खरे सांगायचे तर तो माझे दूध पितो ही गोष्ट मला पण कामोत्तेजित करत होती. तो माझे दूध प्यायचा तेव्हा माझ्या योनितून कामसलील नुसता पाझरत राहायचा. त्याने निव्वळ माझी छाती चोखू नये तर दाबावी, चुरावी, कुस्करावी असे मला वाटत राहायचे. मला पण तो जे करतोय ते आवडायचे म्हणून मी त्याला ते करू देत होते.
पण दिवसेन दिवस त्याची भूक वाढत होती. त्याबरोबर त्याचे धाडसही वाढत होते. ते बाकी खूप डेंजर होते. त्याला ते करताना कोणी पाहिले तर सगळा बट्टयाबोळ होणार होता. संदीप तर आयुष्यातून उठणार होता! स्वतःच्या सख्ख्या बाळंतीण बहि‍णीचे दूध पितो म्हणजे घोर पाप केल्यासारखे होते. त्याची सजा त्याला अशी मिळेल की त्याचे आयुष्य उध्वस्त होऊन जाईल.
मला ते नक्कीच नको होते. संदीप जे करत होता त्यातून मला पण आनंद मिळत होता आणि म्हणून मी त्याला थांबवत नव्हते की आडकाठी करत नव्हते. मग त्याच्या ह्या गून्ह्यात मी पण तितकीच सामील होते! जरी हे संदीपला माहीत नव्हते तरी माझे मन मला खात राहले असते.
तेव्हा संदीपची ही करामत कोणाला न कळू देणे त्याच्या हिताची होती आणि माझ्या पण हिताची होती. पण मग ह्यातील धोका टाळायचा कसा? तो काही चोरून माझे दूध प्यायचे थांबवणार नव्हता आणि त्याने ते थांबवावे असे मलाही वाटत नव्हते. आणि तो असा चोरून करत राहला तर एक ना एक दिवस नक्कीच कोणी तरी त्याला पकडणार होते.
ह्यावर एकच उपाय म्हणजे त्याला कळू देणे की मला हे माहीत आहे. आणि त्याला ते कळू देऊन मग माझ्या खुशीने मीच त्याला दूध पाजायचे. त्याने चोरून ते पिण्यापेक्षा मीच त्याला ते स्वतः हून देऊन पाजत राहवे.
मी पूर्ण काळजी घेऊन त्याला दूध पाजत राहले तर कोणी त्याला पकडायची भीती राहणार नव्हती. तो पण निर्धास्तपणे माझे दूध पिईल आणि मला पण उघड उघड त्याला दूध पाजून मजा घेता येईल. आम्ही दोघंही ह्या दुग्ध-प्राशनाच्या कार्यक्रमातून आनंद मिळवू शकत होतो.
पण ते कसे शक्य आहे? संदीपला कसे माहीत करून द्यावे की मला ते माहीत आहे म्हणून? आणि मला माहीत आहे तरी मी त्याला ते करू देत आहे ह्याची खात्री त्याला कशी द्यावी? मी पण स्वखुशीने त्याला दूध पाजायला राजी आहे ह्याची जाणीव त्याला कशी करून द्यावी?
ह्या सगळ्याचा विचार केल्यावर माझ्या लक्षात आले की जेव्हा आई बाबा घरात नसतील तेव्हाच मला ती संधी मिळणार होती. कारण घरात कोणी असतील किंवा बाहेर जरी गेलेले असतील व परत येण्याची शक्यता असेल तेव्हा हे घडणे कठीण होते. तेव्हा मी योग्य संधी मिळायची वाट पाहू लागले.
तोपर्यंत मी संदीपला माझ्या दुधाने भरलेल्या छातीचा आणि माझ्या मादक अवयवांचा शो दाखवणे चालू ठेवले. आता मी संदीप समोरच बाळाला दूध पाजायला बसायची. म्हणजे आधी पण मी बसत होते पण दूध पाजताना छातीवर पदर घ्यायचे.
पण आता मी संदीप समोर असला की सरळ माझा ब्लाउज वर करून छातीचा गोळा बाहेर काढायचे आणि पदराने न झाकता उघड उघड त्याच्यासमोर बाळाला दूध पाजायचे. दूध पाजून झाले की माझा गोळा झाकून घ्यायला मी अजिबात घाई करत नव्हते. माझ्या मुक्त गोळ्याचे दर्शन संदीपला मनसोक्त द्यायचे.
मग मी मुद्दाम त्याच्यासमोर माझा निप्पल बोटात पकडून त्यातील दूध बाहेर काढायचे व त्याची चिळकांडी उडवायची तर कधी बाळाच्या तोंडात निप्पल द्यायच्या आधी तो पिळून त्याचे दूध काढून मग बाळाच्या तोंडात द्यायची.
अशावेळी संदीपची चोरटी नजर माझ्या उघड्या थानांवर भिरभिरीत राहायची. तो लालसेने माझी थानं बघतोय ह्याची मला मजा वाटायची. त्याच्या पॅन्टकडे पाहिले की त्याचा फुगवटा दाखवायचा की तो उत्तेजित झालेला आहे ते.
तो माझ्या गोळ्याला चोरून पहातोय ह्याची जाणीव झाली की माझ्या योनिमध्येही पालवी फुटायची. मग नंतर मी टॉयलेटमध्ये जाऊन माझ्या योनित बोटे घालायची आणि माझा दाणा रगडून माझी तृप्ती करून घ्यायची.
संदीप माझ्या थानांकडे पाहून, चोरून माझे दूध पिऊन कामोत्तेजित होत होता आणि त्याने मी पण कामोत्तेजित होत होते. आम्ही दोघंही कामोत्तेजित होत असलो तरी मी कधी हा विचार केला नाही की संदीप लैंगिक संबंधाने माझी वासना शमवेल किंवा संदीपबरोबर लैंगिक संबंध करून आम्हा दोघांची कामवासना तृप्त करावी.
जेव्हा मी विचार केला की संदीपला कळू द्यावे आणि त्याला उघड उघड दूध पाजावे तेव्हा ते तेवढ्या पुरतेच सीमित होते. त्या पुढे जाऊन त्याच्याबरोबर अजून काही करावे ह्याचा विचार माझ्या मनात नव्हता आणि मला तो करायचाही नव्हता.
तूर्तास मी ठरवले होते की फक्त त्याला आपले दूध स्वतः हून पाजायचे आणि थोडी थोडी वरवरची मजा करायची. आणि त्यासाठी मी योग्य संधीची वाट पाहत होते. आणि मला पाहिजे होती ती योग्य संधी मला काही दिवसांनी मिळाली.
एकदा आई बाबांना अचानक एका कामासाठी गावी जावे लागले आणि ते जवळ जवळ आठ दिवस परत येणार नव्हते. संदीप माझ्या सोबतीला होता तेव्हा आई बाबा निर्धास्तपणे गावी गेले आणि पुढच्या आठ दिवसांकरिता घरात फक्त मी आणि संदीप राहले.
ते गेले त्याच्या दुसर्‍या दिवशी सकाळी मी उशीराच उठले. संदीप आवरून कामासाठी निघून गेला होता. बाळ झोपले होते म्हणून मी अंघोळ वगैरे आणि सकाळची सगळी कामे आटपून घेतली होती. मध्येच आईचा गावावरून फोन आला आणि तिने तिकडची खुशाली कळवली.
दुपारी साडे बाराच्या दरम्यान संदीप घरी आला. मी त्या दिवशी मुद्दाम पिवळ्या रंगाची थोडी तलम साडी घातली होती. ज्यातून माझे तारूण्याने मुरमुसलेले अंग उठून दिसत होते. माझ्या छातीचे दोन्ही गोळे त्या तलम साडीच्या पदराआडून स्पष्ट दिसत होते.
ब्लाउजच्या आत मी ब्रेसीयर तर घालत नव्हतेच त्यामुळे ब्लाउजच्या पातळ कपड्यावरून माझ्या गोळ्यावरील अरोला आणि निबर निप्पल स्पष्ट दिसत होते. मी साडीचा पदर मुद्दाम दोन गोळ्यांच्यामध्ये गोळा करून ठेवला होता जेणे करून संदीपला माझे दोन्ही गोळे उघड उघड दिसावेत.
संदीप आला तेव्हा मी त्याच्या समोर माझे दोन्ही गोळे नाचवत उभी राहले. ब्लाउजच्या कपड्यावरून दिसणार्‍या डार्क अरोल्याचा अंदाज घेत तो माझ्या छातीकडे चोरून बघत होता. त्याला मनसोक्त पाहू दिल्यावर मी हसून त्याला म्हणाले,
“काय रे, सकाळी तसाच निघून गेला. मला उठवायचे होते ना. मी चहा, नाश्ता बनवून दिला नसता का?”
“अगं ताई, तू झोपलेली होतीस. म्हटलं कुठे तुझी झोपमोड करू? तेव्हा तसाच गेलो.”
“अरे त्यात काय झोपमोड व्हायची. सकाळी कमीत कमी तुला दूध तरी पाजले असते ना.” मी मिश्किलपणे हसत म्हटले.
माझे ते वाक्य ऐकून संदीप थोडा चपापला! मग थोडा गडबडत म्हणाला, “अगं सूनीता ताई, मी तुला कित्ती वेळा सांगितले की मी आता लहान नाही दूध प्यायला.”
“अरे हो रे, तरीही. आवडते काही लोकांना मोठे झाले तरी दूध प्यायला.” पुन्हा मी हसत म्हटले.
माझ्या बोलण्यातला गर्भित अर्थ त्याला नक्कीच कळला होता पण त्याने काही दर्शवले नाही.
विषय पालटायला त्याने मला म्हटले, “ताई मला खूप भूक लागली आहे, जेवायला दे पटकन. आणि आईचा वगैरे फोन आला होता का?”
“हो आला होता.” मी हसत म्हणाले.
आणि मग आम्ही दोघं किचनमध्ये आलो आणि मी त्याला जेवायला दिले. खाली पाटावर बसून तो जेवायला लागला आणि त्याच्या समोरच बसून मी त्याला काही हवं नको ते बघू लागले.
आम्ही दोघंही आई बाबा गावी ज्या कामासाठी गेले होते त्याबद्दल बोलू लागलो. बोलताना मी माझी छाती थोडी ताणूनच बसले होते जेणे करून संदीपचे लक्ष वारंवार माझ्या छातीकडे जावे. त्याला वाढण्याच्या बहाण्याने माझी जी हालचाल होत होती त्याने त्याला माझे हिंदळणारे भरलेले गोळे दिसत होते आणि त्याची मोहक हालचाल पाहून तो आपल्या ओठांवरून जीभ फिरवत होता.
तेवढ्यात बाळाचा रडण्याचा आवाज आला. मी उठून माझ्या रूममध्ये गेले आणि बाळाला घेऊन परत किचनमध्ये आले. पुन्हा त्याच्या समोरच मांडी घालून मी बसले आणि बाळाला मांडीवर ठेवले. जणू संदीप समोरच नाही अशा तर्‍हेने त्याच्याकडे पूर्ण दुर्लक्ष करत मी माझ्या ब्लाउजचे खालचे दोन हुक काढले आणि माझा एक गोळा सरळ बाहेर काढला.
हापूस आंब्यासारखा भरलेला माझा तो गरगरीत गोळा दुधाने तुडुंब भरलेला होता. मी हातात तो किंचित तोलला आणि त्याचा निप्पल बोटाच्या चिमटीत धरला. निप्पल किंचित दाबून मी त्यातून दुधाची एक चिळकांडी उडू दिली आणि मग निप्पल बाळाच्या तोंडात दिला.
मी अशा तर्‍हेने संदीपसमोर बसले होते की माझा तो उघडा गोळा सरळ सरळ त्याला दिसू शकेल. संदीप तोंडात घास टाकायचे विसरून सरळ सरळ माझ्या छातीकडे बघत होता. त्याच्या नजरेत हावरटपणा मला दिसत होता. तो घास हातात ठेवून रेंगाळलेला मला दिसला तेव्हा मी त्याला म्हटले,
“काय रे, जेवायचा का थांबलास? जेव ना.”
“हं? हंम्म्म. हो हो.” संदीप गडबडत म्हणाला आणि जेवायला लागला.
“इतका का रोखून बघत होतास? मी बाळाला दूध पाजताना कधी पाहिले नाही की काय तू?” मी हसून त्याला विचारले.
“न नाही. ते? तसे नाही, ताई. तू बाळाच्या तोंडात द्यायच्या आधी ते दाबले ना, त्याचे मला थोडे नवल वाटले.” संदीप थोडा लाजत लाजत म्हणाला.
“त्यात काय एवढे नवल वाटायचे? बोंडाच्या पुढे दुधाचा थेंब थोडा सुकलेला असतो. तेव्हा बाळाला पटकन ओढता येत नाही. असं दाबून किंचित दूध बाहेर काढलं की बरोबर पान्हा फुटतो आणि भळाभळा दूध बाहेर येते.” मी उत्साहाने त्याला खुलासा करत सांगितले जे त्याला ऑलरेडी माहीत होते.
“अस्सं. तरी मी नेहमी विचार करायचो की तू असा तुझा बोंडूस का दाबायचीस.” संदीप पण नवीनच काहीतरी माहिती मिळतेय ह्या आविर्भावात म्हणाला.
“म्हणजे तू नेहमीच माझ्या छातीकडे बघत असतोस वाटतं.” मी पुन्हा चावटपणे हसत म्हटले.
माझ्या चेहर्‍यावरचे मिष्कील हास्य पाहून त्याला एक खात्री झाली की मी रागवून ते विचारत नव्हती तर खेळीमेळीने विचारत होते. तरीही माझ्या वाक्याने तो थोडा शरमला आणि लाजत म्हणाला,
“आता तू अशी समोर बसून करतेस, तर मग लक्ष जाते ना.”
“हंम्म्म. त्यात काय झालं? तू माझा भाऊ आहेस, तुझ्यासमोर काय लाजायचे. म्हणून मी तुझ्यासमोर अशी बिनधास्त बसते.”
त्यावर संदीप काही बोलला नाही आणि नुसताच हसला. मी पण हसून त्याला दुजोरा दिला. नंतर मग आम्ही जरा इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारल्या.
त्याचे जेवण झाल्यावर मी बाळाला संदीपकडे दिले आणि स्वतः जेवायला घेतले. संदीप बाळाला घेऊन समोरच्या खुर्चीवर बसला आणि मी त्याच्या पुढे खाली जमिनीवर बसून जेवण जेवू लागले. आमच्या गप्पा चालू होत्या आणि संदीपची नजर सतत वरून दिसणार्‍या माझ्या गोळ्यांवर होती.
बाळाला पाजून झाल्यावर मी माझा बाहेर काढलेला गोळा आत टाकला होता पण माझ्या ब्लाउजचे खालचे काढलेले हुक लावले नव्हते. त्यामुळे माझ्या दुधाने भरलेले छातीचे गोळे वजनाने खाली डोकावत होते आणि त्याच्या गोर्या गोर्या भागाकडे पाहून संदीप आवंढा गिळत होता.
नंतर मग माझे जेवून झाल्यावर मी किचनमधले सगळे आवरले आणि बाळाला घेऊन माझ्या रूममध्ये झोपायला निघून गेले.
