“अरे नाही रे, मा‍झ्या सगळ्या अश्या काकूबाईच्या पॅन्टी आहेत. आणि मी कशाला तश्या सेक्सी सेक्सी पॅन्टीज घालू आता? त्यात ज्याने इंटरेस्ट दाखवायला पाहिजे त्या व्यक्तीला माझ्यासाठी वेळच नाही. यु नो व्हाट आय मीन.” प्रिया दिदी थोड्या विषन्नपणे म्हणाली.
“ओह येस! आय नो व्हाट यु मीन, तुझा बोलण्याचा रोख जिजूंकडे आहे.” मी हसत म्हणालो.
“बरोबर! त्यांना काही इंटरेस्ट वाटतच नाही हल्ली मा‍झ्यात, मग मी कोणासाठी तसे काही घालू?”
प्रिया दिदीने थोड्या तक्रारीच्या स्वरात बोलायला सुरुवात केली.
“आता पण मी हे फोटोसेशन वगैरे करतेय, ते फक्त मा‍झ्या समाधानासाठी. मलाच कुठे तरी मनात एकदम तरूण असल्यासारखे वाटते म्हणून मी इतक्या इंटरेस्टने हे सगळे करतेय. त्यांना नाही माझी काही फिकीर तर नसेना का. मी नाही अशी काकूबाईसारखी बसून राहणार, मी माझे लाईफ मा‍झ्या पद्धतीने एंजॉय करणार. बरोबर बोलतेय ना मी?” प्रिया दिदीने मला विचारले.
“हो हो! यु आर ॲब्सोल्यूटली राईट दिदी, यु मस्ट एंजॉय यूवरसेल्फ! म्हणूनच मी तुला नेहमी प्रोत्साहन देत असतो, माझ्याकडून तुला होईल तितका सपोर्ट करत असतो. आता मी किती बिझी असतो, तरीही मी वेळ काढून तुझे हे फोटोसेशन करत असतो. बिकॉज आय केअर फॉर यु!” मी तिला पाठिंबा देत माझी टिमकी मिरवली!
“हो रे बंटी. मला माहीत आहे ते म्हणून मला तू आवडतोस!” असे बोलून प्रिया दिदीने मला मिठीत घेतले आणि मला घट्ट धरून ती पुढे म्हणाली, “तू एकच असा आहेस ज्याचा मला खूप आधार वाटतो. तुझ्या सपोर्टमुळेच मला खूप काही करावेसे वाटते.”
काही क्षण मी प्रिया दिदीच्या मिठीत तसाच उभा राहलो. माझे हात आपोआप तिच्या मागे गेले आणि मीपण तिला जवळ ओढून धरले. तिच्या प्रेमळ आलिंगनात काही क्षण मला खूप आत्मीयता जाणवली आणि मी त्यात गुंगून गेलो.
पण पुढच्याच क्षणी माझ्यातील पुरूष जागा झाला आणि मला पहिले काही जाणवले असेल तर ते प्रिया दिदीच्या लुसलुशीत अंगाचा स्पर्श! खालपासून वरपर्यंत मी तिला आणि ती मला चिकटली होती.
तिचे ब्रा विरहीत गुबगुबीत स्तन मा‍झ्या छातीवर दबले होते आणि त्याचे एक वेगळाच फिलिंग मला जाणवत होते. तिच्या मागे माझे हात तिच्या कंबरेच्या खाली तिच्या नितंबावर विसावले होते आणि मा‍झ्या बोटांना तिच्या नितंबाची गोलाई जाणवत होती.
माझी उत्तेजना पुन्हा सळसळू लागली आणि मा‍झ्या पॅन्टमध्ये माझा लंड फणा काढायला लागला. त्याने मी थोडी अस्वस्थ हालचाल केली जी प्रिया दिदीलाही जाणवली असावी. तिने हळूच मला दूर केले आणि चावटपणे हसत मला म्हणाली,
“चल सोड आता मला, उगाच चान्स मारू नकोस असा!”
“हऽऽऽ! पहिले तूच मला मिठीत घेतलेस प्रेमाने. मग माझ्याकडून आपोआप रिएक्शन झाली. त्यात चान्स कसला मारला?” मी खुलासा देत आश्चर्याने म्हटले.
“अरे हो रे, मी गंमतीने म्हणतेय. ते जाऊ दे, पण आता ह्या पॅन्टीच्या इश्यूचे काय करायचे? आता मला तीपण काढावी लागणार का?” तिने पुन्हा चावटपणे विचारले.
“आता तुझ्याकडे दुसरी कुठली पॅन्टी नाही तर तेच करावे लागणार.” मी हसत म्हणालो.
“वाटलेच मला, तू हेच म्हणणार,” तिने लटकेपणे तक्रार करत म्हटले, “कपडे माझे उतरत आहेत ना, तुला काय होतेय म्हणायला.”
“अगं पण आतलेच कपडे उतरत आहेत ना, वरचे तर बाकी आहेत ना.” मी पुन्हा हसत म्हणालो.
“तुला काय, हे वरचे कपडे सुद्धा उतरवायला सांगशील तू.” तिने मला वेडावत म्हटले.
“काहीतरीच काय दिदी, मी असे कसे म्हणेन? बघ आता तुझे तूच ठरव, तुला जर विचित्र वाटणार असेल तर राहू दे ती पॅन्टी, ती फोटोमध्ये दिसली तरी चालेल.” मी थोडीशी नाराजी दाखवत म्हणालो.
“अरे वैतागतो काय असा, मी गंमत करतेय तुझी,” असे म्हणून ती हसायला लागली आणि पुढे म्हणाली, “माझी काही हरकत नाही ही पॅन्टी काढायला, थांब मी ती काढून येते.”
असे म्हणून ती माझ्याकडे बघत हसत हसत बाथरूमकडे वळाली.
पुन्हा ती आपले नितंब जरा जास्तच मटकवत चालत होती. मीपण आता काही भीडभाड ठेवली आणि रोखून तिच्या नितंबाकडे पहायला लागलो.
ती बाथरूमच्या दरवाज्यातून आत शिरली आणि तेथेच उभी राहून वळली. मग मान थोडी बाहेर काढून ती माझ्याशी बोलायला लागली आणि थोडी खाली वाकून ती साडी वर करायला लागली.
पुन्हा मी अशा जागी उभा होतो की तेथून मला ती दिसत नव्हती तर फक्त तिची बाहेर डोकावलेली मान दिसत होती. तिच्या हालचालीवरून मला कळत होते की ती काय करत होती ते.
प्रिया दिदी खाली वाकली आणि तिने आपली साडी वर केली असावी. मग आपल्या पॅन्टीमध्ये बोटे खुपसून तिने पॅन्टी खाली सरकवायला सुरुवात केली असावी. मग खाली वाकत वाकत तिने पॅन्टी पायाच्या पोटरी पर्यंत सरकवली असावी आणि मग पायातून काढली असावी.
मग काही क्षण ती आतच बाथरूममध्ये थांबली व नंतर हसत बाहेर आली. साडीवर हात फिरवत ती सरळ करत करत ती मा‍झ्या जवळ आली. आणि परत पाठमोरी उभी राहत आपले नितंब मला दाखवत म्हणाली,
“बघ आता तरी सगळे ठीक दिसतेय ना? आणि आता बिनधास्त बघ. आता मीच तुला बघायला सांगतेय.”
असे बोलून ती खळखळून हसली आणि तिच्या हास्यात मीपण सामील झालो.
मग मी तिच्या नितंबावर एक नजर टाकत पटकन म्हणालो,
“हंऽऽऽ! आता सगळे ठीक आहे!”
“थॅंक गॉड! संपले एकदाचे सगळे प्रॉब्लेम.” प्रिया दिदी हसत म्हणाली.
“हो ना चल आता, तू रेडी आहेस का फोटो काढायला? मी चालू करतो.” असे बोलून मी माझा कॅमेरा घ्यायला वळालो तर ती पटकन म्हणाली,
“अरे थांब, अजून मला केस विंचरायचे आहेत, झालेच तर मेकअपला टचअप करायचेय.” असे बोलून ती ड्रेसिंग टेबलकडे वळली.
“अरे बापरे! अजून ते बाकी आहे का? मला वाटले तू एकदम रेडी आहे. हश्श! आता अजून अर्धा तास जाणार.”
मी उगाच वैतागेलपणा दाखवत म्हणालो. खरं तर मला काही प्रॉब्लेम नव्हता, अजून वेळ गेला असता तरी. प्रिया दिदीच्या सहवासात जितका जास्त वेळ जाईल तितके मला हवे असायचे. पण तरीही मी थोडी नाराजी दाखवत होतो. माझ्याकडे बघून मला अजिजीच्या स्वरात प्रिया दिदी म्हणाली,
“अरे झाले रे पाच मिनिटात, मी जास्त वेळ नाही घेणार.”
असे बोलून तिने फणी घेतली आणि पटापट केस विंचरायला लागली.
ड्रेसिंग टेबलच्या आरशात बघून ती केस विंचरत होती आणि आरशातून माझ्याकडे बघून हसत होती. जेव्हा ती हात वर करून केस विंचरायची तेव्हा माझी नजर तिच्या काखेत जायची. स्लीव्हलेस ब्लाउज होता तेव्हा तिची उघडी काख मला स्पष्ट दिसायची.
तिच्या काखेत बघताना मला काहीतरी थोडे विचित्र वाटले! मी निरखून पाहिले तर तिच्या काखेत मला थोडे काळे काळे डाग दिसले. मी विचित्रपणे तिच्याकडे पहातोय हे पाहून ती स्तब्ध झाली आणि आरशातूनच तिने मला इशार्‍याने विचारले,
“व्हाट? आता काय?”
“दिदी तुझ्या काखेत ते काळे डाग कसले दिसताहेत?” मी शंकेने विचारले.
दिदीने आपला हात वर धरत आपली काख निरखून पहात हसत म्हटले, “ते? ते माझे केस आहेत, थोडे थोडे.”
“कायऽऽऽ? तू काखेतले केस काढले नाहीत? आणि असाच स्लीव्हलेस ब्लाउज घातलाय?” मी डोळे मोठे करून अविश्वासाने म्हणालो.
“अरे काढले होते गेल्या आठवड्यात पण आता परत थोडे थोडे उगवलेत, मा‍झ्यापण लक्षात आले नाही ते काढायचे.” तिने ओशाळत उत्तर दिले.
“ओह कम ऑन दिदी, तुला इतकेही कसे कळले नाही? तू स्लीव्हलेस ब्लाउज घालतेय आणि काखेतले केस तसेच ठेवतेय?” पुन्हा मी आश्चर्याने म्हणालो.
“अरे मा‍झ्या लक्षात आले होते मघाशी पण म्हटले ते केस काढायचे म्हणजे खूप वेळ जाईल आणि मी घरी काढत नाही, पार्लरमध्ये जाऊन काढते. पार्लरमध्ये जायला वेळ नव्हता, तेव्हा मी म्हटले राहू दे. मी फोटोत हात वर करणार नाही म्हणजे झाले.” तिने म्हटले.
“काहीतरीच काय दिदी, फोटोमध्ये नॅचरल पोझ घ्यायच्या असतात, त्यात हात वर करणेपण आले. तुझी काख नक्कीच दिसणार त्याने.” मी म्हणालो.
“मग आता काय करू? आता हे केस काढायचे तर पार्लरमध्ये जायला पाहिजे.” प्रिया दिदीने पडेल चेहर्‍याने म्हटले.
“कशाला? तू काढ ना येथेच घरी, तुझ्याकडे असेल ना रेझर वगैरे?” मी तिला सुचवले.
“आहे रे पण मी बरेच महिने झाले तो वापरलेला नाही कारण मी सगळे पार्लरमध्ये जाऊन करते तेव्हा घरात काही करायचे झंझट मी ठेवत नाही.” ती म्हणाली.
“अगं पण आता इमर्जन्सीमध्ये कर घरात, किती वेळ लागणार आहे त्याला?” मी म्हणालो.
“अरे पाच दहा मिनिटे नक्कीच जाणार, मग नंतर तूच तक्रार करत बसणार.” तिने त्रासिकपणे म्हटले.
“नाही करणार मी तक्रार, थोडे लेट झाले तरी चालेल पण सगळे कसे परफेक्ट करायचे. आता त्या ब्रा पॅन्टीचा अडथळा दूर केला ना आपण? मग आता हापण प्रॉब्लेम दूर करायला हवा.” मी हसत म्हणालो.
“अरे मला एकटीला नाही जमत ते. असा एक हात वर ताठ धरावा लागतो आणि दुसर्‍या हाताने रेझर फिरवावे लागते. नीट नाही केले तर कापायचे मा‍झ्या काखेत.” दिदीने तोंड वाकडे करत म्हटले.
“अगं असे काय करतेस, तू आधीपण काढले असशील ना असे केस? मग तुला जमेल ते.”
“आधी केलेय म्हणून तर म्हणतेय, मला कंटाळा येतो ते काढायला,” पुन्हा ती त्रासिकपणे म्हणाली आणि मग पटकन काही विचार करत पुढे म्हणाली, “तू मला मदत करतोस का?”
“मीऽऽ? मी काय मदत करणार??” मी आश्चर्याने विचारले.
“तू काढतोस का माझे हे केस? मग पटकन होईल.” तिने मला म्हटले.
“मी? अगं पण मी कधी कोणाचे असे केस काढले नाहीत, मला जमेल का?”
“न जमायला काय झालं? दाढी करतोस ना तू नेहमी??” दिदीने हसत म्हटले.
“अगं दाढी करणे वेगळे आणि हे असे केस काढणे वेगळे.” मी हसत म्हणालो.
“काही वेगळे नाही, तुला सहज जमेल. थोडा हळुवार हात चालव म्हणजे झाले.”
“अगं पण.”
मी काही बोलायला गेलो तर तिने मला थांबवत म्हटले,
“आता पण नको आणि बिन नको, मुकाट्‍याने काढ माझे केस. एकतर आधीच खूप टाईमपास झाला आहे, आता परत वेळ जाणार. थांब मी तुला रेझर वगैरे काढून देते.”
असे बोलून प्रिया दिदी खाली वाकली आणि ड्रेसिंग टेबलच्या कप्प्यामध्ये रेझर शोधायला लागली.
शोधल्यावर तिला तो मिळाला आणि खुश होत ती उभी राहिली. मा‍झ्या हातात रेझर देत ती उत्साहाने म्हणाली,
“चल घे हा आणि चालू कर तुझे काम.”
मग तिने आपला हात वर केला आणि तोंड वेडेवाकडे करत हात पुन्हा खाली करत म्हणाली,
“पण असे उभे राहून माझा हात दुखतो. आपण एक काम करूया, मी बेडवर अशी पडते, हात वर करून, मग मलापण त्रास होणार नाही आणि तुलापण सोपे जाईल.”
असे बोलून ती पटकन चालत बेड जवळ गेली आणि बेडवर बसली.
