“अहो, आज तर उपवास आहे ना तुमचा? मी खिचडी केली आहे, परत म्हणू नका माझ्यामुळे उपवास मोडला म्हणून…”
किचनमध्ये साबुदाणा खिचडी परतत असताना ती, बेडरूममध्ये कामाला जाण्यासाठी तयार होणार्या नवर्याला म्हणाली.
“हो, आहे… आहे…”
तयार होत बाहेर आलेला नवरा किचनकडे येत म्हणाला.
हळुवारपणे पावले टाकत येत तो किचनच्या चौकटी जवळ उभा राहिला. किचनच्या कट्ट्याला रेलून हातात उलथणं घेऊन कढईमध्ये खिचडी परतत असताना त्याची ती कोणती तरी धून गुणगुणत होती. तिने लालसर हिरवट रंगाची साडी आणि खोल गळ्याचा बॅकलेस ब्लाउज घातला होता. तिची गोरीपान पाठ पाहिल्यानंतर तिला मिठी मारल्या वाचून त्याला राहवेना. हळूच पावले टाकत त्याने तिच्या कमरेत हात घातला आणि मानेत तोंड खुपसत खांद्यावर ओठ टेकवले.
अचानक कमरे भोवती आवळलेल्या हाताने ती जराशी दचकली. खांद्यावर त्याच्या ओठांची जाणीव होताच तिने मान मागे टाकत त्याला जागा करून दिली आणि खोटी तक्रार करत म्हणाली…
“सोडा मला, कामाला जायचं नाही का?”
ती तोंडाने त्याला ‘सोडा’ म्हणत होती, पण त्याचा स्पर्श अनुभवत तीचं शरीर हळूहळू त्याच्या अंगावर दाबत होती.
“तू सोडा म्हणतेय खरं, पण तु़झं शरीर मला आवळून घ्यायला सांगतंय…”
पोटावरती हात फिरवत, वर सरकवत, तिचे उरोज हळूच दाबत तो म्हणाला. तिच्या तोंडून एक मादक सुस्कारा बाहेर पडला. हाताने गॅस बंद करत ती त्याच्या अंगावर रेलून उभारली.
“हो का? तुम्हाला कसं कळलं?” ती मन वळवत मादकपणे हसत बोलली आणि त्याच्या कानाच्या पाळीचा तिने हलकासा चावा काढला.
“हे काय असं…!” त्याने तिच्या भोवती असलेली मिठी अधिकच घट्ट केली. तिच्या उरोजावर असलेला दाब अधिकच वाढवत तो म्हणाला.
तिच्या घशातून एक जोराचा हुंकार बाहेर पडला. त्याला कोपराने ढोसत ती त्याच्यापासून दूर झाली.
“उपवासाच्या दिवशी काही करू नये म्हणतात, पाप असतं…” कट्ट्यावरती कंबर टेकवत, त्याच्याकडे खट्याळपणे पाहत साडीची पीन काढत ती म्हणाली.
“कोण म्हणलं? उपवासाला दूध चालतं की…” तिचा पदर बाजूला करून तिच्या छातीतून तोंड खुपसत तो म्हणाला.
“काहीही काय बोलताय…” त्याच्या बोलण्याने ती जराशी लाजली. पण पुढच्याच क्षणी ती लाज बाजूला सारत तिने त्याचं डोकं अधिकच आत दाबलं.
” पण फक्त दूधच चालतं बरं उपवासाला, दुसरं काही चालत नाही…” त्याच्या स्पर्शाने उसासे टाकत ती म्हणाली.
“हो, आज फक्त दूध प्यायचं आणि खिचडी खायची.”
“खिचडी वाढू का मग?” मुद्दाम त्याला दूर सारत ती म्हणाली.
“नाही, अगोदर दूध…!” तिच्यापासून दूर व्हायचं टाळत तो म्हणाला.
त्या दिवशी त्याच्या पोटाचा उपवास झाला असला तरी त्यांनी मन भरून प्रणय केला.