“अग बाई आवर की, किती उशीर…? आता नेमकं ऑफिस जायच्या वेळेलाच हरवली असते… माझ्या जावयाच्या स्वप्नात… ”
“आई तू पण ना… काहीही! मी कशाला त्यांची आठवण काढू… ते काढतात का माझी आठवण हुह्ह…” असे म्हणत तिने लगेच लटक्या रागात आपलं छोटंसं नकटं नाक मुरडलं.
“बरं बाई, नाही तर राहिलं, मी तर आपल्या सध्या मनाने म्हटलं होत. आता तूच सकाळी सकाळी कुठेतरी हरवून काहीतरी गुणगुणत होतीस तर म्हटलं मी.”
“दे पटकन खायला, उशीर होतोय. आज मिटिंग पण आहे माझी.” ती घाई करत म्हणाली.
“हो हो झालं, हे घे बस!”
आईने तिच्या समोर नाश्त्याची प्लेट ठेवली. स्वतः सुद्धा घेऊन त्या तिच्या शेजारी बसली.
“काय गं एवढं तोंड पाडून काय बसलीस सकाळी सकाळी जावईबापूंचा फोन नाही आला की काय?” तिची खेचत आई म्हणाली.
“त्यांना जेव्हा पाहावं तेव्हा फक्त कामच सुचतं! हुह्ह… अग आता पंधरा दिवस झालेत ना! त्यांना जाऊन दहा दिवसात येतो म्हणून गेले, आणि बघ आता… त्यातल्या त्यात काल रात्री फोन पण नाही केला त्यांनी.”
“अग थकले असतील त्यामुळे नसेल जमलं त्यांना फोन करायला. त्यात काय एवढं रूसून बसायचं. हे बघ लग्न म्हणजे काहीतरी तडजोड आलीच ना. संसारात एकाला तरी थोडं अडजस्ट करावंच लागतं… आता जावई कामात असतात तर तू थोडं समजून घे.”
“हम्म… चल जाते मी ऑफिसला, मला लेट होतोय… ” असे म्हणत ती बॅग घेऊन निघाली.
“कोणाचा कॉल येतोय मला सतत… लोक पण ना उचलत नाही… फोन तर झालं ना कशाला परत परत करायचा…?”
वैतागत तिने स्कूटी बाजूला लावली आणि फोन उचलला.
“हॅलो… ”
“…”
“काय?”
“…”
“ऍक्सिडेन्ट…??”
“…”
“म… मी आलेच… ”
“…”
“हो… ”
असे म्हणत तिने लगबगीने फोन ठेवला आणि आपली स्कूटी तिला सांगितलेल्या एड्रेसवर पळवली.
थोड्याच वेळात ती एका आलिशान बिल्डिंग समोर उभी होती. पण त्याकडे फारसं लक्ष न देता ती आपल्या फ्लोअरवर जाऊन अधीरतेने जोर जोरात बेल प्रेस करू लागली पण कोणी दार उघडेना म्हणून तिने हातानेच दार ठोठावलं तर त्या धक्क्याने ते आपोआपच उघडलं. क्षणाचाही विचार न करता ती सरळ आत शिरली तर तिला धक्काच बसला!
“तू…?” ती रागानेच ओरडली आणि जाऊन सरळ त्याच्या कानाखाली वाजवली.
“तुला कळतं का, हा काय प्रकार आहे? अशी जीवघेणी मस्करी कोण करतं ह्ह! मला कॉल करून सांगतो की ऍक्सिडेन्ट झाला माहितीय काय हालत झाली आहे माझी ऐकून…?”
रडतच तिने त्याची कॉलर पकडली.
“शुऽऽऽ!! राणी, शांत हो! अग मी तर तुझ्यासाठी फक्त सरप्राईझ प्लॅन करत होतो म्हणून मी ऍक्सिडेन्टचं खोटं सांगून तुला इथे बोलावून घेतलं. मी तुझ्या समोर आहे हे तुझ्यासाठी पुरेसं नाही का…?” खोलवर तिच्या डोळ्यात बघून तो म्हणाला.
त्यावर तिने त्याला फक्त घट्ट मिठी मारली.
काही वेळाने ती भानावर आली.
“किती मिस केलं मी तुला… दहा दिवस सांगून पंधरा दिवस कोण जातं ह्ह!” तिने लटक्या रागाने त्याच्या छातीवर मारलं.
“ओह्ह… माझी झाशीची राणी, अग मारायचंय तर जरा जोरात मार, हे काय गुदगुल्या केल्यासारखं मारतेस.”
तिचे दोन्ही हात मधेच हवेत पकडत त्याने आरपार तिच्या डोळ्यात पाहिलं. तशी ती लाजली.
“उफ्फ मार दिया… ” त्याने तिला डोळा मारला. “अग मी काय म्हणतो, हे हातानी वगैरे काय मारतेस, तू ना फक्त गोड लाजत जा माझ्यासमोर, मी तर असंच मरून जाईल.”
“हट्ट चावट कुठला!” असे म्हणत तिने पटकन आपला चेहरा आपल्या ओंजळीत लपवला.
“बाप रे! असं लाजतेस ना की… आता तर कंट्रोल करण शक्यच नाहिये… ” असे म्हणत त्याने तसंच तिला आपल्या दोन्ही हातावर उचललं आणि तिथेच सोफ्यावर ठेवलं. “सॉरी ह्ह… अजून फर्निचर करायचं बाकी आहे ना म्हणून बेड नाहिये. आजच्या दिवस सोफ्यावरच अडजस्ट कर.”
आपला एक पाय सोफ्यावर तर दुसरा खाली, असा तो तिच्यावर झुकला, आणि तिच्या कानाजवळ आपले ओठ नेऊन खुपसले.
“अहो, तुम्ही पण ना… ”
तिने लाजूनच त्याच्या शर्टला आपल्याकडे खेचून त्यात आपलं तोंड लपवलं.
“अहो… पण हा फ्लॅट आहे कोणाचा आणि तुम्ही पण ना कुठेही सुरू होतात.” असे म्हणत तिने त्याला आपल्यावरून बाजूला करण्याचा निष्फळ प्रयत्न केला.
पण तो अगदी तसुभरही तिच्यावरून हलला नाही.
त्याने तिचे हात तिच्याच डोक्यावर घट्ट पकडले.
“गप्प बस चांगला मूड नको स्पॉईल करू आणि प्रश्न आहे या फ्लॅटचा तर आपलाच आहे.” असे बोलतच त्याने तिच्या ओठांना आपल्या ओठांनी बंदिस्त केलं.
“अ… म… ”
“श… श्श… ”
“ह… म्म… उम्म… ”
“काय आहे किती हलतेस…? शांतपणे किस तर करू देत जा… असतेच नेहमी काही न काही घाई… ”
त्याने परत तिचे ओठ चोखायला सुरूवात केली. या वेळी तीसुद्धा त्याच्या स्पर्शाने विरघळून त्याला साथ देऊ लागली.
“बस… बस ना आता! ऑफीसला जायचंय मला… तुझ्या कॉलमुळे तशीच धावत-पळत आली मी.” आपला अनियंत्रित झालेला श्वास सावरत ती कशीतरी बोलली.
“असू दे… काही नाही होत एक दिवसाने…”
तिच्या बोलण्याकडे फारसं लक्ष न देता, त्याने तिच्या मानेत आपला चेहरा घुसळला आणि तिच्या शरीराचा सुगंध आपल्या नाकात भरून घेत त्याने एक मोठा श्वास घेतला. तसा तिचा श्वास घश्यातच अडकला.
“अंह… ”
नकळत तिच्या तोंडातून एक उसासा निघाला आणि आपसूक तिचे हात त्याच्या पाठीवर गेले.
त्याचे ओठ आता तिच्या मानेवर अविरतपणे फिरत होते. त्यामुळे तिला काहीच सुचेनासं झालं. ती गोठल्यासारखी फक्त पडून होती.
त्याला तिची ही सवय माहित असल्याने त्याने त्यावर फारसं रिऍक्ट केलं नाही. नेहमी तो तिच्या जवळ येताच ती आपलं अंग अशीच सोडून देत होती.
आता तो हळूहळू खाली येऊ लागला तिच्या गोर्यापान मानेला चावून त्याने लाल केलं. त्यानंतर त्याने थोडं खाली सरकून तिच्या छातीवर दोन्ही उभारांच्यामध्ये आपले ओठ घुसळले.
“स्स्स्स्ऽऽऽss….” बस एवढंच काय तिच्या तोंडातून निघालं.
त्याने हळूच तिच्या त्या पातळ साडीचा पदर तिच्या समोरून बाजूला टाकला. तसं तिने आपलं अंग चोरून घेतलं. पण तो काही कमी नव्हता. पंधरा दिवसांची कमी भरून काढायची होती ना…!
“अग कधीतरी लाजणं सोडून मला साथही देत जा… मीच पुढाकार घेतो, आणि नेहमीच तू फक्त मजा घेते आणि मेहनत माझ्याकडून करवते.” त्याने एक दोन वेळा तिच्या गालावर बोटाने स्पर्श केला. नेहमीसारखीच ती कधीच वेगळ्या दुनियेत पोचली होती. “अग तुला म्हणतोय मी ऐकतेस ना… ”
“ही बाई नाही सुधारायची…!” असे म्हणत त्याने एक सुस्कारा टाकला.
आता तिचे कपडे दूर करण्यात तो लागला. सर्वात आधी तिची साडी काढून त्याने दूर फेकली. त्यानंतर ब्लाउज, पेटीकोट आणि ब्रा पॅन्टीही अंगा वेगळी केली.
अशा निर्वस्त्र अवस्थेत तिला एकटक बघत बसणं, त्याचा छंद होता आणि आजही तो तेच करत होता.
इतक्यात तिने त्याच्या कॉलरला पकडून आपल्यावर खेचलं. आज तिचा हा अंदाज त्याच्यासाठी नवीन होता.
“मला आवडलं हं…!” तिच्या डोळ्यात पाहत तो मादक आवाजात म्हणाला.
तसा सरसरून तिच्या अंगावर काटा आला…!
त्यालाही आता जास्त राहवत नव्हतं म्हणून त्याने तिच्या उभारांवर एक कटाक्ष टाकून तिच्या खालच्या भागावर आपली नजर स्थिर केली.
तो असं एकटक बघतोय हे पाहून तिने लाजून पटकन आपले पाय जवळ घेऊन आकसले आणि लाजून आपले डोळे मिटले.
“उफ्फ काय लाजतेस…” तो मादक आवाजात म्हणाला. “मार दिया तूने तो…!”
तिच्या बंद असलेल्या डोळ्यात एकटक बघत त्याने राहिलेला तो आपल्या अंगावरचा शेवटचा कपडाही खाली टाकला.
“अग डोळे उघड ना!”
“उहुऽऽऽ…” तिने आपली मान उजवीकडे फिरवली.
“असं का…? बघ ह्हं… नंतर काही बोलू नकोस…!” असे म्हणून त्यांने तिला गोड धमकी दिली.
पण तरीही ती गालात हसत आपला चेहरा आपल्या हातामागे लपवून होती.
तसं त्यानेही एक स्माईल केली आणि एका झटक्यातच तिला लहान बाळाला जसं उचलून घेतात तसं उचलून घेतलं. आणि…
“आह्हह्हऽऽऽs….” ती जोरात ओरडली.
त्याचं ते उभं असलेलं अंग तिच्यात वार्याच्या वेगाने घुसलं होतं. तिने पटकन पडण्याच्या भीतीने त्याच्या गळ्याभोवती आपले दोन्ही हात टाकले. तसं त्याने आपल्या हातानी तिला थोडं वर उचलत पुन्हा खाली आदळलं त्याच्या या कृतीने ते तिच्या आत गेलेलं अंग त्याच्या टोकापर्यत बाहेर येऊन त्याच वेगाने पुन्हा आत घुसलं.
“आह्हऽऽऽ…” ती पुन्हा कळवळली.
तसं त्याने तिला तसंच घेऊन शेजारच्या भिंतीवर टेकवलं आणि तो तिला खालून जोर जोरात धक्के देऊ लागला.
थोड्या वेळाने त्याने तिला खाली उतरवलं पण दोनच क्षणासाठी…! लगेच त्याने तिचा एक पाय पकडून आपल्या खांद्यावर ठेवला आणि तिच्या एका उभाराला आपल्या दातात घेत त्याने खालून पुन्हा तिच्यात आपलं उष्ण अंग जोरात टाकलं आणि ते पुन्हा एकदा त्या प्रणय क्रीडेत मग्न झाले.
संपूर्ण फ्लॅट आता फक्त त्याच्या हुंकारांनी गुंजत होता. त्यात ते तापलेले श्वास एकमेकांना अधिकच उत्तेजित करत होते. नाही म्हणता म्हणता तब्बल एक तासानंतर त्याने आपल्या कपाळावरचा आलेला घाम बोटाने झटकला.
तिचा आवाजही आता वाढला होता. ती जोर जोरात कण्हत होती.
त्याला आता आपल्या पूर्णत्वाचा तो क्षण येतोय याचा आभास होत होता. त्याने आपले धक्के देण्याचा स्पीड वाढवला आणि त्या वेगवान धक्क्यांनंतर अवघ्या पाच मिनिटातच तो तिच्यात रत झाला.
“स्स्स्स्सस…” तिने त्याच्या पाठीवर आपले नख घुसवत एक सुस्कारा टाकला.
“आह्हह्ह…” त्याच्याही तोंडातून एक सुस्कारा निघाला.
तो थकून भागून तसाच तिला घेऊन खाली जमिनीवरच झोपला. ती सुद्धा त्याच्या छातीवर डोकं टेकवून डोळे मिटून पडली.
काही वेळानंतर तिने चेहरा वर करून त्याच्याकडे पाहिलं तर तो अजूनही जोर जोरात श्वास घेत होता. एवढ्या मेहनतीनंतर खूपच थकून गेला होता पण चेहर्यावर काहीतरी मिळवल्याची खुशी झळकत होती.
ते पाहून ती सुद्धा गोड हसली आणि त्याला म्हणाली, “मलाही आवडलं हं…!”