“हो ते समदं बरोबर हाय संगे. पर तुया पुदीतून पैल्या रातीले रगत निगालं. ती तं तुया कुवारपणाची निशाणी व्हती नं?”
“ते समदं दादामुळं.”
“मनजी?”
“आवं त्या दिसी दादानं मले समदं समजावलं. माया म्होरचं भोक नवऱ्यासाठी ठेव मनून. आन त्या दिसापासून तो मायी गांड माराचा!!”
“अबब!! लै झवाड होत्या बहीन-भौ?”
“ही एक गोस्ट येवढे दिस लपविली म्या. पैल्या रातीलेच सांगणार व्हती पर इचार केला तुमी राग धराल मनून.”
“हे बग मले मांगच्या भोकात जरा बी रस नायी. माया जीवनात तू एवंढं सुख देल्लं की त्याची कायी गिनती नायी. तुयी कायी इच्छा असल त सांग. तू मनत असिन तं बोलावून घे आपल्या भावाले.”
“तुमाले राग नायी नं आला?”
“आता त्याच्यात कायचा राग वं.”
“खरंच नं?”
“खरंच मनजी खरंच! आतं का जीव द्यू?”
“असं कायी बायी बोलू नगा. माया पुदीचा धनी कायले देईन जीव?”
आणि पुढच्या काही दिवसांनी त्यांच्यात नवीन गडी सुद्धा शामिल झाला.
संगीताच्या भावाने तिच्या लग्नापासूनची सर्व कसर काढलीच. पूर्ण तीन दिवस तो तिच्या घरी येऊन तिला झव झव झवला ते सुद्धा मनोजच्या डोळ्यासमोर!!
बहीणभाऊ झवत असताना त्याचा लंड संगीता मोठ्या लाडाने चोखून त्याला गाळून रिकामं करायची. संगीताच्या वहिनीला मात्र ह्या गोष्टीची अजिबात भनक काही लागली. तिच्या नवऱ्याचा रंगेल स्वभाव तिला माहीत होता पण बहि‍णीला आपल्या अंगाखाली झोपवेल, याचा ती स्वप्नातही विचार करू शकत नव्हती.
बहि‍णीला भेटायच्या आड तिच्या घरी येऊन तो वासनेचे खेळ रंगवायचा. त्या खेळात त्याच्यासोबत ललित, मनोज, संगीता आणि शोभा व्यतिरिक्त आता संगीताच्या भावाच्या काही रखेली सुद्धा भाग घ्यायच्या. त्याच बहाण्याने मनोज व ललितला नवीन पुच्च्या चोदायला मिळत होत्या.
हे सर्व खेळ बिनबोभाट सुरू होते. संगीता आणि शोभा दोन दोन लेकरांच्या आया झाल्या. संगीताच्या पहिल्या बाळाचे बीज सोडून बाकी तिन्ही बाळांचे बीज कोणाचे आहेत हे सुद्धा कोणाला माहीत नाही.
मुले हळूहळू वाढत आहेत तर बाकीचे सगळे म्हातारपणाकडे झुकत आहेत. पण वासनेचा हा खेळ आता संपणार होता हे नक्की!!
(समाप्त)
