तिच्या बोलण्यातला टोमणा न ओळखण्या इतका मी बुद्धू नव्हतो तेव्हा तिच्या टोमण्याला चांगलेच उत्तर द्यायचे मी ठरवले. कविताने एका हाताने उंचवट्याचा आधार घेतला व दुसरा हात खाली माझ्या हातात दिला.
मी तिला काही क्षण आधार दिला पण मग तिला सुद्धा मी किंचित ओढले. आता जेव्हा तिला माहीत होते की मी सायलीला कसे ओढले होते ते तेव्हा तिने सावध रहायला हवे होते. पण मी तिला ओढल्यावर ती जणू मी अनपेक्षितपणे ओढले आहे असे दाखवत ‘भावजीऽऽ’ असे ओरडत माझ्या अंगावर आली.
सायलीला मी दोन्ही हाताच्या मिठीत घेऊन सावरले होते पण कविताला मी एक हात पुढे ठेवून दुसरा हात तिच्या पाठीवर नेऊन सावरायला गेलो. त्याने माझ्या पुढच्या हातात तिच्या भरगच्च छातीचा एक उभार आला.
आणि पाठीवरच्या हाताने मी तिला माझ्या अंगावर दाबून धरले तेव्हा तिच्या आणि माझ्या अंगाच्या मध्ये माझा पुढचा हात दबला गेला. माझ्या पंजात तिचा एक उभार होता व दुसरा उभार हाताच्या इतर भागावर दबला गेला होता. बरे आम्ही एकमेकांना चिकटलेले होतो तेव्हा माझा पुढचा हात कुठे आहे हे सायलीला दिसत नव्हते.
कवितालाही मिठीत पकडून तसेच उभे राहावे असे मला वाटत होते. तिच्या पाठीवरील हात खाली करून सायलीचे नितंब जसे मी दाबले तसे हिचेही नितंब दाबावे असे मला वाटत होते. पण मग त्याने सायलीला उगाच संशय आला असता की मी मुद्दाम तसे करतोय व ती कदाचित नाराज झाली असती.
तेव्हा नाइलाजाने मी कविताला दूर केले. काही क्षणाचा सिरीअसनेस कमी करावा म्हणून मी उगाच हसत सुटलो व कविताला चिडवू लागलो. कविता ‘भावजी तुम्ही खूपच चावट आहात’ वगैरे प्रेमळ तक्रार करू लागली व आम्ही काही घडलेच नाही अश्या आविर्भावात चालू लागलो.
कविताला सावरण्याच्या गडबडीत मी चक्क तिची छाती दाबली होती. काय लुसलुशीत होता तिचा गोळा! खास करून गेला एक दिवस मी सायलीची सपाट छाती हाताळत होतो तेव्हा त्या तुलनेत मला कविताची मदमस्त छाती भलतीच सुखाहून गेली!
तिच्या छातीचा मुलायम स्पर्श आठवून माझ्या पॅन्टमध्ये लंड वळवळ करू लागला. असे वाटू लागले की कवितालाही सायली सारखे झवावे. ऑन द स्पॉट मी निश्चय केला की रूमवर परत गेल्यावर काही ना काही निमित्त करून कविताला तापवायचे आणि आपल्याबरोबर झवायला भाग पाडायचे.
मग तेथून आम्ही हसत, थटटा मस्करी करत पुढे एका स्पॉटला आलो. तो स्पॉट म्हणजे एक कडा होता व तेथून दूरवर पसरलेला परिसर दिसत होता. हिरवळीने माखलेल्या टेकड्या, नद्या नाले, वेड्या वाकड्या आकाराची शेती, आगकाडीच्या पेटीसारखी दिसणारी घरांची वस्ती, मधूनच सुस्तावलेल्या सापासारखा जाणारा नागमोडी डांबरी रस्ता. पाहूनच आम्ही सगळे हरखून गेलो!
कड्यावर एक लोखंडाचे रेलींग होते. त्याला टेकून आम्ही उभे राहलो आणि मंत्रमुग्ध होऊन समोरील देखावा पाहू लागलो. माझ्या आधी लक्षात आले नाही पण माझ्या बाजूला कविता उभी होती व तिच्या बाजूला सायली होती. कविताच्या दंडाचा जेमतेम स्पर्श मला होत होता पण भारावलेला देखावा पहाण्याच्या भरात ते तिच्या लक्षात आले नाही.
थोड्या वेळानंतर कॉलेजच्या मुलामुलींचे एक टोळके तेथे आले आणि ‘वाऊऽऽ व्हाट ब्युटी’ वगैरे किंचाळत, ओरडत रेलींगला टेकून उभे राहू लागले. त्यांच्या गलक्याने आम्ही भानावर आलो. सगळ्यांनाच रेलींगला टेकून उभे रहायचे होते तेव्हा थोडी सरका सरकी झाली.
एक दोन मुले मला खेटून उभी राहिली तर एक दोन मुली सायलीला सरकवून उभ्या राहिल्या. दाटीवाटीने उभे राहताना सायली कविताकडे सरकली आणि त्याने कविताला माझ्याकडे सरकावे लागले. आता ती मला चांगलीच चिकटली. मी थोडा तिरका उभा राहलो जेणेकरून माझा पार्श्वभाग कविताला साईडने चिकटला गेला.
कविताने किंचित लाजत मान तिरकी करून माझ्याकडे पाहिले पण मी माझे लक्षच नाही असे दाखवत पुढे पहात राहलो. थोडी जास्तच दाटीवाटी होत होती तेव्हा मी माझा हात कविताच्या खांद्यावर टाकला.
आता तिने पुन्हा माझ्याकडे पाहिले आणि मग मी सुद्धा तिच्याकडे पाहिले. सायली पुढे पहाण्यात मग्न होती तेव्हा तिला आमचे काय चालले होते ते कळत नव्हते. कविता आणि माझी नजरानजर झाली आणि लाजून तिनेच मान वळवली.
कविताच्या स्पर्शाने माझा लंड हालचाल करू लागला. त्याचा कडकपणा वाढायला लागला आणि तो कविताच्या नितंबाला खुपसू लागला. कविताला ते जाणवले कारण तिने थोडे हलण्याचा प्रयत्न केला पण मी तिला खांद्याला धरून ठेवले होते तेव्हा तिला हलता आले नाही.
रेलींगवर ठेवलेला पुढचा हात मी हलवला आणि वर नेला. गपकन कविताचा पदराआडचा एक उभार माझ्या हातात आला आणि ती दचकली! ती का दचकली हे फक्त मला आणि तिलाच माहीत होते.. पुन्हा तिने सरकायचा प्रयत्न केला पण मी तिला हलू दिले नाही.
मी हळूहळू तिचा उभार कुरवाळायला लागलो. माझा लंडही खाली कडक झाला व तिच्या नितंबावर ठुश्या मारू लागला. कविताला काय करावे ते कळेना. ती नुसतीच अस्वस्थ हालचाल करत राहिली.
पण दाटीवाटीने उभे राहताना सगळेच थोडे हलत होते तेव्हा तिची अस्वस्थ हालचाल सायलीला कळत नव्हती. शेवटी तिला असह्य झाले आणि ती पूर्ण शक्तीनिशी मागे झाली. मी तिला सोडले आणि कविता रेलींगपासून दूर झाली.
ती बाजूला झाली हे सायलीने पाहिले आणि तीपण रेलींगपासून बाजूला झाली. मलापण तेथे एकटे उभे रहाण्यात रस नव्हता तेव्हा मीपण बाजूला झालो. काही घडलेच नाही अश्या तऱ्हेने मी बोलायला लागलो व त्या मनोहर देखाव्याबाबत दोघींशी बोलू लागलो.
सायली उत्साहाने भरभरून बोलत होती पण कविता थोडी अवघडल्या सारखी बोलत होती. तिचा अवघडलेपणा कशाने झाला हे फक्त मलाच माहीत होते आणि तिला. नशीब सायलीच्या काही लक्षात आले नाही. मग आम्ही थोडा वेळ तेथे थांबून परत निघालो.
नंतर मग तासभर अजून एक दोन ठिकाणी फिरून आम्ही रिसॉर्टजवळ आलो. फिरून दुपार झाली होती. तेथे जवळच एक चांगले रेस्टॉरंट होते तेथे आम्ही जेवण केले. घरगुती पद्धतीचे ते एक खानावळीसारखे हॉटेल होते पण जेवण रूचकर होते.
जेवण करून आम्ही रिसॉर्टच्या रूमवर परत आलो. फिरून आम्ही दमलो होतो तेव्हा रूममध्ये शिरल्या शिरल्या सायलीने अंग झोकून दिले आणि ती धाडकन बेडवर पडली. ह्या रूममध्ये ती कालपासून माझ्याबरोबर राहत होती तेव्हा ती बिनधास्तपणे बेडवर झोपली.
पण कवितासाठी हा रूम आणि माझी कंपनी नवीन होती तेव्हा ती सायलीसारखा बिनधास्तपणा दाखवू शकत नव्हती तेव्हा ती बाजूच्या चेअरवर बसली. कविता जर नसली असती तर मीपण सायलीच्या बाजूला जाऊन पडलो असतो पण मला आता तसे करता येत नव्हते म्हणून मी कविताच्या बाजूला दुसर्‍या चेअरवर जाऊन बसलो.
आज आम्ही बाहेर फिरताना पाऊस काही पडला नव्हता तेव्हा वातावरण थोडे गरम होते. तेव्हा रूममधील एसीच्या थंड हवेत आम्हा तिघांनाही एकदम बरे वाटले आणि आम्ही तिघेही एकदम रिलॅक्स झालो!
रूममध्ये शांतता पसरली होती. कविता जरी रूममध्ये होती तरी सायलीला त्याची काही फिकीर नव्हती व ती एक मादक पोझ घेऊन डोळे मिटून पडून होती. तिचे नितंब आमच्या दिशेने उठलेले होते, तिचा कमीज नितंबावरून सरकलेला होता.
सायली थोड्या अचंब्याने तिच्याकडे पहात होती आणि माझ्याकडे पहात होती. मी बाकी कविताकडे रोखून पहात होतो. माझ्या बघण्याने तिला लाज वाटत होती व ती मध्ये मध्ये मान खाली घालत होती.
तिला आता बोलते करण्याची पाळी आली होती. मला तिला झवण्याचा चान्स घ्यायचा होता तेव्हा तिला बोलते करणे भाग होतो. किंचित हसत मी कविताला विचारले,
“कविता मी पहातोय तू सारखी माझ्याकडे आणि सायलीकडे असे का पहातेय?”
“कोण मी? नाही तर.” कविताने गोंधळत उत्तर दिले.
“नाही काय. मी कधीपासून मार्क करतोय. तुला काही विचारायचे आहे का?” मी तिला बोलते करण्याचा प्रयत्न केला.
“नाही नाही. कुठे काय?” कविताने नकार दिला.
आमच्या आवाजाने सायलीने डोळे उघडले आणि ती आमच्याकडे पहायला लागली. आम्ही दोघांनीही सायलीकडे पाहिले आणि तिने हसत कविताला विचारले,
“काय गं कविता भावजी काय म्हणताय. तू आमच्याकडे पहातेय. का गं?”
“अगं काही नाही. भावजी उगाच काहीतरी बोलतात.” कविताने नाकारत म्हटले.
“मी उगाच असे म्हणत नाही कविता. तू खरोखरच आमच्याकडे वेगळ्याच नजरेने पहात आहेस. तुला काही विचारायचे असेल तर जरूर विचार. लाजू नकोस.”
“अहो भावजी काही नाही.” कविताने किंचित हसत उत्तर दिले.
“नाही कसे? काहीतरी नक्कीच तुझ्या मनात आहे. सांग ना आम्हाला. आमच्यातील संबंधाबद्दल सायलीने तुला जे सांगितले त्याबद्दल तुला काही विचारायचे आहे का?”
मी हवेत बाण मारत तिला विचारले. कमीत कमी तो विषय काढून काही निमित्ताने कविताला तापवणे हाच माझा उद्देश होता.
“नाही हो भावजी.” कविताने खुदकन हसत म्हटले.
“नाही कसे? त्याबद्दलच तुला काहीतरी म्हणायचे आहे. लाजू नकोस अजिबात. बिनधास्त विचार. काय प्रश्न आहे तुझ्या मनात सांग तरी आम्हाला.”
मी जबरदस्तीने तिला काहीतरी बोलायला भाग पाडत होतो.
तिच्या मनात होते की नाही कोणास ठाऊक पण शेवटी कविताने विचारून टाकले,
“नाही. म्हणजे मला काही विचारायचे नव्हते. पण तुम्ही आणि सायलीने रात्री बरेच काही केले. ते सायलीने मला सांगितले. तेव्हापासून तुम्हाला दोघांना पाहिले की मला ते आठवते.”
“अस्सं होय. काय आठवते? नीट सांग तरी. सायलीने तुला काय काय सांगितले?” मी तिला अजून बोलते करण्यासाठी विचारले.
“तेच जे तुमच्यात घडले ते. म्हणजे तिने सगळे काही सांगितले नाही. पण बरेच काही सांगितले.” कविताने लाजत लाजत म्हटले.
“बरं मग. त्याचे काय? ते आठवून तुला नक्की काय वाटतेय?” मी तिला विचारले.
“नाही. म्हणजे माझ्या मनात विचार येतो की म्हणजे कुतुहल हो की कसे तुम्ही ते सगळे केले असेल? म्हणजे मी सारखे इमॅजिन करत की तुम्ही कसे.” हे बोलताना कविताचा चेहरा लाल झाला होता.
“हात्तीच्या! इतकेच ना? मग तुला इमॅजिन करायची गरजच काय? तू सांगितलेस तर आम्ही तुला प्रॅक्टीकल करून दाखवू.” मी चावटपणे सायलीकडे पाहून हसत म्हणालो.
“भावजीऽऽऽ काय हा आचरटपणाऽऽऽ?” सायलीने पडल्या पडल्या लाजून ओरडत म्हटले.
“आचरटपणा कसला. कविता इमॅजिन करतेय तेव्हा तिला प्रॅक्टीकल दाखवायला काय हरकत आहे. शेवटी ती तुझी जिवलग मैत्रिण आहे. तेव्हा तुझे सिक्रेट तिच्यासमोर उघड करण्यात कसली शरम.”
“भावजीऽऽऽ तुम्ही फारच चावटपणा करत आहात. मी काही बोलत नाही ह्याचा फायदा घेता काय.” असे बोलून सायली बेडवरून उठून बसली.
माझ्यासाठी ही सुवर्णसंधी होती. कविताला तापवण्याचा एक मार्ग मला सापडला होता तेव्हा हा धागा सोडायला मी तयार नव्हतो. मी गंमतीने हसत कविताला म्हटले,
“हो की नाही कविता. आम्ही तुझ्यासमोर काही केले तर तुला ऑकवर्ड नाही ना वाटणार?”
“पण भावजी मला.”
कविता काही बोलायला गेली पण मी तिला बोलू दिले नाही. तिला डोळा मारत मी पुढे म्हणालो,
“म्हणजे ऑल द वे सगळे नाही. पण नुसतेच किसिंग वगैरे.”
मी कविताला डोळा मारला तेव्हा तिला वाटले मी फक्त गंमतीने बोलतोय. तेव्हा तिने मला ओढत उत्तर दिले,
“चालेल भावजी. माझी काही हरकत नाही.” कविताने हसत म्हटले.
हो हो! मला तेच हवे होते. मी कविताचे म्हणणे उचलून धरत चेअरवरून उठलो आणि म्हणालो,
“बघितले, तिची काही हरकत नाही. तेव्हा तिला थोडा शो दाखवायलाच पाहिजे.”
असे बोलून मी सायली जवळ जाऊ लागलो.
