शाळेत असताना इंद्रधनुष्यकडे एखाद्या मुलीने ढुंकून सुद्धा पाहिले असेल का याबाबत शंका आहे. पण बेरंगी आयुष्यात नाही नाही म्हणता इंद्रधनुष्यने दोन रंगांची उधळण करत करत दोन रंगांची चव चाखली होती. दोन मोहक तिलोत्तमा बरोबर आयुष्यात कधीही न विसरणारे क्षण गुंफले होते. या दोन सौंदर्यवतींनी स्वतः हून आपले मादक शरीर इंद्रधनुष्यच्या सुपूर्द केले होते.
जसे इडली बनवण्यासाठी तांदूळ आणि उडदाची डाळ रात्रभर भिजत ठेवून आंबवली जाते. ते मिश्रण जितके चांगले आंबवले जाईल तितक्याच तुमच्या इडल्या छान आणि फुगीर होतात नेमके तसेच त्या दोन मोहिनींनी आपले सर्वांग, आपले मादक यौवन हे इतके वर्ष तारूण्यात भिजत ठेवले होते. इंद्रधनुष्यचे हे सुदैव म्हणावे की तारूण्यात भिजत ठेवलेल्या या सुंदरी त्याला मनमुराद चाखायला भेटल्या. त्यातील पहिली होती ता वरून तारूण्य सुलभ अशी तारूल मॅडम तर दुसरी कोकणात आल्यावर ना वरून नाजूक अशी नाजूका मावशी.
नाजूका मावशी बरोबर संभोगाचा अत्यानंद लुटता लुटता इंद्रधनुष्यचे अभियांत्रिकीचे पहिले वर्ष उलटले. पहिल्या वर्षीची परीक्षा संपली. या परीक्षेत पास होईल असे साधारण त्याला अपेक्षित होते. आधी त्याने ठरवले होते की परीक्षा संपली आणि सुट्टी सुरू झाली की आपल्या घरी मुंबईला न जाता येथे कोकणातच राहायचे. सुट्टीत अभ्यासाचे टेन्शन नसेल मग दिवसातून दोन वेळा नाजूका मावशीचा उपभोग घ्यायचा. अगदी मनसोक्त, अगदी मनमुराद. फक्त तो आणि नाजूका मावशी.
पण नाजूका मावशी गरोदर झाली आणि मावशीचे दार नऊ महिन्यासाठी तरी बंद झाले. मग अशात आपली दीड महिन्याची सुट्टी फक्त नाजूका मावशीला पाहून घालवणे त्याला झेपणारे नव्हते म्हणून त्याने सुट्टीत आपल्या घरी मुंबईला जाण्याचे ठरविले.
मुंबईला आल्यावर अजून एक वाईट बातमी कळली की तारूल मॅडम आणि तिची फॅमिली आता कायम स्वरूपी गुजरातमधील गांधीनगरमध्ये शिफ्ट झाली. त्याच्या नवर्याने तिथे नवीन बिझिनेस सुरू केला म्हणून ते तिथे शिफ्ट झाले. याचा अर्थ आता हाही चॅप्टर क्लोज झाला होता. पण देवाने जर चोच दिली तर खायला फळ पण नक्की देईल या आशेने तो आपल्या सुट्टीचा आनंद घेऊ लागला.
मुंबईत इंद्रधनुष्यच्या शेजारी देशमुख हे वयस्कर दांपत्य राहत होते. ऊन्हाळ्याच्या सुट्टीत जसा इंद्रधनुष्य आपल्या घरी आला होता तशीच त्या देशमुखांची चुलती ही दहावीची परीक्षा देऊन आपल्या काका-काकीकडे मुंबईला आली होती. तिचे नाव पियूषा.
पियूषाचे वास्तव्य नागपूरचे होते. नागपूरला दहावीची परीक्षा देऊन ती महिनाभरसाठी मुंबईला आली होती. या आधी तिने कधी मुंबई पाहिली नव्हती म्हणून ते निमित्त म्हणून ती काका-काकीकडे आली होती. पहिले काही दिवस मुंबई बघण्यात गेले. पण तिचे काका काकू आपल्या कामात व्यस्त झाले आणि ती एकटीच बोर होऊ लागली. घरात टिव्ही आहे, मोबाईलमध्ये इंटरनेट आहे पण तरी चोवीस तास टीव्ही आणि इंटरनेटवर खर्च करू शकत नाही. शिवाय तिच्या वयाचे तिथे कोणी तिच्या ओळखीचे नव्हते.
एके दिवशी देशमुख काकींनी पियूषाची ओळख इंद्रधनुष्य बरोबर करून दिली. पियूषाने जरी नुकतीच दहावीची परीक्षा दिली असली तरी बारावी नंतर अभियांत्रिकी शाखेत जाण्याचा तिचा मानस होता. पण त्यासाठी बारावीला अफाट मेहनत घेऊन चांगले टक्के मिळवणे हे तितकेच महत्त्वाचे होते.
दुसर्‍या बाजूला इंद्रधनुष्य बारावीला चांगले टक्के मिळवून अभियांत्रिकी शाखेत पहिल्या वर्षाची परीक्षाही देऊन आला होता. त्यामुळे त्याला सोसायटीत बर्यापैकी मान निर्माण झाला होता. लिफ्टमध्ये जेव्हा इतर शेजारी भेटत तेच त्याची विचारपूस करत असत. हे सर्व पियूषा दुरून आपल्या डोळ्यांनी टिपत होती. मनातून तिने इंद्रधनुष्यला चांगल्या मुलांच्या यादीत जागा दिली होती.
एके दिवशी तिने त्याला लिफ्टमध्ये गाठले. लिफ्टमध्ये बोलता बोलता तिने आपल्याला अभियांत्रिकी शाखेत इंटरेस्ट आहे हे तिने ठळकपणे सांगितले. तिला खूप काही प्रश्न होते ते इंद्रधनुष्यला विचारायचे होते पण इंद्रधनुष्य आज घाईत होता. तो बोलला, “असे कर उद्या दुपारी ये मा‍झ्या घरी मी सगळी माहिती देतो इंजिनियरींगबद्दल.” तिने एक कडक स्माईल देऊन त्याला ‘बाय’ केले.
दुसर्‍या दिवशी पियूषा ठरल्या प्रमाणे इंद्रधनुष्यच्या घरी गेली. दुपारी त्याचा घरी कोणीच नसे. नंतर त्या दोघांनी बराच वेळ त्याच्या घरी चर्चा केली. तो तिच्यापेक्षा काही वर्षांनी मोठा असल्यामुळे ती त्याला ‘दादा’ बोलत होती. तिने इंद्रधनुष्य दादाबरोबर अकरावी सायन्स, बारावी आणि मग अभियांत्रिकी शाखेबद्दल जितके डाऊट होते ते त्या दुपारी क्लिअर केले. इंद्रधनुष्यने पण कमालीच्या संयमाने तिच्या प्रत्येक प्रश्नाचे उत्तर दिले.
एखादा मुलगा आपल्याला वेळ देऊन आपली मदत करत आहे हे पाहून तिच्या मनात सुद्धा इंद्रधनुष्यबद्दल आदर वाढला. पण अभियांत्रिकी शाखेच्या प्रवेशासाठी अजून दोन वर्ष शिल्लक होती त्यामुळे त्याचा अद्याप विचार करणे थोडे अति घाईचे होते. सध्या तरी अकरावी आणि बारावी सायन्सचा विचार करणे इष्ट होते.
पियूषाचे दहावीपर्यंतचे शिक्षण मराठी माध्यमात झाले होते. शिवाय तिला इंग्लिशची विशेष भीती वाटत होती. आता पुढील सगळा अभ्यास इंग्लिश मधून असणार होता म्हणून तिच्या अंगावर काटा उभारत असे. पण इंद्रधनुष्यने तिला धीर दिला.
आज इंद्रधनुष्य समोर जणू काही सगळ्या समस्येचे निरसन होते. समोर जर स्त्री असेल तर मग ‘जशी उर्मीला तसा फॉर्मुला’ या उक्तीप्रमाणे तो तिला एकावर एक उपाय सुचवत होता. ती त्याला प्रत्येक प्रश्नात ‘दादा’ बोलून प्रश्न विचारात होती. पण इंद्रधनुष्य तिच्या शंकेचे निवारण करत होता.
अखेर इंद्रधनुष्यने तिला रोज दुपारी त्याच्याकडे इंग्लिश स्पिकिंग आणि कंम्युनिकेशन्ससाठी येण्यास सांगितले. तो तिचे रोज आता दुपारी क्लास घेणार होता. तिलाही तेच हवे होते. तिने पण चेहर्यावरच्या आनंदाने होकार दिला.
दुसर्‍या दिवशीपासून तिच्या इंग्लिश क्लासची सुरूवात झाली. इंद्रधनुष्य आता वीस वर्षाचा झाला होता. त्यामानाने पियुषा आता सोळा वर्षांची कुमारीका होती. जरी तिचे वय सोळा असेल तरी तिचा शरीराचा बांधा असा होता की ती अठरा-एकोणीस वर्षांची सहज वाटेल.
गोर्या कांतीची पियूषा दिसायला सुबक होती. नाका डोळ्यांनी पण नीटस होती. तिच्या छातीवरची संपत्ती तिचे आणि तिच्या सौंदर्याचे वजन वाढवत होते. सोळाव्या वर्षी सुद्धा तिच्या छातीचा असलेला ३० इंची उभार हा भविष्यात येणार्‍या सौंदर्य क्रांतीची ब्लू प्रिंट असावी. सव्वीसची कमनीय कंबर आणि त्यानंतर ३२ची तिची बॅक सर्व काही तिला त्या वयात पण चार चांद लावत होते.
जास्त करून ती फ्रॉक आणि टॉप स्कर्ट घालत असे. फ्रॉक असेल किंवा स्कर्ट असेल तो तिच्या गुडघ्याच्या किंचित खाली असायचा. त्यामुळे तिचे गोरे पाय तिच्या सौंदर्यात भरच टाकत असे. अशी ३०-२६-३२ची सोळा वर्षाची मूर्ती रोज इंद्रधनुष्यकडे शिकवणीसाठी येऊ लागली.
तो तिला ज्याप्रकारे शिकवत होता त्यामुळे तिचे इंग्लिश दिवसेंदिवस सुधारत होते. फक्त इंग्लिश सुधारत नव्हते तर त्याची मैत्री सुद्धा छान आकार घेत होती. दोन सुंदर स्त्रीचा उपभोग घेतलेला इंद्रधनुष्यसाठी ही मैत्री आता त्याच्या गळ्यात आवंढा गिळायला लावत होती. दिवसेंदिवस त्याला ती जास्तच आवडायला लागली होती.
इकडे पियुषा त्याच्या एखाद्या विनोदावर निखळपणे हसत असे, त्याला दाद येत असे, त्याची खूप स्तुति करत असे. हा तिच्याकडून मिळणारा सिग्नल असेल असे वाटत होते पण अजून ती त्याला नेहमी ‘दादा’ म्हणून उच्चारत असे तेव्हा त्याच्या मनात चिंतेची भिंत कोसळत असे.
तो अधून मधून तिला इंग्लिश व्याकरणाचे प्रश्न विचारात असे. जर उत्तर चुकीचे दिले तर तो लाडात तिच्या गालावर टिचकी मारत असे आणि तिला प्रेमाने तिची चूक दाखवून देत असे. तो जरी तिच्या गालावर टिचकी मारत असेल तरी ती यावर काहीच आक्षेप घेत नसे या उलट आपली चूक कबूल करून स्मित हास्य करत असे. अशा प्रकारे तिला स्पर्श करण्याची फुल परमिशन जणू काही त्याला भेटली होती.
जेव्हा ती त्याच्या प्रश्नाचे उत्तर बरोबर देत असे तेव्हा तो तिला शाबासकी देताना तिच्या पाठीवर शाबासकीची थाप देत असे. शाबासकी देताना कधी कधी त्याचा हात तिच्या पाठीवर खुले आम भ्रमंती करून येत असे. तिच्या पाठीवर हात फिरवताना तिच्या पाठीवर असलेल्या ब्राचे बेल्ट त्याच्या हाताला आपसूकपणे स्पर्श होत असे. ब्रा जरी तिच्या टॉपच्या आत असला तरी त्याच्या बेल्टच्या स्पर्शाने सुद्धा तो पुरूष खुलून जात असे.
ब्रा हे स्त्रीचे असे अंतर्वस्त्र आहे की जे जरी तिच्या बाहेरील वस्त्रामुळे झाकले असले तरी फक्त त्या ब्रा शब्दाच्या उच्चाराने किंवा ती स्त्री ब्रावर कशी दिसत असेल या फक्त विचाराने पुरूष काम वासनेच्या कुरणात मनसोक्त संचार करू लागतो.
