मग मी सू केली आणि टिश्यु पेपरने माझी योनी साफ केली. मा‍झ्या चिंब झालेल्या पॅन्टीवरील चिकट योनिरस मी टिश्युने पुसून घेतला आणि पॅन्टी जमेल तितकी कोरडी केली. मग मी पॅन्टी योनिवर सरळ करून उभी राहले आणि फ्लश करून, माझे कपडे ठीकठाक करून, मा‍झ्या बॅगा घेऊन बाहेर आले. वॉश बेसीनवर हात वगैरे धुवून मी फ्रेश झाले आणि नंतर टॉयलेटच्या बाहेर पडले.
आता मला थोडासा रिलिफ वाटत होता. मी झडल्यामुळे माझी उत्तेजना कमी झाली होती आणि मनाला थोडी शांती भासत होती. येणाऱ्या जाणाऱ्या पुरूषांच्या नजरा माझी उत्तेजना कमी झाल्याने आता मला खूपच जहाल वाटत होत्या आणि त्याने मला शरम वाटायला लागली.
अनामिकचा विचार मनात आला तेवढ्यात माझा मोबाईल वाजायला लागला. हा फोन त्याचाच असणार ह्याची मला खात्री होती. पर्समधून मोबाईल बाहेर काढला आणि पाहिले तर लोकल नंबरवरून कॉल होता. तो त्याचाच असणार हे मला माहीत होते. मी ग्रीन बटन प्रेस करून फोन घेतला.
“हॅल्लो.” मी अधीर होत म्हटले.
“खेळ संपला आहे,” तो करड्या आवाजात म्हणाला, “तुला मी सांगितले होते की जास्तीत जास्त पुरूषांना तुला चाळवायचे होते. तू फक्त तिघांनाच चाळवलेस.”
“नाही. त्या चार मुलांना एस्कॅलेटरवर.” मी खुलासा करायला गेले.
“ओके, अजून चार ॲड कर. म्हणजे फक्त सातच. तुला कमीत कमी १५/२० पुरूषांना चाळवायचे होते. पण तू फेल झालीस!” त्याने जरबेच्या आवाजात म्हटले.
“ओहह सॉरी. आय ॲम रिअली सॉरी?” मी खजील होत म्हटले.
“सॉरी ऑर नॉट सॉरी. यु फेल्ड!” तो पुन्हा करड्या आवाजात म्हणाला, “तू त्या बेंचवर त्या वयस्कर माणसाबरोबर वेळ घेतला. त्या शू शॉपमध्ये त्या सेल्समन बरोबर जास्त वेळ गेला. तुला फक्त त्यांना चाळवायचे होते आणि तेथून निघून पुढे जायचे होते.”
ते ऐकून मला काय बोलावे ते समजेना. इतके सगळे करून मी त्याच्या नजरेत फेल झाले होते. आता तो अजून काय बोलतोय ते मी ऐकू लागले.
“आणि तू ब्लॅक स्टॉकिंग्ज का घातली नाहीस? मी तुला सांगितले होते ना मा‍झ्या सूचनेप्रमाणे सगळे घालायचे म्हणून?” त्याने दरडावत विचारले.
“ते मा‍झ्या.. माझ्याकडे नव्हती. म्हणजे एक होती पण ती खूप टाईट होती.” मी घाबरत उत्तर दिले.
“पण मी तुला सांगितले होते ना. काही नसेल तर मॉलमध्ये आल्या आल्या विकत घे आणि टॉयलेटमध्ये जाऊन घाल. लक्षात नाही का राहले ते? टॉयलेटमध्ये फक्त बोटे घालायला गेली होतीस का मग?” त्याने ओरडत म्हटले.
“तू.. तू.. तुम्ही कसे ओळखले.” त्याने कसे ओळखले ह्याचे खरच मला आश्चर्य वाटत होते.
“अजून काय करणार मग तू. अशी साऱ्या जगाला रांडेसारखी आपली पुच्ची आणि छाती दाखवत फिरत होतीस. मग तुझा दाणा उठणारच होता. एक नंबरची छिनाल रंडी दिसत होतीस. अजूनही दिसतेय म्हणा.
“माझ्याबरोबर बोलत फिरतेय आणि सगळे पुरूष तुला चवचाल रांड समजून नजरेने नागडी करून तुझी पुच्ची झवत असतील, तुझी गांड मारत असतील. तुला जर मधल्या फॉयरमध्ये उभी केली तर सगळे रानटी कुत्र्यासारखे तुझ्यावर तुटून पडतील आणि तुझ्या मादक अंगाचे एक एक लचके तोडतील. छिनाल कुत्रे!”
अनामिक त्वेषाने बोलत होता आणि मी येथे थरथरत होते. ते त्याच्या आवाजातील जरबेमुळे नव्हे तर उत्तेजनेने मी थरथरत होते. तो मा‍झ्या इज्जतीचा धुव्वा उडवत मला दिड दमडीच्या सडकछाप बाईसारखा वागवत होता, घाण घाण बोलत होता. आणि मी माझी स्तुति करतोय असा हसरा चेहरा ठेवत ते ऐकत होते.
आयुष्यात कधी मला इतके डिग्रेड झाल्यासारखे वाटले नव्हते आणि त्याच वेळी इतकी उत्तेजनाही मला कधी जाणवली नव्हती. तो मा‍झ्या घरात जेव्हा माझ्याशी घाण घाण बोलून मला बडबडत होता त्यापेक्षा जास्त उत्तेजित आता अश्या सार्वजनिक ठिकाणी उभे राहून ऐकताना मला वाटत होते.
असे वाटत होते की मॉलच्या अनाऊंसमेंट सिस्टिममध्ये माझ्याशी तो घाण घाण बोलत होता आणि मॉलमधील तमात पब्लिक ते ऐकत होते आणि माझ्याकडे बघत होते. भर चौकात मला नागडी करून उभी करण्यात आले आहे आणि हजारो डोळे मा‍झ्या अंगाचा लचका तोडत आहे असे मला वाटत होते.
“जास्तीत जास्त पुरूषांना चाळवण्यात तू फेल झाली आहे आणि ब्लॅक स्टॉकिंग्ज न घालून तू माझा नियम पण तोडला आहेस. त्याची तुला शिक्षा मिळणार. पुरेपूर मिळणार? आता सरळ घरी जा आणि माझी वाट बघ. आणि दरवाजा लॉक करू नकोस. आज मी दरवाज्यातून आत येईल. लवकर निघ आणि घरी पोहच. मी आलोच तुझ्या मागून. आणि जाता जाता विचार कर की मी तुला काय शिक्षा देणार आहे.”
इतके बोलून अनामिकने फोन कट केला. मी लगबगीने पार्किंग लॉटकडे निघाले. न जाणे कुठून तो मला बघत असावा. पुन्हा मी बाहेर पडायला लेट झाले असे सांगून अजून काहीतरी शिक्षा करायचा. बाय द वे! तो मला काय शिक्षा करेल? काय पनिशमेंट देईल? त्याने सांगितले तसे खरोखर मी शिक्षेबद्दल सिरिअसली विचार करत बाहेर पडले.
कार घेऊन बाहेर पडून मी मा‍झ्या घराच्या रस्त्याला लागले. डोक्यात त्याच्या शिक्षेचा विचार होता. ‘तो मला समजतो काय? मी काय लहान मुल आहे शिक्षा करायला? गेला उडत तू अनामिक!’ असा विचार करून मी मनात म्हटले की असेच घरी जावे आणि दरवाजा लॉक करून पोलीसांना बोलवावे. ते त्याला पकडून घेऊन जातील.
पण त्याने काय होणार आहे? उलट सगळा खेळ-खंडोबा होईल. तो चिडेल आणि नंतर कधीतरी सुटून आला की माझा सूड घेईल. त्या आधी पोलीसाकरवी संदीपला सगळे माहीत पडेल. मी रांडेसारखी कशी त्याच्या तालावर नाचत फिरत होते हे त्याला आणि सगळ्यांना कळेल.
त्या आधी तो कसा घरात घुसला होता आणि त्याने जबरदस्ती करून कसे माझ्यावर रेप केला होता ते पण सगळ्यांना कळेल. आणि मेन म्हणजे इतके होऊनही मी गप्प राहले म्हणजे मला ते आवडले होते आणि मी पण त्याला सामील होते हे सगळ्यांना कळेल. ओह गॉड! नो नो!! हे असे काही व्हावे असे मला अजिबात वाटत नव्हते.
सगळ्यात महत्त्वाचे म्हणजे त्याच्या जबरदस्तीने माझी काम वासना जशी सुखावली होती, तृप्त झाली होती, वेगळेच सुख मी अनुभवले होते. ते मला परत मिळणार नव्हते. आत्ता पण त्याने मला असे उत्तान कपडे घालून मॉलमध्ये फिरायला लावले होते, त्यात पण एक वेगळीच उत्तेजना होती आणि ही उत्तेजकता मी कधीही अनुभवली नव्हती.
तो काहीही शिक्षा करो पण ती सेक्सशी रिलेटेडच असणार होती. म्हणजेच माझी भडकलेली वासना, उफाळलेला कामज्वर त्याने उतरणार होता, तृप्त होणार होता. तेव्हा त्याची शिक्षा स्वीकारणे मा‍झ्या फायद्याचेच होते. तेव्हा मुकाट्याने घरी जाऊन, त्याची वाट बघत, त्याची शिक्षा भोगायची मी ठरवले.
त्याची शिक्षा कदाचित जास्त त्रासदायक नसेल. गेल्या वेळी सुरुवातीला तो माझ्याशी थोडा क्रूर वागत होता पण नंतर नंतर त्याचे वागणे मवाळ होत गेले. त्याच्या मनात माझ्याबद्दल सॉफ्ट कॉर्नर निर्माण झाला होता हे पण त्याने सूचीत केले होते.
तेव्हा शिक्षा म्हणून कदाचित तो मा‍झ्या नितंबावर जोराने चापट्या मारेल, कदाचित मला उभ्याने झवेल. जास्तीत जास्त क्रूरपणाचा विचार केला तर फार फार तर तो मला बोच्यात टाकून करेल. ती गोष्ट मला खरच त्रासदायक ठरेल पण मी ती सहन करेल. त्याच्याकडून मिळणाऱ्या उत्तेजनेच्या सुखासाठी मी ते सहन करेल. अश्या विचारातच मी मा‍झ्या घरी पोहचले.
अनामिकने सांगितले तसे मी दरवाजा नुसता लावून घेतला आणि लॉक नाही केला. मग मी अधीरपणे त्याची यायची वाट पाहू लागले. आज पण त्या दिवशीसारखे सगळे एक्सायटिंग घडेल याची मला खात्री होती. त्याच्या शिक्षेची एक नवीन भानगड होती पण मला असे वाटत होते की त्याची शिक्षा क्रूर न निघता अजून सुख देणारी असेल.
एक क्षण मी विचार केला की कपडे बदलून फ्रेश व्हावे. पण मग तो विचार मी मनातून काढून टाकला आणि तशीच हॉलमध्ये बसले. न जाणो मी ड्रेस चेंज करून यायचे आणि तो आला की अपसेट व्हायचा की मी ड्रेस का बदलला.
अजून एक त्याचा नियम मी मोडला म्हणून तो मला अजून काही शिक्षा करेल. त्यापेक्षा आहे त्याच कपड्यात राहवे. तसेही त्याने मला हे कपडे घालून मॉलमध्ये जायला सांगितले होते म्हणजे त्याला मला ह्या कपड्यातच बघणे जास्त आवडणारे असावे.
ह्या विचारात मी हॉलमध्येच बसून राहले. एक एक क्षण जात होता आणि मी कासावीस होत त्याची वाट पहात राहले. माझा घसा सुकला होता तेव्हा मी काहीतरी प्यायचे ठरवले.
उठून मी कोपऱ्यातील मिनी बारमधून बिअर घेतली आणि त्या दिवशी सारखीच रिक्लायन सोफा चेअरवर बसून त्याचा सीप घेत राहिली. मनातून असे वाटत होते की त्या दिवशी सारखाच तो चेहर्‍यावर मुखवटा घालून मा‍झ्या समोर येईल. त्या एक्साईटमेंटमध्ये बिअरचा घोट घेत मी बसून होते.
मी मनात विचार करायला लागले की त्या वयस्कर माणसाबरोबर तसेच शूजच्या शॉपमधील सेल्समन बरोबर मी थोडा जास्त वेळ घालवला म्हणून अनामिक इतका का वैतागला? मी त्यांच्या बरोबर गुलुगुलू बोलत होते हे कदाचित त्याने कुठून तरी पाहिले असावे.
मी तसे करावे ही त्याचीच आयडीया होती ना. पुरूषांना मी चाळवावे हीच तर त्याची इच्छा होती. पण मग ते पाहून तो का वैतागला? कदाचित त्याला मनातून जेलसी वाटली असेल का? मी दुसर्‍या पुरूषाबरोबर लगट करतेय हे पाहून त्याच्या मनात असूया निर्माण झाली असेल का?
का नंतर मी त्या पुरूषांबरोबर जातेय की काय किंवा त्यांना करायला देतेय की काय असे त्याला वाटले तर नाही? अनामिकचे वैतागायचे कारण त्याच्याकडूनच कळणार होते आणि ते त्याला त्याचा मूड पाहून विचारायचे मी ठरवले.
