रघु गावातल्या एका श्रीमंत बापाचा मुलगा होता. नुसती हाक मारली तरी चार माणसं हात जोडून हजर त्याच्यासमोर उभी व्हायचीत. लहानपणापासून दिमतीला गडी माणसं असल्याने नाही म्हटलं तरी तो थोडा लाडावलाच होता.
अशा या रघुचं एका शुभ मुहूर्तावर लग्न झालं. नवी नवरी जरा लाजरी बुजरी होती पण त्या अंगभर नेसलेल्या साडीतल्या खजिन्याची रघुला कुणकुण लागली होती. सगळे विधी उरकेपर्यंत संध्याकाळ झाली तोपर्यंत तो गप्प बसला. नंतर रात्री मात्र जेवण आटपून तो खोलीत सटकला आणि तिची वाट पाहत बसला.
ती तरी काय करणार? नवी नवरीच ती! सर्व विधी पार पडल्यावर ती खोलीत आली आणि तिला पाहून रघु व रघुचा लंड दोघे ताठरून उभे झाले. काय नटली होती ती! भरजरी साडी, अंगाला चिकटलेला फिट्ट ब्लाउज, दागदागिने, हातावर मेंदी!
तिला पाहून रघु क्षणभर थबकला आणि भानावर येताच तिच्या हातातला दुधाचा ग्लास हिसकावून त्याने एका झटक्यात रिकामा केला आणि तिला जवळ ओढून चोंबळू लागला.
“आहहहऽऽऽ! अहो असं काय करता? इश्शऽऽ!” ती लाजून म्हणाली पण रघु कसला ऐकतोय? तिची काही क्षणातच साडी अंगावेगळी केली.
थोडसं खोल गळ्याचं ब्लाउज असल्यामुळे तिची गिर्रेबाज कबुतरं बाहेर डोकावत होती. तिचे धपापणारे उरोज, त्याखालचं मऊसूत पोट आणि परकराच्या नाडीखालची वीतभर उघडी फट परकरातून सुद्धा घाटदार अंगाची जाणीव करून देणार्या मांड्या पाहल्यावर रघुने हा-हा म्हणता आपले कपडे उतरवले.
“अहो, काहीतरीच बाई तुमचं! इश्शऽऽ! अहो, तो लाईट तरी बंद करा ना!” ती लाजून म्हणाली.
“हटऽऽ! तुला असंच बघायचंय मला.” रघु रंगात येऊन म्हणाला.
तिचा ब्लाउज काढून तो तिचे मदमस्त उरोज दाबत त्यांना चोखू लागला. मध्येच तिच्या मांड्यांमध्ये हात फिरवून तिला उत्तेजित करू लागला. त्याच्या प्रत्येक नव्या चाळ्याने ती पेटत होती, त्याला साथ देत होती. रघुने तिचा परकर आणि आतली छोटीशी चड्डी खस्सदिशी खाली ओढली आणि तेवढ्यात लाईट गेली!!
“आयच्या ह्या लोडशेडींगच्या!”
शिवी हासडत चडफडत रघु उठला. बाहेर जाऊन बघितलं तर सगळ्या गल्लीची लाईट गेली होती.
“च्यायला, काय कटकट आहे!”
तिचं मस्त गोरं अंग बघता येणार नाही म्हणून रघु जास्तच वैतागला.
तेवढ्यात त्याला त्यांचा जुना नोकर गणपा हातात कंदील घेऊन जाताना दिसला.
“गणपा, इकडं ये लेकाच्या.” रघुने त्याला आवाज दिला.
गणपा पडत्या फळाची आशा मानून लगेच आला.
“गणपा, आत ये जरा आणि इथं उभा राहा.”
रघुने हुकूम सोडला आणि त्याला आपल्या खोलीत घेतलं.
” पण मालक?” गणपा ओशाळत म्हणाला.
” पण नाही अन बीण नाही. इथं ये अन असा कंदील धरून उभा रहा.” रघु त्याला कंदील दाखवत म्हणाला.
बिचारा गणपा करणार तरी काय? पलंगावर मालक-मालकिणीचा खेळ चालू झाला आणि गणपा एका हाताने कंदील आणि दुसर्या हाताने आपल्या पायजम्यात वाढत चाललेला तंबू सांभाळत पलंगाशेजारी उभा राहिला.
रघुला चेव आला! ती नागडी होतीच तेव्हा तोही आपले कपडे काढून तो तिच्यावर स्वार झाला आणि नवर्याचा हक्क गाजवू लागला. पण जोर जरा कमीच! काही धक्क्यातच रघुची गाडी बंद पडली!
धापा टाकत रघुने तिला विचारलं, “काय मजा आली ना?”
खरंतर ती वैतागली होती! लग्नाआधी तिने बर्याच पुरूषांकडून हे अनुभवलं होतं. तेव्हा तिला रघुच्या प्रयत्नात कमी भासली.
“इतक्यातच कसं हो? अजून एकदा होऊ द्या ना!”
रघुने वाचलेली सगळी पुस्तकं आठवली, पाहिलेले सगळे सिनेमे आठवले, त्यातील वेगवेगळ्या पोझिशन आठवल्या आणि मग आधी तिला बरंच चाळवलं. गणपाला इकडून-तिकडून असं पलंगाभोवती फिरवून कंदील धरायला लावलं आणि मग पुन्हा धक्का-गाडी सुरू केली. धापा टाकत रात्रीतला दुसरा रतीब टाकून तो मोकळा झाला!
“काय मज्जा आली ना??” रघुने तिला विचारलं.
या वेळी पण तिला हवी तशी मजा वाटली नाही. ती इतकी वैतागली होती की तिने फक्त नकारार्थी मान हलवली.
रघु उठला. गणपा बाजूला हातात कंदील घेऊन सगळे बघत होता. त्याच्या हातातला कंदील घेत रघु म्हणाला, “गणपा, मी धरतो कंदील. आता तू घे हिला.”
“अहो पण मालक?”
गणपा बोलायला गेला तर रघुने त्याला गप्प करत पुढे व्हायचा इशारा केला.
गणपा तरी काय करणार? आज्ञाधारक नोकर तो! तो ही त्यांचा खेळ पाहून चेकाळला होता. आता मालकच सांगताहेत तर मग तो कशाला नाही म्हणतोय?
लगेच तो कुर्ता-पायजमा काढून नागडा झाला. नागडाच तो तिच्या जवळ गेला आणि तिच्यावर झोपून तिला झवू लागला. इतका वेळ वैतागलेली ती ह्या तगड्या हल्ल्याने सुखावली! कंबर हलवून हलवून त्याला साथ देऊ लागली. बराच वेळ तिची योनी घुसळून गणपाने पाणी सोडलं!
खुशीत रघुनं परत एकदा तिला विचारलं, “काय गं, आता तरी मज्जा आली ना??”
तिला खरंच मज्जा आली होती! तेव्हा उसासे टाकत, लाजत ती म्हणाली, “होऽऽ खूप खूप मज्जा आली!”
रघुने उठून कपडे घालत असलेल्या गणपाच्या कानफटात लगावली आणि ओरडत म्हणाला, “नालायका! बिनकामाचा आहेस नुसता! आता कळलं का? कंदील कसा धरायचा ते??”