तू घरी नसतेस तेव्हा भाग : ७

अचानक संदीपच्या विचाराने माझी तंद्री भंग झाली आणि मी ताडकन उठून बसले. मी बेडरुमच्या दिशेने पहात पुन्हा विचार करु लागले.
‘संदीप आत काय करत असावा? बहुतेक बेडवर पडून वाट बघत असावा की कधी सोनाली दरवाजा वाजवतेय. त्याला माहीत पडले असेल का की बाहेर सोनाली नव्हती तर पेपरवाला होता? त्याने माझे बोलणे ऐकले असेल का? मेन म्हणजे आता काय करायचे?
मी जाऊन त्याला सांगू की इथेच बसून राहु? का मी सरळ मा‍झ्या घरी निघून जावु?? जे करता करता आम्ही थांबलो, म्हणजे आमच्या कामात व्यत्यय आला ते काम पूर्ण करून जावे की असेच निघून जावे? संदीप माझ्याशी जे करायला जाणार होता ते मला हवे आहे का?’
‘त्याने माझ्याशी संभोग करावा अशी माझी इच्छा आहे का? माझी तशी सुप्त इच्छा होती, ज्याचा साक्षात्कार मला थोड्या वेळापुर्वी झाला होता, पण त्याला मुर्त स्वरुप द्यावे की न द्यावे? मी ‘नाही’ असे जरी ठरवले तरी मी अशीच निघून जाऊ शकते का? आणि निघून जरी गेले तरी त्याने पुढील सगळे प्रश्न सुटतील का?
आता जेव्हा संदीपच्या मी इतकी जवळ आलेय आणि आम्ही इतके काही केलेय तर पुढील गोष्ट होण्यास मी टाळू शकते का? आज जरी मी टाळली तरी पुढे ती मी टाळू शकते का? मग जर मी टाळू शकत नाही तर ती आजच पूर्ण घडु दिली तर काय बिघडणार आहे?’
अश्या नानाविविध प्रश्नांनी पुन्हा मा‍झ्या मनात विचारांचे काहुर उठले आणि मी परत सोफ्यावर पडून डोळे मिटून विचार करु लागले.
संदीप आत आहे, मी बाहेर एकटी आहे, तो आत वाट बघत असावा, मी आत जायला पाहिजे अशी कसलीही जाणीव मला नव्हती. त्या क्षणी मला इतर काही सुचत नव्हते की मला कसलेही भान राहिले नाही. मला मा‍झ्या मनातील विचारांच्या वादळाची फक्त जाणीव होती.
“ओहहह्हहऽऽऽ” करत मी चित्कारले आणि माझा कंट्रोल सुटला. मा‍झ्या योनित जणू भुकंप झाला आणि मी तिव्रपणे झडायला लागले.
असे वाटत होते की सगळे जग फक्त एकाच ठिकाणी एकटवले होते आणि ती जागा म्हणजे संदीपच्या जाडजूड लिंगाने भरलेली माझी योनि. जणू काही पहिली वेळ मी संभोगाचा असा स्वर्गीय आनंद घेत होते.
मा‍झ्या योनिच्या आत खोलवर जेथे आत्ता संदीपचे लिंग थडकत होते त्या भागापर्यंत नितेशचे लिंग कधीही पोहचले नव्हते. कारण नितेशचे लिंग संदीपच्या मानाने कमीच होते. कामतृप्तीच्या डोहात मी तरंगत होते आणि झडत होते.
मनात विचार आला की मघाशी कपडे घालून मी निघून गेले असते तर हा आनंद, हे सुख मला मिळालेच नसते. संदीप बाहेर आल्यानंतर त्याने जर पुढाकार घेतला नसता, मला पुन्हा उत्तेजित केले नसते तर त्याच्याकडून माझी योनि कुटून घ्यायचे हे अतीव सुख मी अनुभवले नसते.
नग्नपणे संदीपच्या बलदंड शरीराला पालीसारखे चिटकून पडायला मला खुप रिलॅक्स वाटत होते. असे वाटत होते की कायम संदीपच्या भक्कम अंगाशी असे चिटकून रहावी. पण हाय रे माझे नशीब. तो माझा नवरा नव्हता. तो सोनालीचा नवरा होता.
संदीपवर माझा हक्क नव्हता तर सोनालीचा होता. मी खरे तर संदीपला स्पर्श सुद्धा करायला नाही पाहिजे. पण ही येथे मी त्याच्याकडून कुटून घेतले होते. त्याने कामसुखाची एक वेगळीच परिसीमा मला दाखवली होती. हे कामसुख, स्वर्गीय सुख मला पुन्हा मिळेल की नाही हे मला माहीत नव्हते.
आज मी सोनालीकडे ही डिव्हिडी बघायला आले आणि ज्या घटना घडल्या तश्या पुन्हा घडतीलच असे नव्हते. त्यामुळे संदीपकडून मला मिळालेले हे सुख बहुतेक पहिले आणि शेवटचे होते. ह्या सुखाच्या सुखद आठवणीच फक्त मला आता जतन करून ठेवाव्या लागणार होत्या.
त्या विचाराच्या तंद्रीत मी संदीपच्या अंगावरुन उठले. माझे त्याने पुन्हा काढलेले कपडे मी तसेच अंगावर चढवले. मी कपडे घालत असताना संदीप शांत बसून माझ्याकडे पहात होता.
जेव्हा मी त्याला म्हणाले की ‘मी निघते’ तेव्हा तो जागेवरुन उठला आणि मला म्हणू लागला की ‘अशी कशाला जातेस? फ्रेश होऊन जा, चहा-कॉफी पिऊन जा.’ पण का कोणास ठाऊक, मला तेथे जास्त थांबावेसे वाटत नव्हते. तेव्हा त्याला नकार देत मी माझी पर्स उचलली आणि सोनालीच्या घरातुन बाहेर पडले.
टॅक्सीत बसून घरी परत येताना मा‍झ्या मनात फक्त संदीपचाच विचार होता. मला जाणवत होते की मा‍झ्या योनित त्याने सोडलेले पाणी बाहेर झिरपत होते आणि माझी पॅन्टी त्याने पूर्ण चिकट झाली होती. त्याने मला खुप अस्वस्थ फिलींग होत होते पण तरीही मला ते हवेहवेसे वाटत होते.
संदीपने त्याच्या प्रणयाच्या, संभोगाच्या खुणा मा‍झ्या शरीरावर उमटवल्या होत्या, मा‍झ्या शरीरात सोडल्या होत्या, त्या कायम रहाव्यात, मिटुच नये असे मला वाटत होते. पण मला त्या खुणा मिटवल्याशिवाय पर्याय नव्हता. नितेशला त्या खुणांचा सुगावा लागू न देणे ह्यातच माझे भले होते.
तेव्हा मा‍झ्या घरी आल्यावर मी माझे सगळे कपडे काढले आणि सरळ वॉशींग मशीनमध्ये धुवायला टाकले. मग जवळ जवळ अर्धा तास मी शॉवरखाली ऊभी राहून अंघोळ करत होते आणि माझे अंग स्वच्छ करत होते.
मनासारखी अंघोळ झाल्यावर मी बाहेर आले आणि अंग पुसून फ्रेश कपडे घातले. त्या शॉवरने मा‍झ्या शरीरावरील वरवरच्या खुणा नष्ट झाल्या होत्या पण मा‍झ्या मनावर संदीपने ज्या खुणा उमटवल्या होत्या त्या काही मिटल्या नव्हत्या.
रात्री ऊशीर नितेश आला आणि नेहमीप्रमाणे तो थकलेला होता. तेव्हा फ्रेश होऊन, आवरुन तो मा‍झ्या बाजूला झोपून गेला. तसेही त्या रात्री त्याला जर माझ्याशी संभोग करावेसे वाटले असते तरी मी काहितरी कारण काढून ते टाळले असते. कारण मला मा‍झ्या शरीरावर असलेल्या संदीपच्या धुंद संभोगाचे फिलींग घालवायचे नव्हते.
रात्रभर मला झोप लागली नाही आणि मा‍झ्या मनात संदीपबरोबर जे घडले तेच विचार होते. संदीपच्या भरभक्कम नग्न शरीराची छबी मा‍झ्या डोळ्यासमोर सतत उभी राहत होती. ज्या तऱ्हेने तो मा‍झ्या नग्न अंगाशी प्रणय करत होता, प्रेम करत होता, मला सुख देत होता ते आठवून आठवून मी अस्वस्थ होत होते, पाझरत होते.
दुसर्‍या दिवशी मी अर्धवट झोप झाल्यासारखी उठले. काल संदीपबरोबर जे घडले ते एक सुखद स्वप्न होते असे समजुन त्या आठवणी मी मनाच्या कोपऱ्यात मागे सारायचा प्रयत्न केला आणि नेहमीच्या दिनचर्येला लागले.
ऑफीसमध्ये गेल्यावर सोनालीने मला कालच्या मजेबद्दल विचारले पण मी तिला काही सुगावा लागू न देता मा‍झ्या परीने समाधानकारक उत्तरे दिली. मला भिती वाटत होती की बोलण्याच्या ओघात मा‍झ्या तोंडुन काहितरी बाहेर पडायचे आणि सोनालीला त्या दिवशी काय झाले ते कळायचे. म्हणून पुढील २/३ दिवस मी तब्येतीचे कारण सांगुन सोनालीपासून थोडी दुरच राहिले.
हळूहळू जे झाले त्या गोष्टीचा माझ्यावरील इफेक्ट कमी कमी होत गेला. संदीपबरोबर जे घडले, त्याने मला जे सुख दिले ते एक सुखद स्वप्न होते असे समजुन मी विसरण्याचा प्रयत्न करु लागले.
पुन्हा त्याच्याबरोबर काही होईल, मला ते सुख घ्यायला मिळेल ह्याची मला अपेक्षा नव्हती. जे घडले ते योगायोगाने घडले तेव्हा पुन्हा घडेल ह्याची काहीच शक्यता नव्हती. तेव्हा झाले गेले विसरून मी माझे दिवस ढकलायला लागले.
पण पुढील आठवड्यात मला एकदा संदीपचा फोन आला. नशीब मी ऑफिसमध्ये एकटीच होते त्यामुळे त्याच्याशी व्यवस्थित बोलू शकले. लंचच्या वेळी तो दोन अडीच तास त्याच्या घरी असणार होता आणि त्याने मला त्याच्या घरी बोलवले होते.
कशाला ते सांगायची गरज नव्हती फक्त प्रश्न हा होता की मी जावे की न जावे. सोनाली ऑफिसमध्येच होती तेव्हा तिचा काही प्रश्न नव्हता. पण कुठल्या बेसीसवर मी जावे हा माझा प्रश्न होता.
कसाही असला तरी नितेश माझा नवरा होता आणि त्याच्याकडून मला काही ना काही सुख मिळत होते. पण त्या उप्पर मी संदीपकडून मिळणाऱ्या सुखासाठी जावे की जाऊ नये हे द्वंद्व मा‍झ्या मनात होते.
शेवटी मा‍झ्या शरिरातील कामवासनेने नैतिक मनाला हरवले आणि मी पर्स घेऊन संदीपला भेटायला त्याच्या घरी निघाले. मी येईल की नाही येणार हा प्रश्न संदीपच्या मनातही होता पण मला त्याच्या दरवाज्यात पाहून त्यालाही खुप आनंद झाला.
पुढचे दोन तास तो मला एका वेगळ्याच दुनीयेत घेऊन गेला. प्रणयसुखाच्या एका रम्य बेटावर तो मला घेऊन गेला आणि मा‍झ्या अंगातील कामवासनेचा रोम रोक त्याने शांत केला, थंड केला.
ह्या गोष्टीची पुनरावृत्ती त्याच्या पुढील आठवड्यात झाली. मग पुढे ३/४ आठवडे असेच घडत राहिले. सोनाली ऑफिसमध्ये असताना संदीप मला त्याच्या घरी बोलवुन घ्यायचा आणि माझ्याशी प्रणयाची रासक्रिडा खेळुन माझी कामतृप्ती करायचा.
प्रत्येकवेळी मी स्वत:ला बजावत असे की जायचे नाही पण माझी पाऊले आपोआप सोनालीच्या घराच्या दिशेने वळायची. माझी मनाच भिती वाटू लागली होती की मी संदीपच्या आहारी जात होते.
पाऊणे सहा फूट उंच संदीपचे भरभक्कम शरीर आणि जाडजूड लांबड्या लिंगाची मी चाहती होत चालले होते. सोनालीचा मला हेवा वाटू लागला की संदीप तिला सदासर्वकाळ भोगायला मिळत होता!
मी नेहमी विचार करायचे की त्या दिवशी मी सोनालीकडे जर गेले नसते तर जे काही घडले ते घडले असते का? पुढे आता माझे आयुष्य जसे बदलले तसे बदलले असते का? आणि आता जे घडतेय त्या गोष्टीला काही अंत होता का? कोठवर हे सगळे चालणार होते??
मी आता एक नवऱ्याची फसवणुक करणारी बदफैली स्त्री होते. संदीपने मला कायमचे बदलुन टाकले होते! मा‍झ्या मनातल्या सुप्त कामवासनेला संदीपने चालना दिली होती आणि ती कामवासना मला स्वस्थ बसू देत नव्हती.
माझा नवरा, नितेश ती कामवासना शमवायला अवेलेबल नसायचा, कॅपेबल नसायचा. तेव्हा ती कामवासना मी संदीपकडून शमवुन घेत होते. तो जे अनोखे सुख मला देत होता त्याचा मी भरभरून आनंद घेत होते आणि समरस होऊन त्याला साथ देत होते.
पण मी हे आयुष्यभर चालू ठेवू शकत नव्हते. कायमच मी नितेश आणि सोनालीला फसवुन संदीपबरोबरचे हे चोरटे संबंध लपवुन ठेवू शकत नव्हते. कुठेतरी हे थांबवणे गरजेचे होते. आणि हे थांबवणे फक्त मा‍झ्या हातात होते.
तेव्हा मी मन कठोर केले आणि मा‍झ्या मनातील कामवासनेला आवर घातला. मनातली वासना थोपवून धरत मी संदीपला भेटायचा नकार दिला. तो मला हरप्रकारे भेटायला बोलवत होता पण मी माझा नकार ठाम ठेवला आणि त्याला भेटायला गेले नाही.
पुढील जवळ जवळ महिनाभर मी संदीपला भेटले नाही की त्याच्याशी मी शारीरिक संबंध ठेवले नाही. संदीपही समजून गेला की आता मी त्याच्याकडे जाणार नाही तेव्हा त्यानेही माझा नाद सोडून दिला.
तो मला फोन करायचा बंद झाला आणि त्याच्याकडूनही आमच्या ह्या अनैतिक संबंधाला पुर्णविराम मिळाला. त्याच्याशी जास्त संपर्क येऊ नये म्हणून मी सोनालीकडे जाणे टाळू लागले. तिला एक तर ऑफीसमध्ये नाहीतर बाहेरच भेटत होते.
कधी कधी ती माझ्याकडे यायची पण तिच्याकडे जायचे म्हटले की मी सफाईने ते टाळायचे. तिच्या घरात मा‍झ्या संदीपबरोबरील संबंधाच्या आठवणी होत्या. त्याला उजाळा मिळू नये म्हणून मी तिच्या घरी जाणे टाळत होते.
माझ्यावर घालून घेतलेल्या ह्या बंधनाचा परिणाम माझ्यावरच होऊ लागला. संदीपच्या विरहाचा परिणाम मा‍झ्या वागण्या-बोलण्यावर होऊ लागला आणि मी चिडचिडी झाले. बारिक-सारीक गोष्टीवरुन मी चिडू लागले आणि माझी मनस्थिती डिस्टर्ब राहु लागली.
ह्याचे कारण काय होते ते मला चांगले माहीत होते पण ते मी मान्य करत नव्हते. माझे मन मानायलाच तयार नव्हते की संदीपशी मी संबंध थांबवले होते त्याचा हा परिणाम होता. मा‍झ्या मनाला मी फसवत होते पण माझे शरीर मला फसवत नव्हते.
नितेशकडून मला मनासारखे आणि पुरेसे कामसुख मिळत नव्हते. जेव्हा जेव्हा त्याच्याशी मी संभोग करायचे तेव्हा तेव्हा मा‍झ्या मनात संदीपचा विचार असायचा. नितेशच्या जागी संदीप असला असता तर त्याने हे केले असते, ते केले असते असे मला सारखे वाटत रहायचे. त्यामुळे नितेश जे काही सुख मला द्यायचा त्याचाही मी पुरेपूर आनंद घेत नव्हते.
काय करावे ते मला समजत नव्हते. हि गोष्ट अशी होती की ज्याची चर्चा मी सोनालीशी करू शकत नव्हते. माझ्यात झालेल्या बदलाबद्दल तिने मला काही वेळा विचारले होते पण मी तिला खरे काय ते सांगू शकत नव्हते.