“अवं म्या का मनते?” एके रात्री ती मनोजला म्हणाली.
नुकताच त्यांचा संभोग झाला होता आणि ती अजूनही त्याच्या छातीवर डोके ठेवून नागडीच पहुडली होती.
“बोल की. आता अजून का पायीजे?” तिच्या पाठीवर हात फिरवत तो म्हणाला.
“सासूबाईची कायी सोय करा लागन असं वाटून रायलं मले.”
“मनजे? तुले का झालं वं असं? काल पतुर तं सगळं बरबर व्हतं. कायी बोलली का आय? झगडा तं नाही झाला सासू-सूनीचा?”
“अवं कोंती गोस्ट कुणीकडं नेऊन रायले तुमी? सासूबाई मायेसारकी पिरेम करते मायावर. तुमी तं भलतीकडंच नेता गाडी.”
“आतं दोगीच घरी रायता दिसभर तं मले वाटलं वाजलं असल. बरं ते जाऊ दे, कोंती सोय मनत व्हतीस तू?”
“दामूकाका गेल्यापासून एकल्या पडल्या बिचाऱ्या.” विषयात हात घालत संगीता म्हणाली.
“व्हय. पर त्याले का इलाज आता?”
“माय या वयात बी चांगली दिसती नं वं?”
“तू तिची काळजी घेतेस नं मनून असल.”
“तुमी दहा-बारा वरसाचे होईपरेंत मायीचे दूध पेल्या नं?”
“व्हय, पर दूध कुठं निंगत व्हतं त्याच्यातून. फक्त चुरपत व्हतो.”
“अवं पन तुमाले तं मज्या येत व्हती नं?.”
“व्हय, ते तं खरं हाये मना.”
संगीता मनोजला आणखी बिलगली.
“मंग मायी एक इछा पुरी कराल?”
“मंजी?”
“मंजी मायीसंग तुमी!! मंजे समजलं नं म्या का मनत हाये ते?”
“संगे तू?” तिला दूर करत मनोज म्हणाला.
“व्हय. म्याच मंते.”
“संगे मायी बी लानपनापासून इछा हाये पर?”
“तुमी तयार असल्यावर मायी चिंता मिटली. म्या बगते सगळं.” असे म्हणत तिने तिच्या आणि कुसुमच्या संबंधाबद्दल त्याला सगळं सांगितलं आणि आपल्या मनातील प्लॅन सुद्धा त्याला समजावला.
दोघी सासू-सूनांमध्ये निर्माण झालेले नवीन नाते मनोजला आश्चर्यचकित करणारे होते. संगीता असं काही करू शकेल ह्याच्यावर त्याचा विश्वासच नव्हता.
ती अगोदरपासूनच चालू स्वभावाची होती आणि तिने कोणत्याही पुरूषाला सहजच आपल्या मोहात पाडू शकली असतेपण लग्नानंतर ती आपल्या नवऱ्याशी एकनिष्ठ राहिली. आणि आता सासूबरोबर तिने जे संबंध प्रस्थापित झाले त्याबद्दल सुद्धा तिने नवऱ्याला सांगितले.
असेच दोन-तीन दिवस पार पडले. रात्री नवऱ्याशी झवाझवी केल्यानंतर संगीता काही वेळ आपल्या सासूसोबत घालवायची. ही गोष्ट आता मनोजलाही माहिती झाली असल्याने तिच्या खोलीत जाण्याआधी संगीता जाणून बुजून मधले दार उघडे ठेवायची जेणेकरून मनोज त्यांचे चाळे पाहू शकेल आणि मनोजने त्या गोष्टीचा पूर्ण फायदा घेतला.
संगीताने सर्व विस्तारपूर्वक सांगितल्यानंतर मनोज रोजच आपल्या बायकोचे आणि आईचे चाळे चोरून बघायचा. तीच स्थिती कुसुमची सुद्धा होती.
एक दिवस संगीता आणि मनोज संभोगात व्यस्त असताना तिने संगीताच्या किंचाळ्या ऐकल्या. सहज म्हणून ती मधल्या दाराजवळ येऊन त्यांचे बोलणे ऐकू लागली.
“अवंऽऽ हळू चोखा कीऽऽ किती जोरात चुरपून रायलेऽऽ इतक्या जोरात चुरपायले तुमच्या मायेचा थान समजला का?”
“गप वं रांडेऽऽ माया मायेचा थान तुयाहून मोठा हाय.”
“मंग त्यालेच जाऊन दाबा नं.”
“दाबलो असतो वं. पर किती बी म्हनलं पर माय व्हय मायी.”
“आह्ह्हऽऽऽ हळू नंऽऽऽ का झालं आज?”
“मायेच्या दुदाची आठवण झाली आन…”
“आन? आणखी कायची आठवण झाली?”
“खूब काही आठवलं वं. चल पाय उचल वरती. हेपू दे आतं.”
“याना तं. म्या तं वाटच पायते तुमच्या चोटाची. आज तं असं समजा की सासूबाईलेच हेपून रायले तुमी.”
“आह्ह्हऽऽऽ आयेऽऽऽ घे वं तुपल्या पोराचा चोटऽऽ आत पाय कसं तुया पुदीतून तुया पोटात घालतो माया चोटऽऽ”
“व्हय रं बाळ मायाऽऽ हेप तुया मायलेऽऽऽ चोद मलेऽऽऽ”
“आह्ह्हऽऽऽ आयेऽऽऽ घ्ये वं माये हेपरे रांडेऽऽऽ”
“बाळ मायाऽऽ चोद रेऽऽऽ मन भरेस्तवर हेपऽऽऽ”
दोघे नवरा-बायको त्या दिवशी आई-मुलाची भूमिका बजावत होते आणि हे सर्व सित्कार कुसुम कान देऊन ऐकत होती.
हे सित्कार ऐकून तिला अजिबात राग आला नाही. उलट तिच्या शरीरातील उत्तेजना वाढू लागली. कदाचित संगीतासोबत तिच्या संबंधांनी म्हणा की मुलगा आपल्या आईसोबत संभोग करतोय ह्या विचाराने म्हणा ती चांगलीच तापली होती.
(क्रमशः)
