“अरे त्याच दिवशी जेव्हा मला ते फोटो तुझ्या कॉम्युटरमध्ये सापडले. तेव्हा आईने बोलावले म्हणून तू मला बोलवायला आला होतास. मी तुला म्हटले की तू पुढे हो मी कपडे बदलून येते. मग मी कपडे बदलायला लागले आणि तू पडद्यामागे उभा राहून गुपचूप मला बघत होतास.” मी त्याचे गुपित उघड केले.
“काय बोलतेस हे, ताई? मी कधी बघितले? मी कुठे पडद्यामागे उभा होतो?” संदीपने गडबडत ते नाकारले.
“खोटं बोलू नकोस. मला माहीत आहे, तू होतास पडद्यामागे उभा होता. मी आरशातून तुला पाहत होते. पडद्याच्या फटीतून तू मला दिसत होतास.” मी ठामपणे सांगत त्याचे म्हणणे खोडून काढले.
“अगं पण ताई, मी नाही.”
तो पुढे बोलायला गेला तर मी त्याला थांबवत म्हटले,
“आणि सगळ्यात मोठा कळस तेव्हा झाला. माझी डिलिव्हरी झाली होती आणि एकदा रात्री बाळ उठले होते म्हणून मी त्याला पाजले होते आणि झोपवून टॉयलेटला गेले. टॉयलेटवरून परत येताना मला तुझ्या रूममधून अस्पष्ट आवाज ऐकू आले. म्हणून मी तुझ्या रूमच्या दरवाज्याजवळ गेले आणि गुपचूप ऐकू लागले की तू काय बोलतोय ते. तू माझे नाव घेऊन बडबडत होतास. माझ्या प्रेग्नंसीबद्दल, माझ्या दुधाने भरलेल्या छातीबद्दल तू बडबडत होतास. आणि माझे नाव घेऊन तसे चावट चावट बोलून तू काहीतरी करत होतास. तुझी उत्तेजना मोकळी करत होतास. बरोबर की नाही? अजून काय पुरावे देऊ बोल?”
“ताई? पण तू कसे?” संदीपची खरे तर बोलतीच बंद झाली पण तरीही तो ततपप करत होता.
“संदीप. आता उगाच नाकारू नकोस. मला माहीत आहे हे सगळे. सरळ कबूल कर ना, तुला प्रेग्नंट बाईचे आणि खास करून माझे आकर्षण वाटत होते.” मी ठामपणे बोलून त्याला कबूल करायला सांगितले.
त्यावर संदीप काही बोलला नाही आणि मान खाली घालून बसला. मीपण त्याला काही छेडले नाही कारण त्याला धक्का बसला असावा की मला हे सगळे माहीत होते. नंतर मग तो त्या धक्क्यातून सावरला आणि मान वर करत त्याने माझ्याकडे पाहिले.
मला त्याच्याकडून ते कबूल करून घ्यायचे होते पण त्याबद्दल त्याला वाईट वाटू द्यायचे नव्हते. तेव्हा मी चावटपणे हसत त्याच्याकडे पाहत राहले. त्याने बहुतेक त्याला थोडे रिलॅक्स वाटले असावे की त्या गोष्टींबद्दल मी त्याच्यावर रागवलेली नाही. तेव्हा तो म्हणाला,
“हो ताई, मी मान्य करतो! मला प्रेग्नंट बाईचे आकर्षण वाटत होते, खास करून तुझे. आणि तुझी प्रेग्नंट फिगर आठवून, तुझे नाव घेऊन मी कित्येकदा रात्री बडबडायचो, कामोत्तेजित व्हायचो. माझी उत्तेजना मला अनावर झाली की मी मू! म्हणजे माझी उत्तेजना मोकळी करायचो.” शेवटी त्याने सगळे कबूल करत म्हटले.
“हंम्म्म्म. ‘मोकळी करायचा’ म्हणजे काय करायचास?” माहीत असूनही मी उगाच त्याला छेडत विचारले.
“हं? ते तुला माहीत आहे ताई.” तो शरमत म्हणाला.
“असेलही. पण तरीही तू सांग.” मी म्हणाले.
“ते त्याला ह हस्त.” तो भांबावत म्हणाला, “हस्तमैथुन म्हणतात.”
“अस्सं. आणि काय करतात त्यात?” मी माझे हसू दाबत विचारले.
“ते आमचे? आमचा तो खाली आहे ना? ते हातात घेऊन हलवतात.” तो लाजत लाजत म्हणाला.
“अस्सं. आणि काय करतात?” मी पुढे विचारले.
“हलवून हलवून त्यातून ची! पाणी काढतात.” तो म्हणाला.
“अस्सं. आणि पाण्याला काही नाव गाव आहे की नाही? तू ‘ची’ म्हणून थांबलास, काय शब्द आहे तो?”
“ची? चीक! चीक म्हणतात. वीर्यपण म्हणतात.” शेवटी संदीपने ते शब्द घेतले.
“हंम्म्म. म्हणजे तू माझे नाव घेऊन चीक गाळत होतास. मला आठवून तुझे वीर्य गाळत होतास.” मी बेधडकपणे म्हटले.
“हं? ह हो!” संदीपने आश्चर्याने वर पाहिले आणि मग पुन्हा खाली पाहत म्हणाला.
“हंम्म्म. बरं आहे, तुम्हा पुरूषाचं, असे काही करता.” मी सहजच म्हणाले.
“सॉरी ताई, मी तुझे नाव घेऊन ते करत होतो, आय ॲम सॉरी!” संदीपने माझी माफी मागत म्हटले.
“अरे त्यात सॉरी काय बोलतोस? फ्रँकली सांगायचे तर. ती एकदम नॅचरल गोष्ट आहे. तू नुकताच वयात आला आहेस, तरूण आहेस, तेव्हा तुला एखाद्या मुलीचे, बाईचे आकर्षण वाटणे सहाजिकच आहे. तेव्हा एखाद्या बाईला आठवून तसे करणे, ते हस्तमैथुन करणे एकदम नॅचरल गोष्ट आहे!” मी त्याला दिलासा देत म्हटले.
“काय म्हणतेस ताई, खरंच?” संदीपने पण आश्चर्य दाखवत म्हटले. खरे की खोटे त्यालाच माहीत.
“अगदी खरे. तेव्हा तू ते करत होतास त्याबद्दल मला काही तुझा राग आला नाही. तुला त्याबद्दल मी कधीही दोषी मानत नाही.” मी त्याला अजून दिलासा देत म्हटले.
“ओह, थँक्स! थँक्यु, ताई.” त्याने मनापासून मला धन्यवाद दिले.
“पण समाजाच्या दृष्टीने विचार केला तर ती खूप चुकीची गोष्ट आहे. खास करून बहि‍णीबद्दल, सख्ख्या बहि‍णीबद्दल असा विचार करणे, तिला आठवून असे काही करणे.” तरीही मी त्याला थोडा धाक घालत म्हणाले.
“पण ताई मी तरी काय करू? तू दिसायचीस इतकी सुंदर आणि सेक्सी की मला राहवायचे नाही आणि आतापण तू खूप सुंदर दिसतेस!”
“फक्त सुंदर आता? सेक्सी नाही?” मी मिश्किलपणे हसत विचारले.
“ऑफकोर्स सेक्सीपण. मग मला सांग, त्यात माझा काय दोष? तू अशी इतकी सेक्सी आहे तर मी उत्तेजित होणारच ना.” त्याने माझ्या बोलण्याचा फायदा घेत स्वत:ची बाजू मजबूत केली.
“अरे पण तरीही. बहि‍णीबद्दल असे सेक्स्युअल फिलिंग असणे हे चुकीचे आहे.” मी उगाचच म्हणाले.
“तसे असेल तर ताई तू मला एक गोष्ट सांग, अगदी खरं खरं उत्तर दे. देशील?” त्याने अचानक मला विचारले.
“हो विचार.” मी पटकन म्हणाले.
“तू ते फोटो माझ्या कॉम्युटरमध्ये पाहिलेस. तू कपडे बदलत असताना मी गुपचूप बघत होतो हे पाहिलेस. तुझे नाव घेऊन मी रात्री बडबडत होतो, हस्तमैथुन करत होतो हे तुला माहीत आहे. मग तू मला काही कसे नाही बोललीस? तू मला त्याबद्दल जाब का विचारला नाहीस? माझी कान उघडणी तू का केली नाहीस?” संदीपने असे विचारून मला पेचात पकडले.
“अरे तुला आधी सांगितले ना मी. तुझी कुठवर मजल जातेय हे मला चेक करायचे होते. तसेच तुला काही प्रॉब्लेम होऊ नये. म्हणून मी तुला काही बोलले नाही.” मी माझा खुलासा दिला.
“नाही ताई! मला वेगळाच संशय आहे.” संदीपने मिश्किलपणे हसत म्हटले.
“कसला संशय?” मी सावधपणे विचारले.
तो आता मला अजून काही पेचात पकडतोय की काय असे मला वाटले!
“की ते सगळे पाहून तू सुद्धा उत्तेजित झाली असावीस. कदाचित पहिली वेळ तुला काही वाटले नसेल पण नंतर नंतर तुलापण त्याने उत्तेजना मिळत असावी. म्हणून तू मला काही बोलली नाहीस.”
संदीपने त्याचा बरोबर असलेला अंदाज सांगितला! पण अर्थात मी ते काही कबूल करणार नव्हते.
“चल काहीतरीच काय, मी कशाला उत्तेजित होऊ? माझा उत्तेजित व्हायचा काय संबंध? तुला ते करताना पाहून, माझ्या भावाला पाहून मी कशाला उत्तेजित होईल? तथ्यच नाही तुझ्या बोलण्यात!” मी नाकारत म्हणाले.
“हो का. मग मला सांग ताई, मघाशी मी जेव्हा तुझ्या अंगावर पडून तुझे दूध पित होतो, तेव्हा तू अस्वस्थ हालचाल का करत होतीस? किंचित वरखाली का होत होतीस? माझ्या अंगावर तुझ्या जांघेचा भाग का घासत होतीस?” संदीपने बरोबर मला खोड्यात पकडत म्हटले.
“ते? ते ते मी असेच! आता तू दूध चोखत होतास तर थोडी बहुत मी अस्वस्थ होणारच ना?” मी गडबडत उत्तर दिले.
“मान्य! थोडी बहुत उत्तेजित होणारच, पण मग शेवटचे काय? शेवटी तू तो चित्कार सोडून गप्प कशी झालीस? त्या गोष्टीचा अर्थ काय हे मला चांगले माहीत आहे ताई, तुला पाहिजे तर मी स्पष्ट भाषेत सांगू शकतो.” संदीप चावटपणे हसत म्हणाला.
त्याच्या ह्या वाक्यांनी बाकी माझी बोलती बंद व्हायची वेळ आली. त्याला काय उत्तर द्यावे हे मला समजेना. पण काहीतरी बोलणे आवश्यक होते. म्हणून मी म्हणाले,
“अरे तुझ्या वजनाने मला कसेतरीच झाले, म्हणून माझ्या तोंडून चित्कार बाहेर पडला.”
“नाही ताई, मी काही इतका दुधखुळा नाही. आता मी स्पष्टच सांगतो, तू मला निर्लज्ज म्हण नाहीतर काहीही म्हण. तू तुझी योनी माझ्या अंगावर घासत होतीस, तुझ्या योनितली उत्तेजना तुला चेतवत होती, तेव्हा तुझा दा! तुझा तो मणी घासून तू कामतृप्त होत होतीस आणि झालीस, एकदम स्पष्ट सांगायचे तर तू झडलीस.” संदीपने बेधडकपणे बोलून सगळे स्पष्ट केले.
ते ऐकून माझी खरंच बोलती बंद झाली! माझ्या तोंडून शब्द फुटेना. त्याला काय उत्तर द्यावे हे मला कळेना. तो बोलला ते सगळे खरे होते आणि ते नाकारण्यात काहीच पॉइंट नव्हता. फक्त ते कबूल केले तर संदीप पुढे काय करेल हे माहीत नव्हते. तो पुढे कसली मागणी करेल ह्याचा काही नेम नव्हता. तेव्हा मी सावधपणे त्याला म्हणाले,
“ओके संदीप, मी मान्य करते, मी उत्तेजित झाले होते! मला माझ्या भावना रोखता आल्या नाहीत. त्यामुळे मी माझी तृप्ती करून घेतली. पण.”
मी पुढे बोलायला गेले तर संदीप आनंदाने म्हणाला,
“बघितलेस, मी बरोब्बर ओळखले ना? मला माहीत होते ते. म्हणजेच मी जे काही केले आणि करतोय ते तुला आवडतेय. त्याने तू उत्तेजित होतेय आणि म्हणूनच तू मला ते करू देतेय.”
“हो हो. मान्य आहे हे सगळे. तरीही मी तुला निक्षून सांगतेय. तू माझी छाती चोखतोय, माझे दूध पितोय. एवढेच आपण करायचे. ह्या व्यतिरिक्त बाकी काही करायचा विचारही मनात आणू नकोस.” मी त्याला पुन्हा एकदा स्पष्ट करत म्हटले.
“अगं पण ताई, हे करून मी उत्तेजित होतोय. तूपण उत्तेजित होतेय, आपल्या दोघांची उत्तेजना आपल्याला कंट्रोल करता येत नाही, मग आपण एकमेकांना का मदत करत नाही? ही उत्तेजना योग्य रित्या का आपण शमवत नाही?” संदीपने युक्तिवाद केला.
“संदीप मला माहीत आहे तुला काय सुचवायचे आहे. पण ते घडणे शक्य नाही! खरं खरं कारण सांगायचे तर आपण भाऊ बहीण आहोत. तेव्हा आपल्यात तसे संबंध होणे शक्य नाही. मी तुला आधीही सांगितले आणि तू मला शब्दही दिला आहेस. तेव्हा अजून काही करायचा विचारही करू नकोस. नाहीतर हे जे काही आपण करतोय तेपण करायला तुला मिळणार नाही.”
मी असे पुन्हा एकदा निर्वाणीचे सांगितल्यावर संदीप थोडा वरमला आणि नाइलाजाने म्हणाला,
“ठीक आहे, राहिलं! तू जर नाहीच म्हणत असशील तर मीपण फोर्स करत नाही. ॲटलिस्ट तू मान्य तरी केलेस की तू उत्तेजित होते आणि तू झडते. इतकेही खूप झाले माझ्यासाठी!”
“म्हणजे? हे तुला क्लिअर झाले मग त्याचे काय? त्याने तुला काय फायदा?” मी कुतुहलाने विचारले.
“नाही, फायदा काही नाही. पण ॲटलिस्ट आपल्याला आता आपली उत्तेजना लपवायची गरज नाही. आपण बिनधास्त आपली उत्तेजना मोकळी करू शकतो.” संदीप चावटपणे हसत म्हणाला.
“हो. बरोबर आहे. मघासारखे तुझी ती ओली झालेली पॅन्ट तुला पाठमोरे होत लपवायची गरज नाही.” मीपण मिश्किलपणे हसत त्याला टोमणा मारला.
“हां. बरोबर बोललीस. आता मी खुलेआम ती दाखवत फिरेन!” संदीपपण बेशरमपणे म्हणाला.
“बरं बरं. खूप झाली बडबड. चल ये इकडे, दूध प्यायचेय ना तुला परत?”
