“अगं पण, तू तर माझ्यापेक्षा वयाने मोठी आहेस, किती उंचपुरी, धिप्पाड पण आहेस, तरी तुझा फिगर कसा मस्त आहे बघ.” शोभाच्या भरीव मांसल शरीराकडे बघत स्वाती म्हणाली.
“तसं काही नाही गं, हां, कपडे आणि विशेष करून अंतर्वस्त्रं निवडायची काळजी घेते मी, एवढंच. टिपटॉप राहलं तर अर्ध काम त्यानेच होऊन जातं बघ.” शोभा स्मित हास्य करून म्हणाली.
दोघी दुपारच्या वेळी स्वातीच्या घरी गप्पा मारत होत्या. आत्ताच सहा महिन्यापूर्वी शोभा स्वातीच्या शेजारच्या फ्लॅटमध्ये राहायला आली होती. शोभाचे पती दुबईला एका मोठ्या कंपनीमध्ये मॅनेजर होते. शोभाची सावत्र मुलगी नेहा आणि शोभा असे दोघीच सध्या तिथे रहायचे.
स्वातीने पण तीन महिन्यापूर्वीच स्वनिवृत्ती घेऊन आपल्या बँकेच्या नोकरीचा राजीनामा दिला होता. तिच्या पण नवर्‍याची बदली झाल्याने तो दुसर्‍या शहरात रहायचा, महिन्यातून दोन दिवसाला घरी यायचा. स्वातीचा मुलगा दर्शन नुकताच इंजीनियरिंगला गेला होता म्हणून दिवसभर ती एकटीच घरी असायची.
स्वाती एकटेपणाने अगदी बोर झाली होती. शोभाशी मैत्री झाल्याने तिचा दुपारचा वेळ चांगला जायचा. शोभाची मुलगी नेहा दुपारी कॉलेजमध्ये जायची म्हणून शोभा पण एकटीच असायची. त्यामुळे दोघी शेजारणींचं चांगलं जमू लागलं होतं.
स्वाती अडतीस वर्षांची होती. दिसायला मध्यम वयीन स्त्रियांसारखी साधारण, नीटनेटकी, गोरी, मध्यम बांधा अशी होती. खरं म्हणजे तिची शरीरयष्टी सडपातळच होती, पण जरा स्थूल पृष्ठभागामुळे तिचा फिगर लपून जायचा. तिला शोभाचा हेवा वाटायचा. तिच्यापेक्षा सात-आठ वर्ष मोठी आणि मुख्य म्हणजे सावळा, जवळ जवळ काळाच रंग आणि धिप्पाड शरीरयष्टी असलेली शोभा तिला चांगलीच स्मार्ट आणि देखणी वाटायची.
त्या दिवशी याच विषयावर त्यांच्या गप्पा चालल्या होत्या. स्वातीने जेव्हा कपड्यांबद्दल शोभाची टिप्पणी ऐकली तेव्हा तिला ते पटलं. शोभा नेहमी टिपटॉप असायची, नीट बेंबीखाली नेसलेली साडी, स्लीव्हलेस ब्लाउज आणि पदराआडून दिसणारा ऊन्नत उरोजांचा उभार यामुळे ती आकर्षक दिसायची. मागून-पुढून लो-कट असलेल्या ब्लाउजमधून तिची चिकणी पाठ आणि वक्षस्थळाचा वरचा भाग स्पष्ट दिसायचा.
ती सुरेख केशरचना करायची, तिचे नेहमी आंबाड्यात बांधलेले असायचे. तिच्या ओठावर लावलेली हलकी लिपस्टिक पण तिच्या सुंदरतेत आणखी भर घालायची. तिच्या सावळ्या ओठांवर ती लाल लिपस्टिक जांभळीच दिसायची पण एकंदरीत शोभामधील मादक सौंदर्य उठून दिसायचं. स्वातीला ते जाणवत होतं आणि त्याचा तिला हेवा वाटत होता.
याउलट स्वाती कपड्यांकडे फारसं लक्ष देत नसे. ढगळ नेसलेली साडी, सैल ब्लाउज आणि काकू बाईसारख्या दोन वेण्या, या रूपात ती किती साधारण दिसत होती हे तिला पण कळत होतं. आता तिला हे सर्व समजून एक उदासी वाटू लागली होती.
तिच्या डोळ्यातील खिन्नता बघून शोभाने तिला प्रेमाने म्हटलं, “अगं स्वाती, तू खरं म्हणजे किती छान दिसतेस, गोरीपान आहेस. स्पष्ट बोलते म्हणून रागवू नको पण असे काय ढगळ कपडे का घालतेस? आणि तुझी ब्रेसीयर बघ, अगदी सैल आहे. माझं ऐकशील? एक-दोन चांगले ब्लाउज शिवून घे माझ्या टेलरकडून. आणि नीट मापाची ब्रा आण, हेयर-स्टाइल बदल, मग बघ कसं खूप पालटतंय तुझं. वाटल्यास मी चलते तुझ्यासोबत शॉपिंगला.”
स्वातीला ते पटलं, उस्फूर्त आवाजात तिने विचारलं, “तुला वेळ आहे ना, शोभा?”
“अगं खूप वेळ आहे. नेहा पण आपल्या मैत्रिणीसोबत तिच्या गावी गेली आहे. मी एकटीच आहे, तू काळजी करू नको. आणि तुझी हरकत नसेल तर मी तुला दाखवते की साडी नीट कशी नेसायची ते.” शोभा म्हणाली.
स्वातीने होकारार्थी मान हलवली. पुढच्या अर्ध्या तासात शोभाने तिला साडी नेसायला शिकवलं आणि तिच्याकडून पण तसा सराव करवून घेतला. स्वाती साडीमध्ये आता छान दिसत होती. मग शोभाने तिच्या दोन वेण्या सोडवल्या आणि एक छान सुबक वेणी करून दिली. शोभाने इतक्या आत्मीयतेने हे सर्व केलं की स्वाती भारावून गेली.
त्याच दिवशी संध्याकाळी ती शोभासोबत टेलरकडे गेली आणि अर्जेंट ब्लाउज शिवायला देऊन आली. दुसर्‍या दिवशी सकाळीच ब्लाउज आले. दुपारी दर्शन कॉलेजला गेल्यावर स्वातीने शोभाला आपल्या घरी बोलावलं आणि ड्रॉइंग रूममध्ये बसून दोघी गप्पा मारू लागल्या.
“अगं पण चांगली ब्रा कशी आणि कुठून आणायची?” स्वातीने विचारलं.
“पहिले नाप घे तुझा, मग आ पण जाऊ. स्टेशनजवळ एक चांगलं दुकान आहे, कंचुकी नावाचं, तिथे जाऊ.” शोभा म्हणाली.
स्वाती गोंधळलेली बघून ती हसली.
“अगं, मी सांगते कसा नाप घ्यायचा, इंच टेप आण.” शोभा म्हणाली.
“मला लाज वाटते बाई इथे, ड्रॉइंग रूममध्ये, तू आत बेडरूम मध्येच येतेस का?” स्वाती म्हणाली.
शोभा तिच्यासोबत आत आली. स्वातीने तिला इंच टेप दिली.
“अगं नीट नाप हवा असेल तर ब्लाउज काढायला हवा, आणि ब्रा पण काढली तर उत्तमच.”
स्वातीला लाजताना बघून ती हसली.
“अगं, लाजायचं काय त्यात? आ पण दोघीच तर आहोत. काढ लवकर. चल तोपर्यंत मी पण ब्लाउज काढते आणि तुला माझा नाप घेऊन दाखवते की ब्रेसीयरसाठी नाप कसा घ्यायचा.”
शोभाने पदर खाली केला आणि तिच्या लो-कट ब्लाउजमधून तिच्या स्तनांमधील खोल घळ स्वातीला दिसली. ‘काय सेक्सी दिसते शोभा!’ असा गोड विचार तिच्या मनात येऊन गेला.
शोभाने आपल्या ब्लाउजचे बटण उघडून ब्लाउज काढला आणि एका पांढर्‍या शुभ्र लेस लावलेल्या ब्रेसीयरमध्ये कोंबलेले तिचे मांसल उरोज गर्वाने डोकं वर बाहेर डोकावू लागले. ब्रेसीयर चांगलीच टाइट होती आणि ब्रेसीयरच्या पट्ट्या शोभाच्या मांसल पाठीत रूतून बाजूचे मांस फुगून आले होते. ते भरघोस उरोज तिच्या ब्रेसीयरमधून अगदी ओथंबून जात होते.
स्वाती बघतच राहिली. शोभाचं ते अर्धनग्न रूप बघून तिच्या अंगावर वेगळाच गोड शहारा आला. तिने पण आपला ब्लाउज काढायला सुरूवात केली आणि न राहवून तिने आपल्या मैत्रिणीला शेवटी विचारलंच, “किती छान आहे गं तुझी ब्रा! पण बरीच टाइट दिसतेय, तुला त्रास होत नाही का गं?”
आपल्या छातीभोवती टेप गुंडाळत शोभा म्हणाली, “अगं मुद्दामच टाइट घालते. त्याने स्तन घट्ट आवळले जाऊन चांगले उभे राहतात. आपल्या वयात हे करावं लागतं नाहीतर आजीबाईसारखे लोंबतील. आणि माझे जरा मोठेच आहे. आपलंच वजन पेलवत नाही त्यांना.”
शोभाने टेप पहिले आपल्या छातीवर ब्रेसीयरच्या टोकांवरून गुंडाळली आणि म्हणाली, “हा बघ पहिला नाप, हा ब्रेसीयरचा माप आहे, बघ किती आहे?”
स्वातीने जवळ जाऊन किंचित थरथरत्या हातांनी टेप धरली आणि म्हणाली, “एकोणचाळीस! अय्या, चांगलीच मोठी छाती आहे गं तुझी!”
मग शोभाने टेप खाली करून स्तनांच्या खाली गुंडाळली. आता नाप सहा इंच कमी होता.
“अगं सहा इंच डिफरेंस म्हणजे कप ‘डीडी’ झाले. म्हणजे नाप झाला ‘३९ कप डीडी’. पण मी एक साइज कमी घालते, त्याने ब्रेसीयर चांगली टाइट बसते. खरं म्हणजे माझ्या कपांचा सात इंच डिफरेंस आहे. ब्रेसीयर घट्ट असल्यामुळे एक इंच कमी दिसत आहे. ब्रेसीयर काढून दाखवते बघ तुला. जरा मागचे हुक उघडतेस का? टाइट आहे म्हणून त्रास होतो मला. नेहा असली की तिलाच मी सांगते, तीच मग हुक लावून पण देते मला रोज.”
शोभाच्या मागे उभं राहून स्वातीने ब्रेसीयरचे हुक काढले. जवळून शोभाची धिप्पाड मऊ चिकणी पाठ तिला एवढी मोहक वाटली की त्या पाठीचे चुंबन घ्यावं, असा विचार तिच्या डोक्यात येऊन गेला.
“शी! शोभाला काय वाटेल!” तिने स्वतःला आवरलं.
हुक निघताच शोभाने हात उचलून ब्रा काढून टाकली. तिच्या पाठीवर त्या टाइट ब्रेसीयरच्या पट्ट्यामुळे वळ पडले होते. ती वळून परत टेप स्तनांवर गुंडाळत म्हणाली, “आता परत बघ, आहे का नाही सात इंच जास्त?”
स्वातीचा तोंडातून शब्द फुटत नव्हता. शोभाचे मोठे मांसल स्तन आता दोन नारळांसारखे तिच्या पुढे लोंबकाळत होते.मध्ये असलेली खोल घळ त्यांची मोहकता आणखी वाढवत होती. स्तनांच्या मानाने तिचे निप्पल लहान होते आणि लांब होते, ते दोन लहान काळ्याभोर द्राक्षांसारखे वाटत होते.
स्वातीला आपल्या मांड्यांच्यामध्ये ओलेपणा जाणवला आणि ती चपापली. ती उत्तेजित झाली होती. तिला समजेना असं का होतंय. या अगोदर दुसर्‍या स्त्रियांबद्दल असा विचार तिने कधीच केला नव्हता.
शोभाने तिची अवस्था ओळखली पण काही न दर्शवता ती तशीच उभी राहिली आणि म्हणाली, “अगं अजून तुझं ब्लाउज काढलं नाहीस तू! काढ ना, तुझा नाप पण बघू.”
स्वातीने कसातरी ब्लाउज काढला. आत कॉटनची स्वस्त ढिली ढगळ ब्रा होती. शोभाने ब्रावरूनच टेप गुंडाळली आणि नाप घेतला. नाप घेताना तिच्या बोटांचा जेव्हा स्वातीच्या शरीराला स्पर्श झाला तेव्हा एक कामोत्तेजेनेची वीज स्वातीची शरीरात चमकून गेली.
“पस्तीस इंच! आता कपची साइज बघू.”
शोभाने छातिच्या खालचा माप घेतला आणि तोंडाचा चंबू केला. स्वातीच्या त्या ब्रेसीयरच्या कपांचे टोक एवढे ढगळ होते की शोभाला बरोबर नाप घेता येत नव्हता.
“अगं ब्रेसीयर काढ ना, या सैल ब्रावरून चुकीचा माप येईल.” शोभा म्हणाली.
स्वातीने लाजत ब्रेसीयर काढली. आता तिचं गोरंपान शरीर उघडं होतं. तिचे गोल, मऊ, गोरेपान स्तन आता शोभाच्या अगदी नजरेसमोर होते, ते आकाराने लहान पण प्रमाणबद्ध आणि सुंदर होते. ते थोडेसेच लोंबले होते, तरीही त्यांचा टणकपणा अजून बराच कायम होता. तिचे तपकिरी रंगाचे निप्पल चांगले शेंगदाण्या एवढे लांबलचक होते.
शोभा पण आता उत्तेजित झाली होती. तिची योनी ओली झाली होती. खरं म्हणजे स्वातीला बघून तिला नेहमीच उत्तेजना व्हायची. तिला बरोबर माहीत होतं की काय करायचं; घाई केली तर स्वाती घाबरून बिचकून जाण्याची संभावना होती जी तिला टाळायची होती. म्हणून काही न दर्शवता तिने परत नाप घेतला.
“तीन इंच जास्त आहे म्हणजे कप बी.” असे म्हणत शोभाने इंच टेप बाजूला फेकली.
“अगं स्वाती, तुझे निप्पल किती लांब आहेत. छान दिसतात! मिस्टर खूप ओढतात वाटतं?” तिने चेष्टा केली, “ओढतात की चोखतात?”
स्वाती लाजली.
“नाही गं, दर्शन दोन वर्षांचा होईपर्यंत दूध पीत होता. सोडायलाच तयार नव्हता. मोठ्या मुश्किलीने त्याचं स्तनपान बंद केलं, म्हणून जर लांब झाले आहे.”
“अगं, कसे मस्त उभे आहे बघ, अगदी ताठ! तुझ्या मिस्टरांच्या ठिकाणी मी असते तर तुझे हे तपकिरी मनुके चोखून चोखून अगदी लाल केले असते बघ.”
शोभाने आपला बाण सोडला आणि तिचा एक निप्पल आपल्या बोटांमध्ये धरून हळूच दाबला. हाच क्षण निर्णयाचा होता म्हणून शोभा गंभीर होऊन आता आपल्या मैत्रिणीकडे बघत होती. स्वाती बिथरणार तर नाही ना नाहीतर सर्व मुसळ केरात! एवढी मेहनत वाया जाईल.
