साधारण अर्ध्या तासाने मला जाग आली. माझ्या डोक्यात त्या जोडीचाच विचार होता, तेव्हा मी पुन्हा त्या रूममध्ये आलो, ज्याच्या खिडकीतून मी त्यांना पाहिले होते. खिडकीतून गोदामात पाहिले तर ते दोघे आत दिसले नाही.
बहुतेक आपला कारभार आटपून ते निघून गेले होते. मी खाली आलो आणि वाड्याच्या मागच्या आवारातील बाथरूममध्ये जाऊन फ्रेश झालो. मग मी वाड्याच्या मागच्या बाजूच्या दरवाज्याने बाहेर पडलो आणि गोदामाच्या दरवाज्याजवळ गेलो.
दरवाज्याला कुलूप लावलेले दिसत होते. जेव्हा जवळ जाऊन मी दरवाज्याच्या कडीला हात लावला, तेव्हा माझ्या लक्षात आले की एका दरवाज्यातून कडी निखळली होती, तेव्हा दरवाजा सहज उघडला जाऊ शकत होता. फक्त तो लावलेला असला की कडी आणि कुलूप जागच्या जागी राहत होते आणि असे वाटत होते की कडी आणि कुलूप व्यवस्थित शाबूत आहे. ते जोडपे आत कसे गेले ह्याचा उलगडा झाला आणि मी दरवाजा उघडून आत शिरलो.
ज्या बाकड्याजवळ ते झवत होते तेथे आल्यावर माझ्या नाकात परिचित वास शिरला. झवून झाल्यानंतर स्त्रिच्या योनितील रसाचा आणि पुरूषाच्या वीर्याचा गंध आजूबाजूला दरवळत असतो, तो मला स्पष्ट जाणवला. त्यात आणि ते एकदम कोवळ्या वयाचे जोडपे होते, तेव्हा त्यांच्या जननेंद्रियाचा तसेच कामरसाचा गंध खूपच तीव्रपणे जाणवत होता.
मी बाकड्याजवळील फरशीवर निरखून पाहिले तर मला ओले डाग स्पष्ट दिसले. कदाचित त्या मुलीच्या योनिरसाचे किंवा त्या मुलाच्या वीर्याचे ते ओलसर डाग होते. बाकड्याच्या खाली मला एक कपडा पडलेला दिसला. मी वाकून तो उचलला आणि निरखून पाहिले तर ती निकर होती.
ती त्या मुलीचीच पांढरी निकर होती. मी तिचे निरीक्षण केले आणि योनिकडचा भाग चाचपून पाहिला. तो चांगला ओलरस होता व चिकटही लागत होता. मी तो भाग नाकाजवळ आणून त्याचा ऊर भरून वास घेतला.
एका कोवळ्या पुच्चीचा मादक गंध त्या निकरला येत होता आणि तो अनोखा गंध नाकात शिरल्यावर माझी कामवासना पुन्हा चाळवली. नकळत माझी जीभ बाहेर पडली आणि मी त्या निकरचा तो पुच्चीकडचा भाग चाटला. मी का तसे केले, ते मला कळले नाही पण तसे करण्यात मला खूप मजा वाटली.
मग काही क्षण तिच्या त्या निकरचा वास घेतल्यावर मी ती निकर खिशात घातली आणि गोदामातून बाहेर पडलो. दरवाजा पुन्हा आहे तसा लावून घ्यायला मी विसरलो नाही. त्याची ती कडी दुरूस्त करून घ्यावी, असा विचार माझ्या मनात आला.
पण दुसर्‍याच क्षणी माझ्या लक्षात आले की मी जर तसे केले तर त्या जोडप्याचा गोदामातील प्रवेश बंद होणार होता आणि पर्यायाने मला फुकट बघायला मिळालेली मजा पुन्हा बघायला मिळणार नव्हती. तेव्हा ह्यावर काय करायचे ते नंतर ठरवूया, असा मी विचार केला.
पुढील दोन दिवस वाड्यातील सगळ्या सामानाची आणि कागदपत्रांची तपासणी करून मी मला पाहिजे ती कागदपत्रे काढून घेतली. मग तिसर्‍या दिवसापासून मी गावात जायला सुरुवात केली. तलाठी तसेच ग्रामपंचायतीच्या कार्यालयात जाऊन मी संबंधित व्यक्तींना भेटू लागलो व माहिती गोळा करू लागलो.
इतर वेळी मी गावात तसेच बाजारपेठेत फेरफटका मारत होतो किंवा जुन्या जाणत्या लोकांना भेटत होतो. गाव तसे बऱ्यापैकी सुधारलेले होते. तालुक्याच्या गावाला लागून असल्याने सरकारी सुख सोयीने समृद्ध होते. लोक बऱ्यापैकी शिकलेली होती व टिपिकल गावरान भाषेत बोलत नव्हती.
माझी जेवणाची सोय वाड्याच्या नोकराकडून होत होती पण मधल्या वेळेत मला भूक लागली किंवा चहाची तलफ आली तर काही खायला प्यायला नव्हते म्हणून मी थोडे रेशनचे सामान घ्यायचे ठरवले. बाजारात चौकशी केल्यावर मला कोणी तरी तेथील एक मोठ्या किराणा मालाच्या दुकानाचा रस्ता दाखवला.
दुकानात शिरलो तर गल्ल्यावर बसलेल्या एका ठसठशीत बाईने माझे लक्ष वेधून घेतले. तिचा आकर्षक चेहरा, चापून चुपून नेसलेल्या साडीतील ठसठशीत बांधा बघून मी प्रभावित झालो. छातीवर पदर घट्ट ओढून घेतलेला होता पण त्याच्या आडची दौलत लपून राहत नव्हती.
नकळत मी तिच्याकडे रोखून बघत होतो हे माझ्या लक्षात आले आणि मी ओशाळलो. नजर फिरवून मी आत दुकानात नजर टाकली तर सामानाच्या मागे मला तो दिसला. तो त्या दिवशीचा तो मुलगा होता. लगबगीने काम करत तो दुकानातील गिर्‍हाईकांना सामान देत होता. त्याला पाहल्यावर मला त्या दिवशीची त्याची झवाझवी आठवली आणि मला ती मुलगी आठवली.
मला काही घाई नव्हती तेव्हा इतर गिर्‍हाईकांचे सामान झाले की आपले सामान सांगावे, म्हणून मी सगळ्यांना ओलांडून अजून आत शिरलो. तर दुसर्‍या कोपर्‍याला मला ती दिसली. त्याला बघितल्यावर मला ती आठवलीच होती आणि आता तीच प्रत्यक्ष माझ्या समोर उभी होती.
तिला बघताच माझी उत्तेजना वाढली. कदाचित माझ्या मनात तिचे त्या दिवशी पाहलेले नागडे अंग आले होते, तेव्हा मी उत्तेजित व्हायला लागलो. आज त्या मुलीने तसाच शर्टासारखा ब्लाउज आणि पायघोळ परकर घातलेला होता. जवळून तिला पाहिले तर ती खूपच आकर्षक दिसत होती. तिच्या दिलखेचक चेहर्‍यावर वेगळीच खुमारी होती.
ती मुलगी पण काही गिर्‍हाईकांना सामान देत होती. तिच्याकडेही मी किंचित रोखून बघतोय हे माझ्या लक्षात आले आणि मी पटकन नजर फिरवली. तिनेही माझ्याकडे पाहिले आणि मी नवखा दिसत असल्याने ती मला निरखून बघू लागली.
“काय पाहिजे तुम्हाला?” त्या मुलीने मला विचारले.
“नाही, मला काही सामान हवंय. पण मला काही घाई नाही, तेव्हा सगळ्यांच होऊ द्या, मग सांगतो निवांत.” मी हसत तिला म्हणालो.
मग दुकानातील इतर गिर्‍हाईकांना ते दोघे सामान देऊ लागले आणि गिर्‍हाईक सामान घेऊन गल्ल्यावरील बाईला पैसे देऊन बाहेर पडू लागले. एक एक करत सगळे गिर्‍हाईक झाले आणि दुकान रिकामे झाले.
आता मी फक्त एकटाच गिर्‍हाईक राहलो. मग मी सावकाश त्या मुलाला मला पाहिजे ते एक एक सामान काढून द्यायला सांगू लागलो. ती मुलगी कोपऱ्यातील स्टूलवर बसून आमच्याकडे बघत होती. गल्ल्यावर बसलेली बाई सुद्धा मला निरखून बघत होती.
मला पाहिजे ते सगळे सामान काढून दिल्यावर तो मुलगा पिशवीत भरू लागला आणि मी गल्ल्या जवळ पैसे द्यायला आलो. एकूण किती रुपये झाले ते त्या मुलाने सांगितले आणि मी पाकिटातून रुपये काढून देऊ लागलो.
“पाव्हणं तुम्ही नवीन दिसताय गावात?” त्या बाईने हसून मला विचारले.
“हं? हो, म्हणजे एकदम नवीन नाही. मी लहान असताना दर उन्हाळ्यात ह्या गावात येत असे.” मी हसून उत्तर दिले.
“अस्सं होय, काय नाव तुमचं?” तिने कुतुहलाने विचारले.
“राजेश पाटील.” मी म्हणालो.
“पाटील? म्हणजे कुठल्या आळीचे पाटील?” तिने उत्सुकतेने विचारले.
“आम्ही इथले पाटील नाही. पण पलीकडील टेकाडावर जे जाधव होते ना, त्यांचा मी नातू आहे.” मी तिला ओळख सांगितली.
“म्हणजे टेकाडावरच्या वाड्यातले जाधव?” तिने उत्साहाने विचारले.
“हो, माझ्या आईचे नाव आनंदी आहे.” मी म्हणालो.
“ओह म्हणजे तू आनंदीबाईंचा मुलगा राजू आहेस?” शेवटी मी कोण ते तिच्या लक्षात आले.
“हो, बरोबर ओळखले.” मी हसून म्हणालो.
“मग मला ओळखलेस का? तुझी शालू काकू.” तिने आनंदाने मला विचारले.
“शालू काकू? म्हणजे मला सांभाळायची ती?” मी आठवून म्हणालो.
“हो तीच! त्यावेळी मी १३/१४ वर्षाची होते आणि वाड्यात तुझ्या आजीकडे कामाला होते. तुझा आईचे बाळांतपण म्हणजे तुझा जन्म वाड्यातच झाला. तुझा जन्म झाल्यापासून मीच तुला सांभाळले आहे. तुझी आई तुला घेऊन दर सुट्टीत आली की मीच तुला सांभाळत होते.” शालू काकू भरभरून बोलायला लागली.
“हांऽऽऽ! आता आठवले चांगले,” मी तिला ओळखून हसत म्हणालो, “तुला मी सारखा कडेवर उचलून घे म्हणायचो आणि आजी ओरडायची तरी तू मला कडेवर घेऊन वाड्यात सगळीकडे मिरवायचीस.”
“हो, माझ्या मुलीलापण मी कधी इतके कडेवर घेतले नसेल जितके तुला घेऊन मिरवलेय.” शालू काकूने दुकानातील “त्या’ मुलीकडे बोट दाखवत हसून म्हटले.
“ही तुमची मुलगी?” मी त्या मुलीकडे पहात विचारले.
“हो माझी मुलगी ललिता, ये लले ह्यांना नमस्कार कर.” शालू काकू त्या मुलीला म्हणाल्या. त्या मुलीने माझ्याकडे बघून हसत नमस्कार केला. मग शालू काकू आमच्या काही जुन्या आठवणी सांगू लागल्या, मी उत्सुकतेने ऐकत होतो आणि त्या आठवणींना उजाळा देत होतो.
मी साधारण दहा वर्षाचा असेपर्यंत सुट्टीत आजोळी येत होतो, त्या दरम्यान तिचे लग्न झालेले मला आठवत होते. पण नंतर कधी मी आलो नाही, तेव्हा नंतर तिचे काय झाले, ते मला माहीत नव्हते. मग शालू काकूने मला तिची सगळी कहाणी सांगितली.
विसाव्या वर्षी तिचे लग्न गावातील एका वाण्याबरोबर आजीनेच लावून दिले होते. लग्न झाले तसे पाच सहा वर्ष तिला मूल होत नव्हते, तेव्हा तिचा नवरा तिला खूप त्रास द्यायचा. सुरुवातीला तिचा नवरा चांगला वागत होता, म्हणूनच आजीने त्याच्या बरोबर तिचे लग्न लावून दिले होते.
पण नंतर व्यसनात वाया जाऊन तो दुकान सांभाळायचे सोडून गावातल्या टवाळ लोकांबरोबर उनाडक्या करत फिरायचा. शालू काकू धीराची होती तेव्हा ती दुकान सांभाळायला लागली. तिने ते सांभाळले नसते तर कधीच दुकान विकून तो भि‍केला लागला असता.
नंतर तिला मुलगी झाली तेव्हा तिचा नवरा थोडा ताळावर आला. पण शेवटी दारूने त्याचा बळी घेतला आणि एका अपघातात त्याचा जीव गेला. नंतर मग शालू काकूने धीराने दुकान सांभाळत आपल्या मुलीला लहानाचे मोठे केले.
ती एकटी बाई होती आणि उफाड्याची होती, तेव्हा गावातील पुरूषांची तिच्यावर वाईट नजत होती. पण तिने कधी कोणाला जवळ केले नाही आणि जिद्दीने आपला संसार सांभाळला.
तिची मुलगी ललिता तिच्यासारखीच उफाड्याची होती, तेव्हा गावातील वाईट नजरांपासून तिचे रक्षण करताना तिच्या नाकी नऊ येत होते. त्यात तिला दुकान सांभाळावे लागत होते आणि दुकानात कायम लोकांचा राबता होता.
दुकान आणि कोवळी मुलगी सांभाळण्याची कसरत तिला भारी पडत होती. तेव्हा दोन बायकांना एखाद्या पुरूषाची सोबत व्हावी म्हणून तिने बाजूच्या गावातील तिच्या बहिणीच्या मुलाला आपल्याकडे ठेवून घेतले होते. दुकानात काम करत असलेला तो मुलगा, लक्ष्मण तिच्या बहिणीचा मुलगा होता आणि तिच्या बरोबर राहून दुकान सांभाळत होता.
शालू काकू पुढे भरभरून बोलत होती पण माझे तिच्या बोलण्याकडे लक्षच नव्हते. माझ्या मनात तिची मुलगी ललिता आणि तिचा भाचा लक्ष्मण ह्यांचेच विचार होते. मला मनातून खरे धक्का बसला होता की ते दोघे मावस भाऊ बहीण होते आणि तरी त्यांच्यात लैंगिक संबंध होते.
शालू काकूने गावातील पुरूषांच्या वाईट नजरेपासून ललिताचा बचाव करायला लक्ष्मणला आणले होते आणि तोच तिचा उपभोग घेत होता. हे म्हणजे कुंपणानेच शेत खाल्ल्यासारखे झाले होते. पण ललितानेच त्याला फूस लावून स्वत:बरोबर लैंगिक संबंध ठेवायला भाग पाडले नसेल ते कशावरून?
ज्या तऱ्हेने त्या दिवशी ललिता पुढाकार घेत होती आणि ते झवत होते त्यावरून वाटत नव्हते की तिच्यावर लक्ष्मण जबरदस्ती करत होता. उलट ललिता झवून घेण्यास जास्त उतावळी वाटत होती.
आत्ता पण मी शालू काकू बरोबर बोलत होतो पण नजरेच्या कोपर्‍यातून त्या दोघांचे निरीक्षण करत होतो. लक्ष्मण आपला शांतपणे आमचे बोलणे ऐकत होता आणि तिच्याकडे अजिबात बघत नव्हता. पण ललिता आमचे बोलणे ऐकता ऐकता सारखी त्याच्याकडे बघत होती.
त्यांच्यात लैंगिक संबंध कधी आणि कसे झाले असावे हे जाणून घ्यायची जिज्ञासा माझ्या मनात घर करू लागली. पुन्हा कधी ते त्या गोदामात झवाझवी करायला येतील ह्याची पण मला उत्सुकता लागली.
मग शालू काकूने माझी आणि माझ्या आई वडिलांची चौकशी केली. माझे गावात यायचे प्रयोजन काय तेपण तिने मला विचारले. मी थोडक्यात तिला ते सांगितले.
मी आल्यापासून वाड्यातच राहतोय हे ऐकल्या बरोबर लक्ष्मण आणि ललिता थोडे सावध झाले आणि सूचकपणे एकमेकांकडे बघू लागले. मी गावात कधी आलो आणि वाड्यात कधीपासून राहतोय ह्याची लक्ष्मणने थोडी खोल चौकशी केली.
त्याचा ते विचारण्याचा उद्देश काय होता हे मी लगेच ओळखले. त्याला कदाचित जाणून घ्यायचे होते की चार दिवसापूर्वी तो आणि ललिता त्या गोदामात झवाझवी करत होते तेव्हा मी वाड्यात होतो की नाही ते.
मी क्षणार्धात विचार केला की जर त्यांना कळले की मी त्यावेळी वाड्यात होतो तर मी त्यांना पाहल्याची शक्यता निर्माण होणार होती. त्याने ते सावध होणार होते आणि कदाचित पुन्हा कधी त्या गोदामात झवायला जाण्याची शक्यता नव्हती.
माझी तरी तो लाईव्ह शो गमावण्याची इच्छा नव्हती, तेव्हा मी त्यांना सांगितले की मी फक्त दोन दिवसापूर्वी गावात आलो होतो. ते ऐकून लक्ष्मणने सुटकेचा निश्वास सोडला. पण ललिताचा चेहरा तरीही थोडा गंभीर होता.
मग शालू काकूने मला गावात असेपर्यंत रोज येऊन भेटत जा म्हणून म्हटले. तिने मला तिच्या घरी चहा पाणी आणि जेवणाला यायचे आमंत्रण दिले. तिने माझे शिक्षण आणि नोकरीची चौकशी केली आणि मी भरपूर शिकून प्रोफेसर झालो आहे, हे ऐकून तिला खूप संतोष वाटला.
तिची मुलगी ललिता तालुक्यातील कॉलेजच्या तिसर्‍या वर्षाला होती, तेव्हा तिने हसत ललिताला सल्ला दिला की तुला अभ्यासात काही अडले नडले तर मला येऊन विचारत जा. मीपण हसत म्हणालो की ‘जरूर, मी वाड्यातच असतो, तेव्हा ही कधीही येऊ शकते.’ ललिता कसेनुसे हसून ‘हा’ म्हणाली.
शालू काकूने लाडिकपणे तक्रार केली की ललिताला कायम अभ्यासात काही ना काही प्रॉब्लेम असतो आणि तो सोडवण्यासाठी नेहमी ती गावातील एक दोन शिक्षिकांकडे सारखी जात असते. कित्येकदा ती गेलेली असते आणि लक्ष्मणही मध्ये मध्ये काही सामान घरपोच देण्यासाठी गेलेला असतो. मग ते दोघे नसले की तिला एकटीलाच दुकान सांभाळावे लागत असे आणि ते तिला भारी पडायचे.
ते ऐकून माझ्या लक्षात आले की ललिता आणि लक्ष्मण काय सबब सांगून येथून गायब होत होते व कुठे जाऊन काय करत होते. त्या विचाराने मला किंचित हसू आले आणि मला तसे हसताना बघून ललिता संशयाने माझ्याकडे बघू लागली. लक्ष्मण बाकी एकदम शांत उभा होता आणि जणू मी त्या गावचाच नाही असे दाखवत होता.
मग मी शालू काकूला नमस्कार वगैरे करून सामान घेऊन बाहेर पडलो. निघताना माझी नजर पुन्हा एकदा ललितावर गेली आणि ती माझ्याकडेच रोखून बघत होती. मी निर्विकारपणे हसलो आणि तेथून निघालो.
