घाईघाईत तो आपला लंड परत पॅन्टमध्ये घालायला विसरला. धावताना तो धक्का लागल्याने आणखी बाहेर आला आणि त्याच वेळी त्याने जोरात चैन वर खेचली. पुढच्याच क्षणी त्याचे पाय गोठले गेले आणि त्याच्या तोंडातून दीर्घ किंकाळी बाहेर पडली. असह्य वेदनेने तो ओरडू लागला.
त्याच्या लंडाची मऊ त्वचा पॅन्टच्या चैनमध्ये अडकली होती. चैनेचे किमान पाच दात तरी त्याच्या त्वचेत रोवले गेले होते. प्रणवला एकीकडे खूप वेदना होत होत्या, तर दुसरीकडे त्याला आपल्या आईची भीती वाटत होती. त्याला मदत करायला आता कोणीच नव्हते.
प्रणवने परत चैन खाली खेचण्यासाठी पॅन्टला हात लावला, तितक्यात वेदनेची एक जोरदार सनक त्याच्या लंडातून गेली. नुसते पॅन्टला हात लावण्याने त्याला त्याच्या लंडात असह्य वेदना जाणवत होत्या तर दुसरीकडे घड्याळाचे काटे दुप्पट वेगाने फिरत होते.
आता त्याला या त्रासातून लवकर सुटका करून घ्यायची होती. त्याने त्याच्या अर्ध्या उघडलेल्या चैनेच्या आत दोन्ही हातांची बोटे विरूद्ध दिशेने हळुवारपणे घातली. मग दोन तीन दीर्घ श्वास घेऊन त्याने डोळे मिटले आणि जोरात दोन्ही हात विरूद्ध दिशेने हलवले.
“आह्ह्हऽऽऽऽ मम्मीऽऽऽ!” वेदना असह्य होऊन तो किंचाळला.
इकडे पल्लवी तिच्या मुलाच्या बेडरूममधून खाली डायनिंग रूममध्ये येऊन त्याची वाट पाहत बसली होती. वीस मिनिटे उलटून गेली तरी तो आला नव्हता. थप्पड मारूनही त्याच्यात सुधारणा झाली नव्हती म्हणून ती खरंच खूप चिडलेली होती.
“आणखी दोन मिनिटे! तो अजूनही खाली आला नाही तर आज..”
प्रणवच्या वेदनादायक किंचाळीने अचानक तिच्या विचारांची रेलचेल तुटली आणि कावरी बावरी होत तिने त्याच्या बेडरूमकडे धाव घेतली.
“काय झालं बेटा? मी येतेय! मी येतेय!”
पल्लवी धावत त्याच्या बेडरूमपर्यंत पोहोचली तर तो बाथरूमच्या दरवाजामध्ये आपल्या हाताने आपला लंड लपवून दीर्घ श्वास घेत उभा होता. त्याला किती वेदना होत होत्या, हे त्याचा चेहराच सांगत होता.
“मम्मी, माझी नुन्नी..”
तो रडायला लागला. डोळ्यातून पाण्याच्या धारा वाहू लागल्या.
“मम्मी, माझी नुन्नी चैनमध्ये फसली… मम्मी, खूप त्रास होत आहे…”
पल्लवी धावतच प्रणवजवळ गेली आणि गुडघ्यावर बसली. तिने त्याचे दोन्ही हात बाजूला केले. समोर प्रणवचा लंड पॅन्टमधून बाहेर आलेला होता. तिने काळजीपूर्वक पाहिले पण तिला काही स्पष्ट दिसत नव्हते. तिने तर्जनी आणि अंगठ्याने त्याचा लंड पकडून हळूच वर केला.
“मम्मीऽऽऽ” प्रणव वेदनेने थरथरला.
“सॉरी बेटा, मला थोडं बघू दे.”
काय झालं, हे पाहण्यासाठी पल्लवीने हळुवारपणे त्याचा लंड थोडा वर उचलला, तेव्हा तिला दिसले की, चैनेच्या दोन दातांमध्ये अजूनही त्याचा लंड अडकलेला आहे.
चैनेच्या अगदी जवळ असलेल्या त्वचेवर चैनेच्या दातांच्या खुणाही तिला दिसल्या, ज्यावरून त्याने स्वतः चैनेमधून आपला लंड काढण्याचा प्रयत्न केल्याचे दिसून आले, ज्यामध्ये त्याला काही प्रमाणात यश आले होते.
पल्लवीने थरथरत्या हातांनी चैन पकडली आणि अतिशय काळजीपूर्वक ती हळूहळू खाली खेचण्याचा प्रयत्न करू लागली. पण तिने चैनेवर थोडासा दाब टाकताच प्रणव रडायला लागला.
“गप्प बस! तू सारखी नवीन संकट निर्माण करतोस!” पल्लवी रागाने म्हणाली.
त्याला या त्रासातून कसे बाहेर काढावे, हे तिला कळत नव्हते. प्रणव तिला चैन खाली खेचू देत नव्हता. त्यामुळे त्याचा लंड चैनेमधून कसा सोडवायचा, याचा ती विचार करू लागली.
“हे संकट तुझ्यामुळे निर्माण झाले आहे. तू सकाळी मला शिव्या घातल्या म्हणून हे झालं. सुट्टीच्या दिवशीही तू मला एन्जॉय करू देत नाहीस.” प्रणवने राग काढला.
मुलाचे बोलणे ऐकून पल्लवी गप्प झाली.
“त्याचं म्हणणं बरोबर आहे, त्याने हे माझ्या टोमण्यांना घाबरूनच केलं असेल. पण मी त्याला का शिव्या दिल्या? माझा मूड खराब होता, यात त्याचा काय दोष? वर्षातून एकदाच त्याला उन्हाळ्याच्या सुट्ट्या असतात. मी खरंच असं करायला नको होते.” पल्लवी मनात म्हणाली.
तिने एक दीर्घ श्वास घेतला. आता त्याला या संकटातून बाहेर काढण्यासाठी तिच्याकडे एकच मार्ग होता.
“सुट्टी असण्याचा अर्थ असा होतो का की, तू फक्त आनंदच घ्यावा? तू तुझा अभ्यास करत नाहीस, मला कोणत्याही कामात मदत करत नाहीस, दिवसभर घरापासून आपल्या मित्रांसोबत टवाळक्या करत फिरतोस आणि घरी आला की लगेच टीव्हीसमोर बसतोस. आता मी तुला फटकारू नाही तर बक्षीस देऊ का?”
“माझे सगळे मित्र खेळायला येतात. कुणाचीच आई थांबवत नाही. तू एकटीच अशी आहेस, जी जेव्हा पहा आह्ह्हऽऽऽ..” अचानक प्रणवच्या तोंडातून तीव्र वेदनादायक किंचाळी बाहेर पडली.
पल्लवी उभी राहिली आणि तिच्या मुलाच्या डोक्यावर हात फिरवत म्हणाली, “पुरे झाले बेटा, आता संपले. आता तुला त्रास होणार नाही.”
“आह्ह्हऽऽ मम्मीऽऽऽ! तू माझी आई आहेस की शत्रू आहेसऽऽऽ?”
प्रणवला आता कळून चुकले की, त्याच्या आईने त्याला मुद्दाम अशाप्रकारे तिच्या बोलण्यात अडकवले होते की, त्याचे लक्ष वळताच ती चैन खाली खेचेल.
आता प्रणवचं दुखणं पूर्वीसारखं भयंकर नव्हतं, पण वेदना अजूनही अफाट होत्या.
“काय करणार बेटा? आता याशिवाय दुसरा पर्याय नव्हता. थोडा वेळ सहन कर, मग त्रास कमी होईल.”
पल्लवीने आपल्या मुलाच्या गालावरचे अश्रू पुसले. आपल्या मुलाला एवढ्या संकटात पाहून बिचार्‍या आईचे हृदय तुटत होते.
“मला हे सहन होत नाहिये, मम्मी. कुणीतरी माझी नुन्नी कापल्यासारखं वाटतंय.” प्रणव रडायला लागला.
(क्रमशः)
