एक आठवड्यापूर्वीची घटना आहे, त्या दिवशी रविवार होता. अजयला सुट्टी होती. आम्ही दोघे आरामात बिछान्यात एकमेकांच्या मिठीत पडलेलो होतो. तेव्हा दरवाज्याची बेल वाजली. मी विचारात पडली की एवढ्या सकाळी सकाळी कोण आले असेल? अजय एकदम रोमॅन्टीक मुडमध्ये होता, माझ्याशी एकदम पहिल्यांदा प्रेमात पडल्यासारखे बोलत होता. आणि आमच्या प्रेम गप्पांमध्ये कोण तडफडलं? असा विचार करून मी बेडवरून खाली उतरले आणि ब्रा-पॅन्टी घालू लागले. तर अजयने मला पकडले आणि मा‍झ्या योनिचे चुंबन घेऊ लागला.
“सोडा नां, काय करताय? दरवाज्याची बेल वाजतेय, कोणीतरी आले असेल.” मी लाजतच बोलले कारण बऱ्याच दिवसानंतर अजयचे तोंड मा‍झ्या योनिला लागले होते.
“मा‍झ्या राणीला गुड मॉर्निग करतोय.”
अजयने दोन्ही हाताने मा‍झ्या नितंबांना कसून पकडले होते व जोरजोराने मा‍झ्या योनिवर ओठांचे शिक्के उमटवत होता. पण जि‍भेचा मार पडत नव्हता.
लग्नानंतर काही वर्ष हे मला कायम असेच गुडमॉर्निग करायचे. पहिले योनिचे चुंबन घ्यायचे आणि नंतर मा‍झ्या ओठांचे! मग ते हळूहळू कमी होत गेले पण ओठांवर तर ते रोज सकाळी प्रेम पाखडतात.
दरवाज्याची बेल पुन्हा एकदा वाजली. मी दरवाजा उघडण्यासाठी धडपडत होते. पण ह्यांनी मला तसेच नितंबावरील हात मा‍झ्या कंबरेत टाकून स्वत:च्या शरीरावर घेतले आणि त्यांच्या ओठांच्या मध्ये माझे ओठ पकडून जोरजोरात चोखू लागले. जसे यांचे चुंबन संपले तसे मी पॅन्टी घातली आणि त्यावर गाऊन घालून दरवाजा उघडण्यासाठी गेले. तो पर्यंत ५-६ वेळा बेल वाजली होती.
मी मा‍झ्या विस्कटलेल्या केसांना व्यवस्थित करत दरवाजा उघडला. दरवाज्यात एक २०-२२ वर्षाचा तरूण उभा होता. त्याच्या हातात एक बॅग होती. तो माझ्याकडे घुरून पाहत होता. त्याच्या खांद्यावरची बॅग पाहून मला तो सेल्समन वाटला. सकाळी सकाळी कडमडला म्हणून मी त्याला हकलण्याच्या तयारीत तोंड उघडणार तेवढ्यात तोच बोलला, “वहिनी नमस्कार, अजय दादा आहे का?”
ओळख ना पाळख हा मला डायरेक्ट वहिनी म्हणतो? एवढासा तर आहे. मी त्याचा चेहरा पाहिला तर त्याची नजर मा‍झ्या पूर्ण शरीरावर टोचत होती. कधी तो माझा चेहरा पाहत रहायचा तर कधी मा‍झ्या ब्रा-लेस छातीवर टकमक पहायचा.
“तुम्ही कोण आहात? मी तुम्हाला ओळखले नाही.” त्याची नजर मला सहन होत नव्हती म्हणून मी त्याला विचारले.
पण तो काही बोलणार तेवढ्यात, “अरे कोण? दिपक? व्वाव! व्हाट अ सरप्राईज! अरे बाहेर का उभा आहेस? आत ये.” अजय बेडरूममधून बाहेर येत म्हणाला होता.
त्या मुलाने पुढे सरकून अजयच्या पायाला हात लावून नमस्कार केला आणि नंतर मला.
“निशा, हा दिपक आहे. गावात नाही का आपल्या शेजारी दिवटे काका राहतात त्यांचा मुलगा. दिपक बस. निशा चहापाण्याचे पहा जरा.”
त्या मुलाला पाहताच आणि त्याची घाणेरडी नजर पहाताच मला त्याचा तिरस्कार वाटत होता. बऱ्याच दिवसानंतर आज अजय मुडमध्ये आला होता आणि हा कडमडला. त्यात अजयने मला त्याच्यासाठी चहा नाश्ता करायला सांगितला. मला त्याचा राग आला. पण नंतर विचार आला कि, गावाहून आलेला आहे, त्यामुळे त्याला दुसर्‍याच्या घरी कसे वागावे याची अक्कल नसावी. आणि आताशी तर त्याला मिसरूड फुटली. मी तिथून किचनमध्ये आले, आणि ते दोघे हॉलमध्ये बसून गप्पा मारू लागले.
मी चहा नाश्ता घेऊन बाहेर आली तसे दिपक बोलला, “दादा, तू खरंच नशीबवान आहे. एवढी सुंदर बायको मिळाली. मी ह्यांना १०-१२ वर्षापूर्वी शेवटचे पाहिले होते. पण जसे पहिल्या दिसायच्या तश्याच दिसतात.”
१०-१२ वर्षापूर्वीचे मला काहीच आठवत नाही तर याला कसे आठवणार? नुसता फेकतो! तेव्हा तर हा फक्त ९-१० वर्षाचा असेल.
“काही टेन्शन घेऊ नको, तुझ्यासाठी सुध्दा अशीच सुंदर मुलगी शोधू.” अजय माझ्याकडे पाहत हसत बोलला.
मला फार विचित्र वाटत होते. अजयने मा‍झ्या हातातून नाश्त्याचा ट्रे घेतला व बाजूच्या सोफ्यावर हात मारला आणि मला तिथे स्वत: शेजारी बसायला सांगत होता. मला गाऊनमध्ये अशा अवतारात त्या अनोळखी मुलासमोर बसायला लाज वाटत होती, त्यात ब्रा घातलेली नसल्याने मला अस्वस्थ वाटत होते. पण अजयने सांगितल्याने मी त्याच्या शेजारी बसले.
दिपक माझ्यासमोरच बसलेला होता आणि मला पाहून गालातल्या गालात हसत होता. मी जेव्हा त्याला चहा देण्यासाठी पुढे वाकली तेव्हा त्याची नजर सरळ मा‍झ्या गाऊनच्या गळ्यातून आत गेली. मी लगेच मा‍झ्या छातीवर एक हात ठेवून गाऊनचा लोंबणारा गळा दाबला व दुसऱ्या हाताने चहाचा कप त्याच्या हातात दिला व परत सरळ होऊन बसले.
“मग, दिपक कसे येणे केले?” अजयने त्याला त्याच्या येण्याबद्दल विचारले.
“दादा, थोडेसे सरकारी काम होते. बाबांना वेळ नाही म्हणून त्यांनी मला पाठवले. तुम्ही इथेच राहता. काही गरज पडली तर तुमची मदत घ्यायला लावली. पहिले विचार केला की एखाद्या लॉजमध्ये राहवे, मग म्हटले माझा भाऊ ह्या शहरात असताना बाहेर कशाला रहायचे? म्हणून सरळ इकडे आलो. वहिनीला गावी येऊन भरपूर वर्षे झालीत. तसेच वहिनीला भेटणे सुध्दा होईल.”
तो बोलत तर अजय सोबत होता पण त्याचे डोळे माझ्यावर अटकलेले होते. त्याच्या नजरेत वासना स्पष्ट दिसत होती.
“एकदम छान केले तू सरळ इकडेच आला.” अजय हसत म्हणाला.
अजयचे बोलणे ऐकून तर माझे डोके भणकले. एकतर आज रविवार, मस्त सिनेमा पाहण्याचा आणि शॉपिंगचा प्रोग्राम केला होता. पण तो अजूनही माझ्याकडेच पाहत होता. त्याची नजर मा‍झ्या शरीरावर फिरत होती. त्याची नजर मला किळसवाणी वाटत होती. मी तिथून उठली आणि मा‍झ्या बेडरूममध्ये आली.
“दादा, प्रवासाने थकलो आहे. अंघोळ करून थोडासा आराम करावा असे वाटतेय.”
“अरे, असे काय परक्यासारखे विचारतोस? जा अंघोळ करून घे आणि ह्या बेडरूममध्ये आराम कर.”
दोघांचे संवाद चालू होते. मी जरी बेडरूममध्ये आले तरी कान मात्र हॉलमध्येच होते. मा‍झ्या अंगाचा तर तिळपापड झाला. जसे अजयने बेडरूमचा दरवाजा उघडण्याचा प्रयत्न केला तसे मी पटकन बेडवर जाऊन आडवी झाले व गुरफटून रागाने बडबड करू लागली.
“काय झाले तुला?” अजय मा‍झ्या शेजारी येऊन बसला व त्याचा हात मा‍झ्या पाठीवरून फिरत होता.
“गरज काय होती, त्याला इथे थांब म्हणायची?”
“अगं, असे कसे बोलतेयस तू? अग तो आपल्या गावाकडचा आहे. त्याच्या वडीलांचे आपल्या कुटुंबावर किती उपकार आहेत, हे तुला चांगले माहीत आहे. दुसरे असे की पुढच्या महिन्यात त्याच्या भावाचे लग्न आहे, त्यामुळे मला गावी जावे लागणार आहे. आणि जर मी त्याला आपल्या घरात राहायला नकार दिला आणि ते त्याने गावी सांगितले तर काय होईल?”
“अजय, तुझ्या गावातील लोकांशी माझे काही घेणे देणे नाही. त्यांनी कुठे मला तुझी बायको म्हणून मान्य केले आहे? आपले लग्न होऊन १५ वर्षे झालीत. पण कधी तुझ्या आई-वडीलांनी की तुझ्या गावाकडच्यांनी मला समजून घेतले?”
“निशा, नको ते गाडलेले मुडदे काढूस. तेच तेच ऐकायची इच्छा होत नाही.”
आमच्या दोघांचे त्या मुलामुळे भांडणे सुरू झाली. अजय रागाने दरवाजा आपटून बाहेर निघून गेला. मी सुध्दा दरवाज्याकडे पाठ करून आडवी झाली व इतर घटना आठवू लागली.
अजय आणि माझा प्रेम-विवाह झाला होता. त्याच्या घरचे जुन्या वळणाचे असल्याने त्यांनी वर्षभर तर आमच्याशी सगळे संबंध तोडले होते. नंतर पुत्र प्रेमामुळे त्यांनी आम्हाला घरात घेतले. पण लग्नाच्या ३ वर्षानंतर सुध्दा मला मूलबाळ होत नव्हते. त्यामुळे सासू जाच करू लागली. आम्ही दोघांनी टेस्ट करण्याचे ठरवले. त्यात माझी टेस्ट निगेटीव्ह आली. त्यामुळे अजून त्रास होऊ लागला. वांझोटी म्हणून पूर्ण गाव मला सतावू लागले.
एक दिवस आयुष्याचा कंटाळा आला आणि मी जीव देण्याचा प्रयत्न केला. माझा जीव गेला नाही पण एक चांगली गोष्ट घडली, ती म्हणजे अजयने लगेच वेगळा संसार थाटला. आम्ही ह्या शहरात आलो, सगळे काही व्यवस्थित होते. १२ वर्षाच्या नोकरीत अजयने हा २ बीएचके फ्लॅट घेतला. सगळे काही होते पण संतती सुख नव्हते. अजयने कधीच तसे जाणवू दिले नाही. पण मला त्याचे फार दुख व्हायचे. अजय मला सगळे सुख द्यायचा पण मी त्याची परतफेड करू शकत नव्हते.
त्याचा लहान मुलांवर किती लळा होता. पण सगळे नशीबाचे खेळ. पण तरीही अजय अजून पर्यंत मा‍झ्या बरोबर होता. मी त्या नंतर कधीच सासू-सासऱ्याचे आणि त्या गावाचे तोंड पाहिले नाही. पण अजय २-३ महिन्यातून एकदा गावी जात होता. सगळे आठवल्यावर त्याबरोबर अजयचे प्रेमदेखील आठवले. माझ्यासाठी केलेले कष्ट, गाव सोडणे, सगळे आठवले.
तेवढ्यात दरवाजा परत उघडण्याचा आवाज आला व त्या पाठोपाठ अजयचा आवाज आला, “चल तुझी इच्छा आहे तर मी त्याला लगेच त्याची व्यवस्था दुसरीकडे करायला सांगतो.”
आतापर्यंत माझा राग शांत झाला होता, तरीही अडेलपणा करत मी बोलले, “ठीक आहे, इमोशनल ब्लॅकमेल कसे करायचे ते तुमच्याकडून शिकायला पाहिजे.”
“५-६ दिवसाची तर गोष्ट आहे.” असे बोलून अजय मा‍झ्या अंगावर पडला व माझे ओठ चोखू लागला.
