माझे गावात बरेच काम होते आणि येथून पुढे सारखे येणे जाणे असणार होते म्हणून मी वाड्यात टेलीफोन लाईन घेतली होती. त्या फोनवरून पुण्याला आई वडिलांशी तसेच इतर मित्रमंडळींशी संपर्क करायला मला बरे पडत असे.
वाड्यात असताना मला गावात कोणाशी संपर्क करायचा असला की मी शालू काकूच्या दुकानात फोन करून त्यांना त्या व्यक्तीला बोलवायला सांगत असे. कधी कधी मला एखादी वस्तू गावातून लागली की मी शालू काकूला फोन करून सांगत असे. मग शालू काकू लक्ष्मणबरोबर किंवा गावातील कोणा मुलाबरोबर ती वस्तू मला पाठवून देत असे.
एकदा असेच दुपारी मला काही फूलस्केप पेपर आणि पोष्टाची पाकिटे हवी होती. तेव्हा मी शालू काकूला फोन करून मला त्या गोष्टी पाठवून द्यायला सांगितल्या. मग मी नेहमीसारखा पडवीत कागदपत्र पहात बसलो.
बाहेर तशी गरमी होती पण वाडा टेकडीवर असल्याने जास्त गरम होत नव्हते. मी पडवीतच असल्याने वाऱ्याची मस्त झुळूक यायची आणि त्याने बरे वाटायचे. लांबून मला सायकलची घंटी ऐकू आली तेव्हा मी आवाराच्या उघड्या दरवाज्यातून बाहेर पाहिले.
लांबून एक सायकलस्वार येत होता म्हणजे बहुतेक शालू काकूने कोणाला तरी माझ्या वस्तू घेऊन पाठवलेले दिसत होते. सायकल जवळ येऊ लागली तसे मी ओळखले की ती ललिता होती.
शालू काकूने ललिताला कसे काय वस्तू घेऊन पाठवले असा प्रश्न मला पडला खरा पण तिला पाहून मी मनातल्या मनात खुश झालो. उत्तेजनेने माझ्या अंगातून एक गोड शिरशिरी सळसळून गेली.
आता ती ललिताला पाहून की वाऱ्याच्या झुळुकेने ते माहीत नाही पण तहानलेल्या जीवाला थंडगार सरबत प्यायला मिळाला की जितका आनंद होतो, तसा आनंद मला ललिताला पाहून झाला. पण मी माझ्या चेहर्‍यावर माझी उत्तेजना दाखवली नाही व थंडपणे तिच्याकडे बघायला लागलो.
हसत हसत ललिता सायकलवरून खाली उतरली आणि सायकल उचलून ती आवाराच्या दरवाज्यातून आत शिरली. सायकल बाजूला स्टॅन्डला लावून त्याला अडकवलेली थैली घेऊन ती हसत हसत माझ्या जवळ यायला लागली.
तिने त्या दिवशी सारखाच स्कर्ट घातलेला होता पण वर टी-शर्ट ऐवजी शर्टासारखा ब्लाउज घातलेला होता. हा ब्लाउज तिच्या अंगाच्या मानाने थोडा घट्ट होता त्यामुळे तिच्या छातीचे उभार त्यातून उठून दिसत होते.
ती जेव्हा सायकला स्टॅन्डला लावत होती आणि नंतर माझ्याकडे यायला लागली त्या काही सेकंदात मी तिच्या छातीच्या उभाराचे निरीक्षण केले. पण जस जसे ती जवळ येऊ लागली तसे मी प्रयत्नपुर्वक माझी नजर तिच्या चेहर्‍यावर ठेवली.
का कोणास ठाऊक पण आता मला ललिताच्या कोवळ्या अंगाची इतकी आसक्ती निर्माण झाली होती की माझे लक्ष तिच्या मादक अवयवांवरच जास्त जात असे. तिच्या नकळत तिच्या अवयवांकडे बघणे ठीक होते पण ती बघत असताना प्रत्येक वेळी माझी नजर तिच्या अवयवांवर जात राहिली तर ती मला वासनांध समजेल म्हणून कित्येकदा मी मोठ्या मुश्किलीने फक्त तिच्या चेहऱ्याकडे किंवा दुसरीकडे बघत असे.
तिच्या चेहऱ्याकडे बघून मीपण हसलो आणि आरामखुर्चीवरून उठलो. ती पडवीत शिरली तसे मी तिच्या हातातील थैली घेत म्हटले,
“अरे आज तू कशी काय आलीस, दुसरे कोणी नव्हते का वस्तू आणून द्यायला?”
“नाही ना. लक्ष्मण दुकानात बिझी होता, दुसरा कोणी पोरगाही दिसत नव्हता, तेव्हा मी आईला म्हणाले की मी वस्तू घेऊन जाते.” तिने हसत उत्तर दिले.
“अरे व्वा! तुला बरे शालू काकूने हे काम दिले, तेपण ह्या भर उन्हात चालत यायचे.”
“तसे ती आधी नको म्हणत होती पण मी तिला म्हटले की माझ्या स्टडीचे काही प्रॉब्लेम मला तुम्हाला विचारायचे आहेत, तेव्हा तेपण काम होईल आणि हेपण काम होईल. तसेही दुसरं कोणी दिसत नव्हते तेव्हा ती मला जा म्हणाली.” तिने खुलासा केला.
“हंम्म्म. म्हणजे स्टडीच्या प्रॉब्लेमचे खोटे कारण सांगितलेस होय काकूला. तशी तू हुशार आहेस.” मी हसून म्हटले.
“खोटे कारण कुठे? मला खरोखर प्रॉब्लेम आहे.” ती हसूं दाबत म्हणाली.
“हो हो. माहीत आहे म्हटलं मला. तुला कसले प्रॉब्लेम असतात ते. उगाच काहीतरी शंका काढून क्षुल्लक प्रश्न विचारतेस.” मी हसून म्हटले.
“अहो तुम्हाला ते क्षुल्लक प्रश्न वाटत असतील पण माझ्या बुद्धीला ते मोठे प्रश्न वाटतात. आम्ही कुठे तुमच्या सारखे बुद्धिवान आहोत, आम्ही आपली अडाणी लोकं.” ललिताने किंचित उपहासाने पण हसत म्हटले.
“अरे तू आणि अडाणी? तुझ्यासारखी हुशार कोणी नसेल, तुझ्या करामती मला माहीत आहे म्हटलं.” मी चावटपणे हसत म्हटले.
“ती गोष्ट वेगळी आणि स्टडीमधले प्रॉब्लेम वेगळे. अभ्यासात माझे डोके चालत नाही.” तिने सारवा सारव केली.
“हो का ललिता? मला माहीत आहे, तुझे प्रश्न म्हणजे फक्त बहाणा आहे.” मी हसत म्हणालो.
“हो. मी मान्य करते, माझे प्रश्न म्हणजे निव्वळ बहाणा असतो पण मला तुमच्या बरोबर बोलायला आवडते. तुम्ही माझ्या जवळ राहवे आणि आपण सारखे गप्पा मारत राहवे म्हणून मी तुम्हाला प्रश्न विचारत असते.” तिने शेवटी ते मान्य केले.
“अस्सं. पण तुला का इतके आवडते माझ्या बरोबर बोलायला आणि मी तुझ्या जवळ राहवे असे तुला का वाटत असते?” मी मुद्दाम हे संभाषण चालू ठेवले.
“माहीत नाही, मी नाही सांगू शकत,” ललिताने शांतपणे उत्तर दिले, “पण तुम्ही मला आवडता. का कोणास ठाऊक पण सतत तुमच्या सहवासात राहवे, असे मला वाटत असते.”
ललिताच्या तोंडून ते ऐकल्यावर माझ्या मनात आनंदाच्या उकळ्या फुटू लागल्या. तिला मी आवडतो आणि तिला माझा सहवास हवासा वाटतो हे ऐकल्यावर खुशीने माझे मन हवेत तरंगू लागले. पण त्याच वेळी असेही वाटायला लागले की हे बरे नव्हे.
ती जेमतेम अठरा वर्षाची कोवळी युवती होती आणि मी तिशी पार केलेला पुरूष होतो. शारीरिक आकर्षण ठीक होते पण भावनिक दृष्ट्‍या तिने मा‍झ्यात किंवा मी तिच्यात अडकून राहणे चांगले नव्हते. पण तिला जसे वाटत होते तसे मलाही वाटत होते. माझे आकर्षण लैंगिक होते पण तिचे नक्की कसे होते हे माहीत नव्हते. तेव्हा मी तिला पुढे म्हणालो,
“पण ललिता हे ठीक नव्हे, तुझ्या माझ्या वयात खूप फरक आहे. शारीरिक आकर्षण वेगळे असते पण भावनिक गुंतागूत वेगळी असते. तेव्हा तुझे मन मा‍झ्यात असे गुंतणे योग्य नव्हे.”
“ते मला माहीत नाही. मी तुमच्यात गुंतले आहे की मला तुमचे कसले आकर्षण वाटते, ते मी जाणत नाही. पण मला एखादी गोष्ट आवडली की मला ती हवीशी वाटते. तुम्ही मला आवडला तेव्हा मला तुम्ही हवे हवेसे वाटता.” तिने हसून खुलासा केला.
“अगं पण आपली ओळख ती किती दिवसाची? तुला माझ्याबद्दल काय माहीत? आणि मलापण तुझ्याबद्दल कुठे सगळे माहीत आहे.” मी म्हणालो.
“अहो मग जाणून घ्या आणि मलापण आवडेल तुमच्याबद्दल जाणून घ्यायला. म्हणूनच तर मी तुमच्या सहवासासाठी आसुसलेली असते आणि म्हणूनच आता मी हा बहाणा करून तुम्हाला भेटायला आले.” तिने हसत म्हटले.
“अगं पण.” मी बोलायला गेलो तर.
“अहो तुम्ही असे उभ्यानेच बोलत बसणार की मला बसायला सांगणार आहात? आणि मला आवडेल त्या दिवशी सारखा सरबत घ्यायला, उन्हाने माझा घसा सुकलाय.” ललिताने मला दटावत म्हटले आणि आपली फर्माईश सांगितली.
ते ऐकून मी ओशाळलो. तिला मी अजून बसायला सांगितले नाही, ह्याची मला लाज वाटली. मी पटकन तिला बसायला बाजूची आरामखुर्ची उघडून देत म्हणालो,
“सॉरी हं, बोलण्याच्या भरात लक्षात राहलेच नाही आणि मलापण सरबत प्यायला आवडेल. थांब दोन मिनिटे, आत्ता करून आणतो.” असे बोलून मी आत निघून गेलो.
ह्या वेळी सरबत बनवताना मी बाहेर असलेल्या ललिताचे चोरून निरीक्षण केले नाही कारण त्याची गरजच नव्हती. आता तिच्या सहवासात मला तिचे भरपूर निरीक्षण करायला मिळत होते आणि तिला कळले तरी ती काही बोलत नव्हती. तेव्हा आता लपाछपीचा खेळ संपला होता आणि खुलेआम खेळ चालू झाला होता.
सरबत बनवून मी बाहेर आलो तर ललिता नुकतीच आरामखुर्चीत बसत होती. मी आवाराच्या दरवाज्याकडे पाहिले तर दरवाजा लावलेला होता. वाऱ्याने तो लागला असे म्हणावे तर दरवाज्याची कडी लावलेली दिसत होती. म्हणजे ललिताने जाऊन ती लावली होती हे कळत होते.
हम्म म्हणजे तिने तयारी करायला सुरुवात केली होती हे सुचित होत होते. आता हे कळल्यावर मी गप्प थोडीच बसून राहणार होतो? त्याबद्दल तिला छेडण्यासाठी मी आरामखुर्चीवर बसत हसून विचारले,
“का गं दरवाजा लावून एकदम कडी घातलीस?”
“हो, तुमचा दरवाजा सताड उघडा असतो, एखादे जनावर घुसले तर?” ललिताने हसत उत्तर दिले.
“घुसले तर त्याला हाकलून लावायचे, आपण इथेच तर बसलेलो आहोत.” मी हसून म्हटले आणि हळूच तिच्या उभाराकडे पाहिले.
“तुमचे दरवाज्यावर लक्ष असेल तर ना,” मी कुठे बघतोय हे पाहून ती हसत म्हणाली आणि त्यावर मी तिच्या नजरेला नजर दिली तर ती हसत पुढे म्हणाली, “म्हणजे सांगता येत नाही. मला म्हणायचेय की आपण आतपण जाऊ शकतो, मग दरवाज्यावर कोण लक्ष ठेवेल?”
“आपण आत कशाला जाणार? मला तरी काही कारण दिसत नाही,” मी मिश्किलपणे हसत म्हटले, “आणि जे कारण दिसतेय त्यासाठी तू तयार होशील की नाही ते मला माहीत नाही.”
“का? मी तुमचा वाडा आतून बघितलेला नाही. तो बघायला तर आपण आत जाऊ शकतो की नाही?” तिने हसून म्हटले आणि पुढे म्हणाली, “मला तरी हे कारण दिसतेय, तुमच्या मनात अजून कुठले कारण आहे ते माहीत नाही.”
“म्हणजे ते माझ्या मनातपण तेच कारण होते.” मी गडबडत उत्तर दिले.
“चोराच्या मनात चांदणं,” तिने खळखळून म्हटले, “ही म्हण तुम्हाला माहीत असेलच.”
“हो माहीत आहे पण ती वापरून तुला काय म्हणायचेय ते कळले नाही.” मी मुद्दाम न कळल्यासारखे दाखवत, हे संभाषण वाढवत म्हणालो.
“जाऊ द्या. सोडा हा विषय, आपण दुसरे काहीतरी बोलू.”
हसून असे म्हणत ललितानेच ह्या विषयाला बाजूला सारले. मग मीपण हा विषय ताणला नाही आणि आम्ही वेगळ्या विषयावर गप्पा मारायला लागलो. तिने मला माझ्या पर्सनल आयुष्याबद्दल थोडे फार प्रश्न विचारले, म्हणजे मला गर्लफ्रेन्ड आहे का? मी कोणाबरोबर प्रेम केले का? माझा कधी लग्न करायचा विचार आहे? वगैरे वगैरे. मी माझ्या परीने तिच्या प्रश्नांची उत्तर दिली.
तिच्याबरोबर बोलताना माझी नजर तिच्या अंगावरून वर-खाली भिरभिरत होती. ती आरामखुर्ची रेलून एका पायाच्या गुडघ्यावर दुसरा पाय टाकून बसली होती. त्याने मला तिचे गुडघ्या खालील पाय दिसत होते.
तिचा मनमोहक चेहरा उत्साहाने फुलला होता व कधी तो शाळकरी मुलीसारखा खेळकर वाटायचा तर कधी कॉलेज तरुणीसारखा गंभीर वाटायचा. चेहर्‍यावर येणाऱ्या केसांच्या बटा ती सारखी मागे करत होती तर मध्ये मध्ये एखादी बट आपल्या बोटामध्ये गुंडाळत होती.
मी तिच्या ह्या सगळ्या अल्लड अदांचे गुपचूपपणे रसग्रहण करत होतो. माझ्या अंगात मला एक वेगळीच उत्तेजना त्याने जाणवत होती.
