पल्लवी पुन्हा खुर्चीवर बसली आणि जेवण करू लागली. प्रणवचे लक्ष कधी चेहऱ्याकडे तर कधी तिच्या छातीकडे जायचे. प्रत्येक क्षणाला त्याच्या आईचे सौंदर्य वाढत आहे, असे त्याला वाटत होते. तिच्या श्वासोच्छवासात, बोलण्यात आणि प्रत्येक हालचालीत त्याला वेगळीच कामुकता जाणवत होती.
आज तिच्या सौंदर्यात काहीतरी खास होते, तेच तो शोधण्याचा प्रयत्न करत होता. कदाचित आज तिचा चेहरा खुलला होता आणि तिच्या ओठांवरचे ते मनमोहक हसू तिचे सौंदर्य वाढवत होते. त्याची आई नेहमीच इतकी सुंदर दिसत होती, पण आज तिचे सौंदर्य त्याच्या डोळ्यात भारत होते.
दागिन्यांच्या नावावर तिने कानात इअर रिंग्स, नाकात एक लहान बाळी आणि गळ्यात मंगळसूत्र घातले होते. तिच्या नाजूक नाकावर ती चमकणारी बाळी त्याला लुकलुकणाऱ्या चांदणीसारखी भासली, जी तिच्या चेहऱ्यात आणखी सौंदर्यात भर घालत होती.
पल्लवी नेहमीच दिसायला सुंदर होती. त्या बाळीशिवाय ती सुंदरच दिसली असती. मग आज ती त्याला वेगळी का भासत होती, हे त्याला कळत नव्हते. पुन्हा त्याचे लक्ष त्या बाळीवर गेले आणि त्याला जाणवले की, ती बाळी घातल्याने ती आज सुंदरच नाही तर कामुक पण दिसत होती.
तिच्या चेहऱ्यावरून लक्ष हटवताच त्याची नजर खाली तिच्या छातीवर स्थिरावली. तिच्या कुर्तीच्या खोल गळ्यातून तिचे अर्ध्याधिक उभार दिसत होते. तिच्या गळ्यातील मंगळसूत्र त्या उभारांच्या घळीत विसावले होते.
किचनमध्ये काम केल्याने घामाने तिची कुर्ती तिच्या अंगाला चिकटली होती आणि ती पातळ कुर्ती आता जवळ जवळ पारदर्शक वाटत होती. तिचे गुलाबी निप्पल त्या कुर्तीवरून स्पष्टपणे दिसत होते. ज्यामुळे ती खूपच कामुक दिसत होती.
आता त्याला समजले की, त्याची आई त्याला आज इतकी सुंदर का दिसत होती. त्याने आईचे सौंदर्य नेहमीच पाहिले होते. पण आज सकाळी झालेल्या प्रसंगानंतर पहिल्यांदाच त्याचे लक्ष मादकतेकडे गेले.
तिची प्रत्येक हालचाल मादकतेने भरलेली होती. ती ज्याप्रकारे ज्यूसचा घोट घेत होती, तिचे रसरशीत लाल ओठ ज्याप्रकारे ग्लासला स्पर्श करत होते, श्वास घेताना तिची मोकळी छाती वर खाली होत होती, त्याच्याकडे बघून ती ज्याप्रकारे हसत होती, ती आणखी मादक वाटत होती.
“खरंच, मम्मी किती सेक्सी आहे!” प्रणव मनात म्हणाला.
पल्लवीच्या प्रत्येक अंगातून मादकता ओसंडून वाहत होती. तिच्या सौंदर्यामुळे तिचा मुलगा तिच्या प्रेमात पडला होता. जणू तिच्या सौंदर्याने तो संमोहित झाला होता.
पल्लवी ज्यूसचा घोट घेत मधेच प्रणवकडे बघायची. तो अजूनही तिच्या छातीकडे टक लावून पाहत होता. त्याच्या डोळ्यांतील गरमी तिला तिच्या छातीवर जाणवत होती. तिचे निप्पल कडक झाले होते.
प्रणवच्या चेहऱ्यावरून तिला कळले होते की, तिचा मुलगा तिच्या सौंदर्याने वेडा झाला आहे. तो तिच्या छातीकडे अगदी बारकाईने पाहत होता. तिच्या श्वासाबरोबर त्याचे डोळे वर खाली होताना तिला दिसत होते.
एकीकडे, पल्लवी तिच्या सौंदर्याच्या अशा जबरदस्त प्रभावाने खुश झाली होती, तिला तिच्या सौंदर्याचा अभिमान वाटत होता. त्याच वेळी, तिला थोडी लाजही वाटत होती की, तिचा मुलगा त्याच्या वयाच्या मुलींना सोडून त्याच्या ३७ वर्षाच्या आईच्या प्रेमात पडलाय.
जेवण झाल्यावर पल्लवीने भांडी उचलून सिंकमध्ये ठेवली. तेवढ्यात प्रणव तिच्या जवळ येऊन उभा राहला.
“चल मम्मी, मी तुला भांडी धुवायला मदत करतो.”
“धन्यवाद, बेटा. पण आता नको. हे छोटसं काम मी करते, तू तोपर्यंत टीव्ही लाव, मी लगेच येते, मग आपण एकत्र टीव्ही पाहू.”
“नाही मम्मी, आतापासूनच आपण एकत्र काम करूया.”
पल्लवीच्या चेहऱ्यावर हास्य पसरले.
“बेटा, फक्त दोन-चार भांडी आहेत, पाच मिनिटाच होईल. तू मला संध्याकाळी स्वयंपाक करायला मदत कर. आता तू जाऊन टीव्हीवर लाव, कोणता चांगला चित्रपट चालू आहे का बघ, मग आपण दोघं सोबत बघूया.”
“ठीक आहे मम्मी, तू म्हणशील तसे.”
प्रणवने आईच्या छातीकडे एक कटाक्ष टाकला आणि बाहेर जायला वळला.
“एक मिनिट बेटा, मला तुला काहीतरी महत्त्वाचं सांगायचं होतं.”
अचानक पल्लवीने त्याला मागून हाक मारली. त्याने मागे वळून पाहले तर आईच्या चेहऱ्यावरून हसू गायब होते. तिचा चेहरा काहीसा उदास होता आणि ती खूप गंभीर दिसत होती. जणू काही ती कुठल्या संकटात अडकली होती.
“काय झालं आई?” प्रणव थोडा शांतपणे म्हणाला.
पल्लवी काही क्षण गप्प उभी होती, जणू तिच्या मनातले बोलण्यासाठी ती हिंमत गोळा करत होती. मग प्रणवच्या डोळ्यात बघत बोलायला लागली.
“बेटा, आज सकाळी तुझ्या खोलीत जे काही घडलं, मला म्हणायचंय की, मी जे काही केलं, ते प्लीज कुणाला सांगू नकोस.” पल्लवी विनवणी करत म्हणाली.
कदाचित तिला सकाळपासून प्रणवला हे सांगायचे होते, पण तिची हिंमत होत नव्हती.
“मम्मी, सकाळी? काय झालं होतं सकाळी? मी कोणाला सांगू नये, असे तू काय केलं?” प्रणव जणू त्याला माहीतच नाही अशा अविर्भावात बोलला.
“आज सकाळी मी तुझ्या खोलीत आले, तेव्हा तू तुझ्या चैनेत?” प्रणव जाणून बुजून का अनभिज्ञ होण्याचे नाटक करत आहे, हे पल्लवीला समजत नव्हते.
“मम्मी, मला काही आठवत नाहिये. सकाळी काय झालं, मला काहीही माहिती नाहिये.” प्रणवचा आवाज पूर्वीसारखाच शांत होता.
पल्लवी आणखिनच अस्वस्थ झाली.
“बेटा, तुला का समजत नाहिये की, मी तो तोंडात घेतला आणि मग…”
“मम्मी, मला वाटते, तू माझी मस्करी करतेयस.” प्रणवला आईला अडवत म्हणाला.
“तू मला सकाळी माझ्या खोलीत उठवायला आली होतीस आणि मग मला नाश्त्यासाठी बोलावलंस, एवढंच.” प्रणव त्याच आवाजात बोलला.
(क्रमशः)
