“तू म्हणाला होतास की, मला घरकामात मदत करशील. पण जेव्हा पहा तेव्हा तू तुझा उभा करून मला टोचतोस!” पल्लवी खोट्या रागाने प्रणवला म्हणाली.
“सॉरी मम्मी.” प्रणव हळू आवाजात म्हणाला.
आईने अचानक पवित्रा बदलल्याने प्रणव चकित झाला.
“चल इकडे ये आणि सलादसाठी ही काकडी काप. भाजी तयार आहे, मी पोळ्या लाटते. मग लगेच जेवायला बसू.”
मुलाचा उदास चेहरा पाहून पल्लवी म्हणाली, “बेटा, रिकाम्या पोटी मेहनत कशी होईल? आधी जेवण मगच बाकीचे काम.”
“हो मम्मी.” प्रणव निस्तेज चेहऱ्याने म्हणाला.
आईने त्याला रोखले आणि कामाला लावले म्हणून त्याला आईचा किंचित राग आला होता.
पल्लवीने प्रणवच्या निराश चेहऱ्याकडे पाहिले. मग चेहरा फिरवून ती गालात हसली.
“बिच्चारा!” ती स्वतःशीच पुटपुटली.
प्रणवने काकडी कापायला चाकू उचलला पण पुन्हा त्याची नजर आईवर खिळली. पोळ्या लाटताना तिचे पूर्ण शरीर हालत होते. तिच्या हातातील स्टीलच्या बांगड्या तिच्या हातात शोभून दिसत होत्या. तिच्या नाकातली बाळी पण तिला शोभून दिसत होती.
अधूनमधून जेव्हा ती तिच्या केसाच्या बटा मागे करायची, तेव्हा ती हलका उसासा सोडायची. कदाचित, गॅसजवळ उभी राहल्याने तिला थोडी गरमी होत होती.
पोळ्या लाटताना आईचे हलणारे स्तन खूपच कामुक वाटत होते. किचनमध्ये काम करताना तिला थोडा घाम आला होता. तिच्या मानेवरून तिच्या स्तनावर ओघळणारा घामाचा थेंब पाहून प्रणवच्या तोंडाला पाणी सुटले. त्याला तो थेंब चाटून घ्यावासा वाटला.
प्रणव त्या थेंबाला तिच्या शर्टाच्या गाठीपर्यंत खाली ओघळून लुप्त होईपर्यंत टक लावून पाहत होता. तेवढ्यात त्याचे लक्ष आईच्या गांडीवर गेले. तिची हलणारी गांड पाहण्यात आता त्याला मजा वाटू लागली.
काही वेळापूर्वी जेव्हा त्याने त्याचा लंड तिच्या गांडीवर दाबला होता, तेव्हा त्याला खूप आरामदायक वाटत होते. दोघांच्या मध्ये कपड्यांचा अडथळा असूनही त्याला आईच्या गांडीची गरमी आणि मऊपणा त्याच्या लंडावर जाणवला होता.
“आह्ह! मम्मीला घोडी बनवून चोदायला किती मजा येईल!” प्रणव विचारात हरवला होता.
त्याची काहीच हालचाल होत नाही म्हणून पल्लवीने त्याच्याकडे नजर टाकली तर तो तिच्या गांडीकडे टक लावून पाहत होता.
“बेटा, सांभाळून!” पल्लवी हसत म्हणाली, “बेटा, तुझे डोळे आणि मन खाली काकडीवर ठेव नाही तर तुझे बोट कापले जाईल.”
“हो, हो, मम्मी!”
आईच्या आवाजाने प्रणव भानावर आला आणि लक्ष देऊन सलादसाठी काकडी आणि टोमॅटो कापू लागला.
“हे बघ, तुझा सलादही बनवून झाला नाही पण माझ्या लाटून झाल्यात. कधी तुला एकट्याला जेवण बनवायचे काम पडले तर पूर्ण दिवसही कमी पडेल.” पल्लवी मुलाला चिडवत म्हणाली.
“मम्मी, मला कुठे ही कामं येतात. काही दिवस शिकायला वेळ लागेल, मग बघ मी किती झटपट सर्व कामं करतो.”
“अरे, पण त्यासाठी कामावर लक्ष ठेवावे लागेल, माझ्या पपईवर नाही!” पल्लवी त्याला आणखी चिडवत म्हणाली.
“हम्म, मला माहीत आहे की, सुरुवातीला शिकवायला वेळ लागतो, त्यामुळे मी दररोज दिवसरात्र एक करून तुला सर्व काही शिकवणार आहे आणि तुझी नियमित परीक्षा पण घेणार आहे. मला पण बघायचंय की, तुला काम शिकायला किती दिवस लागतात आणि मग कसे काम करतो ते!” पल्लवी थोडा आवाज चढवून बोलली.
पल्लवीला काय म्हणायचे आहे, हे प्रणवला चांगलेच समजले. कदाचित, त्यामुळेच त्याचे गाल लाल झाले होते. आईला काय उत्तर द्यावे, हे त्याला कळत नव्हते. त्याची अवस्था पाहून पल्लवीला खूप मजा वाटली. त्याला त्रास देण्याची एकही संधी तिला सोडायची नव्हती.
“आता गप्प का झाला आहेस? घाबरला की काय? आई काय परीक्षा घेईल, मी काय करायचं, असा विचार करून तुझी चिंता वाढली असेल, नाही?” पल्लवी मुलाला दम देत म्हणाली.
“मम्मी, तुला चांगलंच माहीत आहे की, मी कधीही मागे हटत नाही, कशालाही घाबरत नाही आणि कुठल्याही कामात नेहमी पुढे असतो.” प्रणव गर्वाने म्हणाला.
“अच्छा! तू कधीही मागे हटत नाही? कशालाही घाबरत नाही? मग तुझे पाय का थरथरत आहेत? सांभाळून नाही तर पडशील!” पल्लवी तोंडावर हात ठेवून हसू आवरण्याचा प्रयत्न करू लागली.
“कोणाचे पाय थरथरत आहेत?” प्रणव चिडला.
“दुसऱ्या कोणाचे कशाला? तुझेच पाय थरथरत आहेत! आता फक्त भीतीने पायजामा ओला करू नकोस म्हणजे झाले!”
पल्लवी चकित झाल्याचे नाटक करत प्रणवच्या पायजाम्याकडे इशारा करत म्हणाली, “अरे हे काय? मला वाटते, तू खरंच पायजामा ओला केला आहेस!”
पायजाम्याच्या वरच्या बाजूला एक ओला डाग होता. पल्लवीला चांगलेच माहीत होते की, ही करामत तिच्या गांडीची आहे, त्यामुळे प्रणवला त्रास देण्याची संधी तिने सोडली नाही.
“मम्मीऽऽऽ!” प्रणव चिडून आईवर जवळ जवळ ओरडला.
त्याची आई त्याला इतका त्रास देऊ शकते, याची त्याला कल्पना नव्हती.
मुलाला चिडलेले पाहून पल्लवीला हसू अनावर झाले. ती दुसरीकडे तोंड करून उभी राहिली आणि हसू आवरण्याचा प्रयत्न करू लागली.
“ठीक आहे, माझ्यावर ओरडायची गरज नाही. तू दुपारसारखी तुझी अंडरवेअर ओली केली असेल तर मी मुळीच धुणार नाही. तुलाच धुवावी लागेल!” पल्लवी हसू लपवण्याचा प्रयत्न करू लागली.
“मम्मी, प्लीज! बस कर!” प्रणव हात जोडून म्हणाला. त्याने आईसमोर हार पत्करली.
“ठीक आहे, पण त्यासाठी, आता तू तुझ्या पायजाम्यात काय सांडलं, ते मला सांगावं लागेल.” पल्लवी खोडकरपणे म्हणाली.
ती आता जेवण डायनिंग टेबलवर नेऊ लागली.
“ठीक आहे, तू ऐकत असेल तर डॅडी आल्यावर मी त्यांच्याकडे तुझी तक्रार करेन की, तू मला कसा त्रास देतेयस.” प्रणव आईला दम देत म्हणाला.
(क्रमशः)
