काही दिवस उलटले आणि इच्छा तेथे मार्ग त्याप्रमाणे मार्गही मोकळा झाला. इंद्रधनुष्यच्या कॉलेजमध्ये एक मुलगा होता जो दरवर्षी नवीन आणि ॲडवान्स मोबाईल घेत असे. असाच त्याने नवीन मोबाईल घेतला होता. त्याच्या जुना मोबाईलच्या काचेला थोडासा क्रॅक पडला म्हणून एक्सचेंज होऊ शकला नाही.
मग इंद्रधनुष्यने त्याच्याशी बोलणी करून तो त्याचा मोबाईल एक हजार रुपयाला ठरवला. एक दिवस तो मोबाईल हिनाला दाखवायला सुद्धा आणला. पैशाच्या मानाने मोबाईल खूपच चांगला होता. तिने पण होकार दिला. पण तिच्याकडे सध्या पाचशे रुपये होते. मग इंद्रधनुष्यने आपल्याकडचे पाचशे रुपये त्यात टाकून एक हजार रुपये त्या मित्राला देऊन त्याचा मोबाईल हिनासाठी घेऊन आला.
हिनाला इंद्रधनुष्यमुळे अॅन्ड्रॉइड मोबाईल भेटला. तिचा आनंद गगनात मावेनासा झाला. ती पुढच्या महिन्याला त्याचे पाचशे रुपये परत करणार होती. इंद्रधनुष्यला पण पैश्याची घाई नव्हती. पण त्याच्या या पुढाकारामुळे तिला फक्त मोबाईल भेटला नव्हता तर एक मित्रही भेटला होता.
तिच्या मनात इंद्रधनुष्यने घर बनवले होते. तिला आता रोज इंद्रधनुष्यची गरज पडत असे. कधी नवीन नंबर सेव्ह करण्यासाठी, कधी मोबाईलचे वॉलपेपर चेंज करण्यासाठी ती स्वत:हून त्याच्याकडे येत असे. तोही तिने विचारलेल्या प्रश्नांपेक्षा जास्त माहिती तिला देत असे.
त्याने तिला मोबाईलमध्ये व्हॉट्सॲप डाऊनलोड करून दिले. तिचा एक सुंदर फोटो डीपीमध्ये टाकला. हळूहळू ती मेसेज करू लागली. मेसेज वाचू लागली. रोज सकाळी ती इंद्रधनुष्यला शुभ प्रभातचा मेसेज करत असे. तिला हे सर्व खूप प्रभावित करत होते.
इंद्रधनुष्यला हे सर्व नवीन नसले तरी हिनाच्या रूपाने त्याला चांगली मैत्रीण भेटली होती. हिना पण त्यावर खूप विश्वास करत असे. त्याच्या जेवणाची विशेष काळजी घेत असे. रात्री त्याच्यासाठी त्याचे दूध बाजूला काढून मग घरी जात असे.
बऱ्याच वेळा इंद्रधनुष्य तिला तिचा मोबाईल ऑपरेट कसा करायचा हे दाखवताना तिचा हात आपल्या हातात पकडून मोबाईल स्क्रीनवर ठेवून तिला शिकवत असे. तिला जरा उशीराच समजत असे. पण तोपर्यंत तिचा हात त्याच्याच हातात असे.
तिला जवळ घेऊन शिकवताना त्याच्या हाताचे कोपर तिच्या स्तनावर आदळत असे. एकदा तर असेच शिकवताना तिच्या खांद्यावरचा पदर तिच्या छातीवरून थोडा खाली आला. तिचेही त्यावर लक्ष नाही. पण तिच्या जुन्या चोळीत घट्ट करकचून ठेवलेली उरोज तिच्या चोळीतून आरपार दिसत होती.
तिच्या पूर्ण वक्षापैकी ३० ते ३५ टक्के भाग तिच्या चोळीतून बाहेर डोकावत होता. त्या दोन वक्षाच्या कपारीत त्याचे कोपर सारखे आदळत होते. तिच्या दोन वक्षातील फटीत आलेल्या घामामुळे तिची छाती एखाद्या तेल लावलेल्या बॉडी बिल्डरच्या छातीसारखी चमकत होती.
त्याचे कोपर पुन्हा पुन्हा तिच्या छातीवर आदळत असल्याने त्या वक्षाचा घाम त्याच्या कोपराला लागत होता. अचानक हाताला लागत असलेल्या ओलाव्याने तो जरा खजील होऊन पाहू लागला आणि तो फक्त पाहतच राहिला. कारण आज प्रथमच तिची अर्धवट छाती आणि तिच्या चोळीत कोंबलेले यौवन पाहून तो चकित झाला होता.
तिच्या चोळीत ते वक्ष असे कोंबले होते की तिचे निप्पल तिच्या चोळी बाहेरून पण त्याला स्पष्ट जाणवत होते. इतके दिवस त्याच्या हे कधीच ध्यानात आले नव्हते किंबहुना त्याने या नजरेने कधी तिला पाहिले नव्हते. पण आजवर तारुल, नाजूका आणि पियुषा अनुभवलेल्या इंद्रधनुष्यला तिचे अर्धवट स्तन आणि त्याचा अजस्त्र आकार बघून एक कळून चुकले की ही गावरान मैना म्हणजे वेगळेच पकवान आहे जे अजून आपण चाखले नाही. आणि जर चाखू शकलो नाही तर आयुष्यात नेहमी त्याची खंत राहील.
इतके दिवस अभ्यासात गुंतलेला इंद्रधनुष्य रात्री नेहमी तारुल, नाजूका आणि पियुषाची आठवण काढत असे. या तिघीसारखी तिलोत्तमा आता आपल्या सोबत नाही याची त्याला खंत वाटे. पण आज अचानक तिचे भरगच्च उरोज पाहिले आणि तो विचारात पडला की इतके दिवस साधी आपली नजर सुद्धा या मादक मोहिनीवर पडली नाही, कमाल म्हणायची बुवा!
पण एकदा त्याची नजर पडली आणि त्याच्या नजरेत ती भरली. आता तो तिचा विचार करू लागला. आता तो तिला मोबाईलमध्ये ऑपरेट करण्याचे शिकवताना मुद्दाम तिला स्पर्श करत होता. तिला याची जाणीव नव्हती. पण तिच्या प्रत्येक स्पर्शानिशी तो तिच्यावर भाळत होता.
शनिवारी किंवा रविवारी तो सकाळी हॉलमध्ये येऊन बसत असे. त्याच वेळेला हिना फरशी पुसायला घेत असे. तो सोफ्यावर बसत असे आणि त्याच्या समोर गुडघ्यावर बसून ती फरशी पुसत असे. पुसता पुसता तिचा पदर सारखा छाती वरून खाली येत असे.
इंद्रधनुष्य फक्त हाच क्षण अनुभवण्यासाठी तिच्या समोर स्थानापन्न होत असे. तिच्या समोर बसून तिची छातीशी असलेली गोलाई बघून त्याचे लिंग बऱ्याच दिवसांनी एक नवीन तिलोत्तमासाठी सलामी देत असे. तिचे भरीव रूप पाहून तो रोज रात्री तिच्या नावानेच हस्तमैथुन करू लागला. तिच्या नावाने त्याच्या लिंगातून प्रेमरस पाझरू लागला.
आता हे प्रत्येक रात्री नित्य नियमाने त्याचे न चुकता काम सुरू झाले. जेव्हा हिना आपल्या घरी तिच्या मद्यपानात धुंद झालेल्या पतीला वैतागून उशीत तोंड खुपसून रडत असे, त्याच वेळी एक वीस वर्षाचा मुलगा तिच्या रुपात भाळून तिच्या नावाने आपल्या लिंगाला वेदना देऊन आपला तृप्तीचा प्रेमरस काढत होता.
एके दिवशी रविवारी इंद्रधनुष्यला नेहमीप्रमाणे सुट्टी होती. तो नेहमीप्रमाणे आपली सोफ्यावर जागा घेऊन बसला होता जेणेकरून हिनाचे ते सौंदर्य पुन्हा नजरेस पडेल आणि नवीन आठवडा सुरू होताना त्याचे मन ते सौंदर्य पाहून फ्रेश होईल. पण आज हिना रोजच्या सारखी खुश नव्हती. ती रोजच्या सारखी त्याला आपले मोबाईलबद्दल डाउट पण विचारत नव्हती.
त्याला तिला पाहून थोडे नवल वाटले. रोज पोपटासारखी बोलणारी हिना आज गप्प का? त्यामुळे त्याचा पोपट पण आज त्याला सलामी देत नव्हता. आज तिचे केस नेहमीसारखे टापटीप नव्हते. आज तिचे केस विस्कटलेले होते. चेहर्‍यावर असे काही टेन्शन होते की फ्रेशनेसचा नामोनिशाण नव्हता. जणू काही तिने आंघोळ ही फक्त औपचारिकता म्हणून केली होती.
तिचा पदर जरी नेहमी सारखा खाली पडत असला तरी तिच्या चेहर्‍यावर जे टेन्शन बघून इंद्रधनुष्य तिच्या भरगच्च छातीत रमत नव्हता. तिच्या टेन्शनचे कारण ओळखल्याशिवाय त्याला राहवले नसते. इतक्यात हिना ही फरशी पुसताना पाठमोरी झाली.
तिची पाठ आता इंद्रधनुष्यच्या समोर होती. तिच्या आखूड चोळीत लपलेली अर्धवट उघडी पाठ आणि कंबर त्याला सपशेल दिसत होती. पण आज त्यात त्याचे मन रमेना. इतक्यात तिच्या अर्धवट उघड्या पाठीवर त्याचे लक्ष गेले.
तेथे एक काळा लांबलचक व्रण होता जो तिच्या उघड्या पाठीवर जरी स्पष्ट दिसला तरी तोच व्रण तिच्या पाठीवर असलेल्या चोळीत शिरला होता. याचा अर्थ तो व्रण जितका उघड्या पाठीवर होता तितकाच तिच्या चोळीबंद पाठीत कोरला होता.
त्याच्या मनात अनेक शंका कुशंका येऊ लागल्या. काय नक्की झाले असेल? असा व्रण तिच्या पाठीवर आला कसा? चुकून विस्तव लागला का? छे छे!! पाठीवर कसा लागेल विस्तव? लाकडाची मोळी पडली का पाठीवर? छे छे!! मग काय अशी जखम होणार नाही? असे अनेक विचार त्याच्या मनात येऊन विचारचक्र भराभर सुरू होते.
असाच एक व्रण तिच्या कमरेवर पण होता. शेवटी न राहवत त्याने त्या फरशी पुसणाऱ्या हिनाला या जखमेबद्दल विचारले. पण तिने हसत हसत तो विषय टाळला. पण त्याने जवळ जाऊन आधी फरशी पुसणारे तिचे हात थांबवले. तिच्या डोळ्यात बघून तिला खोदून खोदून विचारले. तेव्हा फरशीवर बसलेल्या हिनाला रडू कोसळले. डोळ्यात गंगा जमूना वाहू लागल्या.
त्याने तिच्या अगदी जवळ बसून तिला आपल्या जवळ घेतले. तिचे डोके आपल्या खांद्यावर ठेवले. डोळ्यात पाणी जमा झालेले असताना तिने पण आपले डोके त्याच्या खांद्यावर निमूटपणे ठेवले. गेल्या काही दिवसात ते दोघे इतके छान मित्र मैत्रिण झाले होते, त्याच्यातील संवाद आता मोकळ्या गप्पा मारू लागला होता की तिला त्याच्या खांद्यावर डोके ठेवताना अजिबात संकोच वाटला नाही. उलट तिला धीर वाटत होता.
त्याने आपल्या हातांनी तिचे ओलवलेले डोळे पुसले. तिचे डोळे अश्रुमुक्त केले. पण त्या अश्रुंचे खरे कारण अजून त्याला माहीतच नव्हते. त्याने जेव्हा तिला सांगितले की तू जर मला नाही सांगितले तर मी तुझ्या घरी चौकशी करायला जाईन. तेव्हा ती बोलली की नको नको मी सांगते सांगते. मग तिने तिच्या घरी जे महाभारत होते ते सर्व सांगितले.
तिच्या नवऱ्याचे व्यसन, तिचे आणि तिच्या नवऱ्याचे वाद ही सर्व कहाणी तिने डोळे पुसत पुसत आपल्या कोमेजलेल्या आवाजात सांगितले. तो शांतपणे ऐकत होता. अजून तिचे डोके त्याच्या खांद्यावरच होते. त्याने आपला एक हात तिची कहाणी ऐकता ऐकता तिच्या पाठीवर टाकला. त्यामुळे तिला आता मानसिक आधार भेटत होता.
दुसर्‍या हाताने तो मधेच तिचे डोळे पुसत होता. एखादा अश्रु जर घरंगळत गालावर आलाच तर तो गालावर तीन बोटांनी स्पर्श करून त्या अश्रुचा प्रवास संपवत होता. तिच्या गुबगुबीत गालावर त्याचा स्पर्श त्यालाच सुखावत होता. मधेच जर ती कहाणी सांगताना ओक्साबोक्शी रडू लागली तर तो तिच्या पाठीवर थोपटून तिला अधिक जवळ घेत असे.
जवळ घेताच तिच्या चोळीतील तिची वक्ष स्थळे त्याच्या छातीवर अलगद घर्षण करत होती. या स्पर्शाने तो वेगळ्याच दुनियेत प्रवेश करत होता. ती गावरान वक्ष स्थळे कोणत्याही शहरी स्त्रीच्या स्तनापेक्षा जास्त टणक आणि मांसल होती. पण ती मादकता तिच्या नवऱ्याला ढुंकून सुद्धा दिसत नव्हती.
