सायलीने घाई घाईत गाऊन जसा मिळेल त्या स्थितीत खाली कमरेभोवती गुंडाळाला पण त्यामुळे तिचे हापूस आंब्यासारखे टणक स्तन उघडे पडले होते आणि तिच्या घाबरण्यामुळे वरखाली होत होते. तिने आपले दोन्ही हात छातीवर आणले व आपली छाती आपल्या हातांनी झाकून घ्यायचा प्रयत्न करत त्याच्याकडे पाठ करून वळाली.
“हे काय सायली, मी तुझी बाहेर इतका वेळ वेड्यासारखी वाट बघतोय आणि तू अजून कपडेही घातले नाहीस.”
प्रशांत एकदम तिच्या जवळ जाऊन पोचला. सायली आपल्या हातांनी आपले स्तन झाकून घ्यायचा प्रयत्न करत होती. तिला या अवस्थेत बघून तिला म्हणाला,
“वावऽऽऽ! सुरेखऽऽ!! अप्रतिमऽऽऽ! ब्युटिफुलऽऽऽ! लाजवाबऽऽ! किती सुंदर दिसतेस गं सायली तू अशी! आणि काय गं मी आल्यावर अशी पाठ का वळवलीस?”
ती पाठमोरी वळल्यामुळे तिची पूर्ण उघडी पाठ त्याला दिसत होती व तिने घाई घाईमध्ये गाऊन आपल्या अंगाभोवती नुसताच गुंडाळला होता, त्यामुळे तिचे गोरेपान अर्धे उघडे कूल्हे त्याला दिसत होते. त्यावर मागे वळून लटक्या रागाने त्याला म्हणाली,
“हे काय हो भावजी, मी कपडे बदलत आहे हे दिसतंय ना तुम्हाला? तरी तुम्ही आत का आलात? तुम्ही प्लीज बाहेर जा, मी कपडे बदलून येते पाच मिनिटात.”
“मला वाटलं एव्हाना तुझे कपडे बदलून झाले असतील. आपल्याला निघायलाही उशीर होत होता म्हणून मी तुला बोलावण्यासाठी आलो होतो, मला काय माहीत तू अजून कपडे बदललेले, सॉरी, घातलेलेच नाहीस ते?”
“तुम्ही लवकर बाहेर जा ना प्लीज, मला खूप लाज वाटतेय.”
“सायली आता नाही तरी मी तुला असं बघितलंच आहे तर मला तुझ्या कमनीय सुंदर देहाला एकदा पूर्णपणे डोळे भरून बघू तर दे ना?”
“किती चावटपणा करता हो भावजी, आईपण येईल इतक्यात, तुम्ही बाहेर जा ना प्लीज.” सायली लाडिक स्वरात त्याला म्हणाली.
“हे बघ, मी तुझ्याकडे दुसरी कसलीही मागणी करणार नाही. तू किती सुंदर आहेस ते मला एकदा पहायचंय.”
“किती वेडेपणा करता हो तुम्ही भावजी?”
“आता माझ्याकडे तोंड करून वळतेस का मीच वळवून बघू?”
असे म्हणून त्याने तिच्या उघड्या पाठीवर आपला हात ठेवला. तसे ती एक पाऊल पुढे सरकली आणि म्हणाली,
“ताईला समजलं म्हणजे?”
“तुझ्या ताईला कसं समजेल? आपल्या दोघांशिवाय कोणाला काही कळणार नाही. फक्त एकदाच माझ्याकडे तोंड करून वळून उभी रहा ना. मी एकदा तुला डोळे भरून बघतो आणि बाहेर निघून जातो. चल लवकर उशीर होतोय.”
“तुम्ही नक्की काही चावटपणा करणार नाही ना?”
“नाही गं.”
“माझा विश्वास नाही तुमच्यावर.”
“अगं तुझी शप्पथ घेतो पाहिजे तर?”
सायली त्याच्याकडे तोंड करून वळली. लाजून तिने आपले डोळे बंद करून घेतले व मान खाली करून उभी राहिली. तिच्या अंगावर गाऊन तसाच अर्धवट गुंडाळलेला होता व तिचे हात तसेच तिच्या छातीवर तिचे स्तन झाकून होते.
“झालं ना बघून काय बघायचं ते, जा आता बाहेर लवकर.”
“जे बघायचंय तेच तर झाकून घेतलंस तू सगळं, हात बाजूला कर पाहू तुझे तुझ्या छातीवरून.”
तिने छातीवरचे आपले हात बाजूला केले आणि त्याला म्हणाली, “झालं का समाधान?”
“समाधान कसं होणार? तो गाऊन कोण काढणार कमरेवरचा?”
तिने कमरेभोवती गुंडाळलेला गाऊनही काढून बेडवर भिरकावला.
प्रशांतला पुन्हा एकदा तिला वर पासून खाल पर्यंत न्याहाळू लागला.
मगाशीच वेणी घातल्यामुळे तिचे केस नीट विंचरलेले होते. मुळातच गोरीपान असलेली सायली लाजून आणखिनच लाल गोरी झाली होती. लिपस्टिक लावलेले गुलाबी ओठ, तिची नाजुकशी जिवणी, कमनीय व सुडौल मान, तिच्या छातीवरचे ते अस्सल हापूस आंबे व त्यावरील चेरी कलरची टवटवीत निप्पल्स, त्या दोन डोंगराच्या मधून पोटाकडे जाणारी दरी, तिची खोलगट व सुंदर बेंबी, तिचे नितळ गोरेपान पोट आपल्या डोळ्यात नीट साठवून ठेवत तो खाली खाली सरकत होता.
जेव्हा त्याची नजर तिच्या बेंबीच्या खाली गेली तेव्हा त्याला तिच्या झाटांचे दर्शन झाले. सायलीने दोन चार दिवसापूर्वीच तिची झाटे नीट कापून ट्रिम केलेली वाटत होती. तिच्या जांघांवर बाकी कुठेही अजिबात केस दिसत नव्हते, फक्त तिच्या योनिला समांतर कुरळ्या तपकिरी केसांचा उभा पट्टा होता मधोमध दिसत होता.
तिने कुणा मैत्रिणीकडून झाटे ट्रिम करून घेतली असावीत असे त्याला वाटले कारण स्वत:च्या हाताने इतकी परफेक्ट झाटे कापणे तसे कठीण होते. त्याला हायवे सारखा, झाटांच्या पट्टीला, तिच्या योनिच्या पाकळ्यांचा डिव्हायडर त्याला दिसला. तो हायवे तिच्या दोन भरदार मांड्याच्या बोगद्यात जाऊन कुठे तरी अदृश्य झाल्यासारखे त्याला वाटले.
एक दोन तीन मिनिटे तिला डोळे भरून बघितल्यावर तो तिला म्हणाला, “सायली तू फारच सुंदर आहेस, स्वर्गातल्या एखाद्या अप्सरेसारखी, तुझ्यात नाव ठेवण्यासारखे काहीच कमी नाही. आता तू कपडे घालू शकतेस.”
“आता तरी जा ना बाहेर?”
“आता तुला लाजायचं काहीच कारण नाही, मी तुला डोळे भरून बघून घेतलं आहे.”
“तुम्ही मगाशी काय सांगितलं म्हणाला होतात की तुला डोळे भरून बघीन आणि बाहेर जाईन म्हणून?”
प्रशांत नाराजीनेच बाहेर गेला. तो बाहेर जाताच ती त्याचा मागून धावत आली आणि दरवाजा आतून लावून घेतला. तिने बेडवर काढून ठेवलेली क्रीम कलरची ब्रा उचलली व आपल्या पोटावर आणून तिने अगोदर हुक लावून घेतला. नंतर तिने ती ब्रा फिरवून तिचे कप्स समोर आणले आणि आपल्या एका एका स्तनावर ठेवून ब्राचे पट्टे खांद्यावर सरकवले. मग त्यावर तिने पिवळ्या रंगाचा ब्लाउज घातला.
नंतर तिने त्याच सेट मधली क्रीम कलरची पॅन्टी घातली. मग तिने पिवळ्या रंगाचा परकर आपल्या मांड्यावर चढवला आणि त्यावर पिवळ्या रंगाची व त्यावर लाल रंगाच्या फुलाचे डिझाईन असलेली साडी नेसली. मग साडीचा पदर सारखा करून त्याला ब्लाउजवर पीन लावली.
साधारण दहा पंधरा मिनिटांनी सायली बॅग घेऊन बाहेर आली. इकडे प्रशांत बाहेरच्या हॉलमध्ये सोफ्यावर डोळे मिटून पडला होता. त्याला तसे पडलेले पाहून सायली अवखळपणे म्हणाली, “डोळे दुखायला लागले असतील ना आता?”
त्याने डोळे उघडून बघितले तर सायली उभी होती.
“डोळे दुखत नाहियेत गं, जे काही पाहिलं त्याने तर अगदी दिपून गेले आहेत.”
“तुम्ही असं काही कराल, एवढी पुढची मजल माराल तेही आई घरात असताना, असं वाटलं नव्हतं मला. आणि आई आली असती मग त्या वेळेला? मला तर बाई अगदी मेल्याहून मेल्यासारखं वाटत होतं व इतकी भीती वाटत होती म्हणून सांगू?”
“अगं सौंदर्य हे पहाण्यासाठीच असतं आणि माझं लग्न झालं तेव्हा तर तू नागव्याने आंघोळ करायचीस अन नुसत्या परकरावर घरभर फिरायचीस, आठवतंय का तुला?”
“पण तेव्हाच्यात नी आताच्यात जमीन अस्मानाचा फरक आहे, तुम्ही असं करायला नको होतं, जिजू.”
“पण मलाही तोच जमीन अस्मानाचा फरक तर बघायचा होता आणि करायचं म्हणत असशील तर मी फक्त तुझ्या उघड्या पाठीला हात लावला आहे आणि या उलट तूच तर मला आल्यावर मिठी मारून भिजवलं होतंस, आठवतंय का तुला?”
त्यांच्यामध्ये हा प्रेमाचा व लटक्या रागाचा संवाद चाललेला असताना तिची आई आत आल्यामुळे तुटला. आत शिरता शिरता सायलीच्या आईने तिला विचारले, “अगं आवरलं की नाही तुझं अजून? जावई बापु कधीचे खोळंबले आहेत बघ, तुम्हा आताच्या मुलींना नटायला फार वेळ लागतो बाबा.”
“मीपण तिला तेच सांगत होतो तर उलटी माझ्यावरच चिडली.”
तिला चिडवत प्रशांतने तिच्याकडे एक नजर टाकली. तर तिने खुणेनेच आईला घडलेल्या प्रकाराबद्दल न सांगण्यासाठी सुचवले. सासूबाई आत येताच त्याला म्हणाल्या, “जावई बापु सायलीसाठी एखादं बऱ्यापैकी स्थळ लक्षात आलं तर सुचवा, यंदा तीचं लग्न उरकूनच टाकायचं आहे.”
“मला तर बाई लग्नच करायचं नाही इतक्यात, मला अजून शिकायचं आहे.”
“एवढी काय घाई आहे, राहू द्या की आणखी एखादं दोन वर्ष.” प्रशांत तिची बाजू घेत म्हणाला.
“आता काय कॉलेजही संपलं तीचं या वर्षी आणि इकडे पुढे शिकायची सोयही नाही, नाही तर नसती केली एवढी घाई.”
“आहो तिला जर पुढं शिकायचं असेल तर शिकू द्या, आमच्याकडे राहील एखादं दोन वर्ष आणि अश्विनीपण आहे तिला गाईडन्स करायला.”
“बघूया पुढे काय करायचं ते, आधी निकाल तर लागू द्या तिचा.”
“ठीक आहे, रिझल्ट येऊ द्या तिचा, एखादं चांगलं स्थळ लक्षात आलं तर सांगतो तुम्हाला.”
सायली हॅन्ड बॅग घेऊन बाहेर आली. प्रशांत तिची दुसरी बॅग घेऊन बाहेर आला. त्याने ती बॅग गाडीच्या कॅरीयरला व सायली जवळची हॅन्ड बॅग डिक्कीत टाकली. मग त्याने वळून परत सासूबाईंना वाकून नमस्कार केला व बाईकवर बसून सायली मागे बसायची वाट बघू लागला.
सासूबाईंनी तेवढ्यात सायलीला चार कामाच्या गोष्टी सांगितल्या व ताईची नीट काळजी घेण्यासाठी बजावले. आईचा निरोप घेत घेत सायली त्याच्या मागेच्या सीटवर चढून बसू लागली, पण सवय नसल्याने व बोलता बोलता बसल्याने तिचा अंदाज चुकला आणि तिची छाती धडकन प्रशांतच्या पाठीवर आदळली.
सायलीच्या या धडकेने प्रशांतचाही तोल गेला पण पटकन स्वत:ला सावरत त्याने थोडे पुढे सरकून सायलीला जागा करून दिली. सायली मागच्या सीटवर स्थिर स्थावर झाल्यावर, त्याने गाडीला किक मारून गाडी स्टार्ट केली.
“सायलीला परत कधी पाठवाल?” सासूबाईंनी विचारले.
“अश्विनीला जरा बरं वाटायला लागलं की मी स्वत:च आणून सोडेन तिला. बरं येतो हं आम्ही.”
असे म्हणत त्याने त्यांचा निरोप घेतला व गाडीला गिअर टाकून गाडी सुरू केली.
गाडी शहरातून बाहेर पडून हायवेला लागायला साधारण दहा पंधरा मिनिटे लागली, तोपर्यंत दोघेही मौन घेतल्यासारखे गप्प होते. इकडे प्रशांतच्या मनामध्ये सायलीला कसे पटवायचे, याचेच विचार घोळत होते.
आज जमलेच तर तिचा कल काय आहे, याचा अंदाज घेऊन तिला आपल्या जाळ्यात ओढायचेच, याचा विचार करत होता. शेवटी इतका वेळ असलेली शांतता भंग करत प्रशांत मागे बसलेल्या सायलीला चिडविण्यासाठी म्हणाला,
“काय मग, यंदा लाडू देणार तर?”
“कशाचे?”
“कशाचेऽऽ! बोहोल्यावर कोण मी चढणार आहे?”
“मी? छेऽऽ! काहीतरीच काय! मला आणखी दोन वर्ष तरी मुळीच लग्न करायचं नाहिये.”
“मनापासून सांगतेस?”
“हो अगदी मनापासून!”
“अगं पण लग्नानंतरची मजा तुला माहीत नाही अजून, म्हणून तू असं बोलतेस. तुझ्या लग्न झालेल्या एखाद्या मैत्रिणीला विचार लग्नानंतर काय काय मजा असते ते, म्हणजे पंधरा दिवसात लग्न उरकून टाका असं म्हणशील.”
“पण मग त्यासाठी मैत्रिणीला कशाला? तुमचंपण लग्न झालंय, तेव्हा तुम्हीच सांगा ना, काय मजा असते ती.”
तिच्या या अनपेक्षित उत्तराने तो चपापला.
“सायली मी तुला समजत होतो त्यापेक्षाही तू तयार दिसतेस या विषयात.”
“तयार म्हणजे काय हो?” सायली प्रशांतच्या पाठीला चिमटा काढत म्हणाली.
“तयार म्हणजे जवानीचे सगळे अर्थ तुला आता समजू लागले आहेत असं दिसतंय. तुझ्या बोलण्यात आणि वागण्यातही आता बराच धीटपणा आलेला जाणवतोय मला आज. कुठलीही वयात आलेली मुलगी एका परपुरूषाबरोबर इतक्या हजरजबाबीपणे व न लाजता बोलणार नाही.”
त्याने थोडा पॉज घेऊन कुठल्याही मुलीला अनपेक्षित असा प्रश्न विचारला, “तुला एमसी येऊन किती वर्ष झाली गं?”
ती अगदी निरागसपणे, बोलायच्या नादात बोलून गेली, “चार पाच वर्ष झाली असतील आता.”
नंतर काही क्षणातच तिच्या लक्षात आलं की त्याने काय प्रश्न विचारला व आपण काय बोलून गेलोय ते.
