“पूनम! ए पूनम!!”
आपल्या जवळ असलेल्या चावीने दरवाजा उघडून पंकज आत शिरला आणि मागे दरवाजा धाडकन लावून घेत तो ओरडत ओरडत पुढे निघाला. रागाने त्याचा पारा खूपच चढला होता. पूनमच्या बेडरूमचा दरवाजा धाडकन उघडून तो वार्यासारखा आत शिरला.
पूनम आपल्या बेडवर पडली होती. आपल्या डॅडींचा अवतार पाहून ती चकीत झाली आणि पटकन उठून बसली. आत शिरलेला पंकज तिला पाहून किंचित थबकला आणि त्याची नजर तिच्या अंगावरून फिरली.
तिने काळ्या रंगाचा तोच पारदर्शक गाऊन घातला होता, ज्यामधून तिची आतली काळी अंतर्वस्त्रं स्पष्ट दिसत होती. गाऊनच्या लो-कट गळ्यातून तिच्या भरीव छातीचा बराचसा भाग दिसत होता. गाऊन तोकडा असल्याने तिच्या सडसडीत मांड्या वरपर्यंत दिसत होत्या.
आधी ती बेडवर लोळत होती आणि आता थोडी उठून बसली तरी तिचा गाऊन पूर्ण अस्तव्यस्त होता. ती ज्या प्रकारे बसलेली होती त्यात एक मादकता होती. तिची ती अवस्था पाहून पंकज क्षणभर विसरून गेला की तो तिथे कशाला आला होता.
पूनमला कळत होते की तिचे डॅडी तिच्याकडे वेगळ्याच नजरेने बघत आहेत; पण ती आपले कपडे सावरायचा अजिबात प्रयत्न करत नव्हती. ती त्याच मादक अवस्थेत बसली होती.
काही क्षण थबकलेला पंकज नंतर सावरला आणि त्याला सगळे आठवले. पुन्हा त्याचा चेहरा रागाने बदलला आणि तिरीमिरीत तो तिच्या जवळ गेला. संतापाने त्याने तिच्या गालावर एक थप्पड लगावून दिली आणि बेडवरून उठून बसलेली पूनम पुन्हा बेडवर पडली.
आपला गाल चोळत तिने मान वळवून आपल्या डॅडींकडे पाहत त्वेषाने तिने विचारले, “डॅडी! का मारताय मला?”
“का मारताय? लाज नाही वाटत उलट तोंडाने विचारतेय? माझी इज्जत धुळीला मिळवलीस तू!” पंकज रागाने लालबुंद होत म्हणाला.
“कशाबद्दल बोलताय तुम्ही, डॅडी?” पूनमने न कळल्यासारखे दाखवत विचारले.
“तुझ्या निर्लज्जपणाबद्दल बोलतोय! त्या वेबसाईटवर तू करत असलेल्या घाणेरड्या प्रकाराबद्दल बोलतोय!” पंकजने तिरस्काराने म्हटले.
“ओह! म्हणजे तुम्हाला माहीत पडलं तर!” पूनम जणू आ पण काहीही चुकीचे केले नाही अश्या आविर्भावात शांतपणे म्हणाली.
पंकजचा टेक्स्टाईलचा बिझनेस होता. कापड व्यापारात त्याने चांगलेच नाव कमावले होते. तो तरूण असताना त्याच्या सेक्रेटरीसोबत त्याची जवळीक वाढली आणि नंतर ते एकत्र राहायला लागले.
ते सेक्सचा भरपूर आनंद लुटत असत. अश्यातच एखादा सेक्सची मजा घेत असताना ती मुलगी प्रोटेक्टीव पिल्स घ्यायला विसरली आणि तिला दिवस राहले. पंकजने तिला ॲबॉर्शन करायला सांगितले पण त्या मुलीने ॲबॉर्शनला नकार दिला आणि पोटातील बाळाला जन्म द्यायचा निश्चय केला.
जरी ती मुलगी पंकजची फक्त सेक्रेटरी होती तरी तिच्याबद्दल त्याच्या मनात प्रेम होते. त्याने तिच्याशी लग्न केले आणि त्या दोघांना एक मुलगी झाली. तीच ही पूनम!
मुलगी झाल्यावर घर सांभाळण्यात तिचा वेळ जाऊ लागला. तेव्हा पंकजने पंकजने दुसर्या एका मुलीला सेक्रेटरी म्हणून कामावर ठेवले. पंकज स्वतः देखणा आणि तरूण होता. जवळ जवळ सहा फूट उंची, घारे डोळे आणि दाढीमुळे तो एकदम देखणा दिसे.
हळूहळू पंकजची ती नवीन सेक्रेटरी त्याच्याकडे आकर्षित झाली आणि तो सुद्धा वेळ मिळेल तसा तिला अंगाखाली घेऊ लागला. त्याच्या ह्या प्रकाराबद्दल त्याच्या बायकोला कुणकुण होती पण तिने ह्या गोष्टीकडे सुरूवातीला कानाडोळा केले.
पण नंतर नंतर पंकज फक्त त्याच्या या सेक्रेटरीसोबतच मग्न राहू लागला आणि आपल्या बायकोकडे त्याने साफ दुर्लक्ष केले. त्यामुळे त्याची बायको दुःखी राहू लागली आणि त्यांच्यात रोजची भांडणे होऊ लागली.
घरी आला की बायकोची कटकट आणि भुणभूण डोक्यामागे लागते म्हणून पंकज घरी येईनासे झाला. त्याचा अजून एक फ्लॅट होता जिथे त्याने या सेक्रेटरीसोबत एकत्र राहण्याची सोय केली होती, त्या फ्लॅटवरच तो राहू लागला.
त्याच्या बायकोने काही वर्षे त्याचे हे वागणे सहन केले आणि मग एका दिवशी ती घर सोडून निघून गेली. जाताना आपल्या मुलीला ती पंकजकडेच ठेवून गेली. त्या वेळी ती मुलगी, पूनम, दहा वर्षाची होती.
आपली बायको आपल्याला सोडून गेली, ह्याचे पंकजला काहीही वाटले नाही. उलट एक प्रकारे त्याला हायसे वाटले की, आपली तिच्या जाचातून सुटका झाली.
मग तो परत आपल्या फ्लॅटमध्ये येऊन राहू लागला आणि त्याच्या घरात काम करणारी आया, जी बरीच वर्षे त्याच्याकडे काम करत होती, ती त्याच्या मुलीचा सांभाळ करू लागली.
त्याची मुलगी, पूनम, एका नावाजलेल्या कॉलेजात शिकत होती आणि तिला काय हवे-नको तेवढेच तो बघत असत. पूनम मागेल तो तिला आणून देणे आणि सगळ्या सुखसोयी तिला मिळतील ह्याची तजवीज करणे, इतकेच तो बापाचे कर्तव्य पार पाडत होता.
जेव्हा केव्हा पंकज घरी आला किंवा घरात असला तेव्हा पूनम भेटली तर ‘हाय-हॅल्लो’ करणे, तिला काही क्षण जवळ घेणे, तिची जुजबी चौकशी करणे इतकेच प्रेम तो तिला दाखवत असे. बाकी पूनम कशी वागते? काय करते? कुठे जाते? तिचे शिक्षण कसे चालले आहे? हे सगळे पाहण्याचे काम त्याने आयाकडे सोपवले होते.
आया आपल्या परीने तिला चांगला वळण लावायचा प्रयत्न करत होती. पण आजच्या जमा‍न्यातली पूनम तिला काही थांगपत्ता लागू न देता आपले स्व‍च्छंदी जीवन जगत होती.
बारावी कशीबशी पास झाल्यानंतर जेव्हा पूनम कॉलेजला गेली, तेव्हा तिच्या स्व‍च्छंदी जीवन शैलीला उधाण आले. नटायचे थटायचे, नवनवीन तोडके ड्रेस घालायचे, आपल्या वाया गेलेल्या मित्र-मैत्रिणींबरोबर रात्री उशीरापर्यंत बाहेर पार्ट्या करत राहायचे, अश्यातच तिचा वेळ चालला होता. आया तिला समजावून सांगायचा प्रयत्न करत होती; पण ती आयाचे काहीही ऐकत नव्हती.
शेवटी मग नाईलाज म्हणून आयाने पंकजला तिची तक्रार केली आणि तिच्या स्व‍च्छंदी वागण्याची त्याला कल्पना दिली. आपल्या मुलीच्या स्व‍च्छंदी जीवन शैलीचे पंकजला जास्त आश्चर्य वाटले नाही; पण तिला त्याबद्दल विचारणे त्याला भाग होते.
त्याने पूनमला बोलावून तिची कान उघडणी केली आणि तिला चांगला दम दिला. तिच्या हात खर्चामध्ये त्याने कपात केली आणि तिला रात्री दहाच्या आत घरी यायची ताकीद दिली.
पूनमला आपल्या जीवन शैलीमध्ये हे निर्बंध स्वीकार करणे सुरूवातीला थोडे कठीण गेले पण नाईलाजाने तिला ते स्वीकारावेच लागले.
(क्रमशः)
