आज सकाळपासूनच पल्लवीचा मूड खराब होता. घरातील कोणत्याही कामात तिचे मन लागत नव्हते. तिला थोडी डोकेदुखीही होती. कदाचित रात्री झोप न आल्याने असेल.
“काय फालतू दिवस आहे.” ती स्वतःशीच पुटपुटली.
संपूर्ण घरात नीरव शांतता पसरली होती. घरातल्या प्रत्येक गोष्टीत निस्तेजपणा दिसत होता. तीन बेडरूमचे बऱ्यापैकी प्रशस्त घर होते. पण अशा शांततेत ते घर त्याच्या खऱ्या आकारापेक्षा खूप मोठं वाटत होतं.
काल दिवसभर ती घरातील साफसफाई करण्यात व्यस्त होती. तिला वाटले की, थोडे थकल्यासारखे झाले, तर कदाचित तिला रात्री नीट झोप लागेल. पण रात्री थकवा असूनही ती झोपू शकली नाही आणि अख्खी रात्र तिने तळमळत घालवली.
तिचा नवरा गेल्या आठवड्यापासून दुसऱ्या शहरात होता. तो एका बांधकाम कंपनीत कनिष्ठ अभियंता होता. पगार चांगला असल्याने त्याने कोणतेही काम नाकारले नाही, त्यामुळेच या वेळी कंपनीला दुसऱ्या शहरात सुरू असलेल्या प्रोजेक्टसाठी इंजिनीअर पाठवावे लागले, तेव्हा फक्त त्यानेच होकार दिला, बाकीचे सगळे निमित्त काढू लागले.
त्याची मेहनत आणि प्रामाणिकपणा पाहून कंपनीच्या प्रोजेक्ट मॅनेजरने त्याच्या पगारात लवकरच वाढ करण्याचे आश्वासन दिले. त्याला माहीत होते की, प्रोजेक्ट मॅनेजर आपल्या बोलण्यावर खूप ठाम आहे. त्यामुळेच आपला पगार लवकरच वाढेल, याची त्याला खात्री होती.
पण एकीकडे आपला पगार लवकरच वाढेल, या कारणाने तो खूप आनंदी होता, तर दुसरीकडे आपल्या बायकोच्या नाराजीची त्याला काळजी वाटत होती.
तो तिला फिरायला घेऊन जाईल, असे त्याने वचन दिले होते. त्यामुळे या वेळी तिला समजावायला त्याला खूप कष्ट घ्यावे लागले. त्याला तिला अनेक आश्वासने आणि प्रलोभने द्यावी लागली, तेव्हा कुठे तिचा राग शांत झाला. शेवटी, नवऱ्याचा पगार वाढणार आहे, या विचाराने तिने कसेतरी आपले मन रिझवले.
पल्लवी किचनमध्ये काम करत होती. तिने तिच्या मुलाला नाश्त्यासाठी बोलावले होते, पण तो अजून आला नव्हता. तिने आणखी एक दोन वेळा त्याला हाक मारली, पण काहीही प्रतिसाद आला नाही. तिचा राग आता क्षणाक्षणाला वाढत होता. त्यामुळे ती किचनमधून सरळ त्याच्या बेडरूमकडे निघाली.
“काय नालायक मुलगा आहे. कधी अभ्यास करत नाही. कधी मला घरकामात मदत करत नाही. दिवसभर फक्त मित्रांसोबत टवाळक्या करत राहतो.” पल्लवी पायऱ्या चढताना रागारागात पुटपुटली.
त्याच्या बेडरूमपर्यंत पोहोचताच पल्लवीने रागारागाने बेडरूमचा दरवाजा उघडला. तिचा मुलगा प्रणव आपल्या बेडवर गाढ झोपेत घोरत पडला होता. त्याला असे झोपताना पाहून ती आणखीन चिडली.
“सकाळचे दहा वाजले आहेत आणि हे बघा साहेब, कसे पाय पसरून आनंदाने झोपले आहेत.”
पल्लवीने त्याच्या अंगावरील चादर जोरात ओढली. तो गडबडून उठला आणि समोर उभ्या असलेल्या आपल्या आईकडे क्षणभर पाहिले. तो अजून पूर्णपणे जागा झाला नव्हता. त्यामुळे कदाचित त्याला आपल्या आईच्या चेहऱ्यावरील राग दिसला नसावा.
“आई, एवढ्या सकाळी सकाळी मला का उठवत आहेस? मला थोडा वेळ झोपू दे.” प्रणव आपले डोळे चोळत म्हणाला.
“एवढ्या सकाळी? अहो, साहेब तुम्हाला वेळ माहीत आहे का? दहा वाजले आहेत आणि तुम्हाला अजूनही झोपायचे आहे!” पल्लवी फणकाऱ्याने म्हणाली. “चल, तोंड धुवून खाली ये, मी तुला नाश्ता देते.”
“मला नाही करायचा नाश्ता! तू जा आणि मला झोपू दे.”
प्रणवने तिच्या हातातून चादर ओढण्याचा प्रयत्न केला. तेवढ्यात त्याच्या गालावर सणसणीत थप्पड पडली. थप्पडच्या आवाजाने त्याचे झोपेने जड झालेले डोळे खाडकन उघडले आणि आपली आई किती रागात आहे, हे त्याला जाणवले.
“दहा मिनिटांत तू खाली डायनिंग टेबलजवळ दिसायला हवा.” पल्लवी रागाने ओरडत त्याला म्हणाली. “आजपासून तू माझ्या परवानगीशिवाय खेळायला जाणार नाहीस. रोज समजावून सांगते पण तुला काहीच फरक पडत नाही. आता तुला जसे समजेल, तसेच मी समजावून सांगेन.”
प्रणव उठून बेडवर बसला आणि एका हाताने आपला लाल झालेला गाल चोळू लागला.
“दहा मिनिटात! लक्षात ठेव, नाही तर!” असे म्हणत पल्लवी त्याच्या बेडरूममधून बाहेर पडली.
पल्लवी तिथून निघून जाताच प्रणव बेडवरून उठून उभा राहिला आणि आपल्या बेडरूमला जोडलेल्या बाथरूममध्ये शिरला. दात घासताना तो विचार करू लागला की, आज अचानक आपल्या आईला एवढा राग यायला काय झालं?
गालावर थप्पड पडल्याने त्याला फारसे दुखले नाही. पण आज त्याला क्रिकेट खेळायला जाता येणार नाही, यामुळे तो नाराज झाला.
त्याला आपल्या आईचा राग चांगलाच ठाऊक होता. पल्लवीच्या रागाला तिचा नवराही घाबरत होता. आता त्याला दिवसभर घरी आईसमोर बसून, त्याच पुस्तकांसोबत वेळ घालवावा लागेल, ज्यापासून त्याची मोठ्या कष्टाने सुटका झाली होती.
आता पूर्वीसारखे स्वातंत्र्य मिळायला दोन तीन दिवस लागतील, हे त्याला आपल्या अनुभवावरून माहीत होते. दात घासल्यावर त्याने गुळणा केला आणि चेहर्‍यावर पाण्याचा शिडकावा करत तो विचार करू लागला की, आपण आपल्या आईला कसे खुश करू शकतो, म्हणजे आजच तिची शिक्षा संपू शकेल.
विचार करताना दहा मिनिटे कधी संपली त्याला कळले नाही. त्याने टॉवेल उचलला आणि बेडरूमच्या दिशेने जाऊ लागला. पण त्याला लघवी करण्याचा विचार आला. आईने एवढ्या रागारागाने बोलावले, म्हणजे ती नक्कीच तास दीड तास आपली खरडपट्टी काढेल, त्यामुळे लघवी करून जावे, असे त्याला वाटले.
त्याने बाथरूमच्या दरवाजातून बाहेर डोकावून बेडरूममधील घड्याळाकडे पाहिले तर दहा मिनिटे उलटून गेली होती. आता थोडा आणखी वेळ घेतला तर फारसा फरक पडणार नाही, असा विचार करून त्याने आपल्या पॅन्टची चैन खाली ओढली आणि आपला लंड बाहेर काढला.
सकाळी सकाळी गालावर थप्पड पडल्याने त्याचा लंड मलूल पडलेला होता. त्याने काही वेळ त्याला हलवले तेव्हा कुठे लघवीची धार बाहेर पडली. आतापर्यंत १५ मिनिटे उलटून गेली होती. तेवढ्यात त्याच्या कानावर त्याच्या आईची हाक पडली.
त्याला आपल्या आईचा राग वाढवायचा नव्हता. तो आपल्या पॅन्टची चैन पकडून मागे वळला आणि बेडरूमकडे धावत ती वर खेचू लागला. इथेच त्याची चूक झाली!
(क्रमशः)
