वाड्याच्या भिंतीवर शेणाच्या गौऱ्या थापत असताना आलेल्या घोड्याच्या खिंकाळण्याचा आवाज ऐकून तिने त्या दिशेने मान वळवून पाहिलं . दूरवरून वाड्याच्या दिशेने येणाऱ्या घोड्यावर बसलेल्या पुरुषाची आकृती तिला परिचित वाटत होती .
एका विधवा स्त्रिने परपुरुषाकडे निर्लज्जासारखं पाहणं बरं नव्हे असं वाटून तिने तिची नजर घोड्यावरून हटवली आणि ती पुन्हा एकदा तिच्या गौऱ्या थापण्याच्या कामात व्यस्त झाली . घोडा जसजसा वाड्याच्या अधिक जवळ येऊ लागला तशी ती अधिकच सावध झाली .
नदीवर धुण्याला गेलेल्या बायांना घोडेस्वारांनी पळवल्याच्या अनेक घटना तिने ऐकल्या होत्या . आता तिच्या सोबतही तेच घडेल की काय असं वाटून ती घाबरली . मनोमन देवाची प्रार्थना करत ती थरथरत्या हाताने गौऱ्या थापत राहिली .
वाड्याच्या समोर येऊन घोडा थांबला . घोड्यावरुन उतरलेला पुरुष घोडा बांधून तिच्या दिशेने चालत येतोय असं तिला जाणवलं . तिचं हृदय जोरजोरात धडधडत होतं . वेळ आलीच तर ती त्याच्याशी लढायला तयार होती . कालच धार लावून आणलेल्या त्या विळ्यावर तिची नजर होती .
तिने शेवटची गौरी भिंतीवर थांपली आणि मान वळवून त्या पुरुषाकडे पाहिलं . काही क्षणासाठी वाटलं तिला भासच होतोय . समोरून तिचा मृत्यू पावलेल्या पती चालत येतोय , हे पाहिल्यानंतर कोणालाही तसं वाटणं सहाजिकच आहे .
” जानकी ? ” त्याने अविश्वासाने हाक मारली . त्याच्या स्वरात आश्चर्य होतं .
तो खरच त्या ठिकाणी आलाय , तिला भास होत नाही हे कळल्यानंतर ती तशीच शेणाने बरबटलेला हात घेऊन त्याच्या दिशेने पळाली . ती मान खाली घालूनच पळत होती . त्याच्या नजरेला नजर देऊन बघायचं तिचं धाडस होत नव्हतं . कदाचित त्याच्याकडे बघितलं तर तो नाहीसा होईल अशी विचित्र भीती तिला वाटत होती .
ती त्याच्यापासून काही पावलावर येऊन थांबली . हळूच मान वर करत त्याला पाहिलं . तेच रूप , तेच पैलवानी शरीर , तोच हसरा चेहरा , त्याच झुपकेदार मिश्या . तो तिचा नवरा होता , तो तिचा धनी होता . काही महिन्यापूर्वी युद्धात मृत्युमुखी पडला अशी बातमी आली होती , पण तो तर सहीसलामत तिच्यासमोर उभा होता .
त्याला पाहताच तिच्या घशात दाटून आलं . डोळ्यातून आसवे वाहू लागली आणि चेहऱ्यावरती हसू उमटलं . तिला जाऊन त्याला मिठी घ्यायचं होतं पण ती तशीच स्तब्ध होऊन त्याच्याकडे रडत-रडत व हसत-हसत पाहत होती .
एकाच वेळी तिच्या मनात अनेक भावना दाटून आल्या होत्या . तिचं मन गलबलून गेलं होतं . लग्ना अगोदर तिचं आयुष्य खडतर होतं . लग्न झाल्यानंतर तिच्या धन्याने तिला सुखाचे दिवस दाखवले , पण तिच्या पतीच्या मृत्यूनंतर पुन्हा एकदा त्याच खडतर आयुष्याची सुरुवात झाली होती .
तिने आयुष्यात जे काही सुख अनुभवलं होतं , ते फक्त तिच्या पतीसोबत आणि पतीच्या सहवासात असतानाच . तिच्या आयुष्यात जे काही आनंदाचे क्षण होते त्या सर्व आनंदी क्षणांना फक्त तोच कारणीभूत होता . त्याच्या मृत्यूनंतर तिचं आयुष्य बेरंग झालं होतं .
पतीच्या मृत्यूनंतर सासूने लगेच तिचा छळ करायला सुरुवात केली . अगोदरच पांढऱ्या पायाची म्हणून ती तिला हिणवत होती . ती जेव्हा पासून त्या घरात आली तेव्हापासून त्यांच्या घराची दुर्दशा सुरू झाली असं तिच्या सासूची ठाम मत होतं . त्यात भर म्हणून तिने अजून त्यांच्या घराला वारस दिला नव्हता .
त्यामुळे पतीच्या मृत्यूनंतर ती फक्त घरातील बिना पगाराची दासी झाली होती . दिवसभर राब राब राबायचं , ते देतील ते खायचं आणि वाड्यातील कुठल्यातरी कोपऱ्यात झोपायचं . ते सारंकाही ती सहन करत होती . सुखाचे दिवस येतील म्हणून नव्हे , तर मृत्यू येईल आणि तिला तिच्या धनीकडे घेऊन जाईल अशी खोटी आशा तिने मनात बाळगली होती .
मात्र ज्यावेळी तिने तिच्या जिवंत असलेल्या धनीला प्रत्यक्षात समोर पाहिलं त्यावेळी तिच्या मनाची अवस्था फारच विचित्र झाली होती . ती पळत माघारी गेली . तिने तिचे शेणाचे हात पाण्याने राख लावुन खसखस धुतले .
” थांबा आं बाहीरच , मी ताट करून आनती ” ती रडत रडत हसऱ्या चेहऱ्याने बोलली . आणि पळतच वाड्यात निघून गेली .
तिचा नवरा वाड्याच्या दारात जाऊन उभारला . काही क्षणातच ती औक्षणाचं ताट घेऊन त्याच्यासमोर येऊन उभारली . जेव्हा ती परतून आली त्यावेळी तिच्या कपाळावर गडबडीत लावलेलं कुंकू होतं .
औक्षण करायच्या अगोदर तिने नवऱ्याला पाय धुण्यासाठी राजंनातील थंडगार पाणी दिलं . नवऱ्याने त्याचे अवजड कपडे बाजूला काढून ठेवले . तो आता फक्त सदरा आणि पायजम्यावर होता . पायजमा वर करत त्याने त्याचे पाय धुतले . मग हात व चेहरा पाण्याने स्वच्छ धुऊन काढले .
तिने लगेच नवर्‍याच्या हातात सुती कापड दिले आणि ती ताट घेऊन त्याच्या समोर तशीच उभी राहिली . नवऱ्याने कापडाने ओलं अंग पुसून काढलं आणि तिच्याकडे पाहिलं . तिच्या डोळ्यातून अजूनही अश्रूंच्या धारा वाहत होत्या .
त्याला बोलायचं होतं . तिचं सांत्वन करायचं होतं , पण काय बोलावं ? तिचं सांत्वन कसं करावं हे त्याला सुचत नव्हतं . तो मृत्यू पावला होता असे गृहीत धरून इतक्या दिवस ती विधवेचे जीवन जगत होती आणि आता तिचा पती समोर उभा राहिल्यानंतर तिची काय अवस्था झाली असेल याची त्याला कल्पनाही करवत नव्हती .
तो तिच्यासमोर जाऊन उभारला . तिने रडत रडत थरथरत्या हाताने त्याला ओल्या कुंकवाचा नाम ओढला . नंतर दिव्यावर सुपारी आणि सोन्याचा छोटूशा मनी तापवून त्याच्या चेहऱ्याभोवती फिरवला आणि शेवटी ताट फिरवत औक्षण केलं . सरतेशेवटी वाळल्या भाकरीचे तुकडे त्याच्या भोवती फिरवत वाड्याच्या बाहेर फेकून दिले आणि त्याला आत यायला मार्ग मोकळा झाला .
ती औक्षणाचं ताट घेऊन त्याच्याकडे बघत थरथरत्या शरीराने काही पाऊले दुरच उभी होती . खरं तर तिला त्याच्या जवळ जायचं होतं . त्याला स्पर्शुन त्याच्या मिठीत मनसोक्त रडायचं होतं .
” जानकी ..” तो तिच्या जवळ सरकला . तिचा एक हात हातात घेतला . तो काहीतरी बोलणार होता .. पण त्या अगोदरच तिने ते ताट बाजूला ठेवलं आणि त्याला मिठी मारली .
तिचं शरीर त्याच्या प्रचंड देहापुढे इवलुसं वाटत होतं . तिने दोन्ही हात त्याच्याभोवती घट्ट आवळले व त्याच्या छातीत डोकं घालून रडायला सुरुवात केली . मधून मधून ती काहीतरी बोलायचा प्रयत्न करत होती पण डोळ्यातून वाहणारे अश्रू , आनंद झाल्याने चेहऱ्यावर उमटू पाहणारं हसू , या सगळ्यामुळे तिच्या तोंडून शब्दच बाहेर पडत नव्हता .
तो त्याचे विशाल बाहू तिच्याभोवती आवळून उभा होता . सातत्याने तिच्या डोक्यावरून सांत्वन पूर्वक हात फिरवत होता . तिला मनमोकळं रडू देत होता . त्याच्या केवळ स्पर्शाने तिला आधार मिळाला होता . त्याचं अस्तित्व तिच्या सुखासाठी कारणीभूत ठरलं होतं .
काही महिन्यापूर्वी जेव्हा त्याच्या मृत्यूची बातमी तिला पहिल्यांदा कळाली तेव्हा तिच्या हृदयात प्रचंड मोठी कळ उठली , दातावर दात घट्ट बसले आणि ती शेवटी बेशुद्ध झाली . आताही अतीसुखाने तिचे डोळे सातत्याने वहात होते . हृदय जोरजोरात धडधडत होते आणि त्याच्या स्पर्शाने तिच्या मरून गेलेल्या भावना पुन्हा एकदा जाग्या होऊ लागल्या होत्या .
इतक्या दिवस तिचं जीवन एका वाळवंटासारखं झालं होतं आणि तो आता पाऊस बनून आला होता . त्याचं अस्तित्व ही एक सतंतधार बरसात होती आणि त्या बरसातीमुळे तिच्या आयुष्याला सुखाची हिरवी पालवी फुटू लागली होती . सुखाच्या पालवी बरोबरच तिच्या इतके दिवस मरून गेलेल्या इच्छा आता डोकं वर काढू लागल्या .
त्याने तिला नेहमीच समजून घेतलं होतं . तिच्या मताची कदर केली होती . तिला तिच्या इच्छेविरुद्ध कधीच वागायला लावलं नव्हतं . तिच्या संपूर्ण आयुष्यात तिला माणूस म्हणून योग्य ती वागणूक देणारा तोच एकमेव व्यक्ती होता . त्यामुळेच की काय तिने तिचं सर्वस्व स्वखुशीने त्याला अर्पण केलं होतं . त्याचं सुख तिच्यासाठी सारं काही होतं .
त्याला स्पर्श करताना आता तिला स्वतःची इच्छा पूर्ण करून घेण्याची ओढ लागली होती . लग्न झाल्यानंतर सुरुवातीच्या दिवसात वारंवार अनुभवलेलं शरीरसुख पुन्हा एकदा अनुभवण्याची आस लागली होती .
तेव्हाच त्याच्या पायजम्यातून तिला काही तरी तिला टोचत असल्यासारखं जाणवलं . सुरुवातीला तिने त्याकडे दुर्लक्ष केलं पण हळूहळू त्याचा आकार वाढत चालला होता . जेव्हा तिला ते काय आहे हे समजलं त्यावेळी ती त्याच्यापासून झटकन बाजूला झाली आणि मान खाली झुकवून चेहऱ्यावर ओंजळ आणत लाजली .
तिच्या डोळ्यातून येणारे अश्रू आता थांबले होते . चेहऱ्यावर लाजून आता वेगळीचच लाली आली होती .
” वाड्यावरची समंदी माणसं कुठं गेल्याती ? “
” सुगीचं दिस हायतं ना , दिस उगवायलाच समंदी रानात जात्यात , कडूसं पडोसतर कुणीबी नसतंय वाड्यावर ” ती पहिल्यांदाच त्याच्याशी बोलत होती . अजूनही तिची नजर त्याच्या पायाशी खिळली होती .
” मग आपण दोघंच हाय म्हण की..! ” तो हसत म्हणाला आणि तिच्या जवळ आला .
त्याचा स्पर्श होणार या कल्पनेने ती मोहरून गेली . तिने तिच्या चेहऱ्यावर असलेला हात अधिकच घट्ट केला . आणि मान खाली घालून तशीच उभा राहिली . त्याने जवळ येत एक हात तिच्या मांडीखाली व दुसरा पाटीखाली घालत तिला उचलून घेतलं .
त्याने काही पावले चालते पलंग असलेल्या खोलीत प्रवेश केला . त्या पलंगावर तिला ठेवलं आणि माघारी जात खोलीची कडी आतून लावून घेतली . तो परत पलंगाकडे चालत येताना तिच्याकडे टक लावून पाहत होता . तिने छातीजवळ पाय आणले होते आणि त्यात मान घालून ती बसली होती .
तिच्या चेहऱ्यावर उमटणारं हसू , त्याच्या स्पर्शाच्या आतुरतेनं थरथरणारं शरीर , हृदयाची वाढलेली धडधड सारं काही ते लपवायचा प्रयत्न करत होती . त्याने त्याचा सदरा काढून पलंगावर ठेवला आणि तो तिच्या शेजारी येऊन बसला .
गुढयावरचे हात बाजूला काढले आणि तिचा चेहरा वर उचलत तिच्या डोळ्यात डोळे घालुन बघितलं . ती सुरुवातीला लाजली पण लगेच डोळ्याच्या कडांना आसवे जमा झाली .
” आता आलुय ना मी , किती रडशील ! ” त्याने त्याचा एक हात तिच्या डोळ्यांवर फिरवला .
” न्हाय रडणार आता ..” ती गहिवरल्या स्वराने बोलली आणि पुन्हा एकदा मोठमोठ्याने रडु लागली . जे काही घडत होते ते सर्व काही तिच्यासाठी दैवी स्वप्न असल्यासारखं वाटत होतं .
त्याने तिला मिठीत घेतलं . तिच्या पाठीवर हात फिरवत तिला शांत होऊ दे .
ती शांत झाली तेव्हा त्याने तिला मिठीतून सोडवलं . तिचा चेहरा तळहातात धरत डोळ्यात डोळे घालून तो म्हणाला..
” मला लय आठवण येत हुती तुझी .”
ती लाजून लाल झाली .
त्याने तिला उचलुन स्वतःच्या मांडीवर घेतलं आणि तो पलंगावर आत सरला . त्याने तिच्या लुगड्याचा पदर हातात घेत ते सोडायला सुरुवात केली . ती थरथरत्या शरीराने उत्सुक होऊन पुढे येणाऱ्या क्षणांची आतुरतेने वाट पाहत होती .
त्याने तिचं लुगडं बाजूला केलं आणि तिला घट्ट मिठी मारली . त्याच्या शरीराचा स्पर्श तिच्या सर्वांगावर होत होता . त्याचे हात तिच्या पाठीवरुन फिरत खाली गेले . त्याच्या स्पर्शामुळे बेभान होऊन तिने मान वर करत उसासे सोडायला सुरुवात केली .
त्याने एका हाताने तिच्या चोळीची गाठ सोडली आणि तिचे उरोज त्याच्या तोंडापुढे मोकळे झाले . ती आता त्याच्या शरीरावर वेलीसारखी लगडली होती . तिचे दोन्ही पाय त्याच्या पाठीमागे आवळले होते आणि हात त्याच्या डोक्यवर आधारासाठी स्थिरावले होते .
त्याने त्याचे दोन्ही हात समोर आणत तिच्या उरोजांना हळुवारपणे दाबत चोखायला सुरुवात केली . तिने तिच्या तोंडून कोणताच आवाज निघणार नाही याची काळजी घ्यायचा प्रयत्न केला . मात्र इतक्या दिवसानंतर तिच्या पतीचा तो परिचित स्पर्श अनुभवत असताना घशातून बाहेर पडणारे हुंकार आणि तोंडावाटे निघाणाऱ्या अस्फुट किंकाळ्या आडवणं तिला जमलं नाही .
त्या शारीरिक स्पर्शाने तिच्या मनात सुखाची लाट उसळत होती पण त्याबरोबरच इतरही अनेक गोष्टी त्या सुखासाठी कारणीभूत होत्या . इतक्या दिवसानंतर तिच्या शरीराची भूक भागत होती पण त्यात भर म्हणून तिचा पती मृत्यू पावलेला नाही , तो जिवंत आहे हे तिला समजलं होतं .
सरते शेवटी तिने स्वतःला नियंत्रित करण्याचा प्रयत्न सोडून दिला आणि त्याच्या स्पर्शाने तोंडातून निघणारे स्वरांना मोकळीक दिली . तो तिच्या उरोजांना बराच वेळ चोखत राहिला आणि ती त्याच्याशी समरस होऊन प्रतिसाद देत राहिली .
नंतर हळूच त्याने तिला खाली बसवलं . त्याचा पायजमा निघालेला होता . त्याने तो कधी काढला हे तिला कळलंही नाही . त्याने एक हात तिच्या मांड्याच्या मध्ये नेत त्याचं बोट आत सारलं आणि तिने लाजून त्याच्या छातीत तोंड घालत पुन्हा एकदा मोठा उसासा सोडला .
प्रचंड उत्तेजनामुळे ओल्या चिंब झालेल्या तिच्या अवयवात ते बोट अलगदपणे शिरलं . त्याने तिचे पाय अधिकच विलग करत तिला त्याच्या मांडीवर बरोबर मध्ये आणलं . त्याच्या ताठरलेल्या अवयवाचं टोक आता तिच्या पाकळ्यांवरती अलगदपणे दाबलं जात होतं आणि त्या स्पर्शाने ती थरथरून निघत होती .
उत्साहाच्या भरात त्याने त्याची कठोरता एक जोराचा धक्का देत आत सारली आणि तिच्या तोंडून एक आर्त किंकाळी बाहेर पडली . ती वेदनेने भरलेली किंकाळी होती हे त्याला लगेच जाणवलं . तिने तिचा चेहरा त्याच्या छातीत अधिकच रूतवला आणि हात पाठीवर घट्ट रोवले .
तिचे नख त्याच्या पाठीत रुतून रक्ताचे थेंब निघाले पण त्याकडे त्याचं लक्ष नव्हतं . त्याचा अधीरपणा तिच्या वेदनेस कारणीभुत ठरला त्यामुळे त्याला स्वतःचा राग आला . तिने छातीत रुतवलेले तोंड त्याने बाहेर काढत तिच्या चेहऱ्याकडे पाहिले .
वेदनेने तिचा चेहरा पिळवटला होता . डोळ्यातून आसवे वाहात होती . ते आनंदाश्रू नव्हते . शरीराला झालेल्या त्रासामुळे वाहणारे अश्रू होते ते . तिला आणखी एकदा ओरडायचं होतं , पण तिने तिचे दात ओठावरती घट्ट दाबून धरले होते , त्यामुळे ओठातूनही रक्त आलं होतं .
पूर्वीही त्याला पूर्णपणे कधीच तिच्यात सामावून जाता आलं नाही हे त्याला माहिती होतं . त्याचा आकार तिच्यासाठी जास्त होता , तरीही मूर्खासारखं त्याने ती कृती केली होती . त्याला पश्चाताप होऊ लागला . तिला झालेल्या त्रासामुळे त्याची कामवासना उडून गेली आणि तो नरम होऊ लागला .
त्याच्या चेहऱ्यावर केविलवाणे भाव आले . हाताने तिच्या डोळ्यातुन आलेले अश्रू त्याने पुसले . तिला काहीतरी बोलावं या हेतूने त्यानं तोंड उघडलं ..
” तुम्ही नगा थांबु . ” चेहऱ्यावर बळजबरीने हसू आणत ती म्हणाली आणि त्याने काही बोलायच्या अगोदरच ती स्वतःच कमरेची वर-खाली हालचाल करू लागली .
खरं तर त्याला तिला दूर सारून तो प्रणय जागीच थांबवायचा होता . त्याला तिला वेदना द्यायच्या नव्हत्या पण जसजशी तिने वर खाली हालचाल करायला सुरुवात केली , त्याचा स्वतःवरचा ताबा सुटला .
तिची त्याच्यावर असणारी पकड आणि ज्या सहजतेने ती त्याच्या भोवती फिरत होती , त्याला पूर्णपणे सामावून घेत होती , ते सगळं अति होतं . आता अतीव सुखाने ओरडण्याची बारी त्याची होती . त्याचे डोळे आपोआप मिटले आणि तोंडातून मोठ मोठे हुंकार बाहेर पडू लागले . चेहऱ्यावरती परमसुखाचे भाव उमटले आणि तो सुखाच्या सागरात बुडून गेला .
तिला त्याची शारीरिक जवळीक हवीशी वाटायची . त्याच्या स्पर्शाने तिचं संपुर्ण अंग मोहरून जायचं . पोटात खड्डा पडल्यासारखं होऊन मांडीच्या मध्ये गुदगुल्या व्हायच्या . संपूर्ण शरीरातील रक्त उसळु लागायचं . कानाची पाळी , नाक , गाल सारं गरम आणि लालबुंद व्हायचं .
मात्र त्याच्या आकाराची तिला धास्ती वाटायची . त्याला आत सामावून घेताना तिला त्रास व्हायचा . आत्तासुद्धा तो सुखद हुंकार भरत असला तरी ती मात्र वर खाली करत त्याला स्वतःमध्ये सामावून घेण्याचा प्रयत्न करत असताना प्रचंड वेदना सहन करत होती .
मात्र जेव्हा तिने डोळे उघडून त्याच्या चेहर्‍याकडे बघीतलं त्या वेळी तिला वेदना होत असूनही चेहऱ्यावरती हसू उमटलं . हळूहळू काही वेळ गेल्यानंतर तिला होणारी वेदना कमी झाली . तिला त्याच्या आकाराची सवय झाली आणि आता प्रत्येक हालचाली बरोबर ती अधिक अधिक उत्तेजित होऊ लागली .
त्याच्या तोंडून निघणाऱ्या उसासांबरोबर आता तिचे हुंकारही त्यात मिसळले जाऊ लागले . त्याने तिला जवळ ओढत तिच्या उरोजात तोंड घातले आणि कमरेवर हात ठेवून तिची कंबर स्थिर करत स्वतःची कंबर वेगात वर खाली करायला सुरुवात केली .
त्याच्या वेगवान धक्क्यामुळे तिच्या तोंडून मोठ मोठ्या सुखद किंकाळ्या बाहेर पडू लागल्या आणि तो घशातून हुंकारू लागला . दोघांनी एकमेकाला घट्ट आवळलं होतं. इतक्या दिवसानंतर तिच्या पतीकडून ते सुख अनुभवताना तिने उत्तेजनाची परिसीमा गाठली . ती रत झाली . तिचा ओलावा त्याच्या संपूर्ण अवयवाभोवती अनुभवताना त्याला अधिकच जोश आला .
त्याने तिला उचलत पलंगावरती झोपवलं आणि तो तिच्यावरती आला . निसटलेला अवयव पुन्हा एकदा तिच्यावरती ठेवत जोरात धक्का मारत आत सारला . यावेळीही तिच्या तोंडून किंकाळी निघाली , पण ती वेदनेची नव्हती . अतीव सुखाची होती .
त्याने सुरुवात केली आणि एका पाठोपाठ एक धक्के देत राहिला . त्याच्या प्रत्येक हालचाली बरोबर तिच्या चेहऱ्यावर उमटणारे ग्लानीचे भाव , शरीराची होणारी हालचाल , वारंवार तिच्या थरथरणार्‍या मांड्या आणि तिच्या मांड्यांच्या मध्ये वाढत जाणारा ओलावा .
एकापाठोपाठ एक उत्तेजनाच्या परिसीमा गाठत ती वारंवार रत होत होती आणि त्या ओलाव्यांमध्ये हालचाल करत असताना तो ही त्याच्या उत्कर्षबिंदूच्या जवळ पोहोचू लागला होता .
त्याने एक जोराचा धक्का मारला . यावेळी तिने तिच्या मांड्या त्याच्याभोवती आवळल्या आणि त्याच्या कमरेत हात घालून त्याला जवळ ओढलं . तिच्या स्पर्शाने त्याचं स्वतःवरील उरलंसुरलं नियंत्रण संपलं आणि तो भरभरून वाहू लागला.
तो थरथरतं शरीर घेऊन तिच्यावरती कोसळला . दोघांचेही श्वास प्रचंड चढले होते . त्या वाड्याच्या खोलीतील उष्णतेने दोघांचे शरीर घामाने निथळून निघालं होतं पण त्यांना कशाचीच पर्वा नव्हती . इतक्या दिवसानंतर ते दोघे पहिल्यांदाच शरीराने जवळ आले होते .
…
समाप्त.
