“लय लाड येऊन रायले आज बायकोचे?”
“म्या तं रोजच लाड करतो वं, पण तू जवा माया मनातलं बोललीस न तं जास्तच खुस झालो.”
“वोऽऽऽ वोऽऽ बैल मायाऽऽ! आना तुमचा चोटऽऽ! खाऊ द्या मले!!”
“घे वंऽऽ लवडे खाई, बायको मायीऽऽ.”
“ललित भौजीचा अन तुमचा एकच येळी घ्यायचा ईचार हाये माया.” त्याच्या लंड चोखत ती म्हणाली.
गरोदरपणामुळे तिला जास्त वाकता येत नव्हते म्हणून मनोज स्वत: तिच्या तोंडाजवळ लंड घेऊन उभा झाला आणि तिच्या तोंडात लंड देत सित्कारू लागला.
नवऱ्याचा चोट चोखताना ती एका वेगळ्याच मूडमध्ये असायची. लंडाचे लाड करत एखाद्याला कसे उत्तेजित करायचे ही कला तिला चांगलीच अवगत होती. त्याच्या दोन्ही नितंबांचा आधार घेत, मध्येच नितंबांना चिवडत, दाबत ती त्याच्या लंडाला आपल्या तोंडाने आत-बाहेर करू लागली.
जसजशी तिच्या ओठांची हालचाल वाढली तसतशी मनोजच्या तोंडून निघणाऱ्या सित्कारांतही वाढ होऊ लागली. तिच्या काळेभोर केसांना मुठीत धरून तो आपली कंबर हलवत तिचे तोंड झवू लागला. ती सुद्धा त्याच्या हलक्या धक्क्यांना अलगद झेलत त्याचा लंड अर्ध्याधिक आत घेऊ लागली.
“संगेऽऽ मायी हेपरी रांडऽऽऽ मायी बायकोऽऽ! घे वंऽऽ! घेऽऽ मा लंडऽऽऽ! मा चोटऽऽ! चाट त्यालेऽऽ! हा असाचऽऽऽऽ! हाऽऽऽऽ हाऽऽ हाऽऽऽऽ!” हळूहळू तोंडात धक्के देत त्याच्या तोंडून निघू लागले.
त्याच्या शब्दांनी ती सुद्धा माजावर येत त्याच्याकडे पाहू लागली. दोघांची नजरभेट झाली तशी तिच्या कामुक नजरेने मनोज जणू घायाळच झाला.
तिचे ते नशिले डोळे, त्या डोळ्यात लपलेली वासना! तिचे लालचुटक ओठ आणि त्या ओठांत त्याचा काळाकुट्ट लंड! लग्न झाल्यापासून हा नजारा त्याने बरेचदा पाहिला होता पण आजही त्याला तिची ती नजर जणू पहिल्यांदाच पाहत असल्यासारखं वाटायचं.
हळूहळू त्याचा अंत जवळ येऊ लागला. त्याचे धक्के थोडेसे वाढले पण तिच्या वाढलेल्या पोटावर लक्ष जाताच त्याने धक्क्याचा वेग कमी केला आणि पुढच्याच वेळी लंड बाहेर काढत तिच्या चेहऱ्याजवळ आणून आपल्या हाताने हलवू लागला.
त्या प्रतिक्रियेत तिने आपले डोळे बंद केले आणि जीभ बाहेर काढत बाहेरूनच त्याच्या लंडावर फिरवू लागली. इकडे मनोज अगदी टोकावर पोहोचला आणि काही क्षणातच त्याचा लंड वीर्य ओकू लागला. तिच्या जि‍भेवर, गालावर, मानेवर, केसांमध्ये, तर काही चिरकांड्या भिंतीवरही उडाल्या होत्या!
“लय पानी निंगालं आज, दोस्ताचा इचार करत होता वाटते?” स्वत:ला स्वच्छ करून आल्यावर संगीता बोलली.
“नाय वं, तुये डोळे पायले की माजा सोतावर ताबाच नायी राहत बग.”
“अवं माय, निस्त्या डोळ्यांनी घायाळ झाला माया बैल?”
बोलता बोलता एकेमकांच्या मिठीत कधी झोपले ते त्यांना कळलेही नाही.
“मण्याचा निरोप आला गावाहून. वैनीचं सातव्या मयन्याचं पोग्राम हाये मने, दोघाला बी बलवलं.” ललित दुकानातून परतल्यावर शोभाला म्हणाला.
“अस्स्सं! कदी हाये कार्यक्रम?”
“परवा.”
“मंग उद्या दुपारी या दुकानातून, काही भेटवस्तू घ्या लागल नं संगीसाठी.”
“तुले तिचा राग नाही तं नं?”
“म्या कशाला राग करू तिचा? तुमच्या दोस्ताची बायको हाये. कसी बी असली तरी जाऊ हाये की माजी.”
“कसी बी मनजे?”
“तोंडावर टचकन बोलणारी! तुमच्या दोस्ती खातर येऊन रायले म्या.”
“बरं बाई, दोस्तीसाठी तं दोस्तीसाठी!”
दोन दिवसांनी दोघेही गावाला आले. दुकान चांगले चालत असल्याने आता ललितने दुचाकी घेतली होती आणि आपल्या मित्राची प्रगती पाहून मनोजही खूप खुश झाला.
संध्याकाळी कार्यक्रम संपला. आमंत्रित मंडळी आपापल्या घरी निघून गेली. रात्र होताच दोघेही मित्र शेताकडे सटकले. अर्थात, संगीताला हा डाव आधीच माहीत होता. जेवण वगैरे झाल्यावर शोभा आपल्या घरी जायला निघाली.
“कुठं चाललीस?” संगीताने तिला विचारलं
“माया घरी, हे येतील नं.”
“रातभर नायी येतील दोघ बी, त्यायची पार्टी हाये. तुले सांगलं नायी भौजी नं?”
“सांगलं व्हतं. पण रातभर नायी येतील हे मायीत नव्हतं.”
“बाप्पा! आता आलीस एवढ्या दिसाची तं बस नं वं, झोप हिकडंच.”
बराच वेळ दोघींनी इकडच्या तिकडच्या गोष्टी केल्या. ज्या वेळेस संगीता तिला सेक्सबद्दलच्या गोष्टीकडे न्यायची त्या वेळेस शोभा अलगद दुसरा विषय काढायची.
“शोभे, एक इचारू का?”
“हा, इचार की.”
“मनात राग नोको मानून घेऊ बाई. मले मायीत हाये तुया मनात मायाबद्दल काय इचार हायेत ते.”
“ताये?”
(क्रमशः)
