घुसमट

बघता बघता निमेषला चाळीसावं वर्ष लागलं. आपल्या कथेचा नायक निमेष बुलढाण्यामध्ये राहतो. वडील लहानपणीच वारल्यामूळे कुटुंबाची जबाबदारी निमेषच्या खांद्यावर येऊन पडली. पैशाच्या अभावी तो फार शिकू शकला नाही. म्हणून त्याने लॅब टेक्निशिअनचा कोर्स केला आणि एका कॉलेजमध्ये लॅब असिस्टंट पदावर नौकरीला लागला. निमेषला दोन बहिणी होत्या. मोठ्या काटकसरीने पैसे जमवून त्याने आपल्या बहिणींना चांगले शिक्षण दिले. स्वतःच्या पायावर उभे केले आणि चांगली मुले पाहून दोघींचीही लग्ने लावून दिली. या धडपडीत त्याची तिशी कधी उलटून गेली कळालेच नाही. बहिणींचे लग्न झाल्यावर आपल्या लग्नाचा विचार करून अशी स्वत:ची समजूत घालत तो स्वतःच्या लग्नाचा बेत पुढे ढकलत राहिला. एकदाचे दोन्ही बहिणींचे लग्न झाले पण तिकडे निमेषची आई कॅंसरने अंथरुणाला खिळली. दवाखान्याच्या वाऱ्या सुरू झाल्या. आईच्या आजारपणामूळे निमेषचे लग्न अजूनच लांबणीवर पडत गेले. निमेषच्या पगारीचा सगळा पैसा दवाखाने आणि औषध उपचार यामध्येच खर्च व्हायचा. पुढची नऊ दहा वर्ष अशीच गेली. निमेष चाळीशीचा झाला तरीही अविवाहित राहिला. त्याला कौंटुंबिक सुख मिळालेच नाही. आईची तब्येत ढासळत गेली आणि आई एकदाची या सगळ्या नरक यातनांतून मुक्त झाली.

आई निमेषला पोरकं करून निघून गेली. आता निमेषचे परिचित आणि त्याचे हितचिंतक त्यांच्यासाठी हळहळू लागले. त्याला अनुरुप अशा मुली सुचवू लागले. निमेष दिसायला देखणा आणि निरागस असला असला तरी त्याचे वय चांगलेच वाढले होते. जेमतेम आर्थिक परिस्थितीमूळे त्याचे बांधलेले घर यथातथाच होते. अनेक मुलींनी वेगवेगळ्या कारणे काढून निमेषला नकार दिला. एकसारखी नकारघंटा ऐकून निमेष मनातून खचून गेला. अलिकडे तर निमेषने आपले लग्न होईल ही अपेक्षाच सोडून दिली होती. निराश झालेल्या मनाला प्रसन्न करण्यासाठी तो अध्यात्मिक मार्गाकडे वळू लागला होता. स्वतःच्या एकटेपणाशी मैत्री करण्याचा तो केविलवाणी धडपड करत होता. ध्यान, पुस्तके, वाचन, योगासने अशा गोष्टींमध्ये स्वत:ला रमवायचा आटोकाट प्रयत्न करत होता. पण मनाच्या आत खोलवर कुठेतरी एक पोकळी, एक खंत त्याला कायम जाणवत होती.

निमेष ज्या कॉलेजमध्ये काम करायचा, त्या कॉलेजमध्ये माने मॅडमही शिकवायच्या. त्यांना निमेषबद्द्ल कणव वाटायची. इतरांसाठी झिजलेल्या निमेषच्या वाट्याला आलेले दुःख मॅडमना पहावयचे नाही. म्हणून माने मॅडमनी निमेषसाठी त्यांच्या ओळखीच्या कोमलचे स्थळ आणले.

कोमल अडतीस वर्षांची अविवाहित, पण एकदम मॉडर्न तरुणी होती. कौंटुबिक जबाबदाऱ्यांमूळेच तिचीही लग्नाची बस हुकली होती. उशीर झाला तरी तिलाही आता लग्न करून सेटल होण्याची गरज भासत होती. माने मॅडमच्या आग्रहामूळे निमेष आणि कोमल एकमेकांना हॉटेलमध्ये कॉफीच्या निमित्ताने भेटले.

चाळीसीच्या उंबरठ्यावर पोहोचूनही दोघांमधलाही चार्म अद्याप टिकून होता. निलेश उंचापूरा, रुंद छातीचा राकट-कणखर शरीराचा होता. त्याच्या चेहर्‍यावर विलक्षण निरागसपणा होता. डोळे एकदम बोलके होते. कोमलकडे पाहून तर वाटायचेच नाही की ती अडतीस वर्षांची असेलं. तिने स्वत:ला चांगलेच मेंटेन केले होते. ती ऍक्सीस बॅंकेत ऑफिसर होती. तिला पंचावन्न हजार रुपये पगार होता. ती मोठ्या ऐटीत रहायची. मोठ्या कष्टाने तिने आपले करिअर घडवले होते आणि तिला स्वतःवर गर्व होता. साहजिकच तिचे राहणीमान स्टायलिश होते.

कोमल नाजूक होती. गोरीपान होती. गुलाबी रंगाचा अंगाला चिटकून घातलेला पंजाबी ड्रेस तिला चांगलाच शोभून दिसत होता. डोळ्यावरचा चपट्या फ्रेमचा स्टायलिश चष्मा तिच्या सौंदर्यात आणखिनच भर टाकत होता. कोमलचे टंच भरलेले उरोज निमेषचे लक्ष वेधून घेत होते. निमेषही अधुनमधून चोरटे कटाक्ष टाकून कोमलचे सौंदर्य जमेल तितके पिऊन घेत होता. पंधरा मिनिटांची भेट पाऊण तासापर्यंत चालली.

पहिल्याच भेटीत कोमल निमेषला मनातून आवडली. पण कोमलचे मोकळेढाकळे आणि स्ट्रेट फॉरवर्ड बोलणे पाहून त्याला थोडी धाकधूकसुद्धा वाटत होती. त्यानंतर निमेष आणि कोमल फोनवरही बोलायला लागले. कोमलने त्याला आपल्या सगळ्याच अपेक्षा स्पष्टपणे सांगितल्या होत्या. तिला छान सुंदर सजवलेलं घर हवं होतं. आपला शब्द न शब्द झेलणारा नवरा तिला हवा होता. ती हौशी होती. रसिक होती. महत्वकांक्षी होती. तिला छानछौकीने रहायला आवडायचं. वेगवेगळ्या निसर्गरम्य ठिकाणी भेटी द्यायची तिची इच्छा होती. गोव्याच्या बीचवर बिकीनी घालून फिरायचं, अशा प्रकारच्या तिच्या फॅन्टसी ऐकून निमेषचा गोंधळ उडाला. एवढी स्पष्टवक्ती ही मुलगी बायको म्हणून मला झेपेल का?

एकदा निमेष आपल्या ध्यान करण्याच्या अनुभवांवर सांगू लागला तर विषय बदलून कोमल निमेषला स्पष्टच म्हणाली. “मला या ध्यानात बिनात अजिबात इंटरेस्ट नाही. मलातर सेक्सलाईफचा भरपूर आनंद लूटायचा आहे. तुम्ही त्या सगळ्यासाठी फिट आहात ना?” यावर काय उत्तर द्यावे हे निमेषला सुचलेच नाही. तो गप्पच राहिला आणि नेहमीसारखं त्याने विषय बदलून फोनच ठेवून टाकली. तिच्याकडून इतक्या मोकळपणे सेक्सबद्द्ल बोलणे ऐकून तो पुरता गोंधळून गेला होता. आपण चाळीस वर्षांचे झालो आहोतं. आता आपण आपल्या भावी पत्नीला सुख पुरवू शकू की नाही याबद्द्ल त्याच्या मनात शंकाकुशंका निर्माण व्हायला लागल्या होत्या. तारुण्यात प्रदार्पण केल्यापासून त्याला मुलींबद्द्ल आकर्षण वाटत होते पण जबाबदाऱ्यांच्या ओझ्याखाली दबलेला असल्यामूळे त्याने आपल्या उफळलेल्या लैंगिक भावनांना नेहमीच दाबून टाकले होते. आता तो पत्नीला सुख देण्यास सक्षम आहे की नाही ही चिंता त्याचे मन खात होती. मनातील शंका कोणाकडे बोलून दाखवण्यासारखी नव्हती.

आतल्या आत निमेषची चांगलीच घुसमट होतं होती. समजा, आपण कोमलशी विवाह केला आणि तिला हवे ते सुख देण्यात आपण कमी पडलो तर या विचारानेच त्याचा थरकाप होतं होता. हा अपमान सहन करण्यापेक्षा लग्न न केलेले परवडले असेही विचार मनात घोळत होते. पण कोमलबद्द्लचे आकर्षण त्याला स्वस्थ बसू देत नव्हते. एका विचित्र कात्रीत तो अडकला होता. जितका जास्त विचार करेल तितका जास्त अडकतच चालला होता. मन नानाकुशंका काढून त्याला आपल्या तालावर नाचवत होते. या मानसिक गोंधळातून त्याला कोण बाहेर काढू शकणार होते?

अचानक त्याला त्याच्या प्रकाश सरांची आठवण झाली. तो त्यांना खूप मानायचा. ते दोघे प्रत्यक्ष भेटले नव्हते पण फोनवर त्यांचे अनेकदा बोलणे झाले होते. प्रकाश सरांचे लेख वाचले की निमेषला अनेक प्रश्नांची उत्तरे मिळायची. एक वेगळाच उत्साह आणि आनंद मिळायचा. निमेषला वाटले या जटील समस्येत त्याला प्रकाश सरच मार्गदर्शन करू शकतातं. त्याने प्रकाश सरांना फोन लावला.

जुजबी गप्पा झाल्यावर त्याने कोमलच्या स्थळाविषयी सांगितले. प्रकाशने

अभिनंदन

वगैरे करताच त्याने मुख्य मुद्द्याला हात घातला.

“ती म्हणते, मला सेक्सचा आनंद लूटायचा आहे. पण मला शंका वाटते की मी तिच्या अपेक्षा पूर्ण करू शकेन की नाही?”

आपल्या शिष्याचा स्वतःबद्द्ल असलेला न्युनगंड पाहून प्रकाशने त्याला चांगलेच खडसावले.

“बी अ मॅन यार! मर्द बन. कमाल आहे यार! एक स्त्री तूझ्या मर्दानगीवर प्रश्ण करते. ते ऐकून तुझे रक्त कसे खवळत नाही? शंकाकुशंका सोड. तुझ्यामध्ये तिला संतूष्ट करणारी शक्ती आहे. ती शक्ती तिला दाखवून दे.”

“पण मला खरंच ते जमेल का?”…

“तुझ्या असल्या नेभळट विचारांमूळेच तिला तुझ्या सेक्सपावरबद्द्ल डाऊट येतोय. ती तुला खरंच आवडते ना? तिला गमवायचे नसेल तर आता हा शेळपटपणा सोड. तिच्याशी लग्न करायचे असेल, तिला जर जिंकायचे असेल तर एकदा तिला चांगले रगडून काढ.”

“नाहीतर ती हातातून गेली समज, कायमची!”.

प्रकाशशी बोलता बोलता निमेषचा विचार पक्का झाला. आता काहीही करून कोमलला उपभोगायलाच हवे. तिने आपल्या पुरुषार्थावर का शंका घेतली? हा अपमान त्याला आत्ता बोचू लागला. आता ही परतफेड करायलाच हवी.

फोन ठेवल्याबरोबर त्याने ताबडतोब कोमलला एक व्हॉटसएप मॅसेज केला. “तुझ्याशी एकदा भेटायचे आहे. फ्लॅटवर भेटायला येणार का?” असे विचारले.

हे लाजाळूचं पान. एरवी बोलताना याचं ततपप होतं आज आपल्याला डायरेक्ट भेटायला बोलवतयं हे पाहून कोमलला धक्काच बसला. पण त्याने पुढाकार घेतला म्हणून ती मनोमन सुखावली. रविवारी सकाळी भेटायची वेळ ठरली.

इकडे निमेषने जय्यत तयारी केली. फ्लॅट चांगला सजवला. कोमलसाठी छान नाश्ता आणि जेवणाची व्यवस्था केली. सेंटेड कॅंडल्स आणल्या. क्लिन शेव्ह करून चेहरा एकदम चिकनाचुपडा केला. अंडर आर्म्स क्लिन केले. किस करताना चवदार वाटावं म्हणून माऊथवॉश आणले. तो कधीही दारू प्यायला नव्हता पण गरज पडली तर असू द्यावा म्हणून दोन बीअरच्या बाटल्या आणून त्याने फ्रीजमध्ये ठेवल्या. कंडोम्सचे पाकीट आणले. यावेळी हिला चांगलेच ठोकून काढायचे आणि आपण सक्षम पुरुष असल्याचा प्रत्यक्ष पुरावा द्यायचा, असा त्याने निर्धार केला. एकीकडे भीती वाटत होती पण दुसरीकडे तो प्रचंड एक्सायटेड्सुद्धा झाला होता. रविवारी कोमल आल्यावर काय काय होणार याचा विचार करून करुनच रोज रात्री त्याचा बाबुराव चांगलाच टाईट व्हायला लागला होता. एकेक दिवस मोठ्या मुश्किलीने कटत होता.

अखेर रविवार आला. सकाळ झाली. कोमलही ठरलेल्या वेळी आली. आज काहीतरी विशेष घडणार आहे याचा अंदाज आला होता की काय, पण ती छानपैकी सॅटिनची आकाशी रंगाची एकदम तलम साडी घालून आली होती. स्लीव्हलेस ब्लाउजमधून झळकणारे तिचे गोरेपान हात, त्यामध्ये भरलेल्या मॅचिंग बांगड्या, नाजूक ओठांवर लिप्स्टीकची ग्लॉसी चमक, चेहर्‍यावर हलकासा मेकअप केलेला, डोळ्यांमध्ये एक मिश्किल छटा. ती प्रणयास तयार असल्याचे निर्देश करत होती का?

निमेषला प्रश्ण पडला. ही सूद्धा जय्यत तयारीने आलेली दिसते.

उघड्या गळ्याच्या ब्लाउजमध्ये तिने तिचे यौवन कसेतरी कैद करून ठेवले होते. तिच्या साडीतून दिसणारा कमनीय बांधा, उघडे सपाट पोट, साडीखालून हलकीशी डोकावणारी नाभी, तिच्या या मदमस्त रुपाकडे संमोहित झालेला निमेष तिच्याकडे एकटक पाहतच राहिला.

ती हलकेच हसून आतमध्ये आली. ती पाठमोरी झाली आणि दिसली तिची गोरीपान उघडी पाठ आणि पाठीवर करकचून आवळलेली ब्लाउजची नॉट!

एकदम किलींग लुक!

ती मुरकत मुरकत चालत होती. तिचे लटके झटके मुरकणे पाहून निमेष आणखिनच पेटला. त्याच्या बॉक्सरमधला रॉड एकदम कडक झाला. ही साली मला चिडवते आहे. मा‍झ्या मर्दानगीला आव्हान देत आहे. आत्ताच्या आत्ता हिच्यावर तुटुन पडतो. चांगले घुसळून काढतो. पण स्वतःच्या बेफाम होतं चाललेल्या भावना त्याने कशातरी आवरल्या.

नाश्त्यासाठी डायनिंग टेबलवर छान प्लेट मांडल्या. झणझणीत आणि चवदार अशा मिसळपाव वर दोघांनीही मनसोक्त ताव मारला. आग्रहाने त्याने सगळे पदार्थ कोमलला खाऊ घातले. आग्रह करण्याच्या बहाण्याने त्याला संधी मिळाली आणि बिनधास्त कोमलला स्पर्श केला. तिच्या गालाला लागलेले अन्नाचे कण काढण्याच्या निमित्ताने तिचे मऊमऊ ओठही दाबले. त्याचा हा धसमुसळेपणा, निमेषचे हे बदललेले रुप पाहून कोमलही चांगलीच चकित झाली. पोटभर नाश्ता झाल्यावर दोघंही टी. व्ही. पाहत गप्पा मारत बसले. तो तिला भरभरुन प्रश्ण विचारु लागला. आवडते मुव्ही, आवडते हिरोहिरोईन, आवडती पर्यटनस्थळे, आवडते पदार्थ विचारत विचारत प्रश्णांची गाडी तुझे आतापर्यंतचे क्रश कोण कोण इथपर्यंत आली.

सुरुवातीला तिने तसे विशेष कोणी नाही, कोणी नाही असे म्हणत बरेच आढेवेढे घेतले. फारच खोदून खोदून विचारल्यावर म्हणाली. मला लहानपणी आमच्या कॉलेजमधील एक बॅड बॉय टाईप मुलगा आवडायचा पण कधी त्याच्याशी बोलण्याची हिंमत काही झाली नाही. दोघंही खळखळून हसले.

गप्पा तासदोनतास रंगल्या. याआधी निमेषला कोमलशी बोलताना अवघडल्यासारखे वाटायचे. या छोट्याशा भेटीत ती सगळी औपचारिकता एकदम गळून पडली. दोघांचाही मुड ताजातवाना झाला. एरवी उखडल्यासारखी वाटणारी कोमलची खळी आज चांगलीच खूलली होती. दोघांनाही एकमेकांचा सहवास आवडू लागला. ते इतक्या मोकळेपणाने एकमेकांशी बोलत होते जणू काही त्यांचे लग्न ठरलेच आहे. एकमेकांचे भावी पतीपत्नी असल्याच्या थाटात ते एकमेकांची मनसोक्त चेष्टामस्करी करत होते.

बोलता बोलता निमेषने कोमलचा नाजूक हात हातात घेतला. त्याला आज स्वतःच्या डेअरिंगबद्द्ल कमालच वाटली. पण ठरवल्याप्रमाणे आज तो चांगलाच आक्रमकपणे खेळणार होता. कितीही भीती वाटली तरी माघार घेणार नव्हता. त्याने न विचारता हातात हात घेतला म्हणून तिने त्याच्याकडे थोडसं रागाने आणि प्रश्णार्थक नजरेने रोखून पाहिले. पण त्याने तिच्या लटक्या रागाकडे सरळ दुर्लक्ष केले आणि तिच्या बोटांची, तिच्या अंगठीची, तिच्या हातांची तारीफ करत राहिला.

कोमल जरा नर्व्हस झाली. तिला हे सगळे हवेहवेसे वाटू लागले. त्याचा उबदार स्पर्श तिला सुखावत होता. शरीरामध्ये एक करंट निर्माण होतं होता. तो जसजसा आक्रमक बनतो आहे, तिचा बचाव कोसळत चालल्याचे तिच्या लक्षात आले. आजपर्यंत इच्छा असूनही तिला कोणाशी असा रोमांस करायला मिळाला नव्हता. ती ही या पुरुषी आक्रमकतेला आसुसलेली होती. तीही प्रेमाला भुकेली होती. कोणीतरी आपल्या अंगाशी खेळावे. आपल्या तापलेल्या शरीराला चिंब चिंब भिजवावे, आपल्या कामाग्नीला विझवावे अशा फॅंटसीची तिने कित्येकवेळा मनातल्या मनात कल्पना केली होती. आज ते होणार का? हा प्रश्ण तिला सतावीत होता.

निमेषने हातात हात घेण्यापलीकडे अजिबात सरकला नाही. अधुनमधून द्विअर्थी जोक सांगून आणि चावट गप्पा मारून त्याने तिच्या भावनांना चांगलेच चेतवले. ती मुडमध्ये आली आणि त्याच्या खांद्यावर डोकं ठेवू लागली तेव्हा त्याने तिला जबरदस्ती जेवणासाठी उठवले. हाताला धरून डायनिंग टेबलवर बसवले. एखाद्या आशाधारी नवऱ्याप्रमाणे तिला जेवण वाढले. तिला तर खूपच मजा येत होती. स्वर्गसुख असेल तर हेच. डेट डेट अजून काय वेगळी असते? असे तिला वाटले.

जेवण झाले पण गप्पा अजून संपल्या नव्हत्या. हात न धुता दोघंही बराच वेळ बसून राहीले. हळूहळू बोलून बोलून दोघंही थकले. भरपेट जेवल्यामूळे गुंगी येत होती. तो तिला आराम करण्याचा आग्रह करू लागला. सरळ बेडरुममध्ये घेऊन गेला. ती ही न लाजता म्हणाली, तुम्हीही इथेच झोपा. दोघंही बेडवर लवंडले. झोपल्यावर तिची साडी अस्ताव्यस्त झाली. तिचे मादक शरीर, तिची कंबर, तिचे नितंब, तिचे भरगच्च स्तन, त्याला अस्वस्थ करत होते.

तो मुद्दामहून तिच्यासमोरच आपल्या अवघडलेल्या पिंटूला पुन्हा पुन्हा सेट करू लागला. कोमलच्या नजरेतून हे सुटले नाही. त्याची केविलवाणी अवस्था पाहून तिच्या चेहर्‍यावर हसू पसरले. त्याने तिला विचारले, हसायला काय झालं? तुम्ही मुली असे सेक्सी कपडे घालून आधी आमचं टाईट करता आणि वर आमची मजा घेता?

“हो का? खूपच मुड झालाय का?” ती खुदुखुदू हसत म्हणाली.

तुला माझ्यावर डाऊटच आहे ना? आज चेक करून घे. असं म्हणत त्याने सरळ तिला मागून मिठीच मारली. आपल्या पार्श्वभागावर मोठं काहीतरी टोचतयं, चांगल्याच गुदगुल्या करतय हे तिला जाणवलं. हळूहळू त्याने आपले रुंद पंजे तिच्या वक्ष्यस्थळांकडे आणले आणि तिच्या कबूतरांना ताब्यात घेतलं.

“हा काय फाजीलपणा लावलाय, सोड ना!.” ती लटक्या रागाने म्हणाली.

पण तो धुंद करणारा स्पर्श झाला आणि त्याचे स्वतःवरचे पूर्ण नियंत्रण सुटले. तो तिचे स्तन चांगलेच दाबू लागला. त्याच्या या अनपेक्षित हल्ल्याने ती गोंधळून गेली. तिने स्वत:ची कशीबशी सुटका केली आणि त्याच्या अंगावर चढली. तिनेही निमेषच्या या खोडसाळपणाचे चांगलेच प्रत्युत्तर द्यायचे ठरवले. तिने त्याला गाल गच्च पकडले आणि रानटीपणे एकदम त्याच्या ओठांवर हल्ला चढवला. तो तापलेला होताच. त्याने तिच्या उघड्या पाठीवर हात फिरवला आणि एका झटक्यात तिच्या ब्लाउजच्या गाठींना हिसका दिला. शत्रुपक्षाने आक्रमण करावे आणि धडका देऊन किल्ल्याची दारे उघडावीत आणि आपण फक्त असहाय्यपणे पाहत राहावे अशी काहीशी कोमलची अवस्था झाली. हा रोमान्स फक्त पप्पी झप्पी पर्यंत लिमिटेड राहील “निमेष, काय करतोयस? प्लिज नको!”

आपले दोन्ही हात जवळ घेऊन निमेषच्या ब्लाउज काढण्याच्या प्रयत्नांना तिने खीळ घातला. “इतके बस्स!”

“यानंतरचे सर्व लग्नानंतर करायचे असते.” थोड्याशा लाडीगोडीने ती म्हणाली. चेकाळलेल्या निमेषला आवरणे आता सोपे नव्हते. तिच्या लक्षात आले.

“का? मी सेक्स करण्यासाठी सक्षम आहे की नाही हे बघायचे होते ना तूला, आज खात्री करुनच घे.”

त्याने झटका देऊन मोठ्या चपळाईने काळे नक्षीदार ब्लाउज हिसकावून दिले. काळ्या रंगाच्या ब्रामधून बाहेर पडण्यास आतूर असलेले तिचे गोरेपान स्तन पाहून तो आता चांगलाच बेभान झाला होता.

काहीही झाले तरी तो आज माघार घेणार नव्हता. आतापर्यंतची घुसमट तो आज संपवून टाकणार होता. कायमची!