सासू माझी लाडकी भाग : ३

पण पुढच्याच क्षणी त्यांनी तो विचार झटकून टाकला. जरी तसा विचार त्यांच्या मनात आला तरी त्यावर अंमल करण्याचे धाडस त्यांना झाले नाही. पण रिमांचे चावट मन त्यांना गप्प बसू देईना.
तेव्हा त्यांनी निव्वळ आत्ता पुरते त्यातील काही अंर्तवस्त्र घालून पहायचे ठरवले. त्याप्रमाणे त्यांनी अंगावरचा परकर आणि ब्लाऊज काढला. मग ब्रेसीयर आणि पँटीज काढून त्या पूर्ण नग्न झाल्या.
काही क्षण पुन्हा त्या स्वत:चे नग्न शरीर आरशात न्याहाळू लागल्या आणि मग त्यांनी त्या ड्रॉवरमधील एक पारदर्शक ब्रेसीयर पँटीजची जोडी काढली आणि घातली. त्या पारदर्शक ब्रेसीयरमध्ये कसलेले आपल्या छातीचे उभार पाहून त्या उत्तेजित होऊ लागल्या.
पारदर्शक पँटीजमधून त्यांच्या पुच्चीवरील काळ्या केसांचा झुपका दिसत होता आणि ते पाहून त्यांना अजूनच उत्तेजना जाणवू लागली. रिमाना आपल्या पुच्चीत सुपरिचीत संवेदना जाणवू लागल्या आणि त्यांना आपल्या पुच्चीतून पाणी सुटत असलेले जाणवले.
पुच्चीच्या ओलसरपणाने सोनालीची पँटीज ओली होईल ह्याची त्यांना भीती वाटली आणि त्यांनी पटकन पँटीज काढून टाकली. मग त्यांनी एक एक करत २/३ ब्रेसीयर घालून पाहिल्या.
बऱ्याच वर्षांनी अशा वेगवेगळ्या सेक्सी ब्रेसीयर घालून त्यांना फार मजा वाटली! वेळ चालला होता आणि कुठल्याही क्षणी श्रेयस येऊ शकत होता तेव्हा रिमाने अजून टाईमपास न करता साडी घालायचे ठरवले.
त्यांनी शेवटी घातलेली सोनालीची ब्रेसीयर अंगावरच ठेवली आणि भरभर ब्लाऊज व परकर घातला. मग त्यांनी पटपट साडी नेसली. सोनालीच्या मेकअपचे साहित्य वापरून त्यांनी लाईट मेक.अप वगैरे केला व त्या तयार झाल्या.
श्रेयस जेव्हा घरी आला तेव्हा पुन्हा तो आपल्या सासूबाईंकडे पहातच राहिला. रिमाना कल्पना होती की ह्या साडीत त्या खरोखरच सुंदर दिसत होत्या श्रेयस इंप्रेस होणार याची त्यांना खात्री होती. तेव्हा त्याबद्दल त्यांना जराही आश्चर्य वाटले नाही!
श्रेयसने पुन्हा त्यांची तारीफ केली आणि त्याच्या स्तुतीने आता त्यांना कसेतरीच न वाटता स्वत:चा अभिमान वाटला! श्रेयस फ्रेश वगैरे होऊन भरभर तयार झाला आणि मग ते दोघे घराबाहेर पडले.
मग ते एका मोठ्या शॉपींग मॉलमध्ये गेले. शॉपींग मॉलमध्ये इकडे तिकडे फिरताना श्रेयसच्या लक्षात आले की बऱ्याच पुरुषांची नजर त्याच्या सासूबाईंवर जात होती. काही पुरुषांची हपापलेली नजर पाहून त्याला मजा वाटली की त्याची सासू आपल्या सौंदर्याने अजूनही पुरुषांना घायाळ करत होती.
इतर पुरुषांची गोष्ट सोडा. स्वत: श्रेयस आपल्या सासूच्या सौंदर्याने इंप्रेस होता. तेव्हा अशा ऑट्रॅक्टीव स्त्रीबरोबर चालताना श्रेयसला अभिमान वाटत होता. तोही इंट्रेस्टने रिमाबरोबर फिरत होता आणि त्यांच्याबरोबर जमेल तितकी थटटा-मस्करी करत होता.
शॉपींग झाल्यावर श्रेयस रिमाना एका महागड्या रेस्टॉरंटमध्ये डिनरसाठी घेऊन गेला. मंद लाईटींगच्या ह्या रेस्टॉरंटमध्ये सोफ्यासारख्या चेअरवर ते समोरासमोर बसले होते आणि मध्ये मोठ्या टेबलवर त्यांनी डिनरच्या काही डिशेस ऑर्डर केल्या होत्या. काही इंटरेस्टींग गोष्टीवर गप्पा मारत, हसत-मस्करी करत ते दोघे जेवत होते.
टेबलच्या मध्यावर ठेवलेला पाण्याचा ग्लास पुढे वाकून घेताना रिमाचा पदर एकदा दोनदा ढळला होता आणि श्रेयसला त्यांच्या टाईट ब्लाऊजच्या लो-कट गळ्यामधून त्यांच्या छातीच्या उभारांचा उसळून आलेला भाग स्पष्ट दिसला. त्यामुळे जरी त्यांनी पदर सावरला तरी त्याची नजर मध्ये मध्ये त्यांच्या उभारांवर जात होती.
रिमाने श्रेयसला त्यांच्या छातीकडे पाहताना मार्क केले होते. पण त्याबद्दल त्यांना ऑकवर्ड वाटण्याऐवजी मजा वाटत होती. का कोणास ठाऊक? त्यांना श्रेयसचे तसे पहाणे अयोग्य वाटत नव्हते आणि प्रत्येक वेळी पदर ढळला की तो सावरताना त्यांच्या चेहऱ्यावर चावट मंद स्मित उभे रहायचे.
त्यांच्या मंद हास्याने श्रेयसला उत्तेजन मिळत होते आणि तो जसा चान्स मिळेल तसा त्यांच्या उभाराकडे पहात होता. अर्थात! दोघेही असे वागत होते की जणू मांजर डोळे मिटून दूध पित आहे आणि कोणाला ते दिसत नाही.
श्रेयस रिमाच्या उंचवट्याकडे चोरून पहात होता आणि त्या त्याला पाहताना मार्क करत होत्या. आपल्या सासूबाईंचा पदर पुन्हा ढळावा असे त्याला वाटत होते म्हणजे मग तो त्यांच्या छातीकडे बोल्डपणे पाहील व त्यांना जाणीव करून देईल की त्याचे लक्ष वेधले जात आहे.
पण नंतर काही त्यांचा पदर ढळला नाही. रिमाना बाकी मजा वाटत होती. खरे तर त्यांचा पदर मुद्दाम वगैरे ढळला नव्हता तर आपोआप सरकला होता. पण त्याने त्या दोघांमध्ये एक वेगळीच गंमत चालू केली होती. एक प्रकारे रिमाना अभिमान वाटत होता की आपल्या जावयाचे लक्ष त्यांनी स्वत:कडे वेधून घेतले होते.
त्यांचे जेवण झाले आणि मग ते रेस्टॉरंटच्या बाहेर आले. बाहेर येताना नकळतपणे रिमाने श्रेयसचा हात पकडला आणि कारमध्ये जाऊन बसेपर्यंत ते हातात हात घालून चालत होते. ते दोघे घरी आले.
शॉपींग केलेल्या बॅगा सांभाळत रिमाने हॉलमध्ये प्रवेश केला आणि बॅगा खाली ठेवत त्यांनी सोफ्यावर बसकन मारली. श्रेयसने दरवाजा लॉक केला आणि तो सुद्धा येऊन त्यांच्या समोर बसला. ते दोघे एकमेकांकडे पाहून हसले. रिमा हसत श्रेयसला म्हणाल्या,
“थँक्स, श्रेयस!”
“कशाबद्दल, मम्मी?”
“फॉर वंडरफूल इविनींग!” रिमाने उत्तर दिले.
“ओह. उलट मी तुम्हाला थँक्स म्हणायला पाहिजे.” श्रेयसने म्हटले.
“मला? कशाला?” रिमाने आश्चर्याने विचारले.
“मला कंपनी दिल्याबद्दल.” श्रेयसने मिश्कीलपणे हसत उत्तर दिले.
“आय सी! तुला आवडली माझी कंपनी?” रिमाने विचारले.
“खूपच! तुमच्या बरोबर चालताना मला माझा अभिमान वाटत होता.”
“काहीतरीच काय. उलट तू बोअर झाला असशील. माझ्यासारख्या वयस्कर बाई बरोबर शॉपींग करून.”
“कोण म्हणत तुम्ही वयस्कर आहात? उलट तुम्ही किती चार्मींग आहात. त्या शॉपींग मॉलमध्ये असणार्‍या कुठल्याही तरुणीपेक्षा तुम्ही कमी ॲट्रॅक्टीव दिसत नव्हता.”
“अच्छा! म्हणजे तू शॉपींग मॉलमधील सगळ्या तरुणींकडे पहात होता तर.” रिमाने त्याची मस्करी करत म्हटले.
“नाही. तसे नाही. ते तर येणार्‍या जाणाऱ्या मुलींकडे लक्ष जातेच ना. त्यात काय एवढे.”
“हो! ते पण बरोबर आहे म्हणा. आपण थोडीच आपले डोळे बंद करून घेऊ शकतो. जेव्हा काही इंटरेस्टींग दिसत असते तेव्हा.” रिमाने पुन्हा चावटपणे म्हटले. त्यांचा इशारा श्रेयसच्या त्यांच्या छातीकडे बघण्यावर होता पण श्रेयसने तो लक्षात आला नाही असे दाखवले.
“पण. तुम्ही एकदम आकर्षक दिसत होता ह्यात काही शंका नाही. आणि तुम्हाला हे मान्य करावेच लागेल.”
“बरे बाबा! मी मान्य करते. पण मला एक सांग. तू मला ती गुलाबी साडी घेण्याची इतकी का गळ घातली?” रिमाने उत्साहाने विचारले.
“कारण ती साडी सुंदर आहे आणि तुमच्या अंगावर छान दिसेल असे मला वाटले म्हणून मी तुम्हाला आग्रह केला.”
“नाही, ती साडी सुंदरच आहे. पण ती जरा ट्रान्सफरंट आहे असे नाही तुला वाटत?”
“नाही, मम्मी. ती इतकी काही ट्रान्सफरंट नाही. आणि तुम्ही तशी साडी या आधी पण घातली आहे. तुम्ही सोनालीच्या साड्या पहा. त्या यापेक्षाही जास्त ट्रान्सफरंट आहे.” श्रेयसने खुलासा करत म्हटले.
“हो! माहीत आहे मला. आज मी सोनलीचे कपाट चेक केले. तिच्याकडे साड्या आणि ड्रेसचे फॅन्टॅस्टीक कलेक्शन आहे.” रिमाने खुशीत म्हटले.
“हो ना. तुम्हाला जर आवडल्या असतील तर तुम्ही घालू शकता तिच्या साड्या.” श्रेयसने त्यांना परवानगी दिली.
“खरच? तुझी काही हरकत नाही त्याबद्दल?”
“नाही, मम्मी! काही हरकत नाही! त्यात काय एवढे. तुमच्या मुलीचेच तर कपडे आहेत. खुशाल घाला.”
“हंऽऽऽ मी ऑलरेडी तिचा एक कपडा घातला आहे.” पटकन रिमाच्या तोंडून बाहेर पडले आणि पटकन त्यांनी आपली जीभ चावली!
“खरच का, मम्मी? मला नाही दिसला. कुठला कपडा?” श्रेयसने कुतुहलाने विचारले.
आता रिमाची पंचाईत झाली! खरे तर त्यांनी श्रेयसला सांगायला नव्हते पाहिजे होते. कारण तो कपडा नाजूक भागाचा होता आणि आता त्याला उत्तर देणे त्यांना भाग होते.
“मी तिची एक ब्रेसीयर घातली आहे.” रिमाने थोडेसे लाजत उत्तर दिले.
“हो का? कुठली ब्रेसीयर? मला तिच्या सगळ्या ब्रेसीयर माहीत आहे. मीच तिला सिलेक्ट करून देतो.” श्रेयसने उत्साहाने म्हटले.
“क्रिम कलरची ब्रेसीयर.” पुन्हा रिमाने लाजत म्हटले.
“क्रिम कलर? कुठली क्रिम कलरची? तिच्या तर बऱ्याच क्रिम कलरच्या ब्रेसीयर आहेत. मला दाखवाल का?” श्रेयसने साळसुदपणे विचारले.
श्रेयसने तसे विचारले आणि रिमा चक्क लाजल्या! जरी त्या लाजल्या तरी मनातून त्या उत्तेजित झाल्या. त्यांच्या अंगावरून उन्मादाच्या गोड लहरी वाहू लागल्या.
आपल्या जावयाला उत्तर देणे रिमाना भाग होते तेव्हा तत्पूर्वी त्यांनी श्रेयसला विचारले,
“दाखवेन. पण त्या आधी मला तुझ्याकडून वचन हवे आहे.”
“कसले वचन, मम्मी?”
“हेच की तू ही गोष्ट कोणाला सांगणार नाहीस. अगदी सोनालीला सुद्धा.”
“ऑफकोर्स नॉट, मम्मी. मी कसे सोनालीला हे सांगेन. तुम्ही निश्चिंत रहा.”
“ओके! आणि येथून पुढे. तू मला तुझी सासू समजायचे नाही.”
“मग काय समजायचे?”
“तुझी एक मैत्रिण समजायचे. कमीत कमीत आपण जेव्हा एकटे असू तेव्हा.”
“हा हा हा! माझी काही हरकत नाही, मम्मी. मग तुम्ही पण माझे एक म्हणणे ऐकायला पाहिजे.”
“काय?”
“मलाही तुम्ही आपला जावई समजायचे नाही. मला तुम्ही एक मित्र समजायचे. ओके?”
“ठीक आहे. माझी पण काही हरकत नाही.”
“अगदी काहीही झाले तरी. मग नंतर म्हणू नका. जावईबापू, तुम्हाला हे शोभत नाही. आणि ते शोभत नाही.”
“नाही नाही. मी नाही म्हणणार तसे.”
“ओके देन. मग दाखवा मला. सोनालीची कुठली ब्रेसीयर तुम्ही घातली आहे ती?”
रिमाने थोडेसे लाजत लाजत आपल्या खांद्यावरील पदर खाली डाव्या हातावर पाडला. मग उजवा हात आपल्या डाव्या उभारावरील ब्लाऊजच्या आत घातला व आतील ब्रेसीयर पुढे खेचत श्रेयसला दाखवली.
ज्या तर्‍हेने रिमाने पदर पाडला आणि ब्लाऊजच्या आतील ब्रेसीयर पुढे ओढली ते पहायला एकदम इरॉटीक वाटत होते. श्रेयस डोळ्यात प्राण आणून आपल्या सासूबाईची हालचाल पहात होता. ते पाहताना तो उत्तेजित व्हायला लागला. थोडेसे पुढे वाकून ब्रेसीयरचा दिसत असलेला तो थोडा भाग श्रेयस निरखून पहात होता.
“तुम्हाला बसली का पण बरोबर ही ब्रेसीयर?” श्रेयसने अजून कुतुहलाने विचारले.
“हो! पण थोडी टाईट आहे.” रिमाने असे म्हणत ब्रेसीयरचा तो भाग पुन्हा ब्लाऊजमध्ये लपवला.
“तुमचा साईज काय आहे?”
“का? कशाला विचारतोयस?”
“नाही. मी तुम्हाला तुमच्या साईजच्या ब्रेसीयर विकत आणेन.”
“खरच! पण का?”
“कारण मग तुम्हाला सोनालीच्या ह्या टाईट ब्रेसीयर घालायला नको. तुमच्या मापाच्या असतील तर तुम्हालाही कंफर्टेबल वाटेल.”
“पण तुला कळेल का कशी ब्रेसीयर आणायची?”
“अहो, मम्मी. मला चांगला अनुभव आहे. तुमच्या मुलीसाठी मीच चॉईस करून आणत असतो.”
“बरं मग तुला माहीतच असेल मग सोनालीच्या ब्राचा साईज. मग सांग तूच ह्या ब्रेसीयरचा साईज.”
“ह्या ब्रेसीयरचा ना. ३४ साईज असेल. बरोबर ना?”
“बरोबर! हुशार आहेस!”
“मग तुमचा किती साईज आहे?”
“आता सोनालीची ३४ ची ब्रा मला टाईट होते म्हणजे माझा साईज ३६ असणार ना.”
“हो! ते पण बरोबर आहे. पण मग तुम्हाला कुठला रंग आवडेल? ब्रेसीयरचा.”
“इश्श! कुठलाही रंग चालेल. जो तुला आवडेल तो.” रिमाने लाजत म्हटले.
“ठीक आहे! मग तुम्ही मला घालून दाखवणार ना?” श्रेयसने चावटपणे विचारले.