सायली घाबरली आणि माझ्या जवळ आली. कापऱ्या आवाजात ती मला म्हणाली,
“आता भावजी काय करायचे हो? कविताला आपला संशय आला बहुतेक.” सायलीच्या डोळ्यात पाणी तरळले.
“येऊ दे. काही होत नाही.” मी सायलीला जवळ घेत म्हणालो.
पण तिने माझा हात दूर केला व ती बाजूला होत रडवेल्या स्वरात म्हणाली,
“काही होत नाही काय? ती जाऊन आपल्या नवऱ्याला सांगेल.”
“नाही सांगणार! तो गेला कोल्हापूरला!” मी म्हणालो.
“म्हणजे? कधी? केव्हा?”
“आत्ताच थोड्या वेळापूर्वी.”
“थोड्या वेळापूर्वी? कसे काय? आणि कविता कशी आपल्या रूममध्ये आली?” सायलीने आश्चर्याने विचारले.
मग मी तिला विजय आणि कविता आमच्या रूममध्ये आल्यापासून विजय निघून जाईपर्यंतची सगळी घटना थोडक्यात सांगितली. नंतर मी कविताला नाश्ता करण्यासाठी कसे थांबवून घेतले हे पण मी तिला सांगितले तेव्हा तिच्या लक्षात आले की कविता कशी आमच्या रूममध्ये आली ते.
“अहो मग तुम्ही मला सांगायचे ना. बाहेर काय चालले आहे ते.” सायलीने थोडे त्रासिकपणे म्हटले.
“कसे सांगणार? कविता येथे बसली होती. तिच्या समोर मला काही करता येत नव्हते.” मी उत्तर दिले.
“अहो पण आता किती घोटाळा झालाय. तिला आपला संशय आलाय. ती जाऊन सांगेल आपल्या नवऱ्याला. संतोषला हे कळले तर ते माझा जीव घेतील.”
असे बोलून सायली रडू लागली. मी जाऊन तिला जबरदस्ती मिठीत घेतले आणि तिला समजावून सांगू लागलो. तिला माझे म्हणणे पटतही होते आणि नव्हतेही.
बराच वेळ समजावल्यावर ती थोडी शांत झाली. मी शेवटी तिला म्हणालो,
“हे बघ, सायली. संतोष तुला हवे ते प्रेम देत नाही म्हणून तू अतृप्त होतीस. मी फक्त तुझी तृप्ती केली. एका अर्थाने मी तुझी मदतच केली. पण आपल्या ह्या संबंधाचा अर्थ तू संतोषशी प्रतारणा करतेय किंवा त्याच्याबद्दल तुला प्रेम वाटत नाही असा होत नाही.
कविताने असा काही समज करून घेण्याची गरज नाही. तू म्हणतेस कविता तुझी जिवलग मैत्रिण आहे. तिला तुझ्या व संतोषच्या संबंधातील कोंडमार्‍याची कल्पना आहे. तेव्हा तू घेतलेल्या ह्या क्षणिक सुखाबद्दल तिला तुझा तिरस्कार करण्याची गरज नाही.
कदाचित तिला अचानक हे समजले तेव्हा तिची पहिली प्रतिक्रिया तशी असेल. तेव्हा तू तिच्याकडे जा आणि तिला नीट सगळे समजावून सांग. तिला तुझे म्हणणे पटेल आणि ती तुला दोष देणार नाही.”
“तिला पटेल ते भावजी?” सायलीने साशंकपणे प्रश्न केला आणि पुढे म्हटले, “आणि नाही पटले तर?”
“तिला ते पटणार. तू पूर्ण इमोशनल होऊन तिला सांग, तिला गळ घाल, तिला नक्कीच पटणार.” मी तिला आश्वस्त केले.
“पण ती कुठे गेली असेल?” सायलीने विचारले.
“अगं तिच्या रूममध्ये गेली असेल. तू पटकन कपडे घाल आणि जा तिच्या रूममध्ये.”
“भावजी मला भीती वाटते. तुम्हीपण चला ना माझ्याबरोबर.” सायलीने मला गळ घातली.
“अगं मी आलो असतो,” तिला मिठीत घेत मी म्हणालो, “पण माझ्या समोर कविता तुझ्याशी फ्री बोलणार नाही. ती तुझी मैत्रिण आहे तेव्हा तुझ्या एकटी समोर ती मोकळेपणे बोलेल. तेव्हा तू एकटीच जा. चल पटकन कपडे घाल.”
असे बोलून मी सायलीच्या ओठांचे एक चुंबन घेतले आणि तिला दूर केले.
सायलीने पटकन आपल्या अंगाला गुंडाळलेला टॉवेल सोडला आणि तशीच नग्नपणे माझ्यासमोर कपडे घालू लागली. मी आरामात चेअरवर बसून तिची लगबग बघू लागलो.
खरे तर सायलीच्या चेहर्‍यावर प्रचंड दडपण दिसत होते पण मी बेफिकिरपणे बसलो होतो. मला खात्री होती की कविता ह्या प्रकरणाचा काही बाऊ करणार नाही व सायलीचे म्हणणे समजून घेईल.
सायलीने पटकन एक पंजाबी ड्रेस घातला. केसांवरून फणी फिरवत तिने घाई घाईत आरशात स्वत:ला पाहिले आणि मग ती दरवाज्यात जाऊ लागली. मी तिला म्हणालो,
“अजिबात टेंशन घेऊ नकोस, सायली. बिनधास्त तिला सांग. तिला तुझे म्हणणे पटेल आणि नंतर मग तिला इकडेच घेऊन ये. मी सगळ्यांसाठी नाश्ता ऑर्डर केलाय.”
माझ्या बोलण्याकडे लक्षही न देता सायली वाऱ्यासारखी रूमबाहेर पळाली. मी चेअरवर रेलून बसलो आणि आरामात टीव्ही पाहू लागलो.
साधारण पंधरा मिनिटांनी रूम सर्व्हीस बॉय नाश्ता घेऊन आला. दरवाजा उघडाच होता तेव्हा तो सरळ आत आला. त्याने समोरील टिपॉयवर नाश्ता ठेवला आणि तो निघून गेला. जाताना त्याने दरवाजा लावून घेतला.
मग अजून पंधरा वीस मिनिटे निघून गेली. सायली अजून परत आली नव्हती. तिला परत यायला उशीर होऊ लागला तेव्हा मला दडपण यायला लागले. सायली आणि कवितामध्ये काय चालले असावे ह्याचा विचार मी करू लागलो. आपण जाऊन चेक करावे का? असे मला वाटू लागले.
मी चेअरवरून उठणार तेवढ्यात रूमच्या दरवाज्यावर टकटक झाली. मी पटकन जाऊन दरवाजा उघडला तर दारात सायली उभी होती. मी पटकन तिला आत घेतले आणि दरवाजा लावून घेतला. वळून तिच्याकडे पहात मी अधीरपणे विचारले,
“काय झाले सायली? कविताला पटले का तुझे म्हणणे?”
सायली मख्खपणे माझ्याकडे पहात राहिली. तिच्या चेहर्‍यावरील हावभावावरून काहीही कळत नव्हते तेव्हा मीच गोंधळात पडलो. माझ्याकडे ब्लॅन्कपणे पहात सायली माझ्या चेहर्‍यावरील गोंधळलेले भाव पहात राहिली.
मला रहावेना तेव्हा तिला धरून हलवत मी उत्तेजितपणे पुन्हा विचारले,
“सायली बोल ना काय झाले ते? अशी गप्प का आहेस? तुझे कविताशी काय बोलणे झाले? सांग ना लवकर.”
आणि सायली खुदकन हसली! मग ती वेड्यासारखी हसत सुटली. आता मी पुरता गोंधळलो! तिला हसायला काय झाले ते मला कळेना.
मी तिला दोन्ही हाताने धरली आणि जवळ ओढत तिला विचारले,
“सायली पुरे झाले हं सस्पेन्स. सांग मला काय झाले ते.”
“सांगते! सांगते!” कसेबसे हसू आवरत सायली म्हणाली, “मघाशी मी येऊन जाताना तुम्ही एकदम निर्धास्त वाटत होता. तेव्हा म्हटले तुम्हाला थोडे टेंशन द्यावे.”
“अगं कसला निर्धास्त? तू तर हवाच काढली माझी आत्ता. सांग आता काय झाले ते.”
मग सायली मला सांगू लागली. ती कविताच्या रूमवर गेली तेव्हा कविता आपली बॅग पॅक करत होती. सायलीला पाहून तिने तिच्याकडे दुर्लक्ष केले. मग सायली तिच्या गळ्यात पडून रडू लागली.
कविता तरीही तिच्याकडे दुर्लक्ष करत होती पण सायली रडत रडत तिला तिचे म्हणणे ऐकून घेण्याची विनंती करत होती तेव्हा शेवटी कविता बेडवर बसली. सायली तिच्या बाजूला बसून तिला काय आणि कसे घडले ते सांगायला लागली.
आम्ही हॉटेल रूमवर आल्यापासून तिने सुरूवात केली व नंतर बाहेर फिरायला गेल्यावर काय काय, कसे कसे घडले ते तिने कविताला सांगितले. धबधब्याच्या ठिकाणी गेल्यावर काय काय घडले ते तिने तिला सांगितले.
भावजींनी तिला दाखवलेले प्रेम आणि आपुलकी पाहून कसे ती वहावत गेली. जे सुख, जे प्रेम संतोषने तिला द्यायला पाहिजे तसे भावजींकडून मिळायला लागले तेव्हा भारावलेल्या वातावरणात नकळत ती कशी त्यांच्या जवळ गेली.
भावजींच्या जादुई स्पर्शाने कसे तिचे रोम रोम पुलकित झाले व कसे मग त्यांच्या शरीरसंबंध घडून आले ते तिने कविताला सांगितले. रात्री विजय, कविता जेवून गेल्यावर नंतर भावजी आणि तिच्यात काय घडले ते तिने कविताला सांगितले.
भावजींनी कसे प्रेमाने तिच्या योनिवरील केस काढले आणि मग कसे तिला हळुवार प्रेम केले ते सगळे तिने तिला सांगितले. सायली सांगत असताना कविता तिला मध्ये मध्ये काही प्रश्न आणि शंका विचारत होती व सायली तिच्या परीने योग्य वाटेल ते उत्तर तिला देत होती.
एकूणच भावनेच्या भरात आणि वातावरणाच्या प्रभावात भावजी आणि सायली वहावत गेले आणि त्यांच्यात शारीरिक संबंध घडून आले हे कविताला पटले. त्यांचे असे लैंगिक संबंध योग्य नव्हते पण त्याचा दोष ना तिचा होता ना भावजींचा हे सायलीने तिला पटवून दिले.
सायलीचे सगळे म्हणणे ऐकून झाल्यावर कविता शांत झाली! सायलीने तिला पटवून दिले की जरी तिच्यात आणि मा‍झ्यात असे लैंगिक संबंध घडले तरी ते फक्त तात्पुरते आहेत. नवरा म्हणून संतोषवर तिचे पहिल्यासारखेच प्रेम आहे आणि ते कायम राहणार आहे.
पुढे सायलीने कविताला म्हटले की ती तिची इतकी जिवलग मैत्रिण आहे तेव्हा तिला ती सगळे सांगणारच होती पण परत गेल्यानंतर. आता जेव्हा तिला येथेच ते माहीत पडले आहे तेव्हा तिला आता हलके वाटू लागले आहे.
कविताने शेवटी सायलीची मनस्थिती जाणून घेतली व तिच्यावरील राग काढून टाकला. मग दोघींनी थोडा वेळ मनसोक्त गप्पा मारल्या व सायलीने माझ्याबरोबर केलेल्या मजेबद्दल चावट चर्चा केली.
मग सायलीला आठवले की आमच्या रूममध्ये मी नाश्ता ऑर्डर केला आहे. तिने मग कविताला नाश्ता घेण्यासाठी आमच्या रूममध्ये चलण्याचा आग्रह केला पण ती यायला लाजू लागली.
आता जेव्हा तिला माहीत पडले होते की भावजी म्हणजे मी किती प्रेमळ आणि चावट आहेत तेव्हा ती माझ्या समोर यायला लाजायला लागली.
पण सायलाने तिला फारच गळ घातली तेव्हा ती यायला तयार झाले. कविताने सायलीला म्हटले की तू पुढे हो मी आलेच मागून. तेव्हा सायली परत आली होती.
सगळे ऐकून मी एकदम खुश झालो आणि मी सायलीला करकचून मिठी मारली! तिच्यावर चुंबनचा वर्षाव करत मी तिला म्हणालो,
“ओह सायली मला वाटले नव्हते तू इतकी हुषार आहेस ते. तू कविताला आपल्यातील संबंधाबद्दल किती हुशारीने पटवून दिलेस. मला तुझा अभिमान वाटतो!”
“उंहं! भावजी आता जरा हे प्रेम कमी दाखवा. किती मुश्किलीने मी तिची समजूत काढली आहे. तिच्यासमोर आता असा फाजीलपणा दाखवू नका.” असे बोलून सायली माझी मिठी सोडवायला लागली.
“अगं कसली चिंता करतेस,” मी तिला तरीही धरून ठेवत म्हणालो, “आत्ता जसे तिने तुला समजून घेतले आहे तसे पुढेही समजून घेईल. मला तर वाटते आपल्या ह्या आगळ्या वेगळ्या पिकनिकमध्ये तीपण सामील होईल.”
“नाही हं भावजी. तसे काही करण्याचा विचारही करू नका. नाहीतर इतके सगळे जमून आले आहे ते बिघडून जाईल. पण ही बया आली कशी नाही अजून?” सायलीने शंकेने म्हटले.
“तिच्या रूमवर फोन करून विचार बरं. तिला म्हणावे लवकर ये नाहीतर भावजी येतील न्यायला.” मी हसून सायलीला म्हणालो.
त्यावर सायलीही खळखळून हसली आणि फोनकडे वळली. तिने कविताच्या रूमचा नंबर फिरवला. काही क्षणात कविताने पलीकडून फोन उचलला. मग सायलीने तिला लवकर रूममध्ये यायला सांगितले.
मी सायलीला हळूच म्हटले की तिला बॅग घेऊन यायला सांग. त्याप्रमाणे सायलीने तिला सांगितले आणि फोन ठेवून दिला. सायली म्हणाली की कविता निघतच होती व तिने बॅग ऑलरेडी भरलेली होती तेव्हा बॅग घेऊन ती आत्ता येईल.
