संदीपला काहीतरी महत्त्वाचे काम होते म्हणून तो बाहेर निघून गेला. तो गेला त्यामुळे मी थोडी हिरमुसली झाले कारण मला असे वाटत होते की आज मी झोपल्यावर त्याने माझी छाती चोखावी. त्याला माझे दूध पाजायला आता मीच आतुर झाले होते! पण तो निघून गेला आणि ती शक्यता बाद झाली. मनात मी म्हटले की ‘ठीक आहे, काही हरकत नाही. आज नाही तर उद्या चान्स मिळेल.’
मग मी झोपून गेले आणि संध्याकाळी पाचच्या दरम्यान उठले. बाळ झोपले होते तेव्हा मी किचनमध्ये येऊन चहा करायला ठेवला. पाहते तर काय चहासाठी असलेले दूध संपले होते. आता बाहेरून दुधाची पिशवी कोण आणणार असा मला प्रश्न पडला.
तेवढ्यात संदीप बाहेरून आला. त्याला पाहून मला हायसे वाटले आणि मी आनंदाने म्हणाले,
“बरं झालं तू आलास. चहासाठी दूध संपलेय, जा जाऊन घेऊन ये.”
“बरं. थांब जरा, मी पाच मिनिटे दम घेतो.” असे बोलून संदीप किचनमधील खुर्चीवर फतकल मारून बसला.
तेवढ्यात बाळाचा रडण्याचा आवाज आला आणि मी जाऊन बाळाला घेऊन आले. संदीपसमोरच मी खाली जमिनीवर मांडी घालून बसले आणि माझा एक गोळा बाहेर काढून, त्याचा निप्पल दाबून दूध बाहेर काढून, तो बाळाच्या तोंडात देत त्याला दूध पाजू लागले.
सख्ख्या भावासमोर असा छातीचा गोळा काढून बाळाला दूध पाजणे म्हणजे एक नैसर्गिक गोष्ट आहे अशा आविर्भावात मी आता वागत होते. माझा गोळा पाहून संदीप सावरून बसला आणि आशाळभूत नजरेने माझ्या गोळ्याकडे पाहू लागला. आपल्या सख्ख्या बहि‍णीच्या उघड्या गोळ्याकडे पहाणे हीपण एक नैसर्गिक गोष्ट आहे अशा तर्‍हेनेच संदीपपण वागत होता.
तेवढ्यात मला काहीतरी सुचले म्हणून मी संदीपला म्हणाले,
“संदीप तुझ्या जावयाच्या खुराकाची वेळ झाली आहे, जरा एक वाटी आणि चमचा घे. आणि त्या डब्यातून दोन बदामपण घे.”
संदीप लगबगीने उठला आणि मी मागितलेल्या वस्तू त्याने मला आणून दिल्या. मग पुन्हा तो खुर्चीवर बसला आणि उत्सुकतेने मी काय करतेय ते पाहू लागला.
तो समोर नाहीच अशा तर्‍हेने मी त्याच्या नजरेकडे दुर्लक्ष केले आणि वाटी उचलून माझ्या दुधाने भरलेल्या गोळ्या खाली धरली. मग माझ्या छातीचा गोळा धरून मी अरोल्याचा भाग दाबू लागले आणि वाटीत दूध काढू लागले.
अगदी सावकाशपणे मी माझ्या भावासमोर माझ्या दुधाने भरलेल्या छातीतून दूध वाटीत काढत होते. आणि तो हावऱ्या नजरेने माझ्या छातीकडे, त्याच्या निप्पलमधून निघणाऱ्या दुधाकडे पाहत होता. त्याची अस्वस्थ हालचाल मला सांगत होती की तो उत्तेजित झालेला होता. माझी योनिपण पाझरायला लागली होती.
आपल्या सुकलेल्या ओठांवरून जीभ फिरवत संदीप मला म्हणाला,
“ताई हल्ली आपल्याला दूध खूप लागते. तुलापण आत्ता दूध आहे म्हणून ठीक आहे. पण नंतर तुझे दूध बंद झाले की बाहेरील दुधावरच अवलंबून राहावे लागणार आहे. तेव्हा आपण बाबांना सांगून एखादी गाय आणून पाळावी. म्हणजे हवे तेव्हा, हवे तेवढे दूध आपल्याला मिळेल.”
त्याच्या बोलण्यात काय अर्थ होता ते त्यालाच माहीत! पण मी त्याचे बोलणे हसण्यावारी नेत म्हणाले,
“अरे पहिली गोष्ट म्हणजे माझे दूध संपायची वेळ येणारच नाही. मला भरपूर दूध आहे. तुझी भाची झाली तेव्हापण मला असेच भरपूर दूध होते. ती ४ वर्षाची होईपर्यंत मला दूध येत होते आणि मी तिला पाजत होते. मला इतके दूध येत असते की सतत माझी छाती भरलेली असते. बाळ काही इतके दूध पित नाही. तेव्हा असे वाटीत दूध काढून मी त्याला बदाम उगळून खुराक देत असते.”
“हंम्म्म. मग तुझी छाती सतत भरलेली असते तर तुला त्रास वगैरे होता का?” संदीपने कुतुहलाने विचारले.
“होतो तर. खूप त्रास होतो, कधी कधी छातीचे वजन नकोसे होते, असे वाटते पिळून पिळून काढावी छाती आणि सगळे दूध बाहेर काढावे.” मी माझी छाती किंचित तोलत म्हणाले.
“त्याची काय गरज? मी आहे नं.” संदीप पटकन असे बोलला आणि त्याने आपली जीभ चावली!
त्याच्या त्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करत मी म्हणाले,
“आणि गाय पाळणे म्हणजे काय सोपे काम आहे का? गाईची किती काळजी घ्यावी लागते. आई बाबांना काय कमी कामे आहेत तेव्हा अजून एक गाय आणून ठेवावी. तू थोडीच काही करणार आहेस त्या गाईचे.” मी त्याच्याकडे पाहून हसत म्हणाले.
“करेन ना. मी गाईचे दूध काढेन. ते असे असे दाबून काढतात तसे.” संदीप उत्साहाने गाईच्या आचळाला धरून दाबतात ती ॲक्शन करत म्हणाला.
“हम्म. ते काय इतके सोपे असते का? तोंडात घेऊन चोखण्यासारखे?” मी त्याला टोमणा मारत हसून म्हटले.
“म्हणजे गं काय, ताई? मी नाही समजलो?” संदीपने गोंधळत विचारले.
“काही नाही गवळीबुवा.” मी विषय पालटत हसून म्हणाले, “चहा उकळत आला आहे. जा जाऊन दुधाची पिशवी घेऊ या.”
त्यावर संदीप काही बोलला नाही आणि हसत हसत उड्या मारत निघून गेला.
पाच मिनिटात तो दुधाची पिशवी घेऊन परत आला. तोपर्यंत मी बाळाला खुराक देऊन मोकळी झाले. बाळाला मी माझ्या रूममध्ये झोपवून आले आणि संदीपने आणलेले दूध मी दुसर्‍या गॅसवर तापवायला ठेवले. संदीप पुन्हा खुर्चीत बसला आणि माझ्याशी बोलायला लागला.
“ताई काहीही म्हण पण जी गोडी बाईच्या दुधाची, सॉरी सॉरी. गाईच्या दुधाची आहे ती गोडी ह्या पिशवीतल्या दुधाला नाही.”
“काय? काय म्हणालास? बाईच्या दुधाला की गाईच्या दुधाला??” मी आश्चर्याने त्याला विचारले.
“गाईच्या दुधाला गं. बाईच्या चुकून तोंडातून निघले.” संदीप गडबडत म्हणाला.
“हंम्म्म. असे कसे चुकून निघले? तू मुद्दाम बोलला असशील.” मी किंचित दरडावत त्याला विचारले.
“नाही नाही, ताई. खरंच चुकून तोंडात आले.” पुन्हा तो गडबडत म्हणाला.
“अस्सं. मला वाटलं तू मुद्दाम म्हणालास. म्हटलं बाईच्या दुधाची चव घेतलीस की काय तू?” मी म्हणाले.
“छेऽऽऽ काहीतरीच काय ताई, काहीही बोलतेसऽऽऽ.” संदीप पूर्णपणे ओशाळत म्हणाला.
दूध तापून उतू जाऊ लागले म्हणून मी लगबगीने गॅस बंद केला. चहापण उकळलेला होता तेव्हा मी चहात दूध टाकले आणि दोन कपात चहा घेऊन मी एक कप संदीपच्या हातात दिला आणि दुसरा कप घेऊन मी किचनच्या ओट्याला टेकून उभी राहत चहा घेऊ लागले.
संदीप गुपचूप चहा पित होता आणि मध्ये मध्ये नजर वर करून माझ्याकडे पाहत होता. मी एकटक त्याच्याकडे पाहत चहा पित होते. आमच्यात नजरेचा असा खेळ चालला होता की चोराची चोरी पकडली गेली होती आणि त्याच्या अपराधाबद्दल त्याला शरम वाटून तो ओशाळत होता.
अचानक मी संदीपला विचारले, “संदीप एक विचारू?”
संदीपच्या अंगावरून सर्रकन एक काटा गेला बहुतेक. कारण तो किंचित दचकला आणि भांबावून माझ्याकडे पाहत म्हणाला,
“हो विचार ना.”
“कशी वाटली तुला बाईच्या दुधाची चव?”
“काय? काय म्हणलीस?” संदीप पूर्ण गडबडत म्हणाला.
“तू ऐकलेस तेच! ओके! परत विचारते, कशी वाटली तुला माझ्या दुधाची चव?”
“ह? ताई तू काय बोलतेस? काही कळत नाही बुवा.” संदीप माझे वाक्य हसण्यावारी नेत उसने अवसान आणत म्हणाला.
“संदीप उगाच नाटक करू नकोस. तुला काय वाटलं? मांजराने डोळे मिटून दूध पिले म्हणजे कोणाला काही समजणार नाही अस्सं आहे होय? किती वेळा माझे दूध तू प्यायलास?”
संदीपची तर बोलतीच बंद झाली! मला ते कळले आहे हे त्याच्या लक्षात आले. तो माझे दूध पितो ही गोष्ट आता मला माहीत पडली आहे ह्याचा त्याला धक्का बसलेला दिसत होता!
तो काहीतरी बोलायला गेला पण त्याच्या तोंडातून शब्दच बाहेर पडला नाही. मग तो तसाच मान खाली घालून बसून राहला. मला काही घाई नव्हती तेव्हा मी त्याला मनातल्या मनात सावरायला थोडा वेळ दिला. नंतर मी पुन्हा त्याला विचारले,
“संदीप, मी काय विचारले? कित्ती वेळा तू माझे दूध प्यायला आहेस?”
संदीपने मान वर करून माझ्याकडे पाहिले. त्याच्या नजरेत भय नव्हते तर अगतिकता होती. हिला कसे सांगायचे असा प्रश्न होता. मी भुंवई उडवत नजरेनेच त्याला खूण केली की ‘सांग लवकर’.
“त ताई मी? बऱ्याच वेळा! बऱ्याच वेळा पिलोय!” शेवटी एकदाची त्याने कबुली दिली!
“हंम्म्म तरीपण किती वेळा?” मी त्याला विचारत राहले.
“आठ दहा वेळा असेल.” संदीपने आता थोडे सावरत उत्तर दिले.
“का? माझे दूध तू का प्यायलास??” मी किंचित मोठ्या आवाजात त्याला विचारले.
त्यावर तो पुन्हा गप्प झाला. त्याला काय उत्तर द्यावे हे बहुदा सुचेना. मी त्याला किंचित दिलासा देत परत त्याला विचारले,
“संदीप मी कोणालाही हे सांगणार नाही. पण तुला मला खरं खरं सांगावे लागेल. तू का माझे दूध पितोस?”
“ताई माझी खूप इच्छा होती, कोणत्या तरी बाईचे दूध प्यायची. तू बाळंत झालीस आणि एक दिवस तुझा उघडा स्तन आणि त्यातून ठिबकणारे तुझे दूध पाहून मी उत्तेजित झालो! मी काही वेळा तुला त्या अवस्थेत पाहिले आणि मग शेवटी मला राहवले नाही. आणि मग तुझ्या नकळत मी एक दिवस तू गाढ झोपेत असताना तुझे दूध प्यायलो!”
“हंम्म्म. अस्सं होय? एका बाईचे दूध प्यायची इच्छा होती होय तुझी? आणि मग ती तू माझे दूध पिऊन पूर्ण केलीस? कशी वाटली माझ्या दुधाची चव तुला?”
मी तसे विचारल्यावर त्याने चमकून माझ्याकडे पाहिले आणि पुन्हा मान खाली घातली.
“अरे सांग ना! कशी वाटली माझ्या दुधाची चव?”
“खूप छान.” तो हळूच म्हणाला.
“फक्त छान? अजून काही नाही?” मी हळूच विचारले.
“एकदम मधुर, गाईच्या दुधापेक्षा खूपच वेगळी. मला सांगता नाही येणार पण मला खूप आवडली!” संदीपने आता बेधडकपणे सांगितले.
“हंम्म्म. आणि म्हणून तू माझे दूध पित राहलास?” मी निश्वास सोडत म्हणाले.
“होऽऽऽ! त्यानंतर जेव्हा मला चान्स मिळायचा तेव्हा मी तुझे दूध गुपचूप प्यायचो.” त्याने लाजत उत्तर दिले.
“अस्सं. तुला माहीत आहे का? गेल्या दोन तीन वेळा तू माझे दूध पित होतास तेव्हा मी झोपेचे नाटक करत असायचे? मी गुपचूप तू काय करतोस ते पाहायचे.”
“काय म्हणतेस, ताई? खरंच?” त्याने आश्चर्याने विचारले.
“हो रे. मी डोळ्यांवर हात ठेवून डोळे किलकिले करून पाहायचे तू काय करायचा ते.” मी त्याला सांगितले.
“मला नाही कळले, ताई ते. नाहीतर मी परत कशाला केले असते? पण मग तू मला काही कसे बोलली नाहीस? तू माझ्यावर रागवायला पाहिजे होतेस.” संदीपने अविश्वासाने म्हटले.
“हंम्म्म. मी चेक करत होते. तुझी मजल कुठवर जाईल ते. म्हणून मी तुला काही बोलले नाही.” मी म्हणाले.
“सॉरी ताई, मला माफ कर, मी पुन्हा नाही करणार असे. प्लीज कोणाला सांगू नकोस!” त्याने अगतिक चेहरा करत म्हटले.
“हंम्म्म. विचार कर, ही गोष्ट मी आई बाबांना सांगितली तर?” मी उगाच त्याला घाबरवत म्हटले.
“नको नको ताई, प्लीज असे करू नकोस. बाबा माझा जीव घेतील!” तो आता खरोखर घाबरत म्हणाला.
“हाऽऽऽ हाऽऽऽ हाऽऽऽ” मी हसून म्हटले, “घाबरू नकोस! मी कोणाला सांगणार नाही. जर तू मुकाट्‍याने माझे म्हणणे ऐकलेस तर.”
“मी ऐकेल ताई, तू सांगशील ते मी ऐकेल. तू फक्त सांग!” त्याने माझ्यापुढे सपशेल नांगी टाकत म्हटले.
“अस्सं. मग ऐक, तुला माझ्या दुधाची चव खूप आवडते ना?” मी हसून विचारले.
“हं? हो पण.” तो गोंधळत म्हणाला.
“बाकी काही विचारू नकोस, मी विचारतेय त्याचे उत्तर दे फक्त.” मी आवाज वाढवत म्हटले.
“ओके! हो, मला आवडते!” त्याने मुकाट्‍याने कबूल करत म्हटले.
“मग माझे दूध मी स्वत:हून तुला प्यायला दिले तर तू पिणार का?”
