“एक्सक्युज मी, मला हॉटेलच्या मालकांशी बोलायचंय.”
राज, हॉटेलचा मॅनेजर, रजिस्टरमध्ये डोकं खुपसून काहीतरी आकडेमोड करत होता. वर न बघताच वैतागून तो खेकसला, “काय आहे? काय पाहिजे?”
“अहो मला मालकांशी काहीतरी महत्त्वाचं बोलायचंय. तुम्हीच आहात का, मालक?”
राजने या वेळी तो नाजूक आवाज नोटीस केला. रजिस्टरमधून डोकं बाहेर काढत त्याने काउंटरच्या पलीकडे बघितले. एक अतिशय सुंदर तरुणी मान तिरकी करून आणि डोळ्यांच्या पापण्या मिटमिट करत त्याला विचारत होती, “सांगा ना, तुम्हीच आहात का, मालक?”
“अं? नाही, मी मॅनेजर आहे इथला. काय हवंय तुम्हाला?” राज सावरत म्हणाला.
आयला, कसला आयटम आहे! गोरापान रंग, काळेभोर डोळे, नाजूक गुलाबी ओठ, खांद्यावर रूळणारे सरळ केस. एकवीस-बावीसची असावी, राजने अंदाज बांधला.
“मॅनेजर आहात का?” राजला तिच्या आवाजात तुच्छता जाणवली. “नाही म्हणजे मला माहीत नाही तुम्ही काही करू शकता का या बाबतीत. जरा खाजगी आणि महत्त्वाचं बोलायचं होतं.” पापण्यांची मिटमिट करत तिरकी मान तिने सरळ केली.
“काही प्रॉब्लेम आहे का? तुम्ही मला सांगू शकता. मी इथला मॅनेजर आहे. राज.. राज हात्लावणे,” असं म्हणत त्याने आपला उजवा हात शेकहॅण्ड साठी पुढे केला.
“कुठे हात लावायचा?” तिने आश्चर्याने विचारलं.
“अहो, तुम्ही नाही लावायचा कुठे हात. माझं आडनाव आहे ते, हात्लावणे. पण तुम्ही मला राज म्हणू शकता.” आपला हात तसाच पुढे ठेवून हसत हसत राज बोलला.
“अच्छा अच्छा. नाइस नेम, मिस्टर राज!” लाडिकपणे त्याचं नाव घेत तिने आपला डावा हात त्याच्या उजव्या हातावर दाबला. तिच्या कोमल स्पर्शाने राजच्या अंगावर शहारे आले.
“तुम्ही तुमचा प्रॉब्लेम मला सांगू शकता, मॅडम,” मनातल्या गुदगुल्या आणि चेहऱ्यावरचे हसू शक्य तितकं दाबत राज म्हणाला, “तुमचे प्रॉब्लेम सोडवण्यासाठीच तर मी इथं आहे.”
“ओह्‌, सोऽऽ स्वीट ऑफ यु मिस्टर राज,”
आपली लांबसडक गोरीपान बोटं त्याच्या हातावरून फिरवत ती काउंटरवर पुढे झुकली. नकळत राजचे लक्ष तिच्या भरदार छातीकडे गेलं. वयाच्या मानाने तिचे शरीर जरा जास्तच भरलेलं वाटत होतं.
काउंटरवर रेलून उभी असल्याने तिचे गरगरीत गोळे खालून दाबले जात होते. तिच्या ब्लाउजच्या खोल गळ्यातून बाहेर पडू पाहणाऱ्या गोऱ्या गुलाबी गुबगुबीत गोळ्यांवर त्याची नजर खिळली.
“त्याचं काय आहे ना मिस्टर राज, प्रॉब्लेम अतिशय सिरीअस आहे आणि खाजगी पण. म्हणून मी हॉटेलच्या मालकांना शोधत होते,”
तिची बोटं त्याच्या मनगटावरून सरकत त्याच्या दंडापर्यंत आली होती. तिची बोटं आपला दंड चाचपतायत ह्या कल्पनेनेच राजचा लंड कडक झाला. दोन्ही हातांचे कोपरे काउंटरवर टेकवून तोपण तिच्या दिशेने झुकला. आता तिच्या ब्लाउजचा गळा त्याला अजूनच खोल दिसत होता. मधली चीर तर त्याला ह्या डोहात उडी मारायलाच खुणावत होती जणू.
“मालक काय करणार हो? मी आहे ना इथला मॅनेजर. तुम्ही सांगून तर बघा तुमचा प्रॉब्लेम,” नजर अजून खोलवर गाडत राज म्हणाला, “तुमचे कितीही खाजगी प्रॉब्लेम्स सोडवायला आवडेल मला…”
“रियली? यु आर सच अ जंटलमन, राज,”
जरा जास्तच मादक आवाज काढत ती त्याच्या कानाच्या पाळीशी खेळू लागली. एकमेकांचे श्वास ऐकू येतील इतक्या जवळ त्यांचे चेहरे आले होते. तिची बोटं त्याच्या कानावरून त्याच्या केसांमध्ये फिरत होती.
राज जाम एक्साईट झाला होता. अनावर होऊन त्याने आपल्या उजव्या हाताने तिचा केसांमध्ये फिरणारा हात पकडला आणि हळूहळू आपल्या चेहर्‍यावर आणून सोडला.
त्याच्या गालावर तिच्या मऊसूत लांब थंड बोटांचा झालेला स्पर्श अंगावर काटा उभा करून गेला. त्याची नजर अजूनही तिच्या ब्लाउजच्या गळ्यातून आत काहीतरी शोधत होती. तिचे भराभर वरखाली होणारे गोळे बघून त्याचाही श्वास गरम झाला.
“मला खात्री आहे तुम्ही हा प्रॉब्लेम सोडवू शकाल, मिस्टर मॅनेजर,”
लाडिक हसत तिने आपली बोटं त्याच्या गालांवरून फिरवत त्याच्या ओठांवर आणली. राजचे भान आता पुरते सुटलं होतं. तिच्या बोटांचा ओठांना स्पर्श होताच त्याने आपली जीभ बाहेर काढून ती मादक नाजूक बोटं चाटायला सुरुवात केली.
ती देखील त्याला साथ देत आपलं एक एक बोट त्याच्या तोंडात देऊ लागली. तो हावरटासारखी तिची बोटं चाटत, चोखत, चावत होता. पाचही बोटं आळीपाळीने चोखून झाल्यावर तिने आपला हात मागे घेतला. राजही थोडा भानावर आला.
“अं.. तुमचा प्रॉब्लेम सांगताय ना मॅडम?”
“अरे हां, प्रॉब्लेम..” काउंटर वरून मागे सरकत सरळ उभी राहत ती हसली आणि म्हणाली, “एक्चुली, वर रूम नंबर ३०२ च्या टॉयलेटमध्ये धुवायला पाणीच नाहीय हो! तेच सांगायला मी खाली आले होते.”
