तिची शक्तिशाली हंस मान तिच्या रुंद मजबूत खांद्यांवर अभिमानाने उभी होती, ज्याच्या वरच्या बाजूस एक सुंदर परिपूर्ण अंडाकृती आकाराचा चेहरा मोठ्या गडद डोई डोळ्यांच्या जोडीने सजलेला होता, नाकासारखी तीक्ष्ण बासरी त्यांच्यामधील अंतर कमी करते. तिच्या गर्विष्ठ नाकाच्या खाली, गुलाबाच्या पाकळ्याची जोडी – रसाळ ओठ फुगल्यासारखी, आणि तिच्या खालच्या ओठाच्या उजव्या कोपऱ्यात, एक लहान परंतु ठळक काळा तीळ तिच्या वक्र तोंडाचे सौंदर्य आणि कामुकपणा व्यक्त करत होता. बाहेर आकाशातल्या काळ्याकुट्ट ढगांप्रमाणे, दाट काळ्या केसांचा मोठा महापूर तिच्या गुळगुळीत रुंद पाठीवरून खाली आला. तिच्या विस्तीर्ण खांद्यांवरून गुळगुळीत, जाड, सुडौल, मजबूत हातांची एक जोडी खाली आली, जी स्त्री दिसली तरी, तिच्या क्रीडा पार्श्वभूमीमुळे अपवादात्मक सामर्थ्याचे वचन होते. अवचेतनपणे, प्रीताने तिच्या हातांनी तिच्या डोक्यावर तिच्या जाड वाहत्या ट्रेसचा ढीग केला आणि अलीकडे ती स्वतःबद्दल किती निष्काळजी होती हे तिला जाणवले. ती स्वतःबद्दल इतकी जागरुक होती की महागड्या सलूनमध्ये दर आठवड्याच्या शेवटी ती तिच्या बगलांना वॅक्स करायची आणि ब्लीच करायची, त्यांना गुळगुळीत ठेवायची, पण आता, बागेतल्या विस्कटलेल्या तणाप्रमाणे, केसांच्या दाट धक्क्याने तिच्या बगलांना झाकले. अयानला नेहमीच महिलेच्या अंगावरचे केस घाण दिसायचे आणि म्हणूनच ती नेहमी स्वत:ला स्वच्छ करण्याची विशेष काळजी घेत असे; पण अयान आता तिथे नव्हता किंवा तिला न्याय देणारा दुसरा कोणीही नव्हता – ती तिच्या पूर्ण नैसर्गिक स्वभावात होती. तिच्या बगलेतून तिच्या शरीराचा एक मंद तीक्ष्ण वास येत होता – तो तिचा नैसर्गिक फेरोमोन होता; तिने काही काळ दुर्गंधीनाशक किंवा परफ्यूम वापरले नव्हते कारण तिला आजकाल बाहेर जाण्याची गरज वाटत नव्हती. तिच्या काखेच्या अगदी खाली, तिचे वरचे शरीर तिच्या स्तनांच्या विशालतेने फुगल्यासारखे दिसत होते. यौवनपूर्व वर्षांमध्ये, प्रीथा नेहमी तिच्या सपाट स्तनांच्या निकृष्टतेचा त्रास सहन करत होती; पण 13 नंतर, जेव्हा ती मोठी होऊ लागली तेव्हा असे वाटले की ती तिथे वाढणे कधीच थांबणार नाही. तिच्या स्तनांच्या अनियंत्रित वाढीमुळेच तिने बास्केटबॉल सोडला; ते खूप लाजिरवाणे होत होते. आता पूर्ण परिपक्व वयाच्या ३४ व्या वर्षी प्रीताचे स्तन विश्वासापलीकडे फुगले होते, तिची पूर्ण परिपक्व तारुण्य आणि त्यात अडकलेल्या दुधाने. या टप्प्यावर, ती पूर्ण 38F होती; स्तनाग्र फुगले होते आणि दूधामुळे ओलसर होते. डॉक्टरांनी तिला ब्रेस्ट पंप दिला होता पण तिने तो कधीच वापरला नाही; दूध नियमितपणे बाहेर काढले नाही तर स्तनाचा कॅन्सर होण्याची शक्यता तिला माहीत होती, पण प्रीताने त्याची पर्वा केली नाही. या वेदना तिला दररोज तिच्या नुकसानाची आठवण करून देतात; तिच्या न जन्मलेल्या बाळाशी हा एकमेव संबंध राहिला होता. प्रिताला ती आरशात पाहण्याची पद्धत आवडत नव्हती; एकेकाळी तिला तिच्या नग्नतेचा अभिमान वाटायचा, पण आता ती तशी मानसिक स्थिती नव्हती. तिने तिच्या वॉर्डरोबमधून तिच्या साडीशी जुळणारा दुसरा ब्लाउज काढला. तिने तिचा ओला ब्लाउज आणि ब्रा वॉशिंग मशीनमध्ये टाकली आणि ब्रा सोडून नवीन ब्लाउज घातला. तिने हा ब्लाउज तिच्या लग्नानंतर तयार केला होता, पण तो कधीच घातला नाही. त्यात धोकादायकपणे झुकणारी नेकलाइन होती आणि जेव्हा तिने पहिल्यांदा ती यूएसमध्ये घातली तेव्हा अयानने भुसभुशीत केली होती. ‘तू इतका लो कट ब्लाउज का घातला आहेस? तू तिथे आधीच खूप जड आहेस, त्यामुळे ते किती क्लीवेज दाखवत आहे ते तुला दिसत आहे?’ अयान उफाळून आला होता. प्रीथाने विरोध केला, ‘का, का, तू टू-पीस बिकिनी घालून समुद्रकिनाऱ्यावर गोर्‍या मुलींना उगाळत बसतोस आणि तुला माझ्या लो नेक ब्लाउजचा त्रास आहे? मी ती साडीने घातली आहे आणि माझी छाती पल्लूने झाकली जाईल.’ ‘ते आणखी धोकादायक आहे. पल्लू केव्हा खाली पडेल हे तुला कळणार नाही आणि माणसांचे भुकेले डोळे तुझ्या स्तनांवर मेजवानी करतील.’ प्रीथाने हसून हसून याला त्याचा मालकी हक्क म्हणून नाकारले, यामागील विशिष्ट पितृसत्ताक मानसिकता कधीच लक्षात आली नाही. तथापि, तिला आता पर्वा नव्हती. तिने ब्लाउज घातला होता पण तिला संघर्ष करावा लागला होता, तो बनवल्यानंतर ती मोठी झाली होती; ब्लाउजच्या पातळ सामग्रीमध्ये तिच्या मोठ्या स्तनांचा समावेश होता, तिला ब्रा घालण्याची गरज नव्हती कारण ती इतकी घट्ट बसलेली होती. तिचे अर्धे स्तन कढईतून उकळलेले दूध सांडल्यासारखे गळ्यात फुगले होते. या क्षणी, कोणीही पुरुष तिच्याकडे पाहून वेडा झाला असेल, परंतु ती कोणत्याही पुरुषाचा विचार करू शकत नाही. ती सर्व पुरुषांचा तिरस्कार करू लागली होती. माणसाच्या कल्पनेनेच तिला मळमळ होते.
तिने फ्रीझरमधून व्होडकाची बाटली बाहेर काढली आणि लिंबूपाणी पातळ करून स्वतःसाठी एक मोठे पेय ओतले. तोपर्यंत बाहेर मुसळधार पाऊस सुरू झाला होता. एक झटपट घास आणि द्रव तिच्या घशाखाली जळला. दुसरा सिप सोपा झाला आणि त्यामुळे तिच्या नसा थोडीशी सुटू लागली, तिच्या पोटात उबदारपणा आला. तिला भूक लागली होती – वोडकाचा परिणाम झाला. प्रीताने तिच्या मोबाईलवर स्थानिक रेस्टॉरंटला कॉल केला त्यांनी सांगितले की डिलिव्हरीला उशीर होईल, कारण मुसळधार पाऊस पडत आहे. बाहेरचा पाऊस विधवांवर कुडकुडत होता, तिच्या नसांमध्ये व्होडकाचा उष्मा, प्रीथा काहीतरी तळमळत होती; तिचे हृदय जड झाले होते, परंतु तिचे शरीर भुकेने तळमळत होते आणि ती फक्त तिच्या पोटाची भूक नव्हती. तिला अयानचे ७ इंच जाड लिंग आठवत होते, विचित्र गोष्ट म्हणजे ती अयानचा चेहरा जवळजवळ विसरत होती, पण तिला त्याच्या वीर्यातील प्रत्येक तपशील आठवत होता. तिच्या शरीरातून त्याच्या पुरुष जननेंद्रियासाठी रक्तस्त्राव होत असला तरीही अयानबद्दल तिचा द्वेष तसाच होता. प्रीथा तिच्या सामाजिक आणि कार्य वर्तुळातील कोणत्याही पुरुषाला सहजपणे आमंत्रित करू शकली असती, त्यांच्यापैकी बरेच जण तिच्यासाठी गुलामगिरी करत होते, परंतु शेवटी तिला फसवणारे किंवा दुखापत करणार्‍या दुसर्‍या पुरुषासोबत बेड शेअर करण्याची कल्पना पूर्णपणे अस्वीकार्य होती. तिने आयुष्यात कधीच हस्तमैथुन केले नव्हते, पण बाल्कनीत उभं राहून वोडकावर चुसणी घेत पावसाच्या थंडगार फवारण्यांनी तिचा चेहरा आणि हात ओले करून तिचा स्वतःवरचा ताबा सुटत होता. तिने सहजच तिची साडी ओढली आणि तिच्या पँटी कव्हर योनीला दुमडले, तिच्या पँटी ओल्या होत आहेत हे पाहून तिला धक्का बसला; स्पष्ट अर्ध-चिकट रसांनी महाग लेस, घट्ट आणि चपळ बनवली होती. पावसाच्या पाण्याखाली आता चकाकणारा रस्ता, तिची योनी आधीच तिच्या शरीरातील द्रवांनी लेपलेली होती. तिने मनाला अशा उत्तेजितपणापासून दूर करण्याचा प्रयत्न केला आणि आंघोळ करण्याचा निर्णय घेतला.
तिने आणखी एक घोट घेऊन पेय संपवले आणि आणखी एक ओतली, तेव्हा तिच्या आत काहीतरी घुसले. ती आपला मोबाईल घेऊन बेडवर बसून तिच्या ओळखीच्या पुरुषांचे नंबर स्क्रोल करत होती. तिच्याकडे नेहमी तहानलेल्या नजरेने पाहणाऱ्या सुमन भादुरी या तिच्या तात्काळ बॉसला तिने फोन करावा का? किंवा यासीन हुसेन, नवीन तरुण रिपोर्टर ज्याच्याशी तिने मैत्री केली होती, तो नेहमी तिच्या शरीराकडे चोरून नजर टाकत होता, तिच्या भौतिक संपत्तीने मंत्रमुग्ध झाला होता, परंतु काहीही बोलण्यास लाजाळू होता. किंवा शंकर, तिचा कॉलेज मित्र ज्याच्यासोबत ती बास्केटबॉल खेळायची; तो तिच्याशी फेसबूकवर संपर्क ठेवत होता, वारंवार दुहेरी अर्थाचे संदेश पाठवत होता. तिला खरोखरच हताश वाटत होते, तिच्या शरीरात आग लागली होती आणि तिला कोणाची तरी गरज होती. पण ते बरोबर होते का? तिने तिच्या इच्छेला बळी पडून पुन्हा एखाद्या पुरुषाशी संबंध जोडावा का? तिच्या बोटाने संख्यांची यादी खाली स्क्रोल केल्याने तिच्या हृदयात गोंधळ आणि तळमळ पसरली. प्रीताने फोन ठेवला आणि फोन बेडवर फेकून दिला आणि स्वतःला बेडवर झोकून दिल. तिच्या शरीराला आग लागली होती, तिला अस्वस्थ वाटत होते. तिचे हात तिच्या शरीरावर, तिच्या चेहऱ्यावर, तिच्या मानेवर फिरले आणि नंतर तिचे स्तन पिळले. प्रीथा आता ते घेऊ शकली नाही आणि जोरात ओरडली. तिचे मोठे दुधाने भरलेले स्तन फुटतील असे वाटत होते. ‘अरे देवा… तू माझ्याशी असं का करतोस? मी आता माझ्या शरीरावर का नियंत्रण ठेवू शकत नाही?’ ती ओरडली. तिने साडी वर केली, मांड्या घासल्या, तिच्या दुर्गंधीने बंद वातानुकूलित खोली लगेच भरून गेली. ‘अह… मी खूप घृणास्पद आहे…’ प्रीथा ओरडली, पण आता तिचा ताबा सुटला होता, तिची बोटे तिच्या मांड्यांवर गेली होती आणि ती तिच्या पँटीसला हात लावणार इतक्यात तिला किंचाळण्याचा आवाज आला. प्रीथा चकित झाली, तिने उठून खालून गोंधळाचा आवाज ऐकला. आणखी आरडाओरडा झाला.
प्रीथा पटकन बाल्कनीत गेली आणि खाली वाकून काय चालले आहे ते पाहण्याचा प्रयत्न केला आणि तिने जे पाहिले ते पाहून ती थक्क झाली. गेटसमोरच चौकीदार रस्त्यावरच्या लहान मुलाला छडीने बेदम मारहाण करत होता. मुलगा ओरडत होता आणि दयेची याचना करत होता, पण बदमाश पहारेकरी अथक होता. ‘अरे, तू काय करतोस? तू मुलाला का मारत आहेस?’ प्रीथा बाल्कनीतून ओरडली, पण चौकीदाराने तिच्याकडे लक्ष दिले नाही; त्याने मुलाला बेदम मारहाण केली. कदाचित तो तिला दुरून ऐकू शकत नव्हता. प्रीतामध्ये अचानक काहीतरी घडले आणि ती घाईघाईने तिच्या अपार्टमेंटच्या बाहेर गेली, तिने लिफ्टचे बटण दाबले आणि रागाने आणि चिंतेने जोरजोरात धडधडत होती, ‘….तो बास्टर्ड मुलाला मारेल.’ पार्किंगमध्ये लिफ्टचे दरवाजे उघडताच ती धावत बाहेर आली. ते मुल आता ओल्या जमिनीवर रडत होते आणि पहारेकरी त्याला त्याच्या उघड्या पायांवर बेदम मारत होता. प्रीथा किंचाळली ‘थांबा, थांब जरा मी सांगते… काय चाललय?’ पहारेकरी थांबला आणि वळला, मुलगा त्याच्या आवाक्याबाहेर रेंगाळला आणि वेदना आणि धक्क्याने थरथर कापत एका कोपऱ्यात अडकला. ‘हा छोटा बास्टर्ड मॅडम चोरण्यासाठी आमच्या आवारात घुसला’, चौकीदार कर्कशपणे म्हणाला. ‘काल कोणीतरी मिस्टर सेनच्या गाडीचा टेल लाईट चोरला. मारहाण केल्याशिवाय तुम्ही या लहानग्यांना धडा शिकवू शकत नाही’, तो अश्‍लील शब्दात म्हणाला. ‘नाही मॅडम माझ्यावर विश्वास ठेवा…’ हादरलेला मुलगा घाबरून कोपऱ्यातून ओरडला. ‘मी पावसापासून वाचण्यासाठी पार्किंगच्या सावलीत उभा होतो आणि अचानक हा माणूस माझ्यावर धावून आला आणि मारहाण करू लागला; मी काही केले नाही, प्लीज माझ्यावर विश्वास ठेवा…’ ‘गप्प बस शेम्बड्या’, वॉचमनने पाठीमागे थोपटले आणि त्याच्यावर थुंकले ‘चोर… ते…’ चौकीदार आपले वाक्य पूर्ण करू शकला नाही. अचानक एक जोरदार थप्पड त्याच्या चेहऱ्यावर लागली…. प्रिताने त्याला एवढी जोरात थप्पड मारली होती की तो पाय गमावून जमिनीवर पडला, तिच्या थप्पडच्या तीव्र ताकदीमुळे तो थक्क झाला. चौकीदार बिहारचा एक लहान, खरचटणारा माणूस होता – प्रीताच्या ताकदवान हाताच्या एका थप्पडने त्याला तारे दाखवले होते. प्रीथा रागाने थरथरत होती कारण वॉचमनने त्याच्या डोळ्यात भीतीने तिच्याकडे पाहिले; तिच्या वरच्या मोठ्या सुंदर उंचीने, ती देवी दुर्गासारखी दिसत होती, असुर राक्षसाचा वध करण्यास तयार होती. तिचे विशाल कोहल-रेषा असलेले डोळे आगीचा वर्षाव करत होते; तिचे सुंदर तोंड रागाच्या सरळ रेषेत होते. ‘मॅडम, माझ्यावर विश्वास ठेवा…’ चौकीदार नम्रपणे बडबडला; प्रीताने मध्येच त्याला थांबवला, ‘चुप राहा… नाहीतर मी तुला माझ्या चप्पलने ठोकून देईन’, तिने गर्जना केली.
