प्रवास

भाग १
राघव दादर स्टेशनवर ट्रेनमधे चढला आणि त्या फर्स्ट ए.सी.च्या डब्यातला आपला कुपे त्याने लगेचच शोधून काढला. ट्रेन सुटायच्या बेतात होती, त्याने आत गेल्या गेल्या आपली बॅग सीटवर ठेवली. “ए हॅलो, कोण आहेस तू? आणि इथे कुठे घुसतोयस? ही सीट माझ्या मैत्रिणीची आहे. आम्ही दोघींनी हा कुपे बुक केलाय!” अचानक पाठीमागून आलेल्या एका बाईच्या आवाजाने तो दचकला. तो वळला आणि बघतच राहिला.
त्याच्या समोर गोरीपान ३०-३२ वयाची टाईट टी-शर्ट आणि शॉर्टस् घातलेली एक मदनिका खिडकीकडे तोंड करून उभी होती. हो, तिच्यासाठी मदनिका हाच शब्द योग्य होता, कारण तिचा रंग दुधाळ गोरा होता, तिचे डोळे गोल घारे होते, नाक, हनुवटी सगळ रेखीव होतं. तिचे ओठ अस्से टप्पोरे होते की बघताक्षणी कीस करायचा मोह व्हावा. कुरळे केस खांद्यापर्यंत आले होते. आणि तिथून खाली तर जणू मदनाने आपलं खजिनाच ओतला होता. तिचे ३८ b साईझचे स्तन तो टी-शर्ट फाडून बाहेर येतील अस वाटत होतं. निमुळती होत गेलेली ३०ची कंबर आणि त्या कमरेखाली ३६ xxl साईझच्या तिच्या नितंबावर तिची शॉर्ट गच्च बसली होती. तिच्या गोर्या तुकतुकीत मांड्या आणि पोटर्या बघून राघवला आपल्या पॅन्टमधे हालचाल जाणवू लागली.
पण जेवढा तो, हे तीच सौंदर्य पाहून घायाळ झाला होता, तेवढाच तिच्या आवाजातला उध्दट टोन ऐकून त्याला रागही आला. आपला राग आवरत तो शांतपणे म्हणाला, “मॅडम, मी एक सभ्य माणूस आहे. कुणी फालतू टपोरी नाही. जरा सभ्यपणे बोला. मी तुम्हाला किंवा तुमच्या मैत्रिणीला ओळखत नाही पण माझ्याकडे याच सीटच तिकीट आहे म्हणून आलोय मी.” आता ती मदनिका त्याच्याकडे वळली. एवढा वेळ ती फोन कानाला लावून प्लॅटफॉर्मवर कुणाला तरी शोधत होती. “मी कामाक्षी देशमुख, सुप्रसिध्द उद्योगपती हेमंत देशमुख यांची सून आणि माझी मैत्रीण म्हणजे दुसरी तिसरी कुणी नाही तर D.B. बँकेची हेड कविता काटकर, कळलं आता? आणि हे तिकीट बघा, हा कुपे आम्ही दोघींनी रिझर्व केलाय, ” तिने आपला हात पुढे करून त्याला तिकीट दाखवलं. राघवच लक्ष पहिला तिच्या लालचुटुक नेलपॅन्टने रंगलेल्या नखाकडे मग तिच्या नाजूक बोटांकडे आणि शेवटी तिकिटाकडे गेल.
त्यानेही आपलं तिकीट तिला दाखवण्यासाठी बाहेर काढलंच होत, एवढ्यात कुपेच्या दारावर टक टक करून टी.सी. आत आला. आत येऊन त्याने पहिल्यांदा कामाक्षीकडे वरपासून खालीपर्यंत नजर फिरवली आणि मग मोठ्या मुश्किलीने आपली नजर वळवून त्या दोघांची तिकीट तपासली. मग आपल्या हातातल्या चार्टवर नजर फिरवत तो म्हणाला, “मॅडम, तुमच्या बरोबर ज्या दुसर्या मॅडम येणार होत्या, त्यांनी त्यांच बुकिंग कॅन्सल केलय. म्हणून या साहेबांच तिकीट कन्फर्म झाल.” अस बोलून त्याने पुन्हा एकदा कामाक्षीवर आपली नजर फिरवली आणि बाहेर जाताना “हॅप्पी जर्नी” अस म्हणत तिच्या नकळत राघवला डोळा मारला.
कामाक्षी आता चांगलीच वैतागली. एक तर कविता फोन उचलत नव्हती आणि तिने तीच बुकिंग परस्पर कॅन्सल केल्याच ऐकून ती चांगलीच चिडली. तिने पुन्हा कविताला फोन लावला. या वेळी कविताने फोन उचलला. तिने फोन उचलल्यावर कामाक्षी भडकलीच तिच्यावर, “अग ए, तुला काही अक्कल आहे की नाही? कधीपासून फोन करतीये, उचलत का नाहीस? आणि तू तुझं बुकिंग का कॅन्सल केलस? केलस ते केलस, मला बोलली पण नाहीस. मी एकटी गोव्याला जाऊन काय करू? तुझ्या बहिणीच लग्न आहे, तिथे फुल धमाल करता यावी म्हणून मी सुमितला आणि मायाला पण सोबत घेतलं नाही आणि तू पण ऐनवेळी टांग मारलीस. आता काय करू मी एकटी? मला तिथली काही माहिती पण नाही.”
कविता: “आह्ह… अग मी… अचानक माझं गोव्याला फ्लाईटनी यायचं ठरल, ते तुला सांगणारच होते पण वेळच मिळाला नाही… आहम्म्म्म… तू पोचलीस की फोन कर मी येते तुला न्यायलाह्ह्ह… बाय… आ पण नंतर बोलू”
कामाक्षी: “ए कुत्रे, नंतर बोलू म्हणजे काय? एवढी कशात बिझी आहेस? आणि तुझा आवाज असा का येतोय?”
कविता: “मी माझ्या बॉयफ्रेंड सोबत आहे गोव्यात… ठेवते गं फोन… आआह्ह्ह… हा मला बोलू पण देत नाहीये”
कामाक्षी: “अच्छा! त्याच्याबरोबर तू मजा मारतीयेस आणि तुझ्या या गाढवपणामुळे मी इथे एकाशी भांडण करणार होते, तुझ्या सीटसाठी “
कविता: “गाढव मी नाही हा आहे… थांब रे जानू… मेल्याचा सोटा पण गाढवासारखाच आहे… आऊच… आह्ह्ह मम्मा… ठेवते फोन मी… नाहीतर हा असाच सुरू होईल आणि उगीच माझ्यावर भडकू नकोस. तुला पण चान्स आहे की… बघ तो ट्रेनवाला हँडसम हंक असेल तर घे तू पण मजा करून… ही ही ही… बाऽऽऽय”
कामाक्षी: “गप ग, स्वतःच लग्न झालय तरी तू अजून बॉयफ्रेंडसोबत मजा मारतीस आणि… ”

‘मलाही तसलेच धंदे शिकवतीस होय’ अस ती पुढे बोलणार होती पण तेवढ्यात तीच लक्ष राघवकडे गेल. तो आपल्याकडेच बघतोय आणि आपल बोलण ऐकतोय हे लक्षात आल्यावर तिने ते वाक्य अर्धच सोडलं आणि फोन बंद केला. “सॉरी, माझ्या मैत्रिणीमुळे हा गोंधळ आणि गैरसमज झाला, ” ती राघवला म्हणाली.
“इट्स ओके, अस होऊ शकत कधी कधी, ” त्याने हसून उत्तर दिल. “बाय द वे, मी राघव नाईक. माझा फिशिंगचा आणि फिश एक्स्पोर्टचा बिझनेस आहे गोव्यात, ” त्याने आपला हात पुढे केला. कामाक्षीने फॉर्मल शेकहँड केला आणि म्हणाली, “माझी ओळख तर मी सांगितलीच आहे.” अस बोलून ती आपल्या सीटवर बसली. तिच्या मनात कविताच वाक्य घुमत होत.
ती विचार करू लागली, ‘हम्म, हा राघव आहे खरा हँडसम हंक. ४५च्या पुढे तरी नक्की असेल पण अजून फिट दिसतोय. मगाशी हात हातात घेतल्यावर त्याची मजबूत पकड जाणवली की. कपडे, शूज, प्युअर लेदरची बॅग यावरून चांगला पैसेवाला वाटतोय. कॉन्फिडन्स तर चेहर्यावरच दिसतोय. याची स्टाईल जशी कडक आहे तसाच याचा सोटा पण कडक असेल का? की हा पण फक्त… ’
“तुम्हाला थंडी वाजतीये का?” राघवच्या प्रश्नाने ती भानावर आली. विचार करताना ती स्वतःच्या दंडावर हात फिरवत होती म्हणून त्याने तस विचारल होत. “नाही, नाही, थंडी नाही, ते मला आवडत अस करायला, ” ती काहीतरी उत्तर द्यायचं म्हणून बोलली. त्याची भेदक़ नजर आपल्यावरच खिळलेली आहे हे जाणवून तिच्या अंगावर शहरा आला आणि त्याची नजर टाळण्यासाठी तिने एक मॅगझीन काढून त्यात डोक घातलं. वाचता वाचता मधेच तिने पाहिलं तर आता त्यानेही आपला लॅपटॉप उघडला होता आणि काहीतरी काम करत होता. तिने पुन्हा वाचनात लक्ष घातलं. वाचता वाचता मधेच तिला एकदम जोरात हसू आल. तीच हसण ऐकून राघवने मान वर केली आणि तिला विचारलं, “काय झाल? एवढा चांगला जोक असेल तर मला पण सांगा की” आपलं हसू आवरत कामाक्षी म्हणाली, “जोक नाही ओ. या मॅगझीनमधे माझ्या सासर्यांनी एक लेख लिहिला आहे. त्यात त्यांनी त्यांच्या कॉलेज लाईफ मधला एक किस्सा सांगितला आहे, तो वाचून हसू आल. डॅड पण चांगलेच अतरंगी होते की.” अस बोलत तिने आपला फोन घेतला आणि ती कुणाला तरी फोन लावू लागली. दोन तीन वेळा प्रयत्न करून फोन लागला नाही तशी तिने फोन सीटवर टाकला आणि ती पुन्हा मॅगझीन वाचू लागली.
तिने पुन्हा मॅगझीनमधे डोक घातल्यावर राघव आपली शॉर्टस आणि टी-शर्ट घेऊन टॉयलेटमधे गेला आणि चेंज करून आला. तो परत आला तेव्हा कामाक्षी फोनवर बोलत होती. “ झोप लागत नाही का रे तुला?… बर बाबा येते मी लवकर… मी आले की करू आ पण मजा… ह्म्म्म तोपर्यंत बायको आहे की तुझी… हा हा हा हा… चल चावट… ठेवते मी आता… बाय डार्लिंग, ” अस बोलून तिने फोन ठेवला. तीच बोलण ऐकून राघवची उत्सुकता त्याला गप्प बसू देईना. त्याने विचारलच, “काय, नवर्याबरोबर गप्पा चालल्या होत्या वाटत?” कामाक्षीने आपले घारे डोळे त्याच्या गहिर्या डोळ्याला भिडवले आणि ती थोड्या घोगर्या आवाजात म्हणाली, “नाही हो, सुमित लवकर झोपतो. मी माझ्या सासर्याबरोबर बोलत होते. आम्ही बेस्ट फ्रेंड्स आहोत. मी त्यांना कधीही फोन करून काहीही सांगू शकते. माझी मुलगी, माया, तर त्यांच्या जवळच असते.”
ही बाई आपल्या सासर्याला डार्लिंग म्हणते आणि आल्यावर मजा करू म्हणून सांगते, याचा अर्थ काय असेल हा अंदाज करूनच राघवाचा लंड त्याच्या शॉर्टमध्ये खाडकन उभा राहिला. त्याच्या चेहर्यावर एक हलकीशी स्माईल आली आणि तो बोलला, “ओह अच्छा, खूपच फ्रेंडली आणि मोकळ्या स्वभावाचे दिसता तुम्ही दोघ. अगदी खास जवळचे संबंध आहेत वाटत तुमचे.” हे बोलताना तो आपल्या भेदक नजरेन तिच्या डोळ्यात खोल बघत होता. “हो, माझी जास्त काळजी तेच घेतात, ” अस बोलून कामाक्षीने त्याच्या नजरेत गुंतलेली आपली नजर काढून घेतली आणि ती उठून उभी राहिली. आता ती ओणवी झाली आणि सीटच्या खालून आपली बॅग काढायचा प्रयत्न करू लागली. ती वाकल्यामुळे राघवच्या नजरेसमोर तीच शॉर्टमधून दिसणार गरगरीत ढुंगण आल. जणू दोन कलिंगड समोर ठेवली आहेत, असच त्याला वाटल. तिची शॉर्ट एवढी टाईट होती की त्याला तिच्या पुच्चिच्या ओठांचा शेप पण दिसत होता. हा नजारा बघून त्याचा लंड चवताळू लागला. तो पुढे सरकला आणि तिच्या अगदी मागे जाऊन उभा राहिला. ती एखादा इंच जरी मागे सरकली असती तरी त्याच्या लवड्याचा स्पर्श तिच्या ढुंगणाला झाला असता. तसच उभा राहून त्याने विचारल, “मी मदत करू का काढायला?”

“अं… नको, निघेल मी काढते, ” कामाक्षी तशीच वाकून एका बाजूला वळत म्हणाली. ती तशी वळल्यावर तर राघवला तिच्यावर झडपच घालावी वाटली कारण तिच्या टाईट टी-शर्टच्या गळ्यातून तिचे दुधाळ स्तन सांडून जवळ जवळ बाहेरच आले होते. “हो, जवळ जवळ आलच आहे बाहेर, मी थोडा हात लावतो म्हणजे सोप होईल, ” राघव तिच्या फुगीर भरलेल्या स्तनांवर आपले डोळे रोखत बोलला. ती मात्र बॅग काढण्यात गुंतली होती, त्यामुळे तीच बाकी कशाकडे लक्ष नव्हत. शेवटी राघवही तिच्याबरोबर खाली वाकला आणि बॅग ओढू लागला. त्याने जोरात ओढताच बॅग बाहेर आली आणि त्यामुळे त्या दोघांचा तोल गेला. खर तर कामाक्षी स्वतःला सावरू शकत होती पण तिने तसा जराही प्रयत्न केला नाही आणि ती राघवच्या अंगावर मुद्दाम पडली. तीच हे नाटक त्याच्याही लक्षात आल आणि मग तिला सावरण्याच्या बहाण्याने त्याने जिथे जिथे शक्य होत तिथे तिथे तिच्या अंगावर आपला हात फिरवून घेतला. त्याच्या कडक झालेल्या सोट्यावर तिची गांड टेकली होती आणि तिला उठवण्याच्या बहाण्याने तो आपला सोटा तिच्या गुबगुबीत गांडीवर घासत होता. तीसुध्दा मुद्दाम उभा राहण्याचा प्रयत्न करत त्याच्या अंगावर पुन्हा पुन्हा कोसळत होती.
राघवने आपला एक हात तिच्या कमरेखाली घातला, दुसरा मानेखाली घातला आणि तिच्या डोळ्यात बघत तो बोलला, “तू अशीच बसून राहा. मी तुला घेऊन उठतो.” आणि मग आ पण स्वतः उभा राहत त्याने तिलाही उचलली आणि सीटवर आडवी ठेवली. त्याच्या राकट पुरषी स्पर्शाने तिच्या अंगावर शहरा आला होता, तिचा श्वास जोरजोरात चालला होता. श्वासाबरोबर धपापणार्या तिच्या भरगच्च छातीवर राघवची नजर अडकली होती. “माझी बॅग… ” तिचा घोगरा हळुवार आवाज ऐकून राघवने तिच्याकडे पाहील. “अं… काय… काही म्हणालीस का तू?” त्याने विचारलं. “माझी बॅग… ” पुन्हा तोच घोगरा मधाळ आवाज ऐकून तो उभा राहिला. तो उभा राहिल्याबरोबर कामाक्षीला त्याच्या शॉर्टवरून त्याच्या भव्य लिंगाचा आकार दिसला. त्याने तिची बॅग घेतली आणि आपल्या सीटवर ठेवली. आता दोघांची नजर एकमेकात गुंतली होती. कामाक्षीला अस वाटत होत की आ पण कुठल्यातरी गुंगीत जातोय. “काय हवंय तुला या बॅगमधल?” तिच्या कानात त्याचा आवाज शिरला. “माझी नाईटी, बॅगेच्या सगळ्यात वरच्या कप्प्यात आहे बघा, ” आपली नजर त्याच्या नजरेतून न काढता ती म्हणाली. त्याने त्या कप्प्यातून एक एक कपडा काढायला सुरूवात केली. पहिल्यांदाच त्याच्या हातात एक नेटची ब्रा आली. ती ब्रा त्याने हातात घेऊन तिच्या डोळ्यात बघत त्या ब्राचा एक कप दाबला. “स्स्स्साह्ह, ” तिच्या तोंडून एक सुस्कारा निघाला. त्याने दुसरा हात आत घालून त्या ब्राची पेअर असलेली पॅन्टी काढली आणि त्यावरून आपली बोट फिरवली तशी तिने आपल्या पायाची कैची करून आपल्या मांड्यानी आपली पुच्ची दाबून घेतली.
अचानक कामाक्षी उठली आणि तिने ती बॅग आपल्या सीटवर ओढून घेतली, “तुम्ही अस रात्रभर शोधत बसला तरी तुम्हाला सापडणार नाही.” अस बोलून ती स्वतःच शोधू लागली. तिची ब्रा आणि पॅन्टी अजूनही राघवच्या हातात होती आणि तो आता एका हाताने तिची ब्रा कुस्करत होता आणि पॅन्टी आपल्या नाकाजवळ धरून हुंगत होता. “शी बाई, या हेमंतने बॅग भरली की काही सापडतच नाही, ” ती आपल्याच नादात बडबडत अजूनही नाईटी शोधत होती.
“हेमंत म्हणजे सासरा ना तुझा? तो बॅग भरतो तुझी? त्याने हे सगळे कपडे भरले तुझ्या बॅगेत?” राघवने तिच्या पॅन्टीचा वास घेत विचारल. “अं… हो. बोलले न मी तुम्हाला, आम्ही बेस्ट फ्रेंड्स आहोत म्हणून, ” अजूनही तीच त्याच्याकडे लक्ष नव्हत. “ पण मला अस वाटतय की तुम्ही बेस्ट फ्रेंड्सपेक्षा खूप जास्त काहीतरी आहात, ” तो त्याचे तिच्या ब्रा पॅन्टीबरोबरचे चाळे सुरूच ठेवत म्हणाला. आता मात्र तिने मान वर केली आणि आपल्या अंतर्वस्त्रांच्या बरोबर चाललेला त्याचा खेळ बघून तिच्या घशाला कोरड पडली. “अहो हे काय करताय तुम्ही?” तिने कसबस त्याला विचारलं. तीच बोलण न ऐकू आल्यासारखं करून त्याने आपलं खेळ सुरूच ठेवला आणि तिच्या डोळ्यात रोखून बघत विचारलं, “खर आहे ना मी बोलतोय ते, तुझं आणि तुझ्या सासर्याच अफेअर आहे ना?” कामाक्षीने आपली नजर खाली झुकवली आणि ती काहीच बोलली नाही. हे बघून राघव पुढे आला आणि तिचा चेहरा आपल्या एका हातात पकडून त्याने आपला चेहरा तिच्या एकदम जवळ आणला. कामाक्षीला आता त्याचे श्वास जाणवत होते. त्याने आपल्या दुसर्या हातातली तिची पॅन्टी तिच्या चेहर्यावरून हळुवार फिरवली. “तू कितीही गप्प राहिलीस तरी मी ओळखलंय तुला. तुला वयस्कर पुरूष आवडतात, म्हणूनच तू आपल्या सासर्याबरोबर रंग उधळतेस.”

कामाक्षी काहीच बोलली नाही. त्याचा चेहरा तिच्या एवढ्या जवळ होता की तिला आता फक्त त्याचे गहीरे डोळेच दिसत होते. आणि पुढच्याच क्षणी तिला आपल्या ओठावर त्याच्या ओठांचा स्पर्श जाणवला. कामाक्षी नकळत त्याच्या चुंबनाला आसुसून प्रतिसाद देऊ लागली. बराच वेळ तो तिच्या ओठांना आपल्या ओठात घेऊन चोखत होता, मधेच दातांनी चावत होता. मग त्याने आपली जीभ तिच्या तोंडात घातली आणि तिच्या जीभेशी खेळू लागला. काही वेळाने त्याचे दोन्ही हात कामाक्षीला आपल्या स्तनांवर जाणवले, तशी तिने त्याला दूर ढकलले. “थांब, मी आलेच, ” अस बोलून राघवला काही बोलायची संधी न देता कामाक्षीने नाईटीचा बॉक्स उचलला आणि एक गाऊन घेऊन ती वॉशरूमकडे निघून गेली.
वॉशरूममधे जाऊन तिने तो बॉक्स उघडला तर तिला धक्काच बसला. आत काळ्या रंगाची एक ब्रा म्हणजे ब्रा सारख्या शेपमध्ये ४ दोर्या होत्या आणि पॅन्टी म्हणून २ दोर्या होत्या. तिने सासर्याला तिथूनच फोन लावला. “हेमंत यू इडियट, मला गोव्यात क्लायंटच्या घरी स्पेशल कॉस्च्युम पार्टी आहे, त्या पार्टीत घालायसाठी स्पेशल नाईटी आहे अस सांगून ही गिफ्ट दिलीस. हे… हे घालून मी पार्टीत जाव अस तुला वाटत होत ना. थांब आता दाखवतेच तुला. या नाईटीच ओपनिंग मी आत्ताच करणार आहे आणि मला आता परत फोन करू नकोस, ” एवढ बोलून हेमंतला काही बोलू न देता तिने फोन कट केला आणि तिने त्या दोर्या आपल्या अंगावर चढवल्या. वरून गाऊन घालून ती कुपेमधे आली.
इकडे राघव तिचाच विचार करत होता. ‘साली पक्की रांड आहे. स्वतःच्या सासर्याबरोबर झोपते. ही अशी गांड उडवत आणि थान दाखवत फिरत असेल घरात तर तो तर कशाला सोडेल. सासरा पण रंगेलच दिसतोय. हिच्या बॅगेत असल्या सेक्सी लींजरीज भरल्यात त्याने म्हणजे हिने बाहेर जाऊन शेण खावं असंच वाटत असणार त्याला. जाऊ दे, आपल्याला असा आयटम मिळतोय तर आ पण कशाला चान्स सोडायचा.’ एवढ्यात त्याला कुपेच्या दाराचा आवाज आला. त्याने बघितलं तर कामाक्षी आत येत होती. आत येऊन तिने त्याच्याकडे एक मादक नजर टाकली आणि कुपेचा लाईट बंद करून टाकला.
लाईट बंद झाल्यावर कुपेत अंधार पसरला आणि राघवला कपड्याची सळसळ ऐकू आली. अचानक त्याच्या तोंडावर काहीतरी येऊन पडले. त्याने हात लावून बघितल तर तो कामाक्षीचा गाऊन होता. ‘ओह गॉड, म्हणजे ही आत्ता नागडी उभी आहे की काय?’ या विचाराने तो झटकन उठून उभा राहिला. “लाईट लावू नका ना, मला उजेड सहन होत नाहीये ” कामाक्षीच मधाळ आवाजातल खट्याळ बोलण ऐकून त्याला गुदगुल्या झाल्या. पण तीच बिना कपड्याच मादक सौंदर्य बघायला तो आतुर झाला होता. त्या क्षणी त्याला एक भन्नाट कल्पना सुचली. त्याने तिच्या गाऊनच्या कमरेला असलेला बेल्ट काढला आणि तो तिच्या दिशेन पुढे सरकला. आता त्याचे डोळे अंधाराला बर्यापैकी सरावले होते, त्यामुळे त्याला तिची आकृती दिसत होती. तिच्या जवळ जाऊन, तिच्या शरीराला इतर कुठेही स्पर्श न करता, त्याने अंदाजाने तिचे डोळे त्या बेल्टने बांधले. “आता मी लाईट लावली तरी तुला उजेडाचा त्रास नाही होणार, ” तो कुजबुजत बोलला तशी ती खुदकन हसली आणि हातानी अंदाज घेत चाचपडत सीटवर आडवी झाली.
राघवने जाऊन लाईट लावली आणि त्याला सीटवर जे दिसलं ते पाहून त्याच्या तोंडातून आपसूक एक शीळ निघाली. सीटवर कामाक्षीचा गोरा पान देह पसरला होता. तिचे कुरळे केस तिने सीटवर टाकले होते. तिच्या डोळ्यावर पट्टी बांधलेली होती. कानात मोठ्या गोल इयर रिंग्ज आणि टप्पोर्या ओठांवर डार्क चॉकलेटी रंगाची लिपस्टिक लावलेली होती. तिच्या छातीवर ब्रा म्हणून ज्या दोर्या होत्या त्यामुळे फक्त तिचे निप्पल झाकले गेले होते. बाकी तिचे ते गोरे, ऊन्मत्त मदनकुंभ उघडेच होते आणि डौलाने उभे होते. त्याखाली तिच्या मांसल पोटावरची खोल बेंबी उठून दिसत होती. तिच्या निमुळत्या कंबरेखाली विस्तारलेले तिचे गुबगुबीत नितंब, ती सीटवर झोपल्यामुळे, दोन्ही बाजूंनी दबून बाहेर आले होते. तिच्या पॅन्टीची दोरी तिच्या पुच्चिच्या फुगीर ओठात रूतून गायब झाली होती. राघव पुन्हा पुन्हा तिच्या पूर्ण अंगावर आपली नजर फिरवून डोळ्यांनी तीच ते ऊन्मादक रूप पिऊन घेत होता. किती बघू आणि काय बघू, अस त्याला झाल होत.