तो जागच्या जागीच आश्चर्यचकित झाला कारण ती जाई नक्कीच नव्हती. एखादी भुताटकी सुद्धा नव्हती. मग ती होती तरी कोण? तर ती होती जाईची वहिनी!
इंद्रधनुष्य अवाक झाला. त्याला काय करावे आणि काय करू नये याचा थांग पत्ता लागू शकत नव्हता. वहिनीने हे असे का केले याचे उत्तर त्याच्याकडे सुद्धा नव्हते. त्याने वहिनीकडे प्रश्नार्थक चेहऱ्याने पाहिले. वहिनी मात्र मान खाली घालून लाजत होती. तिला तिच्या कृत्याचा अजिबात पश्चाताप नव्हता. उलट तिच्या चेहर्‍यावर एक वेगळीच लकाकी होती. तिला भेटलेल्या आनंदाचा पारावर उरला नव्हता.
इंद्रधनुष्य वहिनीकडे बघून म्हटले की वहिनी तुम्ही? तेव्हा वहिनी म्हणाल्या की हो मीच जाईची वहिनी. त्यावर इंद्रधनुष्य म्हणाला की तुम्ही असे का केलेत? त्यावर ती म्हणाली की ज्याला सहज भेटते त्याला याची किंमत नसते.
जाईला तुम्ही जवळ ओढत होता पण जाईला ते आवडत नव्हते आणि मी अपेक्षा करत होती की मा‍झ्या नवऱ्याने मला जवळ ओढावे पण माझा नवरा नागपूरला असतो. लग्न झाल्यापासून तीन वर्ष उलटली. नवऱ्याचा आनंद काय असतो हे मात्र मी दर दोन महिन्यांनंतर फक्त दोन दिवसासाठी अनुभवत असते.
जेव्हा माझा नवरा दोन महिन्यातून एकदा दोन दिवसासाठी सुट्टी वर येतो. बाकीच्या रात्री मी एकटीच गुदमरत असते. त्यामुळे माझी झालेली कुचंबनना मला त्रास देत होती. अशावेळी मला तुम्ही दिसला आणि तशी संधी दिसली. म्हणून माझ्यातली स्त्री जागी झाली आणि तिने हे अनैतिक पाऊल उचलले.
मला माहीत आहे की मी चुकले. पण आतून होणारा त्रास इतका प्रचंड होता की मी हे पाऊल उचलले. आता मला शिक्षा देऊ शकता मी शिक्षा भोगायला तयार आहे पण इतके सांगते की आज लग्न झाल्यावर प्रथमच मी इतका छान आनंद अनुभवला आहे.
माझा नवरा दोन महिन्यांनंतर भेटतो तो नागपूर वरून येतो आणि जातो. पण त्या रात्री इतक्या तुफान नसतात जितक्या जितकी आजची रात्र मादक होते. त्यामुळे मला कोणताही पश्चाताप नाही आता मी तुमच्या समोर नतमस्तक होते आणि तुम्ही कोणतीही शिक्षा देऊ शकता.
त्यावर इंद्रधनुष्य हिरमुसला आणि काय बोलायचे त्याला कळत नव्हते कारण आज जो त्याला आनंद भेटला होता तोही अविस्मरणीय होता. फक्त प्रॉब्लेम हाच होता की त्याची सात रंगाची शृंखला आज तुटली होती. त्याला भेटलेले सहा रंग आणि त्यानंतर भेटलेली वहिनी यामुळे त्याचे इंद्रधनुष्य पूर्ण झाले नव्हते.
पण तरी त्याच्या समोर एक स्त्री शरण येत होती म्हणून प्रणयात किंवा प्रेमात जो शरण येतो त्याला माफ करणे हा चांगला गुणधर्म आहे. कारण एकदा का प्रणयाला किंवा प्रेमाला लाथ मारली तर पुन्हा हा प्रणय किंवा प्रेम आपल्याकडे येत नाही म्हणून जे जे भेटते त्याला आपलेच समजून त्याचा स्वीकार करावा हेच शहाणपण आहे आणि हाच शहाणपणा इंद्रधनुष्य फॉलो करत होता.
त्याने मोठ्या मनाने वहिनीला जवळ घेतले आणि तिला म्हटले की जितके सुख तुम्हाला आज भेटले तितकेच सुख मलाही भेटले. मग मी नाराज का होऊ? का मी या सुंदर नात्याचा फडशा पाडू? उलट हे नाते मला फक्त एका राऊंडसाठी ठेवायचे नाही.
त्याने वहिनीला जवळ घेतले आणि वहिनीला त्या ट्रेनच्या फोर सीटर सीटवर झोपविले आणि आता तो तिच्यावर झोपला. वहिनी पुन्हा आनंदात आली कारण मघाशी खोट्या मार्गाने मिळवलेला प्रणय आता खऱ्या मार्गाने तिच्या समोर होता.
इंद्रधनुष्यने पहिला राऊंड जाई समजून केला होता. पण आता दुसरा राउंड तो वहिनीशी करणार होता. इंद्रधनुष्यने पुन्हा आपला सुळका तिच्या योनिवर सेट करण्यासाठी तिचे दोन्ही पाय फाकविले. योनी बऱ्यापैकी ओलसर झाली होती. या ओलसरपणामध्ये अख्खा इंद्रधनुष्य विरघळून जाऊ शकतो. इतकी छान ओलसर झाली होती. त्याने आपले आठ इंचाचे लिंग त्या योनित सरकवले. तसे तिच्या तोंडून ‘इंद्रधनुष्य… मा‍झ्या राजा…’ असे उद्गार बाहेर आले.
मघाशी जे बोल तोंडातल्या तोंडात संपून जात होते तेच बोल आता उघडपणे वहिनीच्या तोंडून येत होते. इंद्रधनुष्याने पण आता सात रंगाची शृंखला तुटली हा विचार बाजूला ठेवून समोर आलेली वहिनी पूर्णपणे संभोगायचे यासाठी तयार होता. ती पण पूर्णपणे यासाठी पवित्रा घेतला आणि त्याने आपले लिंग वहिनीच्या योनित शिरकाव केले.
वहिनी आता मोठ्या तोंडाने ओरडू लागली आणि तिच्या ओरडण्याकडे दुर्लक्ष करत इंद्रधनुष्य एकावर एक रेटे देऊ लागला. जसजसा वेग वाढत होता तसतशी वहिनी आनंदाने ओरडत होती. वहिनी अगदी आनंदाने इंद्रधनुष्य आणि आपल्या नवऱ्याची तुलना करत होती. नक्कीच यात इंद्रधनुष्य विजय मिळवत होता.
आपल्या नणंदचा होणारा नवरा आज आपल्या समोर झोपून आपल्याबरोबर संभोग करत आहे याची तिला जरी लाज वाटत असली. तरी गेली तीन वर्ष तळलेल्या रात्र आज तिला प्रोत्साहित करत होत्या. ती आता पूर्णपणे त्याला शरण गेली आणि इंद्रधनुष्य पण त्या क्षणाचा आनंद लुटू लागला दोघांनी एकमेकांचा वेग वाढवला.
इंद्रधनुष्याने आपले लिंग तिच्या योनित खूप खोलवर टाकले. तिची ओलसर योनी पूर्णपणे वीर्याने माखून गेली. तिचा मदनमणी त्याच्या लिंगाच्या रेट्याने चांगलाच खुलला. तिच्या योनिच्या पाकळ्या गुलाबाच्या पाकळ्यासारख्या प्रफुल्लित झाल्या.
पुढे हा खेळ असाच चालू राहिला. त्या ट्रेनच्या डब्यात त्यांनी अनेक प्रकारचे पोझिशन ट्राय केल्या. सकाळच्या चार वाजेपर्यंत हा रोमांस चालू राहिला. वहिनीने तीन वर्षाचा बॅकलॉग पूर्णपणे भरून काढला. वहिनी मनोमन खूप खुश होती.
इंद्रधनुष्य ह्या अचानक भेटलेली संधीमुळे आनंदी होता. पण त्याला एकच हुरहुर होती की आपली सात रंगाची शृंखला तुटली. पण जाऊ दे, जे देवाच्या मनात असते तेच होते असा पलायनवाद आपल्या जगात आहे. त्यामुळे तो ही टेन्शन घेऊ इच्छित नव्हता.
सकाळचे चार वाजले. ट्रेन आता सकाळच्या पहाटेच्या पहिल्या ट्रेनसाठी कारशेड मधून निघाली. सकाळी वाशीवरून चार दहाची ट्रेन होती. त्यासाठी चार वाजता ही ट्रेन मंद वेगात कारशेड वरून वाशीला चालू लागली. वहिनी आणि इंद्रधनुष्य यांनी या रात्री नऊ वेळा एकमेकांना संभोगले होते. आता सकाळची चार वाजल्या नंतर ट्रेन चालू झाल्यावर त्यांनी लगेच आपल्या अंगावर कपडे घातले.
ट्रेन वाशी स्टेशनला जाईपर्यंत त्यांनी दोघांनी आपले अंगावरचे कपडे नीट घातले. ट्रेन वाशी स्टेशनला पोहोचतात सर्व ट्रेनचे दिवे ऑन झाले. जशी ट्रेन वाशी स्टेशनला थांबली तशी दोघे आपल्याला कोणीच पाहत नाही हे कन्फर्म करून ट्रेनमधून उतरले आणि लगेच स्टेशनच्या बाहेर आले.
आता दोघांचा मार्ग वेगवेगळा होता पण दोघांनी जी रात्र अनुभवली होती ती अविस्मरणीय होती. जाता जाता वहिनी इंद्रधनुष्यला म्हणाली की आपण पुन्हा भेटू लवकरच. इंद्रधनुष्य म्हणाला की हो वहिनी नक्कीच. आपण पुन्हा भेटू लवकरच. त्यावर वहिनी जाता जाता म्हटले की मला वहिनी नाही म्हटले तरी चालेल. यावर इंद्रधनुष्य म्हणाला मग मी काय हाक मारू? त्यावर वहिनी म्हणाली मला तुम्ही नावाने हाक मारू शकता.
इतक्यात इंद्रधनुष्यला हसू आले की इतका वेळ इतकी रात्र एकत्र अनुभवली पण आपल्याला वहिनीचे नावच माहीत नाही. त्यावर त्याने वहिनीकडे प्रश्नार्थक नजरेने विचारले की वहिनी तुमचे नाव काय? त्यावर वहिनी जाता जाता या सुंदर भेटीचा निरोप घेत म्हणाल्या की माझे नाव जा वरून जान्हवी आणि लाजत लाजत तिथून निघून गेल्या.
या प्रकारे इंद्रधनुष्यला कळून चुकले की तो वेड्यासारखा जा वरून जाई असा समज करून घेत होता आणि जा वरून जाईच्या मागे वेड्यासारखा लागला होता. कारण एकच की त्याला सात रंगाची शृंखला पूर्ण करायची होती. पण नियतीच्या मनात वेगळेच काहीतरी होते.
नियतीने जसे सहा रंग इंद्रधनुष्यला स्वत:हून दिले होते तसेच नियतीने सातवा रंग स्वत:च ठरवून ठेवला होता आणि तो आपल्या वेळेप्रमाणे विधी लिखित येणार होता. तो इंद्रधनुष्यच्या प्रयत्नांनी येणार नव्हता. तो विधीमध्ये जसा लिहिलेला आहे तसाच येणार होता.
इंद्रधनुष्याला स्वत:च स्वत:वर हसू येऊ लागले. कारण हा सातवा रंग जा भरून जाई नव्हता तर जा वरून जान्हवी होता. जा वरून जांभळा होता जा वरून जान्हवी वहिनी होता. आणि आता नियतीने त्याला हा सातवा रंग मुक्त हस्ताने देऊन त्याचे इंद्रधनुष्य पूर्ण केले होते.
आज फक्त त्याचे त्याचा जांभळा रंग पूर्ण झाला नव्हता तर त्याचे इंद्रधनुष्य पूर्ण झाले होते. त्याला आपल्या नावाचे गमक समजले होते. त्याच नाव इंद्रधनुष्य असे जगा वेगळे का ठेवले? यात नियतीचा काय डाव होता? हे कळून चुकले होते.
नियतीचा हा कट कोणालाही आवडेल असाच होता आणि का आवडणार नाही कारण या जगातल्या सात मादक स्त्रिया मग त्या विवाहित असो किंवा नसो पण इंद्रधनुष्यच्या जीवनात मुक्त हस्ताने आल्या होत्या आणि इंद्रधनुष्यने पण त्याचा अनुभव घेतला होता. हा अनुभव जगातील फारच कमी पुरुषांना भेटू शकतो आणि त्या कमी पुरुषात इंद्रधनुष्य हा एकच होता.
पुढे त्याचे जाई बरोबर लग्न झाले आणि तो जाई बरोबर आपले जीवन जगू लागला पण त्याच्या आयुष्यात आलेल्या या सात स्त्रिया, सात रंग तो कधीच विसरू शकला नाही.
