्हटले.
“हां. ते तर आहेच. बरं, तुम्हालापण झोप नाही लागली. काय झालं?” तिने किंचित हसून विचारले.
“हो. माहीत नाही. म्हटले तर मी दमलोय तेव्हा मला खरे पटकन झोप लागायला पाहिजे. पण लागतच नाहीय.” मी कारण दिले.
“का हो? कोणी आठवतंय का?” तिनेही मिश्किलपणे हसून विचारले.
“म्हटलं तर हां. म्हटलं तर नाही.” मी गुढपणे हसून उत्तर दिले.
“म्हणजे काय? कळले नाही मला.” तिने कुतुहलाने विचारले.
“खरं सांगू की खोटं सांगू?” मी चावटपणे हसून तिला विचारले.
“आता ग बया हे काय? खरंच सांगा की.” तिने हसू दाबत म्हटले.
“तुमच्यामुळे मला झोप लागत नाहिये.” मी बिनधास्त सांगून टाकले.
“माझ्यामुळं? मी काय केलं?” तिने आश्चर्याने विचारले.
“तुम्ही काही केलं नाही. पण तुम्ही मला सारख्या डोळ्यासमोर दिसताय.” मी चावटपणे हसत म्हणालो.
“अस्सं? झोपेत डोळं मिटताय की उघडं ठेवताय मी दिसायला?” तिने मिश्किलपणे विचारले.
“डोळे मिटले तरी तुम्ही मला मिटल्या डोळ्यासमोर दिसता.” मी म्हणालो.
“इश्श! मी काय शिनेमा हाय होय? डोळ्यासमोर दिसायला.” तिने माझे बोलणे हसण्यावारी नेत म्हटले.
“सिनेमासारख्याच तुम्ही बघण्यासारख्या आहात. तुम्ही इतक्या सुंदर आणि आकर्षक आहात की काय सांगू.” मी तिची तारीफ करत म्हणालो.
“मी? आणि सुंदर? आकर्षक? तुम्ही झोपेत तर नाही ना?” तिने मला वेड्यात काढत म्हटले.
“मी पूर्णपणे जागा आहे. उलट तुम्ही माझी झोप उडवलीय. स्पष्ट सांगायचं तर. तुमच्या सारखी बाई मी आजपर्यंत पाहिली नव्हती.” मी आता बिनधास्त तिला सांगायला लागलो.
“अश्या किती बायकां पाहिल्यात तुम्ही?” तिने हसून विचारले.
“खूप पाहिल्यात, मोजताच येणार नाही, पण तुमच्या सारखी कुणी नव्हतीच.”
“काय सांगता, विजयराव? तिकडं मुंबईत एकापेक्षा एक बायां असतात, गोऱ्या गोऱ्या, देखण्या, शेलाट्या.” तिने हसून म्हटले.
“हो. असतात ना. पण त्यांना तुमची सर नाही. तुमच्यात जे आहे ते त्यांच्यात नाही.” मी चावटपणे हसून म्हटले.
“काय आहे असं मा‍झ्यात? मी अशी काळुंद्री, जाडी भदाडी.” तिने मिश्किलपणे हसून म्हटले.
“तुम्ही सावळ्या जरूर आहात पण तुमची काया तुकतुकीत आहे.”
“तुकतुकीत? कायपण शब्द आहे. म्या कदी ऐकलाच नव्हता.” कसेबसे हसूं आवरत ती म्हणाली.
“अहो तुकतुकीत म्हणजे वेगळीच चमकणारी. तुमच्या रंगात एक आकर्षण आहे.” मी मुद्दाम तिची अजून तारीफ करत म्हणालो.
“कसलं आकर्षण अन कसलं काय.” तिने माझे बोलणे हसण्यावारी नेत म्हटले.
“नाही खरंच. तुम्हा बायकांना हे आकर्षण कळणार नाही. फक्त पुरूषांनाच हे माहीत.”
“हंम्म्म. आमचं ब्येन कधी बोललंच नाही मला असं.” तिने हसून म्हटले.
“अस्सं. मला माहीत नाही तुमचा नवरा कसा आहे ते. पण खरं सांगायचं तर. हिऱ्याची पारख जसे खरा जोहरी करतो. तसे तुमच्या नवऱ्याला तुमचे सौंदर्य आणि लावण्य ह्याची पारख नसावी. म्हणून तो तुम्हाला असे काही बोलला नसेल.”
ते ऐकून ती पुन्हा हसायला लागली आणि मा‍झ्या लक्षात आले की मी ‘सौंदर्य आणि लावण्य’ शब्द तिच्यासाठी वापरले म्हणून तिला हसायला येत होते.
“मी तुमची मस्करी करत नाहिये हं. जे काय म्हणतोय ते मनापासून खरं खरं सांगतोय. तुमची काया तुकतुकीत आहे. तुमचा चेहरा अतिशय बोलका आणि मोहक आहे. तुमचे डोळे मनाचा ठाव घेतात आणि त्यात एक वेगळीच खेचून घ्यायची शक्ती आहे. तुमचे अंग. म्हणजे फिगर इतकी आकर्षक आहे की कोणीही पुरूष तुमचे अंग पाहून पाघळून जाईल.” मी मनापासून तिची तारीफ करत म्हणालो.
“खरंच मी अशी आहे का? तुम्हाला खरंच तसे वाटते का?” अचानक तिने सिरिअसली मला तसे विचारले.
“मी म्हटले नां. अगदी मनापासून खरं खरं ते सांगतोय. तुमच्या सौंदर्यात आणि लावण्यात अशी आसक्ती आहे. अशी ओढ आहे की कोणीही पुरूष तुमच्याकडे आकर्षित होईल. कोणाही पुरूषाला तुमचा सहवास हवा हवासा वाटेल. अगदी मी पण त्याला अपवाद नाही!”
मी तिला सरळ सरळ सांगू शकलो असतो की ‘कोठल्याही पुरूषाला तुला झवावेसे वाटेल’ पण तसे डायरेक्ट न सांगता मी शक्य तितक्या सभ्य भाषेत तिला ते अप्रत्यक्षपणे सांगितले. ते ऐकून ती पुढे जे म्हणाली त्याने माझी जागेच विकेट काढली!
“हंम्म्म. म्हणजे सरळ सांगा ना. तुम्हाला मला झवाव वाटतंय.” तिने ते अगदी सिरिअसली म्हटले.
“हं? क.. काय? म्हणजे.. ते..” आणि माझी भंबेरी उडाली!
“मा‍झ्या कवाच लक्षात आले ते. तुम्हाला मी लई आवडलेय आणि मी तुम्हाला चानस दिला तर तुम्ही पटकन मला अंगाखाली घ्याल.” तिने बेधडक म्हटले आणि माझा क्लिन बोल्ड झाला!
“अहो.. तसे नाही.. म्हणजे.. मला.. तसे..” तिला उत्तर द्यायला पुन्हा मी चाचरलो.
“विजयराव तुम्हाला तसं वाटत असलं तर त्यात तुमची काही चूक नाही. मला माहीत आहे. मी अशीच हाय. आणि तुम्हाला खरं सांगायचं तर तुमीपण मला आवडला! म्यापण तुमच्याकडे ओढली गेलीय.” तिने हळूच माझ्याकडे पहात म्हटले आणि अजून एक बॉम्ब माझ्यावर टाकला.
“काय म्हणता? खरंच?” मी अविश्वासाने किंचित ओरडतच विचारले.
“हो खराय. तुम्ही मघाशी कपडे बदलत व्हता. तेव्हा मी तुम्हाला चोरून बघत होते. तुमी एकदम पैलवानासारखं आहात. तुमी बोलायला लई चांगलं आहात. तुमी बोलत असता तवा सारखं तुमचं ऐकत रावसं वाटतं आणि तुमच्यात सगळ्यात चांगला गुण म्हंजी. तुमाला मी जरी आवडली तरी तुमी जरापण माज्याशी वंगाळ वागला नाईत. म्या एकट्या बाईचा फायदा घेतला नाई. त्यामुळं मलापण तुमच्याबद्दल काय काय वाटायला लागलं.”
तिने पण प्रामाणिकपणे मला तिच्या मनातलं खरं खरं सांगितले जे ऐकून मी सर्दच झालो. निव्वळ बोलायचं म्हणून मी पुढे बोललो,
“काय काय वाटलं माझ्याबद्दल तुम्हाला?”
“ते मी कस सांगू आता?” ते सांगायला ती चाचरली.
“आत्तापर्यंत आपण जसे बिनधास्त मनातलं सांगितलं तसेच सांगा.” मी तिला प्रोत्साहन देत म्हणालो.
“ते मला वाटलं. मी झोपले की तुमी मा‍झ्या जवळ याल. मला आपल्या मिठीत घ्याल. माजे मुके घ्याल. मला आवळाल. मा‍झ्या अंगावर.” पुढे तिला बोलवले नाही.
“तुझ्या अंगावर काय?” मी मुद्दाम तिला अजून बोलते करायला विचारले.
“माज्या अंगावर चढाल. मला चोंबाळून टाकाल.” तिने शेवटी बेधडक म्हटले आणि ते ऐकून मला मनातून उकळ्या फुटल्या!
मा‍झ्या लंडातून कामोत्तेजनेची एक सणक मा‍झ्या डोक्यात गेली! मला आता काय करू आणि काय नको असे व्हायला लागले. पण मला माझा उतावळेपणा दाखवायचा नव्हता.
तेव्हा मा‍झ्या मनावर ताबा ठेवत मी तिला म्हणालो, “असं असेल तर मग कशाला आपण थांबलोय? मा‍झ्या पण मनात आहे. तुमच्यापण मनात आहे. मग या इकडे माझ्याकडे.” मी तिला आमंत्रण दिले.
“नाही. म्हणजे मला जरी मनातनं तसं वाटत असलं. तरी मला तसं करता यायचं नाही.” तिने शांतपणे म्हटले आणि मी हबकलो.
“म्हणजे? मला नाही कळले तुम्ही का असे बोलताय?” मी गोंधळून विचारले.
“म्हणजे मी कशी स्वत:हून तुमच्याकडे येऊ? मा‍झ्या नवऱ्याचा ईस्वास असा कसा मी तोडू? त्याला मी अस कसं फसवू?” तिने विषन्नपणे म्हटले.
