महाराष्ट्रातील विदर्भातील एक गाव — गाव तसं छोटंसं — ५०-६० घरांची वस्ती. जवळच नदी — त्यामुळे शेतीसाठी आणि पिण्यासाठी मुबलक पाणी. गावात जवळपास सगळेच शेती किंवा शेतमजुरी करणारे — एक दोन शेतकरी होते ज्यांच्याकडे २०-३० एकरांची शेती असेल — बाकी सगळे १० एकराच्या आतच.
त्याच गावात शेजारी शेजारी राहणारे मनोज आणि ललित म्हणजे जिगरी दोस्त — दोघांच्या जन्मात एक-दीड महिन्यांचा फरक असेल — लहानपणापासूनच त्यांच्यात गाढ मैत्री. पण बिचारे थोडेसे कमनशिबी — मनोजला बाबा नव्हते तर ललितला आई.
मनोजची आई कुसुम, दिसायला देखणी, थोडीशी सावळी, पाणीदार डोळे, मध्यम उंच बांधा, काळेभोर केस. मनोज दोन वर्षांचा असतानाच सर्पदंशाने नवरा गेला आणि नशिबी वैध्यक्य आलं. पण न डगमगता, मुलाकडे पाहून ती परत जीवन जगू लागली.
तीच तर्‍हा ललितच्या घरी. वडील दामोदर, मेहनती गडी, उंचपुरा, धडधाकट. कुसुमप्रमाणेच तो सुद्धा ऐन जवानीच्या दिवसात विधुर झाला. विहिरीवरून पाणी आणायला गेलेली बायको दोन दिवस परतलीच नाही.
खूप शोधाशोध केल्यावर ज्या विहिरीत पाणी भरायला गेली होती त्याच विहिरीत बिचारीचा मृतदेह सापडला. बहुतेक पाय घसरून पडली असावी. त्या वेळेस ललित तीन वर्षांचा होता.
शेजारी शेजारी म्हटल्यावर दोन्ही परिवार मिळून मिसळून राहायचे. दामोदर आपल्या शेतीसोबतच कुसुमची शेती सुद्धा बघायचा. दोन्ही शेतातील नांगरणी, वखरणी आणि शेतीसाठी लागणारे बी-बियाणे सर्व तोच बघायचा.
त्याचा मोबदला म्हणून कुसुम आपल्या स्वयंपाकाबरोबर मनोज आणि दामोदरसाठी सुद्धा स्वयंपाक करायची. स्वयंपाकाखेरीज घरची साफसफाई, धुणी भांडी आणि इतर कामेसुद्धा ती नित्य नियमाने करायची.
कुसुम स्वभावाने थोडी चंचलच होती! नवरा होता त्या वेळी सुद्धा एक-दोन पुरुषांसोबत तिची लफडी होती, अर्थात रंगेहात कोणी पकडलं नव्हतं. पण खेडेगावात अफवांनाच सत्य समजलं जातं. पण नवरा गेल्यावर ती त्याचा गैरफायदा न घेता आपली भूक दामोदरकडूनच शमवायची, अर्थात दामोदर विधुर झाल्यावर!
दामोदरच्या घरकामाखेरीज ती त्याच्या चोटाचा सुद्धा सांभाळ करू लागली. लोकांना शंका यायच्या पण कधी कुणी पकडलं नाही. म्हणतात ना, ‘पकडा गया वो चोर, जो बच गया वो सयाना.’ अगदी तसंच!
दोघांचे संबंध अगदी बिनबोभाट सुरू होते. घर जवळ जवळ असल्यामुळे दोन्ही मुलं झोपले की दामोदर आणि कुसुमचा रात्रीचा खेळ चालायचा. शेजारधर्म मोठ्या गुण्यागोविंदाने सांभाळायचे!
हळूहळू मुलं मोठी होऊ लागली. मनोजला दामोदरचा मोठा लळा होता. बहुतेक खूप लहानपणी बाप गमावल्यामुळे असेल आणि त्यामुळेच की काय तो दामोदरच्या मागेमागेच राहायचा.
त्याच्यासोबत शेतात जाणे, शेतीची कामे करणे, बाजारात जाऊन भाजीपाला, धनधान्य विकणे, बी-बियाण्यांची खरेदी करणे, आदी कामे खूप लवकरच आत्मसात केली. पण शाळेत आणि अभ्यासात मात्र तो मागे पडला.
जेमतेम आठवी शिकून त्याने शाळा सोडली. त्याउलट ललितला शाळा खूप आवडायची. बऱ्याचदा आपल्या मित्राचा गृहपाठ तोच पूर्ण करून बळे बळे त्याला शाळेत न्यायचा पण मनोजला तर शेतीतच मज्जा यायची. दामोदरसोबत राहून तो खूप कमी वयात दुनियादारी शिकला.
दोघेही बारा-तेरा वर्षांचे झाले असतील त्यावेळची गोष्ट. लहानपणापासून सोबतच असल्याने दोघांत खूप चांगलं जमायचं. गावाकडचे लहानपणीचे खेळ सोबतच खेळायचे. कंचे, विटीदांडूपासून कोण लांबवर मुततं? याची शर्यत सुद्धा दोघांतच लागायची. दोघेही एकमेकांच्या लंडांना एकमेकांच्या हाताने न्याहाळायचे.
अशातच एके रात्री कसल्यातरी आवाजाने मनोजची झोपमोड झाली. त्याच्या कानावर कोणीतरी कण्हत, सित्कारत असल्याचा आवाज पडला. ज्या खोलीत तो झोपला तिथे कुणीच नव्हतं.
बाजूला त्याची आई नव्हती आणि कण्हण्याचा आवाजावरून तो आवाज तिचाच आहे हे त्याला कळले. गपचूप उठून तो आवाजाच्या दिशेने जाऊ लागला आणि दाराजवळ येताच त्याला समोर जे दिसले ते पाहून तो स्तब्ध होता.
दामोदर कुसुमवर चढून तिला झवत होता. त्याच्या लंडाच्या प्रत्येक फटक्या निशी तिच्या तोंडून कण्हण्याचा आवाज येत होता आणि त्याच्या तोंडूनही सतत हुंकार बाहेर पडत होते.
ते नक्की काय करत होते? हे त्याच्या निरागस बुद्धीला समजले नाही पण ते पाहून त्याचा तेरा वर्षीय लंड मात्र ताठरला. नुसता ताठरला काय? उड्या मारू लागला!
काय होतंय? हे त्याला कळले नाही पण त्याच्या आईचा चेहरा पाहून ती खूप खुश आहे आणि ते तिला आवडत आहे, हे मात्र त्याला कळलं. आपसूकच त्याचा हात त्याच्या वयात येणाऱ्या लिंगावर पोहोचला आणि त्याला स्पर्श होताच तो शहारला.
समोर दामोदर आणि कुसुम शांत झाले होते. तिच्या ओठांचे चुंबन घेऊन दामोदरने कपडे चढवले आणि दार उघडून आपल्या घरी गेला, तसा तो तिथून सटकला आणि बिछान्यावर जाऊन झोपला. पण त्याचे लिंग मात्र त्याला झोपू देत नव्हते. त्या रात्री पहिल्यांदा त्याने आपल्या डोळ्यादेखत संभोग पाहिला होता. त्याच्या मित्राचा बाप त्याच्या आईवर चढून तिला झवत
“लल्या, काल रातच्याले तुया बाप माया घरी आला व्हता.” सकाळी शाळेत जाताना मनोज ललितला म्हणाला.
“रातच्याले कवा? कायले आला व्हता?” ललितने विचारलं.
“येळ मायीत न्हाय गळ्या. पन मायी आय चिल्लावत व्हती मनून मायी झोप उगडली.”
“का मनून चिल्लावत व्हती तुयी आय?”
“तुया बापाचा लंड माया आयच्या पुदीत व्हता मनून!”
“भोक्कात! कायबी?”
“म्या तुयासंग काऊन झूट बोलू? तू त यार हायस न आपला.”
(क्रमशः)
