मातृत्व – प्रेमाची कहाणी भाग : ५

प्रीथा म्हणाली, ‘ज्याला असे करायचे असेल त्याला मी बघते…थोडे घे…प्लिज’ तिने स्वतः जारमधून काही कुकीज घेतल्या. सलीम अजूनही सहमत नव्हता. प्रीताने तिचा हात त्याच्या डोक्यावर ठेवला आणि हळूच विनवणी केली, ‘तू माझं ऐकणार नाहीस का? बघ…मी तुझ्या आईसारखीच आहे ना?’ हे ऐकताच सलीमचा थरकाप उडाला. थरथरत्या हाताने त्याने बिस्किटे घेतली. प्रीथा त्या मुलाचे निरीक्षण करत होती…भूक असूनही; तो हळू हळू बिस्किटे खायला लागला. तो खरोखरच चांगला आहे, प्रीथाने विचार केला. ती सोफ्यावर बसली, तो मुलगा जेवत असताना त्याचे निरीक्षण करत होती. तिला त्या मुलाकडे ओढल्यासारखे वाटले; ती वेदना करुणा नव्हती… ती काही औरच होती. ती एका जादूखाली होती, असंख्य भावनांचे जाळे. सलीमने एक एक करून सर्व बिस्किटे खाल्ली आणि मग विचारले ‘मॅडम, मला थोडे पाणी मिळेल का?’ प्रीथा रडत होती.
मुलाने स्तब्ध होऊन प्रिताकडे पाहिले. ‘मी काही चुकीचं बोललो का मॅडम? नाही, कृपया रडू नका मॅडम. नाही, प्लीज….रडू नका मॅडम…मी…मी जात आहे.’ तो म्हणाला. ‘नाही!’ प्रीथा ओरडली. ‘ये… इकडे ये’ प्रिताने त्या मुलाला उघड्या मिठीने हाक मारली. सलीमने एक-दोन संकोच पावले पुढे टाकताच प्रीताने त्याचे मनगट पकडले आणि जबरदस्तीने त्याला आपल्या कुशीत ओढले. ती अनियंत्रितपणे रडू लागली. न जन्मलेले मूल गमावल्यावरही ती अशी रडली नाही. मुलगा काही काळ स्तब्ध झाला; पण, तोही भावनेने भारावून गेला आणि त्याने प्रिताच्या शरीराला हळूवारपणे मिठी मारली. त्याने तिच्या छातीवर डोके ठेवले आणि मूकपणे अश्रू ढाळू लागला. हळुहळु प्रीताचे रडणे शांत झाले आणि थांबले. तिला आत एक विचित्र शांतता जाणवत होती. त्या मुलाच्या पातळ, नाजूक शरीराला मिठी मारून खूप छान वाटले. तिने त्याच्या हनुवटीच्या खाली एक बोट ठेवले आणि हळूवारपणे त्याचा चेहरा वर केला. तिच्या आरामाच्या उबदारपणामुळे त्याचे डोळे अर्धे बंद होते; ओसंडून वाहणाऱ्या भावनेने त्याचे ओठ थरथरत होते. प्रीथा कितीतरी वेळ त्या गोड निरागस चेहऱ्याकडे पाहत राहिली आणि मग, जणू स्वतःलाच अनोळखी, झुकली आणि उबदार, मऊ चुंबनासाठी त्याच्या पातळ थरथरणाऱ्या ओठांवर तिचे मऊ, भरड ओठ ठेवले. तिने त्याला घट्ट मिठी मारली आणि त्याच्या गालावर, त्याच्या डोळ्याखाली, त्याच्या कपाळावर चुंबनांचा वर्षाव सुरू केला. आणि मग शेवटी भुकेल्या तळमळीने त्यांचे ओठ बंद झाले. प्रीताच्या ओठांनी आणि जिभेने मुलाच्या लहान तोंडावर आक्रमण केले, त्याचे तोंड चाखले, ते प्यायली आणि बदल्यात त्याला तिच्या उबदार लाळेने भरले. काहीतरी तिच्यात शिरले होते.तिची आवड अनियंत्रित झाली होती; अन्यथा, ती ज्या प्रकारे त्याचे चुंबन घेणार होती ती नक्कीच नाही, एक लहान मुलगा, तरुण आणि तिचा मुलगा होण्याइतपत लहान. त्यांची तोंडे विभक्त झाल्यावर त्यांच्या ओठांमध्ये थुंकीच्या तारा लटकल्या होत्या. प्रीथाने ते ओढून गिळले. सलीमलाही बेलगाम भावनांनी मात दिली होती. त्याचा श्वास वेगवान झाला. शेवटी, प्रीताने हळूच विचारले, ‘मी तुला माझ्या मांडीवर बसवले आणि तुझे चुंबन घेतले. मी मद्यपान आणि धूम्रपान करत आहे. माझा श्वास ताजा नाही…. – तुला वाईट वाटलं का?’ सलीमने आपल्या मोठ्या काजळ डोळ्याने तिच्याकडे बघत घट्ट गिळले; मंद आवाजात तो म्हणाला, ‘नाही….तुमचा श्वास ठीक आहे.’

प्रीताने एक दीर्घ उसासा सोडला, मुलाला तिच्या मांडीवर टाकले आणि सोफ्यावर तिच्या शेजारी बसवले. तो किती हलका आहे, जणू त्याला मांजरीच्या पिल्लासारखे वजनच नाही. प्रीताच्या मनात असंख्य भावनांचा पूर आला होता. तिने नुकतेच जे केले त्याबद्दल तिला अपराधीपणाची तीव्र वेदना जाणवली. हे चुंबन अजिबात मातृत्वाचे नव्हते, ते लैंगिक समाधानाची तळमळ असलेल्या स्त्रिचे होते. तिला अचानक अस्वस्थता जाणवली. प्रीताने तिच्या साडीचा पल्लू छातीवरून खाली केला; तिची नजर तिच्या स्तनांवर पडताच एक आश्चर्यचकित हुंदका तिच्या ओठातून सुटला. तिच्या ताठ झालेल्या निप्पल्समधून दूध बाहेर पडत होते आणि तिचा ब्लाउज भिजत होता. दुसरीकडे ही मातृत्वाची प्राथमिक तळमळ होती. प्रेथाने सलीमचा हात धरला आणि रडलेल्या आवाजात बोलली. ‘सलीम, मला माफ करा.’ ती म्हणाली, ‘मी अयोग्य वागले. तुझे असे चुंबन घेणे योग्य नव्हते.’ सलीमने तिच्याकडे मोठ्या गोंधळलेल्या डोळ्यांनी पाहिलं आणि म्हणाला, ‘मला इतक्या वर्षात पहिल्यांदाच इतकं छान वाटलं होतं मॅडम. मला सुरक्षित आणि प्रेम वाटले; तुमचे हात माझ्या सभोवताली इतके उबदार आणि मऊ होते जणू काही मला त्रास होणार नाही. मला आता वेदना होत नाहीत, जणूकाही पहारेकरीने मला अजिबात मारलेच नाही. तूम्ही मला त्या क्षणी बरे केले.’ त्याचे शब्द खूप प्रौढ आणि कळकळीने भरलेले वाटत होते, प्रीथा आता स्वतःवर नियंत्रण ठेवू शकली नाही आणि त्याचे डोके तिच्या छातीवर धरून रडत होती. प्रीथा पुन्हा रडत होती, आणि सलीमही आनंदासोबत दुःखाचे अश्रूही मूकपणे ढाळत होता. ते दोघे अज्ञात काळासाठी रडत राहिले, जणू काही त्यांच्या सभोवतालचे जग त्यांच्या भावनांनी वितळले आणि पूर आले. आता काहीही फरक पडलेला दिसत नव्हता, फक्त एक स्त्री जिची तिरस्कार, फसवणूक आणि तिची सर्वात मौल्यवान वस्तू लुटली गेली आहे आणि एक मुलगा ज्याने आयुष्य सुरू करण्यापूर्वीच सर्वस्व गमावले होते.

हळूहळू अश्रू ओसरले. प्रीताने सलीमच्या डोळ्यात खोलवर पाहिले, त्याचा हात धरला आणि तिच्या जड, कोमल आणि उबदार छातीवर ठेवला. ‘शपथ घे…’ ती म्हणाली, ‘शप्पथ घे की तु जे काही बोलला ते खरे आहे. मला तू शपथ घेण्याची गरज आहे कारण मी या क्षणी माझ्या आयुष्यातील एक मोठा निर्णय घेणार आहे.’ ती थरथरत्या आवाजात म्हणाली.
‘मी… मी शपथ घेतो मॅडम… मला खोटं बोलायचं कारण नाही.’ सलीमची नजर तिच्या स्तनांकडे गेली; त्याचे मोठे काजळ डोळे आणखीनच मोठे दिसत होते कारण तो त्यांच्याकडे पाहतच होता, डोळे विस्फारले होते, ब्लाउजचा पातळ पदार्थ तिच्या दुधाने भिजत होता, ज्यामुळे एक मंद वासही येत होता. पोषणाच्या सततच्या कमतरतेमुळे त्याचे शरीर त्याच्या वयोमानानुसार वाढले नसले तरी त्याचे पुरुष हार्मोन्स आधीच सक्रिय होते. इतक्या जवळून एक अतिशय सुंदर, पूर्ण वाढ झालेल्या स्त्रीची ऐश्वर्यसंपदा पाहून तो थक्क झाला होता. तो पूर्णपणे गोंधळलेला आणि घाबरलेला दिसत होता. त्याच्याकडे पाहून प्रिताला तिच्या नैसर्गिक वृत्तीने, मुलांच्या मनात भावनांचे वावटळ जाणवत होते. काहीही लक्ष न देता तिने तज्ञ हातांनी तिच्या ब्लाउजचे हुक एक एक करून उघडले. तिने अक्षरशः मुलाला तिच्या मजबूत हातांनी उचलले आणि जवळजवळ जबरदस्तीने तिच्या मांडीवर ठेवले. ‘मला मॅडम म्हणणं थांबव…मी तुला आई म्हणायला सांगितलं होतं!’ ती उपहासाने म्हणाली. प्रीताने तिचे डावे स्तनाग्र त्याच्या तोंडासमोर धरले आणि हळूच म्हणाली ‘माझ्याकडून पी….मला माहित आहे की तुला खूप भूक लागली आहे आणि मी माझ्या दीर्घकाळच्या गरजा तुझ्याद्वारे पूर्ण करेन, स्वीटी.’
सलीमने आश्चर्याने तिच्याकडे पाहिले; त्याचे त्याच्या भावनांवर नियंत्रण नव्हते. थरथरत्या ओठांना खेचत त्याने त्या दोघांमध्ये मोठे स्तनाग्र पकडले. प्रीथाच्या शरीरातून विजेसारखा धक्का बसला, ज्याला विजेच्या मोठ्या आणि गडद ओल्या आकाशात बाहेरच्या गडगडाटाने प्रतिसाद दिला. प्रीताच्या तोंडून अर्धा ऐकू येणारा श्वास सुटला, ‘आह…इश्श…’
सलीम हळूवारपणे चोखू लागला; तो खूप भावनांवर मात करून प्रवाहाबरोबर गेला. प्रीथा चित्कारली ‘जोरजोरात चोख …. आह्हह, छिद्र अडकले आहेत …. अजून जोरात चोख प्रिया ….’ सलीमने डोळे मिटले आणि ओठांनी जोरात खेचले, त्याचे पातळ गाल चोखण्याच्या जोरावर आत गेले. ‘उफ्फफ्फ…’ प्रीताने आक्रोश केला. तिच्या प्रतिक्रियेने घाबरून, सलीमने स्तनाग्रातून ओठ काढण्याचा प्रयत्न केला, पण प्रीथाने बळजबरीने त्याचे डोके स्थिर ठेवले आणि दुसऱ्या हाताने तिचे डावे स्तन जबरदस्तीने तोंडात ढकलले. तिच्या स्तनातून दूध मुक्तपणे वाहू लागले आहे असे तिला वाटू लागले. सलीमला सुरुवातीला स्तनाच्या दुधाची चव आवडली नाही, पण जेव्हा तो दूध पीत होता तेव्हा त्याला नशा वाटू लागली. तो नवजात बाळासारखा चोखत राहिला. स्वर्गीय आनंद आणि शुद्ध आनंद प्रीथावर उतरला; ती हळूच सोफ्यावर बसली आणि मागच्या बाजूला डोकं ठेवलं. तिचा चेहरा स्वर्गीय स्मिताने उजळून निघाला होता…. वादग्रस्त आईला शोभणारे हास्य.
प्रीथा मुलाच्या डोक्याला आणि पाठीला जिव्हाळ्याने मातृत्वाने स्नेह देत राहिली. अरे देवा!’, तिने मनात विचार केला, ‘मुलाचे पालनपोषण करताना किती आनंद मिळतो याची मी कल्पनाही करू शकत नाही… आज माझे स्त्रीत्व पूर्ण झाले आहे!’ तिचं आईचं दूध या गरीब मुलाच्या तोंडात भरतंय, पोटात घशात जातंय, भूक भागवतंय, ‘माय गॉड…. एवढं समाधान, एवढा आनंद, काय आनंद!’ आणखी काही वेळाने, सलीमने त्याचे तोंड तिच्या निप्पलपासून वेगळे केले आणि म्हणाला, ‘आणखी नाही… माझे पोट भरले मॅडम!’ प्रीथा गोड हसली आणि खेळकरपणे त्याच्या गालावर हात मारत उपहासाने म्हणाली, ‘आणखी एक आहे! त्याचे काय होईल? आणि मी तुला सांगितले नाही की मला आई किंवा मम्मी म्हण?’
सलीमने श्वास घेतला, ‘प..पण… खरं तर तूम्ही माझी आई नाही… मी तुम्हाला आई कसं म्हणू?’
प्रीथा म्हणाली, ‘माझ्या शरीरातील दुधाने मी तुझे पोट भरले, ज्यामुळे मी तुझी आई बनते. मी तुझी आई आहे म्हणून मला अनोळखी स्त्री म्हणून संबोधणे थांबव. यापुढे तू मला प्रेमाने संबोधशील, जसे मुलाने आईला संबोधावे, ठीक आहे?’
सलीमने नम्रपणे होकारार्थी मान हलवली.
प्रीताने त्याचे शरीर थोडे खाली खेचले आणि तिचे दुसरे पूर्ण भरलेले स्तन त्याच्या तोंडावर दाबले. ती थट्टा करत म्हणाली ‘आता सांग आई मला दूध दे.’ प्रीताचे मोठे स्तन तोंडावर दबल्यामुळे सलीम बडबडत ‘अई…दु दे’ म्हणाला. प्रीथा आनंदात मोठ्याने हसली, ‘शिट, तू खूप क्यूट आहेस’ ती ओरडली. सलीम पुन्हा चोखू लागला. प्रीथाला तिच्या दुसर्‍या न वापरलेल्या निप्पलमध्ये सुरुवातीच्या वेदना जाणवल्या; पण काही वेळातच तिला पुन्हा आनंदाचा पूर आला. ‘उफ्फफ्फ… चोखत राहा, राजा…. पीत रहा पाहिजे तितकं.’ प्रीथा मिटलेल्या डोळ्यांनी बडबडली.