खरे तर आमच्यात हे सेक्स्युअल टेंशन बर्याच काळापासून तयार झाले होते. फक्त कोणीतरी सुरूवात करायची गरज होती. एक ठिणगी पडायचा अवकाश आणि आग भडकणार होती. त्याला मुहूर्त आत्ता मिळाला होता. ठिणगी पडली होती आणि आग भडकली होती.
माझा मोकळा हात नकळत कविता मॅडमच्या छातिच्या उभारावर गेला आणि मी त्यांचे उभार दाबू लागलो. त्यांच्या छातीची गोलाई बर्यापैकी मांसल होती. दाबताना मजा वाटत होती. आमचे ओठ विलग होऊन एकमेकांच्या जीभा आम्ही कधी चाटायला लागलो हे कळलेच नाही.
बराच वेळ एकमेकांना मिठी मारून आम्ही चुंबन घेत सोफ्यावर बसलो होतो. माझा हात मॅडमच्या छातिच्या दोन्ही उभारांवर मुक्तपणे फिरत होता.मध्ये मध्ये मी त्यांच्या नितंबावर आणि मांडीवर हात फिरवत होतो.
आणि अचानक बेल वाजली व आम्ही दोघे ताडकन उडालो!
कविता मॅडम पटकन पळत आपल्या जागेवर गेल्या आणि मी दरवाजा उघडायला पुढे झालो. मॅडमने मला थांबायचा इशारा केला आणि पळत पळत माझ्या जवळ आल्या. आपल्या हातरूमालाने त्यांनी माझे ओठ खसाखसा पुसले आणि व्यवस्थित चेक करून त्या परत आपल्या जागेवर गेल्या.
अच्छा! तर मॅडम आपला रूमाल आणायला पळाल्या होत्या म्हणजे माझ्या ओठाला लागलेली त्यांची लिपस्टीक पुसता यावी म्हणून. च्यायला! माझ्या तर हे लक्षातच आले नाही. मग मी दरवाजा उघडला.
आमचे एक क्लायंट आले होते. मी त्यांना आत घेत त्यांचे स्वागत केले आणि त्यांना मिटींग रूममध्ये बसवले. नंतर कविता मॅडम आल्या आणि त्या क्लायंटला अटेंड करू लागल्या. मी ड्राफ्टींग सेक्शनमध्ये आलो आणि माझ्या ड्राईंगबोर्डवर काम करू लागलो.
माझे कामात लक्ष लागत नव्हते कारण मला कविता मॅडमच्या छातीला केलेला स्पर्श आठवत होता. मस्त लुसलुशीत लागली तिची छाती हाताला. माझ्या लंड टाईट व्हायला लागला होता. मी तो क्लायंट जायची वाट बघत होतो पण बराच वेळ तो जायचे नाव घेत नव्हता. दोन तीन वेळा कविता मॅडम बाहेर आल्या आणि काही फाईल्स वगैरे घेऊन पुन्हा आत गेल्या.
नंतर एकदा जेव्हा त्या बाहेर आल्या तेव्हा मी त्यांच्या टेबलजवळ गेलो आणि त्यांना विचारले,
“कधी हा क्लायंट जायचा?”
“त्याला काही मागचे रेकॉर्ड चेक करायचे आहेत तेव्हा तो लवकर जाणार नाही.” त्या हसून मला म्हणाल्या.
ते ऐकून मी थोडा हिरमुसला झालो आणि टॉयलेटकडे वळालो. कविता मॅडम हसू दाबत असल्याचा मला भास झाला तेव्हा मी त्यांच्याकडे पाहिले. त्यांनी हसू दाबत एक कटाक्ष माझ्या पॅन्टकडे टाकला आणि त्या फाईल घेऊन मिटींग रूमकडे गेल्या.
ओह! म्हणजे मी उत्तेजित होतो हे त्यांना कळले तर. आणि आता तो क्लायंट जायचे नाव घेत नव्हता तर मी टॉयलेटमध्ये जाऊन स्वतःला शांत करणार हे त्यांनी ताडले आणि म्हणून त्या हसत होत्या.
त्यांना कळले ह्याचे आता मला काही वाटत नसे तेव्हा मी तडक टॉयलेटमध्ये गेलो. पॅन्टमधून माझा लंड बाहेर काढून मी खसाखसा हलवायला लागलो आणि कविता मॅडमच्या छातीचा तसेच तिच्या अंगाचा स्पर्श आठवू लागलो. एका मिनिटात माझी पिचकारी उडाली आणि मी वीर्य गाळायला लागलो.
त्यानंतर मी मुतून वगैरे बाहेर आलो आणि माझ्या जागेवर जाऊन काम करू लागलो. नंतर मग बाहेर गेलेला प्युन मुलगाही परत आला तेव्हा पुढे कविता मॅडमबरोबर काही करायला मिळण्याची शक्यता धुसर झाली.
पण त्या दिवशी तिने मला जसा तिच्या छातीला हात लावायला दिला आणि नंतर मी तिला जी चोंबळले, तिचे चुंबन घेतले ती कामगिरी पण काही कमी नव्हती.
त्या घटनेनंतर आमचे संबंध वेगळ्याच लेवलला गेल्याची मला जाणीव झाली. आता पुढे तिच्याबरोबर अजून काय काय करायला मिळेल ह्या कल्पनेने माझा उत्साह द्विगुणीत झाला!
नंतर दुसर्‍या दिवशी जेव्हा प्युन मुलगा बाहेर एका कामासाठी गेला आणि फक्त मी व कविता मॅडम ऑफीसमध्ये होतो तेव्हा मी त्यांच्या सीटजवळ गेलो. त्या काम करत होत्या पण मला पाहून त्यांनी काम थांबवले आणि माझ्याकडे त्या मिश्किलपणे हसत पाहू लागल्या. मीही हसत त्यांना म्हणालो,
“मॅडम, चला जरा साहेबांच्या केबीनमध्ये बसूया. गप्पा मारत.”
“ठीक आहे. तू हो पुढे. मी येते पाच मिनिटात.” त्यांनी हसून म्हटले.
मग मी येऊन साहेबांच्या केबीनमध्ये त्यांच्या चेअरवर बसलो. पाच मिनीटांनी कविता मॅडम आल्या आणि समोरील विजीटर चेअरवर बसल्या. मग आम्ही थोड्या इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारायला लागलो.
मला तर त्या गप्पांमध्ये खरे तर इंटरेस्ट नव्हता. त्यांना कसे जवळ घ्यावे आणि त्यांची छाती दाबायला सुरूवात करावी ह्याचा मी विचार करत होतो. त्यांच्याजवळ जाऊन सरळ सरळ त्यांच्या छातीला हात लावायची माझी डेअरींग नव्हती तेव्हा काय करावे ह्याच विचारात मी पडलो होतो.
शेवटी मी कालच्या प्रसंगाचा विषय काढत म्हटले,
“मॅडम, काल आपली गंमत अर्धवटच राहिली. तो क्लायंट आला नसता तर.”
“अर्धवट म्हणजे? तुझा अजून काही करण्याचा विचार होता की काय?” त्यांनी आश्चर्याने विचारले.
“नाही म्हणजे. अजून काही नाही. पण असेच. अजून थोडी गंमत.” मी गोंधळत म्हणालो, “हरकत नाही. आता पण आ पण पुढे कंटिन्यू करू शकतो.” मी सुचकपणे म्हणालो.
“हे बघ सागर. काल तू माझ्यावर जबरदस्ती केलीस म्हणून तू हात लावू शकलास. नाही तर मी नसते तुला हात लावू दिले असते. त्याचा अर्थ असा नको समजूस की मी तुला सारखी सारखी हात लावायला देईल. काल मला काय झाले होते कोणास ठाऊक? पण नेहमी नाही हं मी तुला तशी जवळ येऊ देणार.” त्या थोड्या सिरिअसली म्हणाला.
आणि ते ऐकून मी अवाक झालो! माझा भ्रमनिरास झाला की मला ती पुन्हा हात लावायला देईल. पण मी चेहर्‍यावर काही दाखवले नाही आणि पान पलटत म्हणालो,
“नाही मॅडम. तसे नाही. मी गमतीत म्हणालो.”
मग आम्ही थोडा वेळ दुसर्याच गप्पा मारत बसलो.
थोड्या वेळाने बेल वाजली आणि आम्ही दोघे बाहेर आलो. दरवाजा उघडला तर बाहेर गेलेला प्युन परत आला होता. मग आम्ही आपापल्या जागेवर जाऊन काम करत बसलो. माझा खरे तर मूड गेला होता. कविता मॅडमबरोबर मला अजून काहीतरी मजा करायला मिळेल ह्या आशेवर मी होतो पण तिने माझा पोपट केला.
नंतर मग २/३ दिवस असेच गेले. आम्हाला ऑफीसमध्ये एकांत मिळाला की आम्ही साहेबांच्या केबीनमध्ये नाहीतर मिटींगरूममध्ये बसून गप्पा वगैरे मारत होतो. प्रसंगी आम्ही थोडी चावट चर्चा करतही होतो. पण तिला पुन्हा हात लावायचा चान्स मिळत नव्हता. तो चान्स कधी व कसा मिळेल ह्याची मी वाट पहात होतो.
चवथ्या दिवशी कविता मॅडम ऑफीसमध्ये आल्या तेव्हा त्या थोड्या उदास वाटत होत्या. माझ्या ते लक्षात आले पण मी त्यांना छेडले नाही. सकाळी ऑफीसमध्ये साहेब वगैरे होते तेव्हा म्हटले दुपारी एकांत मिळाला तर त्यांची विचारपूस करावी.
लंचपर्यंत साहेब वगैरे निघून गेले. आम्ही जेवायला बसलो तेव्हा कविता मॅडम जास्त बोलत नव्हत्या. मी काही जोक केला तर त्या कसेनुसे हसत होत्या. मग मी पुढे जास्त काही बोललो नाही व शांतपणे आम्ही जेवण केले.
दुपारी प्युन ऑफिसमध्ये होता तेव्हा आम्हाला एकांत मिळत नव्हता. तेव्हा मी त्याला बाहेर एका ऑफिसमध्ये जाऊन काही डॉक्यूमेंट्स आणायला पाठवले. तो २/३ तास तरी परत येणार नव्हता.
नंतर मी कविता मॅडमकडे गेलो आणि त्यांना म्हणालो की चला साहेबांच्या केबीनमध्ये बसूया. तर त्या म्हणाल्या माझे डोके दुखतेय तर मी थोडा वेळ पडते. मग कविता मॅडम रिसेप्शन मधील सोफ्यावर पडल्या.
जसे मी आधी सांगितले होते की रिसेप्शन एरियामध्ये एक थ्री सिटर सोफा होता ज्याला आर्मरेस्ट नव्हत्या. त्यामुळे त्या सोफ्यावर व्यवस्थित झोपायला मिळायचे. दुपारी त्या सोफ्यावर झोपून आम्ही एखादी डुलकी घेत असू.
त्या दिवशी कविता मॅडमचा मूड थोडा ऑफ होता तेव्हा त्या सोफ्यावर पडून झोपल्या होत्या. त्या झोपल्या जरी होत्या तरी त्यांना झोप लागत नव्हती. अस्वस्थपणे त्या इकडे तिकडे कुशी बदलत होत्या. काहीतरी झाले होते ज्याने त्या अस्वस्थ होत्या.
मी माझ्या सेक्शनचा दरवाजा किंचित उघडा ठेवून त्या फटीतून त्यांचे गुपचूप निरीक्षण करत होतो. माझे लक्ष त्यांच्या छातिच्या उभारांवर होते. इकडे तिकडे कुस बदलताना त्यांचा पदर हलायचा आणि मला त्यांच्या छातिच्या मधल्या घळीचे दर्शन मिळायचे तर कधी त्यांचा उभार ब्लाऊजच्या गळ्यावरून दिसायचा. म्हणजे त्या पदर पुन्हा नीट छातीवर घेऊन छाती झाकून घेत होत्या.
कविता मॅडमच्या उभारांची मिळणारी झलक पाहून माझा जीव कासावीस होत होता व आता पुन्हा कधी ही छाती दबायला मिळेल ह्या आशाळभूत विचाराने मी त्यांना पहात होतो.
शेवटी मला राहवले नाही. मी काहीतरी विचार केला आणि पॅन्ट्री एरियात गेलो. तेथे मी दोन कप चहा बनवला आणि चहाचे कप घेऊन रिसेप्शन एरियात आलो. मॅडमला मी हाक मारली आणि त्यांनी डोळे उघडून माझ्याकडे पाहिले. मी हसून त्यांना म्हणालो,
“घ्या, मॅडम. चहा घ्या.”
“अरे तू कशाला आणलास बनवून? मी घेतला असता.” त्या उठून बसत म्हणाल्या.
“ठीक आहे हो. मी आणला बनवून तर त्यात काय बिघडलं, ” असे बोलून मी कप त्यांच्या हातात दिला आणि विचारले, “बसू का जरा इथे?”
“अरे बस ना.” कप घेत त्या म्हणाल्या.
आणि मी त्यांच्या डाव्या हाताला सोफ्यावर बसलो. मग आम्ही गुपचूप चहा पिऊ लागलो. एखादं मिनिट कोणी काही बोलले नाही. मग मीच म्हणालो,
“मॅडम काय झालेय आज तुम्हाला? इतक्या शांत का तुम्ही?”
तरीही त्या गप्प राहिल्या आणि शुन्यात पहात चहाचे घुटके घेत राहिल्या.
“अहो मॅडम. मी तुमच्याशी बोलतोय.”
“अं? हं. काही नाही रे. असेच.” त्या भानावर येत कसेनुसे हसत म्हणाल्या.
“असेच कसे? काहीतरी झालेय नक्की. त्याशिवाय तुम्ही अश्या उदास होणार नाहीत. काय झालेय? सांगा बघू मला!” मी म्हणालो.
“काही नाही रे. असेच माझे डोके दुखतेय.” त्यांनी जुजबी कारण दिले.
“मॅडम, एक सांगू का? तुम्हाला खोटे बोलता येत नाही. तुम्ही मला काहीतरी थातूर-मातूर कारण देत आहात. खरे कारण वेगळेच आहे.” मी म्हणालो.
“नाही रे. मी खरे तेच सांगतेय.” त्या तरीही आपलीच रेकॉर्ड वाजवत होत्या.
“हे बघा, मॅडम. आता आ पण दोघे जवळचे मित्र आहोत ना? मग तुमचे दुःख मला सांगायला काय हरकत आहे? दुःख दुसर्यांना सांगितले तर हलके होते. मी तर तुमचा जवळचा मित्र आहे. तेव्हा मला काय ते सांगा. त्याने तुम्हाला हलके वाटेल.”
“आता काय सांगू तुला? नेहमीचेच रडगाणे आहे. जाऊ दे.” असे म्हणून त्यांनी चहा संपवला आणि कप बाजूच्या टिपॉयवर ठेवला.
पुन्हा एखाद मिनिट आम्ही शांत राहिलो. माझा चहा पण संपला आणि मी कप सोफ्याच्या बाजूला खाली ठेवला. मग मी त्यांच्याकडे प्रेमाने पाहिले आणि आपुलकीच्या स्वरात हळुवारपणे त्यांना म्हणालो,
“खरे सांगू का, मॅडम? तुम्ही काहीही म्हणा किंवा काहीही समजा. पण मी आता तुमच्यात भावनिकदृष्ट्या गुंतत चाललो आहे. आपली मैत्री इतकी घट्ट झाली आहे की आपली सगळी सुख-दुःख आ पण शेअर करावी असे मला वाटत असते. तुम्ही सतत हसत-आनंदी रहावे असे मला वाटत असते.
तेव्हा तुम्हाला असे उदास बघणे मला पहावत नाही. तुम्ही अश्या शांत शांत बसल्या तर मला कसेतरीच होतेय. तेव्हा प्लिज मला सांगा काय झालेय ते. तुमचे दुःख हलके करणे मी माझे कर्तव्य समजतो.”
